1,629 matches
-
Oare o ignorase pentru că era trecută de o anumită vârstă a pielii mirosind a lapte? Dar iat-o acum. Era toată numai eleganță și moliciune: părul, fața, hainele și mai ales mișcările și gesturile. Când se dădea cu cremă Împotriva țânțarilor arăta ca o zeiță. Câtă grație, cât rafinament. Purta un fel de sarafan negru și o eșarfă mare și colorată, cu Încrețituri, Înfășurată și legată În așa fel Încât părea Îmbrăcată Într-un sarong, un șal origami, un sari, toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
lungă sau un pulover subțire fiind suficiente, asta, desigur, În cazul În care nu sunteți o persoană ca Heidi, care preferă straturile: vestă impermeabilă din goretex, pantaloni din polar, cămașă pretratată cu factor de protecție solară 30 și substanță Împotriva țânțarilor, o șapcă ce reține căldura și o pătură din material special foarte ușor cântărind mai puțin de o sută de grame - cu alte cuvinte, un arsenal compact de Îmbrăcăminte de ultimă tehnologie cu care să poată face față oricărui tip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
compact de Îmbrăcăminte de ultimă tehnologie cu care să poată face față oricărui tip de condiții adverse. Și nu râd de Heidi când spun asta, pentru că s-a dovedit În final că ea a fost singura cu adevărat pregătită pentru țânțarii Împătimiți după americani și pentru norii gata să ofere o demonstrație copleșitoare sub forma unui minipotop neașteptat. Când a Început ploaia, cu primii stropi calzi ca niște lacrimi, călătorii noștri se răzlețiseră de mult ca oile, pe o suprafață cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Harry și spuse: —Tu fericită să fii aici cu mama și tata, venit atât de departe ca să bucurați de frumosul Templu Clopot de Piatră. Da? — Nu e tatăl meu, spuse Esmé cu ciudă. Se scărpină În cot. Mâncărimea de la pișcăturile țânțarilor o făcea să fie și mai nervoasă. —Scuze. Poți să repeți? Întrebă femeia. Am spus că ea e mama mea, dar el nu e tatăl meu. O, scuze, scuze. Femeia se simțea acum complet Încurcată. Americanii ăștia sunt tot timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
gât. — Foarte rău. Doare, inflamat, nu pot să cânt. Durere mare. Chiar contagios. Cred că e grav. Nici nu ar trebui să fiu aici. Și ieși din cadru. Femeia care lua interviul o apucă pe Marlena de cotul mușcat de țânțari. —Tu. Te rog cântă cântec tradițional de Crăciun. Tu alegi. Cântă! —Jingle Bells? se auzi vocea lui Esmé. Microfonul se Înfipse sub nasul ei. —Jingo Bell, repetă femeia. Da! E baladă frumoasă. De la Clopotul de Piatră la Jingo Bell1. Rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
să vadă sau să facă. Pe drumul spre hotel, cei mai mulți dintre prietenii mei au fost tăcuți, singurul zgomot care se auzea fiind cel al unghiilor scărpinând pielea. Se opriseră pe drum pentru obișnuita pauză de pipi, unde un nor de țânțari se abătuse asupra lor ca și cum ar fi fost armata Bai pornită pe urmele lor. Heidi a Împărțit cremă cu hidrocortizon. Era oricum prea târziu pentru DEET1. Bennie era epuizat. Umerii Îi atârnau greu. Era oare un semn de rău augur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Își arătaseră gratitudinea rambursându-le aproape Întregul cost al preascurtei vizite În Lijiang. La zece dimineața, s-au Îmbarcat, iar odată cu avionul ridicându-se de la pământ li se ridica și moralul. Scăpaseră de toate necazurile doar cu câteva mușcături de țânțari și ușurați de câteva mii de kuai. Noul lor ghid, domnișoara Kong, i-a Întâmpinat la aeroportul din Mangshi cu o pancartă pe care scria: „Grupul Bibi Chen“. Eu am tresărit de plăcere, dar prietenii mei au fost cu siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
se sfătui cu șoferul și căzură imediat de acord. Era timpul să debarce și să meargă pe jos până În sat. Șoferul opri motorul. —Luați-vă pălăriile, ochelarii de soare și apa, le comandă Lulu. Plus cremă pentru insecte dacă aveți. Țânțari mulți. —E vreo toaletă prin apropiere? strigă Roxanne. De gât Îi atârna ca de obicei camera. Da, da, acolo. Lulu arătă cu mâna spre marginea drumului unde vegetația era mai stufoasă. În timp ce toată lumea Își aduna lucrurile, din spatele autocarului se auziră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
