62,720 matches
-
economică ce urmează să fie pusă în aplicare (sau chiar imposibilitatea de a ajunge la un acord cu privire la succesiunea în pozițiile cheie ale regimului). În cazul unui regim autoritar consolidat, e dificil de instaurat prosperitatea economică (ceea ce poate determina o criză de autoritate). Dimpotrivă, succesul consolidează regimul și coaliția care îl susține. Cu toate acestea, în multe cazuri din America Latină, inclusiv cele de succes din punct de vedere economic, s-au creat condiții pentru schimbare (de multe ori condusă chiar de
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
în multe cazuri din America Latină, inclusiv cele de succes din punct de vedere economic, s-au creat condiții pentru schimbare (de multe ori condusă chiar de actorii instituționali interni sau de o alianță între actorii interni moderați și opoziția moderată). Criza, căderea sau schimbarea graduală sunt adesea rezultatul combinației dintre mai mulți factori ("evenimente acceleratoare" specifice) care dau ultimul "ghiont" unui edificiu aflat deja în pericol. Cauzele crizei autoritare influențează instaurarea democratică prin problemele substanțiale pentru care noua elită va trebui
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
instituționali interni sau de o alianță între actorii interni moderați și opoziția moderată). Criza, căderea sau schimbarea graduală sunt adesea rezultatul combinației dintre mai mulți factori ("evenimente acceleratoare" specifice) care dau ultimul "ghiont" unui edificiu aflat deja în pericol. Cauzele crizei autoritare influențează instaurarea democratică prin problemele substanțiale pentru care noua elită va trebui să lupte, chiar și în circumstanțe dificile, nefavorabile pentru democrație, dar sunt relevante și pentru rolul actorilor protagoniști ai tranziției și ai instaurării, adică pentru componența coaliției
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
nefavorabile pentru democrație, dar sunt relevante și pentru rolul actorilor protagoniști ai tranziției și ai instaurării, adică pentru componența coaliției fondatoare a regimului. Intervenția externă (o înfrângere militară sau chiar o simplă imitație a țărilor vecine influente) poate explica diferite crize ale autoritarismului, influențând următoarea fază a instaurării. Pridham [1994], Whitehead [1996], Bonanate [2000] și alții au pus accent pe aspectele internaționale. De exemplu, Whitehead [1996: 3-26] conceptualizează importanța acestui factor, referindu-se la "contaminare", la "controlul" și la "consensul" formelor
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
2000] și alții au pus accent pe aspectele internaționale. De exemplu, Whitehead [1996: 3-26] conceptualizează importanța acestui factor, referindu-se la "contaminare", la "controlul" și la "consensul" formelor principale de influență de către actorii externi ai țării care se confruntă cu criza și cu tranziția. În timp ce sensul primilor doi termeni este intuitiv și demonstrează puterea de influență a țării externe și a intervenției sale, consensul privește mai degrabă interacțiunea dintre influențe interne și actorii interni care îmbrățișeză cauza democratică. Întrepătrunderea elementelor interne
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
vezi figura 4.3). Iată o primă evaluare a schimbării instituționale într-un sens democratic. Următorul pas se referă la formularea întrebărilor, relevante din punct de vedere teoretic, care trebuie să fie formulate pe acest subiect: a) care este explicația crizei a și căderii regimului nedemocratic anterior?; b) de ce sunt create unele instituții în detrimentul altora?; c) care este cea mai bună organizare instituțională pentru consolidarea democrației?; d) care sunt modalitățile și explicațiile consolidării democratice? Ultima întrebare va fi reluată în capitolul
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
studiul tranziției și al instaurării, studiul consolidării, atunci când ne aflăm deja în interiorul instituțiilor democratice, permite (cel puțin) formularea unor teorii de nivel regional, definite spațial și temporal: despre acestea se va vorbi în capitolul următor. Capitolul 5 Între consolidare și criză 1. Definiție Instaurarea și consolidarea nu sunt fenomene care să aibă loc, neapărat, cu linearitate. Instaurarea poate fi urmată de consolidare, dar și de o schimbare de direcție în cadrul procesului sau de o nouă criză în sistemul politic. Consolidarea este
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
Capitolul 5 Între consolidare și criză 1. Definiție Instaurarea și consolidarea nu sunt fenomene care să aibă loc, neapărat, cu linearitate. Instaurarea poate fi urmată de consolidare, dar și de o schimbare de direcție în cadrul procesului sau de o nouă criză în sistemul politic. Consolidarea este, așadar, una dintre posibilele "urmări" ale instaurării, dar o "urmare" foarte importantă: multe crize și colapsuri din Europa din perioada dintre cele două războaie sau de pe continentul latino-american pot fi înțelese ca urmări ale eșecului
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
