62,720 matches
-
consolidării; acest lucru se poate întâmpla, uneori, după mai mulți ani. Principalele diferențe dintre cele două situații se găsesc, pe de o parte, în diversele cauze care le generează, și, pe de altă parte, în divesele modalități de desfășurare a crizei în sine. Renunțând la alte ipoteze, mai abstracte și mai rare, ipoteza centrală de la care se poate pleca este cea a existenței condițiilor propice unei crize autoritare atunci când coaliția dominantă aflată la baza regimului se fisurează și, apoi, se rupe
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
care le generează, și, pe de altă parte, în divesele modalități de desfășurare a crizei în sine. Renunțând la alte ipoteze, mai abstracte și mai rare, ipoteza centrală de la care se poate pleca este cea a existenței condițiilor propice unei crize autoritare atunci când coaliția dominantă aflată la baza regimului se fisurează și, apoi, se rupe; cu alte cuvinte, atunci când pactul care se află la temelia regimului autoritar cade, într-o manieră, mai mult sau mai puțin explicită, dar întotdeauna, situația este
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
organizare proprie și au experimentat deja o participare politică de natură democratică. În acest caz, conducătorii autoritari pot avea doar o legitimitate pseudo-democratică, obținută prin alegeri fraudate, referendumuri coercitive sau parlamente "marionetă". Care sunt (într-o situație precum aceasta) cauzele crizei autoritare? Dacă regimul și-a consolidat poziția, atunci e nevoie să ne uităm la factorii pe termen lung, și, în plus, la anumite aspecte pe termen scurt și mediu. Dacă însă nu a existat o astfel de consolidare, analiza empirică
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
armatei. Acest motiv specific este mult mai probabil acolo unde există o structura economică industrială mai dezvoltată și un grup mai puternic al burgheziei capitaliste (primul participant la coaliție și suporter al regimului). Aceasta situație a fost identificată pe fundalul crizei din unele țări latino-americane, cum ar fi Brazilia, Argentina, Uruguay, Peru și alte câteva țări [ne referim la căderea lui Perez Jimenez în Venezuela în 1957] [cf. Dix, 1982]. Al patrulea factor. Un război pierdut ar putea reaprinde divizările din cadrul
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
care, pentru menținerea sau restaurarea coeziunii și a prestigiului forțelor armate, impun dezangajarea și cheamă civilii la guvernare. Este oportun să subliniem importanța extraordinară pe care o poate avea factorul internațional ca variabilă ce intervine decisiv pentru a explica atât criza, cât și colapsul. Înainte de a pune capăt discuției, amintim că, în realitate, este foarte dificilă determinarea unei "cauze" specifice. Este foarte probabilă ipoteza conform căreia un singur motiv dintre cele deja menționate sunt asociate crizei. Cu toate acestea, zona coercitivă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
decisiv pentru a explica atât criza, cât și colapsul. Înainte de a pune capăt discuției, amintim că, în realitate, este foarte dificilă determinarea unei "cauze" specifice. Este foarte probabilă ipoteza conform căreia un singur motiv dintre cele deja menționate sunt asociate crizei. Cu toate acestea, zona coercitivă și mutațiile care apar în interiorul ei joacă frecvent un rol major în determinarea rezultatului crizei și în tot ceea ce privește armata (mai ales divizările din cadrul acesteia izolarea de alți actori și de societate), cântărind mai
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
dificilă determinarea unei "cauze" specifice. Este foarte probabilă ipoteza conform căreia un singur motiv dintre cele deja menționate sunt asociate crizei. Cu toate acestea, zona coercitivă și mutațiile care apar în interiorul ei joacă frecvent un rol major în determinarea rezultatului crizei și în tot ceea ce privește armata (mai ales divizările din cadrul acesteia izolarea de alți actori și de societate), cântărind mai mult decât alte "cauze". În regimurile autoritare instaurate și consolidate de mult timp, începutul crizei este marcat de evenimente recurente
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
rol major în determinarea rezultatului crizei și în tot ceea ce privește armata (mai ales divizările din cadrul acesteia izolarea de alți actori și de societate), cântărind mai mult decât alte "cauze". În regimurile autoritare instaurate și consolidate de mult timp, începutul crizei este marcat de evenimente recurente. Aceste sisteme sunt mai bine "echipate" din punct de vedere instituțional pentru a rezista la dificultățile prezente în coaliția dominantă și la presiunea exercitată de societatea civilă, mult mai slabă și cu o exprimare dificilă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