și fermecătoare. Bennie intră În căsuța lui. Interiorul era din Împletitură de ratan, podelele erau acoperite cu preșuri de cânepă, iar paturile identice joase erau Îmbrăcate În așternuturi albe simple de in și acoperite cu o plasă din voal pentru țânțari. O, acest ultim detaliu Îl Încânta, romantism tropical amintind de nopțile de-odinioară În care trupuri transpirate se uneau protejate de plasa din voal. Pe pereți erau pictate reprezentări de creaturi celeste și sculpturi În os, acel tip de artă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Heidi, băiatul cu bagajele deschise ferestrele. Nu aveau plase, iar lângă fereastră se puteau vedea resturi de bețișoare contra insectelor și borcane cu ulei de citronella, toate semne Îngrijorătoare care confirmau faptul că apele stătute de sub aleile-ponton erau cuiburi unde țânțarii se reproduceau În voie. O ușă mai Încolo, Marlena și Esmé erau amândouă numai exclamații de Încântare la vederea lacului, Întrebându-se dacă nu cumva acesta chiar era paradisul, Shangri-La. Harry era cel mai Încântat dintre toți. Bungalow-ul lui era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
fi fost fiica și nu mama, trecu pe lângă patul lui Esmé către ușă și se strecură afară, apoi pe podețul de lemn până la bungalow-ul lui Harry. Și iată-i În sfârșit Împreună, Harry și Marlena, În pat, sub plasa de țânțari, cu trupurile goale scăldate În lumina aurie a unei lumânări cu citronella. Marlena Își ținea ochii strâns Închiși, iar Între mintea și trupul ei se dădea o luptă inegală pentru a-și păstra sau a-și pierde complet și total
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
-și continua drumul către zonele sudice. Marlena Își simți fața invadată de căldură. Era surprinsă. Câtă pasiune, căldură... fum? Harry scoase un țipăt, sărind ca ars din pat și trăgând-o și pe Marlena după el pe podea. Plasa de țânțari În formă de con se atinsese de lumânarea aprinsă și acum arăta ca un brad de Crăciun nins În flăcări, plasa albă fină transformându-se Într-o rețea Înnegrită de cârcei și modele În formă de grilaj dansând Înnebunite. Marlena
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
ridicându-se ca să se dea jos din barcă. — Sigur, sigur, răspunse Pată Neagră. Moff sări primul și le dădu mâna și celorlalți să coboare. În șir indian, intrară printr-o deschizătură strâmtă În stufărișul des de pe mal. Se Încălzise, iar țânțarii se treziseră și ei la viață auzind mișcare. Imediat Începu să se audă sunetul palmelor peste piele, moment În care Heidi scoase o sticluță de DEET cu concentrație 100% cu pulverizator, de care se folosi toată lumea cu recunoștință. Vera, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
stinge focul. Se gândi la rochia Îmbibată În apă pe care o folosise ca să stingă flăcările, picăturile gri care se scurgeau pe podea și pe pat. Și-l imagină pe Harry gol și dezorientat Încercând să Înțeleagă semnificația plasei de țânțari carbonizate ca și cum ar fi fost un mobil de Calder Într-un muzeu. Părea atât de pierdut, ca un băiețel. Apoi Își imagină fața lui, felul În care o privise Înainte de incendiu, pofta pură din privirea lui și gura căscată. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
ea? Își imagină din nou chipul lui, nu cu o expresie pofticioasă sau jenată. Îi vedea expresia de pură uimire când se Întinsese prima dată lângă el În pat. Mâine, Își spuse ea, dar fără lumânări și fără plasă pentru țânțari de data asta. —Gândește-te că ești În tabără, Își consolă Marlena fiica. Sau că dormi la o prietenă. —N-am mai dormit niciodată Într-un loc ca ăsta. Esmé o hrănea pe Cuțu cu niște resturi de pui. Ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Îl dor toți mușchii. Toate discuțiile astea Îl Îmbolnăveau. Se duse să se așeze pe un buștean aflat undeva mai departe. Din când În când, scotea câte un suspin adânc, Își scărpina bărbia nerasă și se plesnea peste picioare vânând țânțari. Se simțea vinovat. Toate problemele pe care le aveau acum erau din vina lui. Ce procentaj de vină avea nu-și putea da seama. Dar el era conducătorul grupului, un fapt groaznic și de neschimbat. Cum urma el să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
celorlalți: Wendy, Wyatt, Dwight, Roxanne, Bennie și Esmé, doborâți unul câte unul de frisoane care le zguduiau oasele și febră delirantă. Cei care nu se Îmbolnăviseră Încă erau ocupați să-și Îngrijească tovarășii și să se apere cu furie de țânțarii care-i Împresurau, noii lor dușmani de moarte. Dar nu aceste femele țânțari fuseseră cele care-i infectaseră cu paraziți Plasmodium. Durata de incubație e de cel puțin o săptămână Înainte ca paraziții să se răspândească din ficat. Acum șapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
