8,392 matches
-
i-ar apărea unui uriaș care stă întins pe-o parte, cu o distanță de douăzeci și cinci de metri între ochii înclinați în unghi de 45 de grade. Lucrînd după hărți, fotografii, schițe și din memorie, perspectivele lui preferate fuseseră deja topite într-una, cînd a apărut o nouă problemă. Intenționase să populeze pînza cu diverse activități de duminică după-amiază: copii care pescuiau pești mărunți cu borcane de gem, o femeie care tundea gardul viu din jurul căsuței paznicului ecluzelor, un pensionar care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
adîncime un mic pătrat palid lucitor. Rima se prinse brusc de bară și coborî panta. El se grăbi în urma ei și-i luă brațul în tăcere, temîndu-se că un cuvînt spus greșit îi va anula curajul. Vuietul din spate se topi în tăcere și frunzele veștede nu le mai murmurară sub picioare. Pămîntul deveni plan. Aerul se răci, apoi îngheță. — Rima, ai dat drumul la bară? întrebă el. — Bineînțeles că nu. — Ciudat. Cînd am intrat în tunel, lumina era în față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mai sta la sfadă, Ci l-ar pupa și i-ar da băutură și...“ — Ce naiba mănînc? strigă Lanark. — Enigma de Filets Congalés. Nu este preparată bine? încearcă chestia asta moale și sfărămicioasă. Lanark gemu. Damful de cauciuc ars i se topi din nări și o căldură revigorantă îi cuprinse membrele. — Asta-i mîncare de la institut, spuse el. — întocmai. Grupul Quantum nu ne dă altceva azi. — Am plecat din institut tocmai pentru că detestam hrana asta. — Și vă admir pentru asta! strigă Ritchie-Smollet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
din rubrica de cronologie a ziarului Western Lobby, adăugă Sludden. Doar un fanatic ar sugera că materia din care este făcut timpul este moral, dar în situații ca aceasta de față, cînd granițele celor mai stabile continente par a se topi în cețuri intercalendaristice, e probabil că o scară a timpului funcțională are nevoie de o proporție mai mare de decență decît a avut pînă acum știința cronologiei. Decența e, desigur, un termen vag, și acum sugerăm că înseamnă ceva mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mută. Rima, a cărei față părea că fusese spălată de un uragan, îl privi cu un zîmbet de recunoaștere plină de iubire. Individul cel mic, roșu tot, deschise un ochi, apoi pe celălalt, și după cîteva sughițuri, țipătul i se topi într-un sunet furios. Universul reveni la viteza normală. Sora îi dădu Rimei copilul și-i spuse lui Lanark pe un ton sever: — Du-te și adu două farfurii de supă din bucătărie. — De ce? Fă ce ți se spune. El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mare clopot zumzăitor care reverbera în podul, în oasele lui, în turla și în aer. Brațele îi obosiseră. Se ghemui și ieși apoi de sub clopot, apucîndu-se de balustradă, deși vibrația ei îi străbătu palmele ca un curent electric. Zumzăitul se topi. I se păru că aude proteste de jos și, rușinat de zgomotul pe care îl iscase, se urcă pe o altă scară. Ajunse la un etaj din șipci de lemn, cufundat total în beznă, cu excepția unui grăunte de lumină care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
nu vadă, jos de tot, în cerul răsturnat, copia dealurilor în floare. Totul emana bogăție, căldură, culoare, liniște, dulceață și delicatețe, și pe măsură ce ochiul urmărea panta cu miriade de culori, de la confluența abruptă cu apa, pînă la vîrful ce se topea în albastrul fără nori, îți era greu să nu-ți imaginezi un potop de rubine, safire, opale și onixuri aurii rostogolindu-se tăcute din cer. Doamna Macfee luă o altă conservă și pompă un miros de pansele. — Rahaturi sentimentale! țipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu păr din ce în ce mai rar. Dar se cuvine ca liderii să fie aproape morți. Oamenii doresc monumente solide de care să se agațe, nu persoane confuze ca ei. A fost înțelept din partea lui Sludden să mă trimită. Eu nu mă pot topi. Ai paharul gol, zise Kodac, luîndu-l. O să găsesc o fată care să ți-l umple; și eu doresc să beau ceva. Nu fi rău cu mine, Lanark, zise cealaltă Joy, zîmbindu-i drept în față. Mi-ai promis două dansuri, îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
