2,268 matches
-
Deci 27 de persoane o fost În primul lot. Ei, parașutiștii, și cei pe care s-o gândit să-i condamne la moarte. Pe-ăia i-o băgat că o fost complici la-naltă trădare. Și acolo o fost și bietul soțul meu... Sora lui Mircea Popovici, care fusese și ea În primul lot, dar ca femeie o primit numai 25 de ani, deci nu o condamnat-o la moarte, mi-o spus pe urmă că și soțul meu o fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
să-l reclami”... În sfârșit..., poate că s-au gândit și că am cele două fetițe... Nu știu. În timpul procesului, o pus așa În colțuri santinele și nu ne-o lăsat... Numa’ așa, pe furiș, ne uitam unii la alții. Bietul fratele meu, ăsta, medicul, tot Îmi făcea semne. Cine mai era cu dumneavoastră În lot? Acolo mi-am Întâlnit verișorii ăștia la care venise fratele meu, soția vărului meu și fratele meu, medicul, că Între timp l-o arestat și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
să iei contact... Și ne-o ținut de după-masă până noaptea la douășpe’ acolo, În cămăruțele acele. Era sfârșitul lui noiembrie și era frig... Eu, fiind arestată din august, eram fără ciorapi, că nu m-am gândit unde o s-ajung... Bietul fratele meu avea haine la el, că fusese la băi la Borsec În concediu, și de-acolo l-o luat, și noroc c-ave’ geamantanul cu toate hainele... Săracu’, m-o văzut că-s numai cu pantofii goi și mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
tind de cele mai multe să le considere rele. Așa eroul negativ e privit ca pozitiv și invers, pînă-și pun măștile care le arată adevărata natură. Trebuie doar să aștepți momentul. Mă ucizi. Nu-ți pasă de mama ta. Ce-ar zice bietul taică-tu dac-ar vedea? Sînt o femeie singură și slabă și nu le pot face chiar pe toate. Trebuie să mă înțelegi, nu pot fi și bărbat în același timp. Nu mai reușesc să dorm nopțile și vin mereu
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
a mințit Marcu. Eram obosit și-am adormit. Știți, a fost o excursie obositoare. Sărăcuțul de tine. Da, aerul de munte îi rarefiat și obosești mai repede. Și acum ești lihnit... Nici nu știți cît. Nu mai văd de foame. Bietul de tine. Să-ți fac un sendviș. Cu șuculiță, brînzucă, sălățică, că-i sănătoasă, dă energie. Și ai nevoie. Dacă sînteți drăguță, mai multe, că mi-e tare foame. Bine, dragule, a rîs ea. Da' știi ce vrei, nu te
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
se par inadecvate - de ele am nevoie -, dar nu am decât distanță și discordanță. Cuvintele, frazele, gândurile nu sunt decât indicii abstracte ale unei voințe concrete. Fericirea resimțită când mă gândesc la tine este de netradus în cuvinte și totuși, bietul de mine, încerc... Mă vei scuza că l-am luat pe Stendhal ca referință, dar e mereu mai ușor să vorbești despre tine având ca acoperire viața „marilor oameni” ai literaturii! Te las, sufletul meu, așteptând zile mai bune! Sper
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
am primit scrisoarea ta ieri dimineață și mi-a încălzit inima. În afară de zece cuvinte care mi-au scăpat, cred că am înțeles totul, esențialul scrisorii. Și eu sunt bolnav de dor de tine. Cu toată durerea mea, mi-am expus bietul meu corp alb la plajă și am primit atâta soare în ultimele trei zile, încât am aerul unei bune fripturi de porc. Senzația cea mai agreabilă a fost contactul cu apa mării. Înot în fiecare zi kilometri întregi și bietul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
brațul drept, dar brațul meu stâng nu-mi servește nici măcar pentru a-mi duce hrana la gură, o stângă fie ea cât de mare, cu o asemenea slăbiciune, făcându-mi găuri pe față cu furculița. Ar trebui să-mi vezi bietul meu chip, plin de găuri de furculiță. Am devenit victima unei maladii ciudate: îmi pierd părul din ce în ce mai mult și nici o vitamină nu poate să frâneze căderea părului meu - mă voi prezenta ție, în câteva săptămâni, complet chel. O să mă vrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
a fi fost înșelat într-un fel atât de ordinar și josnic! Visele mele cu tine sunt un amestec savant de ceva minunat, de erotism și de absurd. Când mă trezesc nu-mi rămân decât cadrele unei mari consumații onirice! Bietul de mine! Cât timp va trebui să trăiesc în vis cu tine și prin tine? Uneori am impresia că nu mai pot: că absența ta îmi este insuportabilă, că îmi vine să urlu noaptea și ziua. Îmi spuneai în ultima
