1,237 matches
-
propuse Liei să ne permită tăierea puilor de găină înainte de 15 august și să ordone gardei să ni-i procure cu 6 lei perechea. Noi mâncam de mult din contrabandă vițel și pui cu 4 lei perechea! Această vizită ne înveseli mult, o interpretam ca o probă a stării lor proaste. Veselia noastră era însă trecătoare, noapte și zi bubuitul tunurilor nu înceta. Pe ce front? ne întrebam când le auzeam tunând în depărtare; răsunau parcă în noi. Ziarele ne umpleau
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
de minune, în acest chip ne-am luminat cât am stat la Pasărea. vintilică are trei ani La 21 octombrie/3 noiembrie era ziua de naștere a lui Vintilică, împlinea 3 ani. Tristă aniversare, pe care Lia voi să o înveselească pe cât putu. Chipul cel mai apropiat mănăstirii și vremii de atunci era o masă bună. Costache bucătarul a făcut patru feluri de prăjituri fără economie de zahăr, ca în timp de pace. Jucăriile sosiseră din București, maicele cele mai cunoscute
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
publice răspunsul lor deodată cu citațiile în judecată. Singur Ionel a iscălit de primire, [despre] ceilalți s-a spus că lipsesc din Iași - deși, zicea ziarul lor, erau acasă - ca să li se afișeze pe ușă. Toate aceste mici mizerii ne înveseleau mai mult decât ne supărau, totuși erau triste din punctul de vedere național. Știam că se vor răsfrânge asupra lor și simțeam că sfârșitul se apropia; discursurile lui Czernin, ordinele de zi ale lui Hindenburg, amenințările către cei ce ar
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
cu toții în combinat parcă am presimțit c-o să fie nevoie de noi... Acum, mă întorc în secție. Zicea meșterul Cornea că o să lucrăm și noi la montajul exterior, așa-i? Așa-i. Deci se pornește, murmură el trist. Eah! se înveselește dintr-o dată, chiar dacă n-a venit Televiziunea să ne filmeze, mie tot nu-mi pare rău că am lăcuit pupitrul de comandă... O să vă simțiți dumneavoastră mai bine cît o să dureze pilotarea. Știți, eu mă simt alt om, parcă mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
șef de secție, se va detașa de inginerul-șef. Oricum, ai grijă: mulți trăiesc vînînd greșelile altora... De ce v-au schimbat? îl întreb. Ți-am spus: "E unul care cîntă mai dulce decît mine", îmi răspunde Don Șef. Ascultă, se înveselește el brusc, ce-ar fi să-i dăm dracului și să-i tragem un chef cu vodcă, friptură și vin? Am o poftă nebună să fiu adunat de prin șanțuri!... Eeei, Don Șef! rîd eu. Nu-i de noi. Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
în sala mică... și oftai după vaca lăsată acasă, pe malul Bîrladului, rîd eu, amintindu-mi de fata aceea liniștită și tristă, ieșită prima oară în lume, adusă pe litoral de fratele ei, care lucra la construcții; ca s-o înveselim, îi spuneam că n-are rost să plîngă după vacă și ea rîdea, ducîndu-și degetul la bărbie; cine să fi văzut în țărăncuța aceea pe doamna de acum?!... Știi că te-am visat ast-noapte? o întreb. Doamna profesoară mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
în caz că, noaptea asta, prim-secretarului nu i-o fi trecînd prin gînd să convoace controlul muncitoresc, să meargă la cumnat-tu și să-l întrebe cum stă chestia cu marmura de Carrara și cu chefurile date special spre a-l înveseli pe tovarășul Amariei, cu care este prieten bun. Evident, plus toate celelalte. Ce vrei să spui, Mihai?! întreabă Ion cu vocea sugrumată, dar liniștea tăcerii mele, oferită drept răspuns, e spartă de zgomotul liftului oprit la parter, lîngă noi. Din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
de redat o figură ca a ei, trebuie să recunosc! Chiar de-aș avea talentul tău, eu unul tot n-aș putea s-o desenez, cred că s-ar speria hârtia de ce-ar ieși! Edi începuse să râdă. Se înveselise singur la gândul năstrușnic care-i venise. — Dar... asta e! Se pare că avem succes cu portretele! Iar tu ai văzut-o bine, nu mă duci cu preșul! a continuat el după ce a râs cu lacrimi, hohotitor. Nu știu cum naiba faci