legate, să așteptați biciul meu, fierul meu înroșit, fără speranță și cuprinse de spaimă. Și apoi, în punctul culminant al terorii, ce vă pătrunde sînt doar eu, gol-goluț... ah! Ar trebui să fiți în...cîntate. Atunci. Pămîntul și temliile se topiră iar el se aruncă, mușcă, grohăi și apucă printre cărnuri tremurătoare care scînceau; era ca un porc carnivor cu degete. Mai tîrziu, simțindu-se extenuat, se întinse din nou blînd, înșurubîndu-se iar în despicături moi, legănîndu-se și mișcîndu-se deasupra moliciunii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
întîmplat fără nici o îndoială cu sute de ani înainte. Daca de la anul 1000 după Hristos pîn-în ziua de astăzi n-au putut s-o facă - în curs de nouă sute de ani aproape, cu toate sângeroasele încercări ale regilor de-a topi într-o religie și într-o limbă toate naționalitățile -, vor face-o astăzi în chiar epoca naționalităților, vor face-o astăzi amenințând cu pumnul cele trei mari grupuri etnice ale Europei, latini, germani și slavi, a căror creațiune este Europa
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
și vitejiile lui Alexandru - împărat, spune că Nevtinav al Egipetului n-avea nevoie să se batăcuoștirile străine ce năvăleau asupra împărăției lui. El făcea o sumă de chipuri de ceară, sufla asupra lor c-o circulară ministerială și numaidecât se topea oștirea persană a lui Darie. Se vede că o seamă din oamenii noștri de stat cred asemenea că cu vrăji, cu circulare frumoase vor descânta decăderea industriei de casă la români și că de dragul spuselor dumnealor, războiul și fusul, raghila
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
statuie de erou trist, am scos din buzunar hârtia poroasă de vechime și am desfășurat-o de pe obiectul hidos. Am ridicat proteza deasupra capului meu, și dinții au prins să sclipească galbeni ca flacăra de sare, pe când gingiile au dispărut, topite-n culoarea identică a înserării. "Ah, mamă", am șoptit în nebunia acelei tăceri. Am rămas câteva minute privind în lumina tot mai întunecată proteza, până când, amurgul devenind stacojiu ca sângele venos, aparatul dentar căpătă un fel de lumină interioară, de parcă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ultimul etaj nu mai era nici o ușă. Doar pereții goi, cu pielița verzuie, sub un bec chior. O scăriță cu câteva trepte de metal ducea către ieșirea pe terasa blocului. Minusculi și rapizi fulgi de zăpadă cădeai înăuntru și se topeau pe mozaicul podelei. Am ieșit pe terasă și ai rămas încremenit. O țară a melancoliei mi se întindea înainte. Er; cu neputință să mă mai aflu pe acoperișul blocului galben di: piațetă. Eram în vârful unei construcții gigantice, în care
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
a durat vreun minut, după care am intrat iarăși, nu știu cum și în ce moment, în posesia propriului meu corp, și rebeliunea hipnagogică s-a încheiat. Până la urmă mă scufundam totuși în somn, înfășurat într-un cocon de vise scămoase. Mă topeam în vis ca zahărul în apă, alunecam ca un cursor pe cremaliera uitării. Tresăream uneori atât de violent, încît parcă totul se zdruncina în mine. Alteori veneam în picaj ca un lift vechi care s-ar prăbuși într-un puț
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mine. Alteori veneam în picaj ca un lift vechi care s-ar prăbuși într-un puț nesfârșit. Mutre și măști oribile, cu obrajii rupți, cu ochii ieșiți din orbite, cu creierul la vedere mi se arătau o clipă și se topeau în câte un răcnet de animal agonic. O voce sfioasă îmi șoptea numele, foarte aproape de ureche. Încet, o spumă de cuvinte-imagini inunda ecranul retinelor și cineva compunea din petele aleatorii povești și peisaje, cum le găsisem și eu în tapetul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
oasele ca un animal sălbatic, îmi sfârteca organele interne. Visul se sfârșea când găseam în bucătărie, culcat la picioarele bătrânului răcitor, un mare cadavru legănat de curenți. Femeia cangrenată de sare umplea toată podeaua de ciment mozaicat. Fustele i se topiseră și se-ncîlciseră cu brădet de mare ca o pastă, ca un jeleu cafeniu. Mașina de gătit i se-ncrustase într-un șold iar părul i se-ncurcase-n perdeaua cu fluturi de fundă. Patru-cinci metri să fi avut marea statuie putredă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
nori. Pentru semințe, pentru un săculeț întreg de semințe, țiganii au cerut patru cetere frumoase, mirosind a rășină de brad, cu strune de maț de oaie răsucit, cum unii țărani aveau meșteșug să facă. Șatra a plecat apoi pe neașteptate, topindu-se în văzduh ca și când n-ar fi fost. Au rămas boabele de mac, ușoare ca hârtia, pe care Badislavii le-au semănat pe o fâșie întreagă de pământ negru și untos, între postatele de dovlecei și de salată. În adâncul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