cu linearitate. Instaurarea poate fi urmată de consolidare, dar și de o schimbare de direcție în cadrul procesului sau de o nouă criză în sistemul politic. Consolidarea este, așadar, una dintre posibilele "urmări" ale instaurării, dar o "urmare" foarte importantă: multe crize și colapsuri din Europa din perioada dintre cele două războaie sau de pe continentul latino-american pot fi înțelese ca urmări ale eșecului consolidării regimului democratic. Oricum, termenul de "urmare" - consolidarea fiind văzută ca o "urmare" a instaurării - ar trebui utilizat cu
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
Diamandouros și Puhle, 1995). În cazul în care în procesul de consolidare sunt stabilite structurile și normele democratice, precum și relațiile dintre instituțiile politice și societatea civilă 31, atunci procesul implică stabilizarea regimului democratic, pentru a se evita posibilitatea producerii unor crize. Mai precis, privind regimul democratic din punctul de vedere al relațiilor dintre instituțiile de reprezentare, guvern și societatea civilă, consolidarea poate fi văzută și ca etapă de construcție a unor relații stabile între instituțiile guvernamentale recent create și structurile intermediare
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
propus de către elite. De aici necesitatea ca elitele să formeze "ancore" care se vor dezvoltă și stabiliza în timpul procesului de consolidare sau care se vor schimba, și, mai mult sau mai puțin treptat, vor disparea în procesul de "dezancorare" și criză 38. În perspectiva dezvoltată aici, avem patru "ancore" reale, studiate empiric (organizarea partidelor, clientelismul, neo-corporatismul, rolul de gatekeeper al partidelor), imputabile viziunii clasice a mecanismelor de reprezentare (electorală și funcțională). 1) Așa cum sugerează cercetările clasice ale organizării partidelor și alegerilor
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
aspectele internaționale, aflate, până acum, în afara spațiului de analiză, pot fi (indirect) importante pentru modelul de democrație care rezultă (și pentru însăși existența regimului democratic). Definesc această situație ca una de prezervare 46. Nu este posibilă consolidarea, iar probabilitatea unei crize stă mereu la pândă. Analizând empiric zona de Sud a Europei 47, un anumit număr de cazuri se poate plasa în cadrul tipologiei deja consacrate. În ceea ce privește dimensiunea legitimării, cincisprezece ani după inaugurarea unui nou guvern democratic, Italia, de pildă, este caracterizată
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
care nu se atinge o anumită formă de organizare de partid și/sau de control asupra grupurilor organizate și neorganizate) nu este posibilă nici măcar o formă "slabă" de consolidare; mai devreme sau mai târziu, se va declanșa un alt proces: criza; • în cazul în care, în schimb, legitimitatea democratică se manifestă de la început sau se dezvoltă până la punctul în care grupurile sau partidele anti-regim sau neloiale acestuia reprezintă o minoritate redusă și lipsită de influență, atunci "ancorele" sunt mult mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
perceput în mod negativ, trebuie spus că acești factori, prezenți în democrație, aduc stabilitate și eficiență politicilor publice pe termen lung. Acesta nu este doar un scop agreat de elite, dar aduce și beneficii reale pentru societate. 5. Dezancorare și criză Aparent paradoxală, una dintre principalele concluzii la care conduce această analiză este aceea că procesul de consolidare, deși relativ slab, poate fi realizat chiar și cu un nivel scăzut de legitimitate. În acest caz, totuși, este nevoie de o ancorare
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
totuși, este nevoie de o ancorare puternică. Odată atinsă, consolidarea devine un mijloc suplimentar al unei legitimări din ce în ce mai inclusive. Prin urmare, o ancorare puternică devine în acel moment superfluă, iar costurile sale insuportabile. Prin urmare, se poate vorbi de o criză - deși acest lucru poate părea contraintuitiv -, în sensul că tocmai o consolidare cu o ancorare puternică poate duce, într-o etapă ulterioară, la o criză în cadrul regimului democratic. O astfel de criză nu este evidentă și nici necesară; este probabil
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
în acel moment superfluă, iar costurile sale insuportabile. Prin urmare, se poate vorbi de o criză - deși acest lucru poate părea contraintuitiv -, în sensul că tocmai o consolidare cu o ancorare puternică poate duce, într-o etapă ulterioară, la o criză în cadrul regimului democratic. O astfel de criză nu este evidentă și nici necesară; este probabil nici să nu apară după consolidare. Și, totuși, este foarte probabilă atunci când consolidarea este urmată de o tranziție de la o legitimitate exclusivă la una inclusivă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
insuportabile. Prin urmare, se poate vorbi de o criză - deși acest lucru poate părea contraintuitiv -, în sensul că tocmai o consolidare cu o ancorare puternică poate duce, într-o etapă ulterioară, la o criză în cadrul regimului democratic. O astfel de criză nu este evidentă și nici necesară; este probabil nici să nu apară după consolidare. Și, totuși, este foarte probabilă atunci când consolidarea este urmată de o tranziție de la o legitimitate exclusivă la una inclusivă, timp în care o ancorare puternică continuă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
