9,812 matches
-
l-a simțit pierdut total. "Suntem amîndoi scorpioni, Mihai; femela devorează întotdeauna masculul după", i-a șoptit înainte de-a adormi cu tîmpla pe pieptul lui. Dom' Vlădeanu, țineți-vă bine! îl întîmpină regizorul în telefon cu o voce care tremură de un rîs ce pare a veni din teritoriul unde începe hazul de necaz. Spuneți, că stau pe scaun, încearcă Mihai să fie bine dispus. Pariez că vor s-o căsătorim și să-i facem cîțiva copii! Nu! Planul este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
se lasă pe spate, iar gura ei pare să soarbă întregul univers. Aș vrea să mor acum, Mihai! oftează Liliana. Să nu-mi dai drumul, c-aș putea să cad! arată ea spre hăul de dedesubt. Sînt atît de fericită, tremură șoapta ei, c-aș vrea să cad, să rămîn aici definitiv, în locurile în care am cîștigat bătălii, dar... Brațul stîng al lui Mihai nu-i mai alintă umerii și gîtul. Stă în atingerea părului la ceafă, gata să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în atingerea părului la ceafă, gata să-și încleșteze degetele în bucle la cel mai mic gest al femeii. Pe sub cămașă, pe spatele lui, simte broboane mari, rostogolindu-se reci. Cînd coboară din teleferic, își dă seama că picioarele îi tremură. Oglinda pe lîngă care trece aruncă spre el imaginea unui obraz livid, cu ochii obosiți de groază. În fața lui, Liliana a fugit ștrengărește și, ajunsă afară, întinde brațele în lături, rotindu-se. Părțile pardesiului se desfac, iar poala rochiei frez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
iar un pahar. Starea de beție îl face mai neliniștit. Ba chiar îl apucă teama o teamă stranie, ca-n nopțile copilăriei, cînd stătea singur în întuneric. Da, vă rog! se aude în telefon vocea angelică. Mihai își vede mîna tremurînd, cu degetele încleștate pe receptor. Înțelege că a format numărul din dorința de-a discuta cu cineva, să alunge teama. Salută politicos și spune cine este. Mihai! se bucură Doris. De unde vorbești, ce s-a întîmplat? Voiam să te aud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
amîndoi tăcerea. Oșanu își amintește brusc de ceva, se scuză și iese pentru două minute. Ascultă, Mihai, de unde ai știut numărul meu de telefon? se aude glasul lui domol imediat ce se reașază la masă. Mihai tresare. Mîna care ține ceașca tremură, iar o parte din cafea se varsă pe masă. Oșanu se preface că nu observă, preocupat să achite costul consumației. Chelnerul încearcă să refuze politicos, dar cedează. Rămași din nou singuri, după ce lui Mihai i-a fost adusă o nouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cuibărise în pieptul său. Voia să închidă imediat ce-a auzit primul apel, dar nu a avut putere. Au urmat alte sunete prelungi, monotone. Mîna îi părea să fi încremenit în aer, ținînd receptorul în fața ochilor. "Nu, Doamne, te implor!!" tremura privirea lui, ca o rugăciune amarnică. Dacă, plecînd înapoi spre București, Doris a fost întroienită undeva și a murit în mașină? !... Doar s-au auzit atîtea cazuri... Da, vă rog! a șoptit într-un tîrziu, în receptor, vocea angelică. Trăiește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
tine ar fi fost... Mihai se întoarce brusc spre ea. O vede rămasă locului, cu ochii măriți, plini de spaima vorbelor pe care le-a rostit deja. Cum ar fi fost? întreabă el calm. De ce fugi de întîlnirea cu ea? tremură vocea femeii. Pentru că, întîlnind-o, ar trebui s-o strîng de gît. În absența ei, poate c-aș lua viața așa cum este. Mai face cîțiva pași, apoi se oprește și așteaptă pînă ce Tamara ajunge lîngă el. Îi pune bulgărele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
arunce din nou?! Dincolo de ochelarii cu lentilele atît de clare, vede privirea de atunci un amestec de tandrețe maternă și nevoia de dăruire. Dacă eu, Mihai copilașule, aș veni în casa ta, o aude spunîndu-i cu calm, dar cu glasul tremurat de plăcere, sigur vei fi fiind mîndru să-mi arăți biroul la care ai scris atîtea cărți... Nici măcar nu m-ai întrebat cu ce mă ocup... pare să-l certe femeia, dar ochii ei încă mai strălucesc de zîmbet. Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ca o chemare. Fata rămîne locului privindu-l lung, nehotărîtă. De sub basca ei, cîțiva zulufi blonzi zboară în toate părțile chinuiți de vînt. Zău, nu știu ce m-a apucat! clatină ea din cap cu vehemență. Ce-o să credeți despre mine?!... îi tremură vocea plină de rugă. După o clipă, cînd Mihai a făcut un pas înapoi, pînă în fața ei, adaugă: Vă văzusem așa... și mi s-a părut nedrept să nu vă întreb. V-ați purtat atît de frumos cu mine atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