frisoane care le zguduiau oasele și febră delirantă. Cei care nu se Îmbolnăviseră Încă erau ocupați să-și Îngrijească tovarășii și să se apere cu furie de țânțarii care-i Împresurau, noii lor dușmani de moarte. Dar nu aceste femele țânțari fuseseră cele care-i infectaseră cu paraziți Plasmodium. Durata de incubație e de cel puțin o săptămână Înainte ca paraziții să se răspândească din ficat. Acum șapte zile erau În China. Acum șapte zile fuseseră blestemați de șeful minorității Bai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
chiar Înainte ca domnișoara Rong să le aducă acest lucru la cunoștință, el se și ținuse de cuvânt, căci la fiecare oprire a autocarului după vizita la temple, de cum coborau din mașină, prietenii mei erau Înconjurați de un roi de țânțari care se Înfruptau din carnea promisă. Toată noaptea, tribul Îi dăduse târcoale lui Rupert ascultându-i strigătele delirante după ajutor. Erau de două ori Îngrijorați. Cum se făcea că Fratele Alb Mai Mic se Îmbolnăvise așa de tare? Și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
echipă de filmare gata de acțiune. 14 tc "14 " Inventarea tăițeilortc "Inventarea tăițeilor" L a sfârșitul celei de-a doua săptămâni În Locul Fără Nume, prietenii mei bolnavi de malarie Își mai reveniseră, cât să se poată plânge de mâncare și țânțari. Stăteau pe doi bușteni despărțiți de o poieniță, loc pe care Îl numiseră ,,sufrageria“. Se dăduseră pe fețe, brațe și picioare cu pudră de termite, pe care Pată Neagră le-o oferise pentru a-i feri de Înțepăturile de țânțari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
țânțari. Stăteau pe doi bușteni despărțiți de o poieniță, loc pe care Îl numiseră ,,sufrageria“. Se dăduseră pe fețe, brațe și picioare cu pudră de termite, pe care Pată Neagră le-o oferise pentru a-i feri de Înțepăturile de țânțari. Pudra era făcută din scoarță de copac sau rocă, eficientă și Împotriva termitelor, de unde și numele - credeau ei. De fapt era făcută din termite pisate. Și dac-ar fi știut, tot ar fi folosit-o. Se dezvățaseră să pună automat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
publică, și-a făcut apariția Într-o tabără de refugiați de la granița cu Thailanda. Pregătindu-se pentru moarte, și-au Început periplul spre graniță Îmbrăcați cu ce aveau mai bun, articole primite anterior de la emisiune: tricouri de la spray-ul pentru țânțari Bugger-Off, jeanși de la Ripped & Ready, șepci de baseball de la Global News Network. Bunicile purtau șalurile cântătoare. La controalele medicale, doctorii din tabără au conchis că gemenii Loot și Bootie nu aveau șapte sau opt ani, așa cum crezuseră prietenii mei, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
au cazat la un hotel de lux. Au fost nevoiți să mai amâne consumarea pasiunii Încă o dată pentru că Harry a trebuit să dea o duzină de interviuri exclusive. Când au rămas În sfârșit singuri, au făcut inventarul. Fără plase de țânțari În jurul patului, fără lumânări cu citronella, nici un risc ca furouri scumpe să fie arse ritualic. Ea fu timidă, iar el Îndrăzneț, dar nu a existat nici o clipă de ezitare sau jenă. Cu ajutorul secret al unei mostre de Balanophora pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
uneori până intra Jeni (bona mea ciocolatie și pufoasă) ori se întorceau ai mei de la serviciu. Bărbatul cu tolba din piele maro căpăta proporții impresionante, mâinile lui gigantice se profilau în fâșia de soare, înainte de-a trage plasa pentru țânțari și-a împinge Pif-ul înăuntru. Se-auzea un zgomot lipicios și-atunci știam că pachetul a fost livrat. Mi-ar fi plăcut ca, după gestul ăsta scurt și intens, bărbatul să sigileze dreptunghiul de aer și lumină care intra prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
versurile, iar odată cu deschiderea brațelor, ca o implorare a spiritelor kami, dintre degetele lui zburase un ac mic și subțire, aproape invizibil, care se Înfipsese În gâtul lui daimyo. Acesta se scărpinase repede, ca și cum ar fi fost mușcat de un țânțar. Piesa continuase, cu un succes din ce În ce mai mare. Asta fusese tot. Oan-san ieși din primele sale amintiri de genin odată cu zgomotul Îndepărtat al cavaleriei. Pe drumul care intra În capitala Kyoto nu se vedea, Încă, nimic. În scurt timp, zgomotul Încetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]