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cu privirea galeș-inofensivă... Un fanfaron cu fandoseli de om cult și cu ifose de mare crai. Și semăna izbi tor de mult cu domnul Ionescu. Ce mi-e Ionescu, ce mi-e Neacșu! Parcă erau frați. Toată lumea de la masă se înveseli ca la unison văzând-o pe sărbătorită atât de binedispusă. — Nu, nu mi-e frică! adeveri Clara, printre hohote de râs. Ce mai tura-vura! Nu pot să te refuz, Ionela! Ești un adevărat păpușar, faci ce vrei din oameni! Ionela
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
două orificii inflamate de pe gâtul lui bătrân. Arăta ca o bucată de gheață care începe să se topească, cu aceeași formă de fluture diform și uriaș. Și-așa a aflat că poate să iasă când vrea. Descoperirea aceasta l-a înveselit la culme și câteva zile s-a jucat intrând și ieșind din câte un corp, încât după Paște cel puțin douăzeci de călugări aveau gâturile rănite și groaza morții întipărită pe față. Nimeni nu-l vedea, iar atingerile oamenilor erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
se isterizeze cu fiecare interogație. Șuieră de câteva ori prin orificiile abdominale și explodă: "Adică, tălică, mata vrei să zici capabil să să scoață din belele? Astea-s problemele, nu?" "Ei, da. Asta vreau să zic. Acum ai înțeles?" Aprobă, înveselindu-se brusc: "Îhî. Mișto!" Am tresărit. Dar am trecut repede peste asta și l-am întrebat: "Cum te numești?" "Cum adică?" "Cum îți spun ție ceilalți gândaci?" "Cum să-mi spună? Îmi zice: "Bă, gândacule!" Așa-mi zice toți. Și
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
o jigodie dă om apucător n-am mai văzut." Tăsică râse icnit: "Ce să să bage, tată, ce să să bage? Că acu' șade cu perfuziili în venă la spital și-i galben ca lămâia, vorba cântecului." "Ete, na!", se înveseli Petrică. "Bravo, nene, poate o să-i bem și cân' i-o face dă șase săptămâni! Da' cum s-a întâmplat, c-ai fi zis că ăsta apucă suta dă ani fără reparații capitale?" "Cică dă vreo lună bolea pă picioare
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
lectură prevăzută de programa analitică, n‑aș putea spune. Eseul lui Macaulay, comandat În secolul al nouăsprezecelea de Encyclopedia Britannica, fusese retipărit Într‑o culegere americană de texte de către Riverside Press. Lectura eseului m‑a pus pe jăratic. Macaulay mă Înveselea cu versiunea lui despre Viața lui Johnson, cu „sinuozitățile” minții acestuia. De atunci Încolo am citit multe critici serioase la adresa exceselor victoriene ale lui Macaulay. Dar eu nu m‑am lecuit niciodată - n‑am vrut să mă lecuiesc - de slăbiciunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
de o glumă. Fetița tremura tot mai tare ca și cum ar fi fost cuprinsă de frisoane. Se așeză pe marginea șanțului și o luă pe genunchi. Îi vorbi liniști ca s-o potolească. - Nenea a făcut doar o glumă, ca să te înveselească, o să vezi cum acuși își va lua capul și va alerga după cai ca să-i aducă înapoi. Ai să vezi. Așa glumește Nenea uneori, odată a dispărut trei zile și după ce noi îl și înmormântasem în amintirea noastră, a fost
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
Ai vreun act ceva? Scoate să văd, că de nu...”. Tăcu apoi rămânând cu mâna întinsă spre omul acela care se oprise din mâncat și se uita parcă amuzat la malul mare îmbrăcat în straie de jandarm din fața sa. Zise înveselit deodată: „Și ce te face domnule jandarm să crezi că nu aș avea acte sau poate și mai rău, că sunt un delincvent scăpat de la pușcărie?” Jandarmul nu răspunse dar nici nu-și retrase mâna. Omul se căută în buzunarul
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
ajuns Aio, tare mă tem că la Benevento pot să se iște răzbunări și lupte între facțiuni. Va trebui să-l însoțești. A prins din zbor privirea dintre mine și Gaila și zâmbetele slujnicelor. A înțeles pe loc, s-a înveselit la față și a bombănit, făcând pe morocănosul: - Stiliano. Mi-o luați înainte prea des, voi doi. - Să fim recunoscători celui care a făcut pe din două o inimă, punând jumătate în pieptul Gailei și jumătate în cel al lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ușor să se despartă de oameni, pentru că și-așa nu se simțise atât de bine împreună cu ei. Dar ăsta era lucrul cel mai rău care i se întâmplase vreodată. Cum, se întreba furioasă, avusese ea tupeul să încerce să o înveselească pe Minette după ce plecase Martin? Mamei sale trebuie să-i fi fost mult mai rău, și iată că ei îi lipsise orice urmă de compasiune. Îi spusese, dimpotrivă, să se trezească la realitate. Dar cum poți să te refaci odată ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