din nou în fața sa un copil frumos, care-l privește cu ochi mari, plini de spaimă, trezind mila. Simte că-i de datoria lui să facă un gest de încurajare. Bagă mănușile în buzunarele hainei și întinde brațele. Capul femeii tremură. Cînd palmele ating obrazul, ochii ei se închid iar buzele, încă nehotărîte pînă acum, conturează pe ele un surîs prelung, trădînd plăcerea chinuitoare. Încă nesigur de reacția femeii, pe care o simte gata să izbucnească în plîns, Mihai își lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
vorbești despre neamul nostru, al Vlădenilor, să am ce spune copiilor mei..." Sub genunchii lui, Mihai simte cum pămîntul începe să cedeze. Cîțiva bulgări cad în apă. Mihai își strînge pumnii, parcă să nu piardă obiectele găsite în buzunar și, tremurînd, se tîrîie pe un cot cîțiva metri. Apoi se ridică. În urma lui, malul se surpă, lovind cu zgomot valurile. Oftînd, Mihai privește iar, îndelung, obiectele din palmele făcute căuș. Le bagă la loc, în buzunare. Întoarce spatele malului abrupt, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
imperiul fantaziei. Acea suflare nevăzută pe care însă artistul o simte așa de bine, acea suflare care face ca mulțimea cu capetele ei multe să ni se pară o singură ființă vie, care simte afectele de-ntotdeuna ale reprezintatorului, afecte ce tremură încet încă în mulțime (după ce creațiunea lor a încetat), acesta e acel safragiu singur adevărat, nefalsificat și nefalsificabile, în care artistul reprezintator poate să-și așeze mândria sa cea mai naltă, pentru că e productul geniului său. În el are stânca
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
categorisi tatăl lui aceste infracțiuni: frații polițiști atacați, atacatorii spulberați. În care situație era necesară dreptatea absolută? Zgomotele venite prin aerisire se atenuară. Ed Încercă să doarmă, dar nu reuși. Se auzi o cheie În broască. Locotenentul Frieling, palid și tremurînd. Ed Îl dădu la o parte și o porni pe coridor. Șase celule cu ușile larg deschise. Pereți lipicioși de atîta sînge. Juan Carbijal pe țambalul lui, cu cămașa sub cap năclăită În roșu. Clinton Valupeyk spălîndu-și sîngele de pe față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ploaie... Karen Își lepădă pantofii și o luă la fugă desculță. Jack o ajunse din urmă lîngă veranda casei Învecinate, ud și gata să izbucnească În rîs. Karen deschise ușa. Lumina din hol era aprinsă. Jack se uită la tînără - tremura și i se făcuse pielea ca de găină. Karen Își scutură apa din păr. — Pisicile sînt la etaj. Jack Își scoase sacoul. — Nu, vreau să-ți aud discursul. — SÎnt sigură că știi despre ce e vorba. SÎnt sigură că ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
seceră picioarele cu un șut bine plasat. Perkins ateriză cu mecla În gustări. Masa se rupse și căzu la podea. Din rîndurile audienței se auzi un oftat general. Jack ieși din sală. Bisericuțele se spărgeau ca să-i facă loc. Karen tremura lîngă mașină. — Chiar a trebuit să faci asta? — Da, a trebuit, spuse el, scuturîndu-și cămașa de mizerie. — Aș vrea să nu fi văzutașa ceva. — Și eu aș fi vrut la fel. — Îmi dau seama că una e să citești despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ai ceva marfă. Legătura se Întrerupse. TOATĂ LUMEA ARE SECRETE. INCLUSIV TU. Sid nu era tocmai În apele lui, iar ultima lui frază nu era tocmai un avertisment. ÎN PAȘTELE MĂ-SI, CHIAR ȘTIE? Jack conduse pînă la Stan’s Drive-in tremurînd și cu geamurile deschise, ca să scape de mirosul de săpun. Christine Bergeron nu era În local. Înapoi la numărul 9849, pe Charleville. Cioc-cioc la apartamentul ei. Nici un răspuns. Un mic spațiu Între cadru și Încuietoare. Împinse. Ușa sări din balamale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
o tragă vreodată. Ed, singur În sala comună a secției, la ora 6 dimineața. Îl dureau copcile din bărbie. Dinții care i se mișcau Îl Împiedicau să mănînce. Trecuseră treizeci de ore de la momentul acela, dar mîinile Încă Îi mai tremurau. O să le-o plătească. Nu i-a spus tatălui lui; nu putea să se Înjosească Într-atît Încît să se ducă să-i reclame la Parker sau la Anchete Interne. Era destul de dificil să se răzbune pe Bud White: era preferatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