probabil nici să nu apară după consolidare. Și, totuși, este foarte probabilă atunci când consolidarea este urmată de o tranziție de la o legitimitate exclusivă la una inclusivă, timp în care o ancorare puternică continuă să persiste (din inerție). Intensitatea și amploarea crizei depind tocmai de profunzimea instituțională a ancorarii. Astfel, atunci când legitimitatea devine mai inclusivă, și, în plus, apar, acutizându-se, probleme politice specifice ce se adaugă nemulțumirii maselor, criza se manifestă ca o reacție împotriva formelor luate de "ancore" în relație cu
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
în care o ancorare puternică continuă să persiste (din inerție). Intensitatea și amploarea crizei depind tocmai de profunzimea instituțională a ancorarii. Astfel, atunci când legitimitatea devine mai inclusivă, și, în plus, apar, acutizându-se, probleme politice specifice ce se adaugă nemulțumirii maselor, criza se manifestă ca o reacție împotriva formelor luate de "ancore" în relație cu slăbirea ulterioară a acestora (propunerea 3), probabil aceleași forme care au caracterizat consolidarea anterioară. Drept urmare se poate iniția un proces de schimbare în cadrul democrației. Totuși, democrația poate
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
o reacție împotriva formelor luate de "ancore" în relație cu slăbirea ulterioară a acestora (propunerea 3), probabil aceleași forme care au caracterizat consolidarea anterioară. Drept urmare se poate iniția un proces de schimbare în cadrul democrației. Totuși, democrația poate suferi de pe urma unei crize din multe alte motive specifice. De exemplu, crizele democratice europeane din anii șaptezeci au fost centrul unor intense dezbateri (Rose, 1975; King, 1975; Crozier, Huntington și Watanuki, 1975) au subliniat, în special, efectele creșterii participării și problemele care deriva în
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
relație cu slăbirea ulterioară a acestora (propunerea 3), probabil aceleași forme care au caracterizat consolidarea anterioară. Drept urmare se poate iniția un proces de schimbare în cadrul democrației. Totuși, democrația poate suferi de pe urma unei crize din multe alte motive specifice. De exemplu, crizele democratice europeane din anii șaptezeci au fost centrul unor intense dezbateri (Rose, 1975; King, 1975; Crozier, Huntington și Watanuki, 1975) au subliniat, în special, efectele creșterii participării și problemele care deriva în termeni de legitimitate și eficacitate/eficiență. Mai precis
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
1975) au subliniat, în special, efectele creșterii participării și problemele care deriva în termeni de legitimitate și eficacitate/eficiență. Mai precis, dincolo de faptul că fenomenul variază de la țară la alta ca intensitate și caracteristici secundare, se evidențiază cum, în centrul crizelor europene născute în contextul unor societăți puternic industrializate (mai ales), există o creștere a așteptărilor ilustrată și de o creștere relativă a cererilor înaintate guvernului de către grupuri și indivizi. Are loc, deci, o mai mare implicare a societății în activitățile
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
selecționeze cererile în exces, și, pe de altă parte, la fel de incapabile să răspundă negativ la cererile care vin din partea societății, neputând să le satisfacă din cauza lipsei resurselor necesare. Fără a avea pretenția de a oferi explicații de fond în privința acestor crize sau a altora (din zone aflate în afara Europei), teoria ancorării poate ajuta la identificarea mecanismelor din spatele lor. Astfel: • formulele de consolidare "izvorăsc" din: propriile negări din timpul petrecut în guvern, absența alternanței, dominarea guvernului de către un singur partid, puternica centralizare
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
timpul petrecut în guvern, absența alternanței, dominarea guvernului de către un singur partid, puternica centralizare statală, hiperdezvoltarea organizațiilor de partid, existența unor legături strânse între grupurile de interese și partide, prezența unui electorat "înghețat" în absența îndelungată a manifestării nemulțumirii grupurilor; • criza depinde de formula precedentă de consolidare, fiind rezultatul interacțiunilor dintre elitele politice și cetățeni, fapt ce influențează puternic "ancorele" existente; • în ceea ce privește atitudinea maselor, sesizarea ineficacității și reacțiile negative față de regim sunt aspectele cele mai importante de analizat pentru înțelegerea crizei
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
criza depinde de formula precedentă de consolidare, fiind rezultatul interacțiunilor dintre elitele politice și cetățeni, fapt ce influențează puternic "ancorele" existente; • în ceea ce privește atitudinea maselor, sesizarea ineficacității și reacțiile negative față de regim sunt aspectele cele mai importante de analizat pentru înțelegerea crizei; • criza este cauzată de slăbirea "ancorelor", de dispariția treptată a altor obstacole din calea schimbării și de apariția unor factori stimulativi (Morlino, 1998: 339). Cazul italian de la sfârșitul anilor optzeci și începutul anilor nouăzeci este un exemplu bun pentru toate
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]