două numere mai mare. Se opri în fața unui local. Trebuia să mănânce, cu toate că asta ar fi făcut talia fustei, deja strâmtă, să pară și mai strâmtă. Intră și își cumpără un sendviș, care era proaspăt și crocant și care o înveseli imediat. Și apoi observă că localul făcea angajări. Nu pot să lucrez aici, mormăi ea pentru sine. La naiba, e un restaurant! Am venit în Londra ca să-mi fac rost de o slujbă ca lumea, nu ca să fac sendvișuri. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să-l lași baltă și să pleci. Îmi fac și eu griji, spuse ea. N-o să se dărâme șandramaua doar pentru că ai plecat tu, o asigură el. Serios. Nieve râse. Îl iubea la nebunie pe Murphy. Întotdeauna reușea s-o înveselească. Computerul scoase din nou sunetul bine cunoscut, iar ea își întoarse din nou atenția spre ecran, observând o tranzacție care nu fusese introdusă corect. Când Paola Benedetti bătu la ușa biroului ei, încă se ocupa de această problemă. Paola avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
era sigură că nu i se putea imputa nimic, iar noii proprietari, Decker Benson, o anunțaseră că avea o șansă de a face parte din departamentul de reclamații de îndată ce se termina procesul de preluare. Crezuse că vestea aceasta o va înveseli și o va motiva, dar în realitate, așa cum îi spuse și lui Aidan în seara aceea, nu mai știa ce își dorea. —E o prostie, se plânse, stând alături de el în balansoar. Am nevoie de bani. Avem nevoie de bani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
rost să mai amân. Poate că o să îmi pice trei stele și atunci ajung în extragerea finală. Nu câștigă trei stele. Câștigă o sută de euro. Își puse în gând să-i cheltuiască pe niște tricouri colorate care să îi înveselească garderoba. Capitolul 37tc Capitolul 37" E ra foarte cald la Milano. Nu avusese intenția să se întoarcă, însă apăruse o ocazie nouă: un cântăreț de rock extrem de popular se retrăsese pe malurile lacului Como, oferindu-le șansa de a-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Locuiești la Paris? o întreb direct încercând măcar să reconstitui ceva din forma capului plecat astă-noapte pe pieptul meu, Da! Șaptezeci, șaptezeci și unu, Hai să fugim la Paris! îi propun privind-o adânc în ochii albaștri-verzi,verzi-albaștri de pariziancă, râde înveselită de entuziasmul meu juvenil, șaptezeci și nouă, pe măsură ce urcăm distanța dintre turiști se mărește, optzeci și trei, optzeci și patru, Michelangelo refăcând planurile lui Bramante, păstrând doar stâlpii de susținere, cât am zis?! Optzeci și cinci, mă opresc să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
pe tot restul serii. După ce a dat pe gât câteva scotch‑uri a devenit, cum era de așteptat, romantic. Mi‑a mărturisit că nevastă‑sa se Îmbolnăvise recent și era deprimat. Ar fi avut nevoie de cineva care să‑l Înveselească, o fată tânărĂ și nostimă, cu suflet bun, așa ca mine, de la care ar fi putut eventual Învăța și engleză. Am văzut atunci cu imensă părere de rău cum reportajul spectaculos de pe prima pagină a marelui cotidian Începe să‑și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
ea scoțând de nu știu unde o sticlă de whisky. remarcând Însă mutra mea, ezită o clipă și În cele din urmă puse sticla la loc. — A, nu, am găsit ceva și mai bun decât asta ! o să-ți placă, o să te mai Înveselească ! mă asigură ea. Scoase de sub pat o cutie În care se găseau o mustață, o pălĂrie neagră, niște bretele și un baston. Se costumă În mai puțin de un minut, Își Îngroșă cu creionul dermatograf sprân- cenele și Începu să
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
opri, ținându-mă cu mâna de falca dureroasă. Cu cât durerea zvâcnea mai tare, cu atât mai tare râdeam. Era chiar mai ceva ca În liceu, când, În troleibuz, prietena mea cea mai bună Îmi arătase un deget ca să mă Înveselească după ce luasem un trei la fizică. A doua zi l-am condus la aeroport. Ca și cu o zi Înainte, era abătut și bătrân. Strâns cu ușa - m-am gândit. Și-a luat un rămas-bun distrat, dându-mi asigurări vagi
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]