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
tainică în suflet. O SĂPTĂMÂNĂ LA MARE Concediul a trecut repede, mult prea repede. O săptămână petrecută în lumea civilizată mi-a fost de ajuns pentru a înțelege cât de cumplită era sărăcia, foametea și mizeria în care se zbăteau bieții români. Mâncam cartofi prăjiți în uleiul adus de acasă și salată de roșii. Obișnuitele grătare de pe plajă erau părăsite din lipsă de carne. Uneori se găsea pește la grătar dar și pentru acesta trebuia să stai ore lungi în soare
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
răspunsul meu e da și nu. Dante Îl așteptă să continue, Însă Bernardo parcă nu voia să dezlege enigma. Îl privea țintă, ca și când ar fi așteptat ceva. Pe urmă se hotărî. - Dinastia suabă, linia sângelui său, s-a stins odată cu bietul Corradino. Asta În ce-i privește pe moștenitorii direcți ai Împăratului. Dar Frederic a fost un bărbat cu multe pasiuni... - Se știe de câțiva feciori nelegitimi. - Foarte mulți. Și Încă și mai mulți sunt cei Închipuiți. Nu a existat nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
pe domnia ta, priorule. Personal. Dante Își mușcă buza inferioară, gânditor. Celălalt nu părea dispus să mai spună și altceva. Pentru o clipă, Îi surâse ideea de a-l arunca În temniță și de a-l supune aceluiași tratament ca al bietului Fabio, ca să afle mai multe. Dar se Îndoia că un vulpoi cum era cardinalul și-ar fi dat În vileag vreunul din proiectele sale. Poate că era mai bine să accepte provocarea și să se ducă În bârlogul lupului. Clericul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
bine la aceasta. Inundarea popoarelor orientale cu roiuri de oameni civilizați din Galiția, care ar avea menirea să cultiveze Orientul într-o mână cu stecla de rachiu și 'ntr - alta cu "Neue freie Presse" de ex. - Și s-ar civiliza bieții muntenegreni și bosniaci precum ne-am civilizat noi, frumos și cu temeiu, că țăranii noștri sunt sănătoși și bogați și știutori de carte nevoie mare! - Robia economică a noastră și a Orientului întreg, supremația culturei extrafine din Buda-Pesta și Viena
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
în abundență, dar chiar pentru această însușire nu se aplică. În toată țara nu mai este nici un vicecomite (subprefect român, și de cei mai mici diregători încă abia ici-cole câte unul ex peculiari gratia, care și aceia numai ei știu bieții cu câte umiliri și sacrificie se mai pot susține în posturi. {EminescuOpIX 264} Iar înțelesul paragrafe- lor privitori la denumiri ar fi cumcă: pe teritoriul locuit de naționalități la posturile de comiți supremi și juzi oamenii din sânul acelor naționalități
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
vor putea să și le ridice și să și le transporte în alte părți; această voie li s-a refuzat în mod categoric. Mai mult decât atât. Locuințele lor au fost violate, ușile au fost sparte cu forța ți lucrurile bieților nenorociți au fost azvârlite în stradă. Iar populația creștină, considerând aceste lucruri drept avere fără stăpân le deprădează și și le aprop [r]iază, fără nici un scrupul sau rezistență. Suferința nenorociților bătrâni, femei și copii aruncați pe stradă și jertfiți
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
ticăloșie împotriva acelui doamne-ajută convulsionat care își ținea mâinile la buze; dar nu ne dădea prin gând s-o criticăm la acea vreme, cu atât mai puțin atunci când un principiu măreț umplea cu răsunet bucătăria. Ne dădea lecții peste capul bietului Georgie. El în timpul ăsta pupa cățelușa, această domnișoară de companie gâlcevitoare a bătrânei doamne odinioară. Acum, o ființă adormită, oftând veșnic, cu gură mare și obiectul respectului nostru pentru îndelungii ani de activitate corectă dar care nu te invita nicicum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în care se despărțea de parale. Dingbat s-a bucurat că merg și eu, și ne-a ținut tuturor o cuvântare, cu acea impertinență animalică pe care o afișa de câte ori prelua conducerea: Gata, băieți, de data asta tre’ să strălucim... Bietul Nails n-arăta prea grozav în haina de culoarea dudelor ce cădea prost pe mușchii