1,062 matches
-
de cerb, înaintând și rispindu-se fragmentat în unde orbitoare spre picioarele ei. La urma urmelor, e singura mea bucurie. Îmi alungă urâtul, șoptea deschizând larg ochii. De ce mă privești așa? Cum te privesc? Nu știu cum. Mereu mă privești așa. Parcă mă împungi. Ți se pare. Bine, fie cum zici mata... Să lăsăm asta. Adică, ce vrei să spui? Nimic. De ce te superi? Nu mă supăr, dar mă tem să nu-mi pierd sufletul când te aud așa. Cum să-ți pierzi sufletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
schimbat în dezordinea și răvășeala lucrurilor împrăștiate de-a valma. Ceva din tinerețea și drăgălășenia fetelor plutea peste tot. Dacă intri, intră odată, să închid! îl zori fata din ușă. Avea mișcări svâcnite din umeri parcă mereu voia să te împungă cu sânii. Să-l fi căutat, oare, într-adevăr, pe-acasă, sau... Miluță auzi huietul sălbatec al locomotivei venind peste el. Doamne, dacă află mama în ce-am intrat, se-mbolnăvește de inimă. Poate nu s-a-ntâmplat nimic, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
răsuflările fierbinți și nesuferite. Lăsați-mă-n pace că mă supăr, îi înfruntă, zbătându-se să scape. Vă arunc în stradă pe toți. Idioților! strigă Invalidul, bătând cu pumnu-n tejghea. Ce-i asta? Ia te uită! Cerboaica e gata să-mpungă! Prinde-o, mă! I se păru că întreaga încăpere zvâcnește o dată cu palma trăsnită pe obrazul acela fierbinte, întunecat și aspru ca o perie. Se uită la toți fără să-i vadă, cu chipul neclintit, cu ochii limpezi, albă de furie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
era mare mahăr. Hitlerist înfocat. Miluță, după plecarea de-acasă, de frica jandarmilor, a ținut-o tot într-o fugă până la Ghiță Todireanu. Vino cu mine! i-a spus mecanicul. Unde? s-a pierdut cu firea Miluță, și l-a împuns gândul c-a făcut altă prostie venind. Unde? mai întrebă o dată. Da ce-i cu hainele astea pe tine? Văd că ești pus la șapte ace! Parcă ești ginerică, râse mecanicul, făcându-i cu ochiul, adică să te fofilezi, șmechere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
a scurta supliciul, romanii aveau obiceiul de a zdrobi gambele condamnaților, împiedicându-i astfel să respire (ceea ce le grăbea moartea) și curmându-le suferințele. Nu a fost cazul pentru Iisus, care a murit repede. Centurionul care îl păzea l-a împuns cu lancea în inimă, efectuată cu dexteritatea soldatului instruit, în urma căreia din trupul vlăguit a curs apă și sânge, în termeni medicali, lichid pericardic. Iisus avea 35 sau 36 de ani (și nu 33 așa cum s-a crezut mult timp
Săptămâna Patimilor - Adevărul despre prigonirea, condamnarea la moarte şi crucificarea lui Iisus (V). Pronunţarea sentinţei () [Corola-journal/Journalistic/26644_a_27969]
-
o să vezi. întunericul în care stăteau era dens și deplin, dar curînd apăru un firicel strîmb de lumină stacojie. Acesta se contractă și crescu la ambele capete pînă cînd desenă forma unui dragon ridicat, cu picioarele rășchirate, brațele întinse, mîinile împungînd întunericul și capul imens clătinîndu-se într-o parte și alta. Lanark avea ciudatul sentiment că fiara stătea în fața lui în încăpere. Nu puteai s-o compari decît cu întunericul, și acesta părea nesfîrșit. Gesturile poate că îi fuseseră provocate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Dacă bați suficient de tare în ușă, s-ar putea să-ți deschidă cineva. Ea nu se clinti. El puse lanterna lîngă ea și zise timid: — La revedere, și se depărtă. Cobora primul deal cu pași mari, cînd ceva îl împunse în spate. Se întoarse și o văzu cu lacrimi pe față și fără suflu. — M-ai fi părăsit! țipă ea. M-ai fi lăsat singură în ceață! — Credeam că doreai asta. — Ești un cretin rău și crud. — Oricum, dă-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
au curajul pe care-l aveau acei gospodari, acei Domni regulamentari, acei vasali din trecut, atunci permiteți-mi să declar că am proclamat un rege, dar nu am făcut un regat român, căci regatul însemnează neumilire. D. Stătescu se simți împuns de aceste cuvinte și răspunse: D. Cogălniceanu, după ce-a făcut paralelism între cum se petreceau lucrurile sub Domnii pământeni și cum se petrec acu, a zis că țara, proclamând regatul, nu a întemeiat și regalitatea și că românii ar
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