sunt mai bine "echipate" din punct de vedere instituțional pentru a rezista la dificultățile prezente în coaliția dominantă și la presiunea exercitată de societatea civilă, mult mai slabă și cu o exprimare dificilă. Răspunsul lor, în încercarea de a depăși criza, urmare a acelor transformări, se traduce prin: continuarea represiunii împotriva societății civile, și, simultan, operarea unei "deschideri" democratice, care va fi una aparentă, doar de fațadă. De exemplu, ca reacție la demonstrațiile pașnice, la greve, la acte de terorism, la
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
politice) și de legi speciale antiterorism, prin proclamarea stării de urgență printr-o drastică cenzură a presei. În același timp, este aprobată o legislație care promovează doar o liberalizare aparentă, care nu privește substanța sistemului. Vorbind despre posibilele variante ale crizei autoritare, sunt necesare observații suplimentare. Ar trebui să se facă distincția dintre cazurile în care criza continua, în ciuda tuturor eforturilor (pentru o lunga perioadă de timp), și cele în care se ajunge la prăbușirea regimului sau la transformarea lui. Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
presei. În același timp, este aprobată o legislație care promovează doar o liberalizare aparentă, care nu privește substanța sistemului. Vorbind despre posibilele variante ale crizei autoritare, sunt necesare observații suplimentare. Ar trebui să se facă distincția dintre cazurile în care criza continua, în ciuda tuturor eforturilor (pentru o lunga perioadă de timp), și cele în care se ajunge la prăbușirea regimului sau la transformarea lui. Dacă nu este nevoie de timp pentru trecerea de la criză la colaps, "accentuarea" unor anumite aspecte ale
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
se facă distincția dintre cazurile în care criza continua, în ciuda tuturor eforturilor (pentru o lunga perioadă de timp), și cele în care se ajunge la prăbușirea regimului sau la transformarea lui. Dacă nu este nevoie de timp pentru trecerea de la criză la colaps, "accentuarea" unor anumite aspecte ale crizei poate conduce la o "ieșire" din regimul autoritar. Indiferent de motiv, destrămarea coaliției dominante care susține regimul are consecințe vizibile la nivelul politicii. Înăsprirea conflictului dintre elite duce la o mai mare
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
continua, în ciuda tuturor eforturilor (pentru o lunga perioadă de timp), și cele în care se ajunge la prăbușirea regimului sau la transformarea lui. Dacă nu este nevoie de timp pentru trecerea de la criză la colaps, "accentuarea" unor anumite aspecte ale crizei poate conduce la o "ieșire" din regimul autoritar. Indiferent de motiv, destrămarea coaliției dominante care susține regimul are consecințe vizibile la nivelul politicii. Înăsprirea conflictului dintre elite duce la o mai mare dificultate în luarea deciziilor, dacă nu chiar la
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
capacității represive a regimului sau într-un cost mai mare al deciziilor ce țin de represiune. Fenomenul apare atunci când există o mobilizare simultană a grupurilor sociale pro-regim sau când se manifestă o creștere a activității opoziției. Pornind de la definiția autoritarismului, criza se concretizează prin "rupturi". Pluralismul nu este limitat și, în anumite momente nu se anticipează colapsul sau transformarea continuă și profundă (pactada). Regimul nu mai este capabil să controleze mobilizarea și afirmarea ideologiilor anti-autoritare. În acest moment se impun măsuri
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
prin "rupturi". Pluralismul nu este limitat și, în anumite momente nu se anticipează colapsul sau transformarea continuă și profundă (pactada). Regimul nu mai este capabil să controleze mobilizarea și afirmarea ideologiilor anti-autoritare. În acest moment se impun măsuri fără de care criza autoritară se poate prelungi considerabil fără a provoca prăbușirea regimului sau transformarea acestuia (treptată, continua) într-un alt regim. În acest sens, trei aspecte sunt deosebit de relevante, pentru criza din coaliția dominantă. În primul rând, există posibilitatea ca anumite părți
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
afirmarea ideologiilor anti-autoritare. În acest moment se impun măsuri fără de care criza autoritară se poate prelungi considerabil fără a provoca prăbușirea regimului sau transformarea acestuia (treptată, continua) într-un alt regim. În acest sens, trei aspecte sunt deosebit de relevante, pentru criza din coaliția dominantă. În primul rând, există posibilitatea ca anumite părți din coaliția dominantă să se detașeze de regim, asumându-și poziții de "dezangajare" și, eventual, chiar de opoziție activă. În al doilea rând, unele grupuri, anterior indecise sau indiferente
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
muncitoare destul de puternică, cu tradiții anterioare de organizare). Capacitatea de acțiune și de distribuire a resurselor coercitive, de influență și de presiune (chiar și doar cu mijloace economice), a diverselor grupuri din opoziție (atunci când aderă la etapa a doua a crizei ce pune bazele transformării regimului) nu este esențială. Va deveni ulterior, conditionând succesul sau eșecul instaurării noului regim, poate nu atât de autoritar. Dar este important ca această opoziție față de regim să existe, să se dezvolte și să fie capabilă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