partea moroilor, zdrobindu-și mai întîi nevestele și copiii, iar apoi, cu ochii sticloși și tremurând din încheieturi, sucind gâtul câinelui din bătătură și bîndu-i sângele negru. În noaptea aceea începu să ningă cu fulgi mari și moi, care se topeau în băltoacele stacojii de pe ulițe. Hoiturile rătăceau în zadar, din casă-n casă, după oameni vii. Îi dibuiseră pe sub paturi și după cuptoare, îi smulseseră de-acolo nepăsători la zbieretele lor și-i făcuseră mucenici, trăgîndu-i în țepe și jupuindu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ne împinge unul spre altul, unul în brațele altuia. Când, după-amiezele, culcat în patul meu, pe când afară strigă copii și plutesc fulgi de plop într-o vară luminoasă, îmi amintesc scene și gesturi și fețe foarte vechi, obscure și enigmatice, topite în emoție pură, atunci îl văd pe el, concrescut în carnea mea, dar în altă dimensiune, crescând din mine ca o caricatură înspăimîntătoare și totuși atât de dragă. Cu fiecare clipă care trece, el se desprinde mai mult de mine
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zugrăvite galben-murdar și scorojite ale celor doi bărboși cumpliți, încovoiați de apăsarea balconului. Priveam în sus și, pictată pe cerul alburiu, zăream o bătrână cu părul cărunt căzîndu-i în valuri ca al fecioarelor. Dar parcă tot restul ar fi fost topit în ceață, perlat și destrămat, și-ntr-adevăr restul se topi în vis. Dimineața m-am trezit nervos și absent, în ciripit strident de păsări și-n marea lumină galbenă a verii. M-am ridicat din patul boțit, am străbătut camerele zugrăvite
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
încovoiați de apăsarea balconului. Priveam în sus și, pictată pe cerul alburiu, zăream o bătrână cu părul cărunt căzîndu-i în valuri ca al fecioarelor. Dar parcă tot restul ar fi fost topit în ceață, perlat și destrămat, și-ntr-adevăr restul se topi în vis. Dimineața m-am trezit nervos și absent, în ciripit strident de păsări și-n marea lumină galbenă a verii. M-am ridicat din patul boțit, am străbătut camerele zugrăvite în culori stinse, oliv și bej, și am intrat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de frică și de concupiscență. Sculîndu-mă din pat, mă așez la masa de scris. Apoi mă trântesc la loc în pat, târând după mine, în mintea mea pulverizată, dantelăria literelor formate cu pixul, ca niște pânze de păianjen, care se topesc în rețeaua mai vastă a visului. Cine sînt? Cine am fost? Cum este posibil? De ce am văzut lumea? Ce-nseamnă toată nebunia asta, tot circul ăsta, toată scamatoria asta? De ce am apărut dintr-un uter de femeie pe un punct
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
țeastă deschisă larg. Nici o casă nu mai era întreagă. Rămăseseră-n picioare uși, cu cadru cu tot, pe când zidurile erau grămezi de cărămidă. Rămăsese casa liftului, de plasă neagră de sârmă, a clădirii Societății petroliere romîno-germană, în jurul căreia construcția se topise ca zahărul, înălțată pe patru nivele, casa liftului, cu marea roată în vârf și cutia elegantă, cu uși de cristal, oprită între etaje, domina toată strada ca un turn sinistru. Înăuntru se mai afla, poate, stând pe scaunul ei, resemnată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
el dintr-un resentiment pentru "jidanca" afurisită care în toiul plăcerilor îi ponegrea pe dascălii omenirii, ea din singurătate și ca să poată merge la un film - tot ce-i plăcea mai mult pe lume - aventura sa în pântecul întunericului. Timpul topindu-se o dată cu lumina, singura măsură pentru coborârea sa, scoabă după scoabă de metal, rămăsese frica. Ochii orbind, urechile urlând, pietricelele de calcar din cohlee rotindu-se înnebunite în miezul neființei se deschidea atunci analizatorul mare al spaimei. Băiatul nu mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
bărbați, se lăsase iubită o noapte-ntreagă, legată cu mâinile la spate, iar dimineața, răvășită și-ndrăgostită ca ultima mironosiță, fusese dată afară brutal și niciodată nu i se mai îngădui să intre în patul lui Monsieur Monsu. Mulatra se topise de dragoste ca de un cancer înspăimîntător. Înfășurată în dantelă neagră, zăcea toată ziua în biserică, în fața icoanei Sfintei Născătoare. Pe patul de moarte delira între trandafiri: "Are testicule de diamant... luminează prin pielea străvezie a pungii lui... luminează în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]