răstignite pe eșafodul de scânduri, două exponate teratologice. Uterul mamei deforma ca o lentilă de carne lumea nouă în care aveam să fiu expulzat. Văzut prin el, craniul femeii se alungea, botul i se umplea de colți înspăimîntători, coastele îi împungeau prin piele și se deschideau ca două monstruoase aripi de liliac, pe când din șira spinării tatii răsăreau spini de os ce zgâriau tavanul. Mi-era frică de ei, de vizuina lor, de supliciile respirației și ale digestiei, de inimaginabilul atingerii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
asista albul cu trăsături negroide și păr lânos o dată pe săptămână la trezirea fetei? De ce Melanie și apoi Veve îi arătau mereu o ciudată deferentă și-i făceau toate chefurile? Sau caraghiosul de Cedric, care răbda ca fata să-l împungă-n fese cu ace subțiri de aur și făcea pe clovnul zi de zi, prostindu-se, jonglând cu farfurioare și ananași, împleticindu-se ca un bețiv, scoțând dintr-un saxofon strâmb mieunaturi ca de pisică până când îi smulgea fetei un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
barda din mână. Lângă colosalul voievod, Ștefan părea un pitic, tîrîndu-și hlamida tivită cu vulpi prin țărână și uitîndu-se crunt înainte. Țepeș, văru-său, cu o mutră suspect de cumsecade, își căra ditamai țeapă pe umăr și, din când în când, împungea cu ea mai jos de spinare pe camaradul lui medicinist ce pășea lângă Domnul Moldovei, înveșmîntat în plăieș cu cușma pe-o ureche. Mai în urmă se ținea Mircea, bătrân ca Moș Crăciun, cu un bărboi la fel de alb și cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
trimisese acasă pe amândoi să-și dea cu gaz. Așa că Puică nici nu conta. Ceea ce pe Mircea îl miră însă foarte tare era că, în spatele învățătoarei, copiii cu steagurile, toba și trompeta erau de o obrăznicie de necrezut: stegarii se împungeau cu vârful ascuțit al steagului în fund, toboșarul îi trăgea gornistei, pe tăcute, cîte-un băț în cap, ea răspundea, cu muștiucul, în fluierul piciorului... Nu vroiau să se-astîmpere. Cel cu toba avea părul roșu ca steagul de lângă el și se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un singur strop, o luai la fugă răcnind, trebuia să-ți dea mama apoi cu ulei, ca să nu faci bășică. Darmite să fii în iad și să fierbi întreg în zmoală... Si să mai fie și dracii ăia care te-mpungeau cu furcile... Și să nu mori niciodată, s-o țină așa chinurile alea la nesfârșit... Când se gândea la asta, copilul se chircea în pat și se zvârcolea de parc-ar fi fost chiar în zmoală. Se-ntreba uneori dacă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
același timp, să arate tuturor că adevărata putere a Abației venea de fapt de la tehnologia avansată. Rimio știa că i-ar fi putut lesne ucide pe toți și chiar se gândise să înceapă cu un călugăr mai îndrăzneț care îl împunsese în coaste cu arma sa ascuțită. Pâcla violenței plutise în aer pentru o clipă, dar se risipise imediat ce conducătorul grupului a recunoscut sigiliul Împaratului pe scrisorile sale de acreditare. Drumul până în sala în care se afla acum îl parcursese călare
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
la câțiva metri de Jeremiah, un alt călugăr ridică o arbaletă. Îl strigă pe bondoc și acesta se întoarse să-și privească moartea. Săgeata străbătu ochiul lui Jeremiah și ieși prin ceafă. Era mort înainte de a atinge solul. Calm, călugărul împunse încetișor cadavrul cu piciorul și apoi se îndepărtă. Stin auzi tropotitul cailor cu câteva minute înainte ca Abatele să urce în turn. Se aștepta ca un asemenea eveniment să se soldeze cu o altă predică. Toate încercările de evadare avuseseră
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
animalele. Chiar, îi răspunse Khaba, scărpinându-și cicatricea lungă ce-i străbătea toată partea stângă a feței. îmi vine să-l ușurez de o pereche de porci, numai așa, în glumă. — Nu pentru asta suntem aici, i-o reteză Balamber, împungându-și calul cu călcâiele. Călărind la pas, se apropiară de casă, prin al cărei acoperiș de paie se strecura, răsucindu-se firav, fumul unei vetre. Când ajunseră la douăzeci de pași, figura masivă a unui bărbos în haine de țăran
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