nu atât de autoritar. Dar este important ca această opoziție față de regim să existe, să se dezvolte și să fie capabilă de a schimba balanța de putere în arena politică, și, în fine, să prefigureze o alternativă politică fără de care criza ar putea dura la nesfârșit. Trebuie să adăugăm un fel de "contraindicație", indispensabilă în caz de criză și de transformare fără colaps: mobilizarea nu trebuie să intimideze actori care fac parte din coaliția de guvernământ, mai ales armata, care sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
și să fie capabilă de a schimba balanța de putere în arena politică, și, în fine, să prefigureze o alternativă politică fără de care criza ar putea dura la nesfârșit. Trebuie să adăugăm un fel de "contraindicație", indispensabilă în caz de criză și de transformare fără colaps: mobilizarea nu trebuie să intimideze actori care fac parte din coaliția de guvernământ, mai ales armata, care sunt chemate să înțeleagă toate dezavantajele rămânerii în guvern (fisuri în organizare sau chiar dispariția principiului ierarhic) și
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
în cauză și regimul democratic care rezultă, actul în sine rămâne. În foarte puține cazuri, mai recente, din Europa sau America Latină, opoziția democratică și cea anti-regim își asumă direct responsabilitatea și devine protagonista inițiativei de schimbare. În cele mai multe dintre aceste crize, opoziția democratică și civilă au un rol secundar în distrugerea regimului. În cele din urmă, regimul se prăbușește, sistemul se transformă, pentru că inițiativa unui grup de actori sau a unui singur actor (dotat cu resurse pentru a depăși capacitatea de
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
necesită atenție. Primul efect este tranziția de la un regim militar sau civil-militar la un regim civil de natură (încă) autoritară. Acesta este un caz destul de rar, fiind marcat, într-o prima etapă, de consolidarea precedentului regim autoritar și, apoi, de criza treptată și de transformarea lui într-un sistem în care elita militară este un grup de presiune influent. Condițiile esențiale pentru o astfel de transformare sunt cel puțin două: instituționalizarea regimului (care are nevoie din ce în ce mai puțin sprijin militar - deoarece se
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
dificil de observat, putând fi confundată cu o simplă rotație a elitelor sau cu o alternare a acelorași elite de la putere. Capitolul 4 De la autoritarism la democrație 1. Prima instaurare Dinamica unui regim democratic cuprinde patru procese: tranziția, instaurarea, consolidarea, criza. Ultimul proces a fost prezentat în capitolul precedent. Despre consolidare și rezultatele acesteia, persistența sau stabilitatea democratică, se va discuta în capitolul următor. În acest capitol analizăm tranziția și instaurarea democratică. Înainte de a examina aceste procese, care există atunci când regimul
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
multor drepturi politice și civile (niciodată prea mari, astfel încât să permită organizarea controlată a societății civile, atât la nivel de elită, cât și de masă). Se poate configura, în esență, o instituție "hibrid" care ar trebui să contribuie la depășirea crizei regimului autoritar (militar), lărgind baza sprijinului social. Pentru a avea șanse de succes, o astfel de politică hibridă trebuie să se bazeze nu numai pe suportul elitei instituționale, politice și sociale, dar, de asemenea, pe menținerea unei participări (limitate) la
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
Posibila neutralitate, pasivă inițial, se poate evalua, fie și parțial, spre politizare. Chiar dacă militarii sprijină regimul democratic, aceștia sunt potențial "periculoși": ei pot întotdeauna să încerce a menține un control parțial asupra puterii politice, mai ales după repetarea constantă a crizei [a se vedea Stepan, 1988]. Un alt aspect central al procesului în cauză este formarea coaliției fondatoare a regimului. Această coaliție apare la întâlnirea dintre interesele și opțiunile diferiților actori politici și socio-politici activi în perioada de tranziție. Aici termenul
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
care nu s-au clarificat modalitățile de sprijin pentru unii sau alții dintre actori. Alt aspect care caracterizează instaurarea democrației este continuitatea și/sau discontinuitatea în ceea ce privește profilul instituțiilor, al personalului, al structurilor administrative și judiciare ale noului regim. Strâns asociate crizei și având specificul tranziție; continuitatea și/sau discontinuitatea au o importanță deosebită în problema epurărilor, în special la nivelele înalte ale domeniului administrativ și judiciar, dar și al aparatelor represive (cum ar fi serviciile secrete, poliția, armata). Regimul, de fapt
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]