lui, iar hanțele lui din geantă atârnau peste picioroangele lui uriașe la fel de greu ca uneltele unui instalator. O față imensă ca un pământ de grădină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de moarte în sclipirea uscată de borax a ringului și chiorându-se la fețele de lângă ring și căscând gura la strigătele ucigașe și stridente. Jaworski venea greoi după el, iar pumnii îi descriau cercuri largi. Era și mai înalt ca bietul Nails și ajungea mai bine să-l lovească și, după socoteala mea, era și cu cinci ani mai tânăr. Dingbat era alb de furie din pricina huiduielilor și a țipat la Nails când acesta a venit în colț. „Dacă nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mareșalii, ducii de Marlborough, bătăușii care-și consultă ceasul de aur, violatorii de copii, cei care ard oamenii pe rug, preucm și cei ce fac parte din ceata de grăjdari ai cavalerilor Sfântului Ioan. Așa că de ce să ne luăm de bietul Einhorn, cel dăruit cu picioare de mumie și dorințele lui născute din neputința-i de olog? În fine, am rămas de partea lui, iar el îmi spunea, „Oh, nenorocita! Târfa aia ticăloasă și pistruiată care se ține cu toți minerii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fost îndeajuns de prost încât să nu întreb cât mă costă o cameră; dar eram speriat să nu vadă recepționerul că eram acoperit de noroi așa că mi-am ținut pardesiul pe braț. În plus mi-era așa de milă de bietul Joe Gorman că nici nu mă puteam concentra. Apoi, după ce mi-au luat doi dolari a doua zi de dimineață, cam de două ori mai mult decât trebuia să coste o cameră într-o hardughie ca aia, și după ce mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
al doilea prin alianță. Dar la el în birou l-am văzut altfel, cu privirea mea acum mai matură. Ceva în postura lui îmi sugera atributele pe care se aștepta să le avem comunitatea ce contribuia cu bani pentru noi, bieții neisprăviți: treji, conștiincioși, încheiați până la gât, curați, triști, moderați. Tristețea și confuzia domeniului în care lucra îl făcea să adopte această atitudine cuminte. Doar o anumită încetineală a respirației ce atrăgea atenția asupra nărilor lui groase îți dădea un sentiment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ca o frânghie, iar din modul în care-și ținea capul parcă vedeai ruinele ce se formau în spatele lui. Așa cum ședea acolo, cu brațele complet nemișcate, ai fi zis că e un bărbat într-o capă sau un prizonier înlănțuit. Bietul Einhorn! În orice oră a declinului său anterior s-ar fi îmbărbătat cu bonul de preț reprezentat de fiul său Arthur, iar acum îl apucase ciuda că bonul își pierduse valoarea, asemeni banilor țariști decolorați ai Bunicii. Pivnița strălucitoare unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ți se oglindesc în ochi. Și aceste vești diferite sunt acelea că din existența vastă te ridici într-un felul sau altul, dar că în orice clipă te poți întoarce înapoi. În orice clipă; poate chiar în următoarea. Ei bine, bietul Bizcocho mi-a spart capul, dar și el își rupsese un picior și Thea l-a împușcat. Inconștient fiind, n-am auzit împușcătura. Ea și Jacinto m-au ridicat cu greu pe calul ei. Băiatul a încălecat alături de mine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mi-au mai trecut, tot mă simțeam măcinat de ceva și nu înțelegeam care e motivul. Thea a început să-și piardă și ea răbdarea. Ratarea lui Caligula și faptul că fusesem un asemenea idiot încât să îl îndemn pe bietul Bizcocho să se avânte de pe culmea unei creste o dezamăgise îngrozitor. Cu nerăbdarea și îndrăzneala care o caracteriza, îi venea foarte greu să înghită faptul că trebuia să fie ținută pe loc de incompetența mea după ce întreprinsese un asemenea lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
iar aerul cald, care mirosea a câmpie joasă, ne înconjura. Am mers de-a lungul zidului, care la început n-a fost pentru mine decât un zid. Dar apoi deodată m-am simțit descumpănit când mi-am dat seama că bietul George era prizonier și nu ieșea de acolo niciodată. Așa că, fără să mai cer permisiunea, am ieșit din curte. S-a uitat la picioarele sale pe drumul necunoscut, să vadă încotro o luau, pentru că era speriat. La un magazin de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]