frigare pentru treaba asta! — Habar n-am despre ce vorbești! Ed oftă. — Ray, hai să schimbăm subiectul. Coates Își mai aprinse o țigară. — Nu-mi place dă subectele tale. — Ray, de ce ardeai haine azi-dimineața la ora 7? Coates Începu să tremure. — Ce zisăși? — Păi, uite ce zisei. Tu, Leroy și Tyrone ați fost arestați În dimineața asta. Nici unul dintre voi n-avea pe el hainele purtate seara trecută. Ai fost văzut incinerînd o grămadă de haine la ora 7 dimineața. Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
DeLuca și o femeie neidentificată. Citește articolul cît Îmi trag eu puțin sufletul. CÎnd mă Întorc, vei avea șansa să-mi spui cîte ceva despre asta și să-ți propun un tîrg care ar putea să-ți salveze viața. Coates tremura din toate Încheieturile. Era numai spasme, iar salopeta de pe el era fleașcă. Ed Îi aruncă ziarul În față și ieși. În hol: Thad Green. Dudley Smith și Bud White la postul de ascultare. Green spuse: — Avem confirmarea oculară din partea paznicului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
camera de gazare. Spune-mi unde e fata! Ușa se deschise cu un bubuit. Bud White intră și Îl izbi pe Fontaine de perete. Ed Îngheță. White Își scoase 38-ul, deschise butoiașul și risipi pe podea niște gloanțe. Fontaine tremura din creștet pînă În tălpi. Ed era În continuare Împietrit. Cu o mișcare bruscă de mînă, White băgă butoiașul la loc și propti țeava armei În gura lui Fontaine. — Unul din șase. La noroc. Unde e fata? De groază, Fontaine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
o să vă distrug și pe tine, și pe Stensland. Să știi că și reciproca e valabilă. Erou de război, zici? Cred că japonezii ăia s-au Înșirat cuminți, ca să tragi În ei. Ed tresări. White Îi făcu cu ochiul. Ed tremură tot drumul pînă la camera ei. Înainte să bată la ușă, aruncă o privire Înăuntru. Inez era trează și citea o revistă. Animale de pluș Împrăștiate pe podea, o veveriță În pat: Scooter Squirrel, pe post de suport de picior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
parcă după colț, Într-un loc din care să poată vedea magazinul din intersecție, o băcănie cu cutii de lapte stivuite În fața ușii. Se ghemui și cercetă trotuarul. Lynn B. vorbea cu un bărbat, un tip mititel și nervos, care tremura. Acesta deschise ușa băncii și o lăsă să intre. Ceva mai Încolo erau parcate un Ford și un Dodge. Nu avea timp să le ia numerele. Din bancă ieși Lamar Hinton cu niște cutii. Dosare, dosare, dosare - nu puteau fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
armat. Blocaj. Din canistra cu capacul desfăcut ieșeau vapori de benzină. Lynn aprinse bricheta cu un declic. Jack coborî țeava direct spre figura ei. Din nou blocaj. Hinton Încercă să se tîrască. MÎna În care Jack ținea pistolul Începu să tremure. — Sid Hudgens, Patchett și Fleur-de-Lis. Ai de ales Între mine și Bud White, iar eu pot fi cumpărat. Lynn stinse flacăra și coborî canistra. — Și cu Lamar cum rămîne? Hinton: tîrÎndu-se prin noroi și scuipînd sînge. Jack coborî arma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
recunoscut că Hudgens avea un dosar despre tine, că de-aia te băgai În toate pe atunci. Iată ipoteza mea. Corectează-mă dacă greșesc. Bracken și Patchett se cunoșteau cu Hudgens. Vincennes Își Înfipse mîinile În masa care Începu să tremure. Va să zică ești o jigodie deșteaptă. Și ce dacă? — Prin urmare, Îl cunoștea și Bud White pe Hudgens? — Nu, nu cred... — Cu ce Îi are White la mînă pe Patchett și Bracken? Nu știu. Ascultă, Exley... Nu, tu să asculți! Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ar trebui să știe de existența lui Patchett... Hinton tresări violent. Ah, minunat! Se pare că am atins o coardă sensibilă. Dot suspină: — Dumnezeule, ce mușchi! Aș vrea să am mușchi ca ai lui. Dudley izbucni În hohote. Nu mai tremura. Îl stîrnea ideea redeschiderii cazului. Poate că Hinton Îi oferă ceva nou. Dacă știa de probele pe care le-am ascuns, nu aș fi aici. Dot Începu să-l altoiască pe Hinton cu bastonul: peste brațe, peste genunchi. Musculosul suporta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]