înainta în fața celorlalți pe un roib nervos, cu o secure de tăiat lemne pusă de-a curmezișul șeii: — Acela trebuie să fie căpetenia. Bagaudul ajunsese deja la nu mai mult de zece pași distanță de ei. Calm și hotărât, Balamber împunse calul cu călcâiele și porni înainte, oprindu-se în fața sa. Pentru o clipă, se măsurară din priviri, cântărindu-se unul pe celălalt. Hunul fu izbit nu atât de figura impunătoare a celui cu care se înfrunta, cât mai degrabă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ești orb? Uite, jos - strigă - casa, n-o vezi? Audbert se uită și se întoarse imediat spre el. — E mai bine s-o ținem drept: acolo stă Malaberga! Fără să-l asculte, hunul sări pe cal și, biciuindu-l și împungându-l cu pintenii fără menajamente, îl obligă să coboare pe pantă, prin iarba înaltă, lovită de suflul necruțător al vântului. Tovarășii săi, împreună cu Audbert, îl imitară, deși Kayuk trebui să trudească binișor ca să tragă catârul în jos pe coasta aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Waldomar cu fiul său! Făcu spontan un gest de protest, dând să se întoarcă spre Balamber, dar lama rece a unei săbii ce îi înțepă gâtul în dreptul carotidei îl imobiliză. — Ssst! făcu Khaba, ducându-și un deget la buze și împungându-l cu arma. Aflat în imposibilitate de a se mișca, Audbert nu putu decât să se supună și continuă să privească printre arbuști. Cei doi soldați din avangardă continuară să înainteze o bucată de drum; la un moment dat, bănuitori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
se găsea în mare pericol fiindcă, fără conducător fiind și pornit cu o viteză nebună pe drumul acela plin de hârtoape, vehiculul s-ar fi putut răsturna dintr-un moment în altul. Continuând să strige în urechile calului, Waltan îl împunse sălbatic cu pintenii și se năpusti pe urmele carului. 11 Balamber văzu carul gonind, urmat la scurtă distanță de tânărul burgund, și înjură furios: — Ce neghiobi! Nu-s buni de nimic! I-ar fi fost imposibil să ajungă la cal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
prea tare pentru el și pentru familia lui și încă și mai mult pentru scroafa lui. — Să se salveze, izbucni Odolgan. Chiar nu cred. Râul era umflat, curentul era vijelios, nu avea nici o speranță. Gualfard reapăru pe buza povârnișului și, împungându-și calul, coborî iute către torent. Geremar îl urmă curând. într-o clipă, nobilul burgund ajunse lângă huni. Chiar ai avut noroc, n-am ce să zic, făcu el către Balamber. Cum nu, spuse sentențios Odolgan, care știa câteva vorbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Odolgan, înaintară pe mal, ducându-se până în păpuriș, și sloboziră, la rândul lor, un nor de săgeți, fără să-și atingă însă ținta, ajunsă de acum prea departe. Ambarcațiunea rapidă se îndepărta pe marea oglindă a apei. Printre înjurături, Geremar împungea și chinuia calul, cu privirea țintă spre fugari. Balamber, în schimb, își luă un ton resemnat și constată cu răceală: — Acum nu-i mai prindem. Să-i lăsăm în voia sorții. 20 Cântecul îndepărtat al unui cocoș îl află pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
privirea i se înăspri și îi răspunse hotărâtă: — Eu n-o să mai îmbrac veșminte femeiești până nu-mi voi duce la bun sfârșit răzbunarea. Spunând acestea, se îndreptă către oamenii din escortă și, ridicând brațul, dădu semnalul de plecare. își împungea deja calul în coaste, dar Sebastianus o reținu, punând o mână pe mânerul șeii sale. — Sper să te văd curând, deci. Din spatele genelor sale lungi, Frediana se mulțumi să-i zâmbească nesigur - un zâmbet în care lui Sebastianus i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
mult succes, să încalece pe catârul său. încruntându-se și mai tare. Balamber îl cercetă scurt, apoi scoase un suspin de nerăbdare: — Gândacul ăsta! Ajută-l. Poate o să ne fie de folos în vreun fel. Khaba încuviință, după care își împunse calul, coborî de pe stâncă și se apropie de Inisius, care continua să se învârtă în sensul acelor de ceasornic, împreună cu catârul său, în încercarea zadarnică de a-l opri și de a i se urca pe spinare. Hunul apucă animalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
pe anumite porțiuni cărarea se strâmta atât de mult încât trebuia să se aplece pentru a nu se izbi de ramurile copacilor sau era nevoie să depărteze frunzele cu mâna. în locurile cele mai înalte, foioasele lăsau locul zadei, ce împungea cerul cu vârfuri ascuțite, și maiestuoșilor brazi, în mijlocul cărora acel straniu cortegiu de războinici și civil fugari se înșira cu pas susținut, stârnind un foșnet continuu. Mici luminișuri lucind în verdele crud al ierbii se deschideau pe neașteptate, însă coloana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]