767 matches
-
poftit pă Yusuf În arhivă și aproape cât ai clipi dân ochi s-a Întors și mi-a zis: „Acum adu-l pe Ibrahim.“ M-am repetat În salon, am dat iar dă trei ori roată, m-am oprit În cârca altui Încerșefat și-am zis: „Abenhaldun te cheamă la el.“ Și l-am Împlementat și pă milordu ăla În secretariat. — Trage frâna la căruță, vereșcane, a spus Parodi. Ești sigur că, În vreme ce le dădeai ocol, n-a ieșit nimeni din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
scara argaților. Io, ce mai, am rămas și-am spus Ah! Ce panaramă! Io, cu vintiagu saumon, rezemată În shorts Vionnet de ostreață și, la doi pași, Manuel, răstignit În fotol, că prin spătar Îi băgase cuțitașu lu Pampa În cârcă. Bine că candidu vâna mâțe și n-a trebuit să vadă ceva așa oribil. Seara, a venit cu juma de duzină de cozi. Miss Bilham a adăugat: — A trebuit să le arunc În latrină, de urât ce puțeau. Și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
capra lui și În ladă avea un viespar dă Îngeroi, mi-a făcut apropontu să mă lase la ogeac, fincă așa-zisele carnavaluri perd mușteriii și io pă bune că nu mă mai ținea balamalile să-mi car gioalile În cârcă. Noii pretenari m-a catapultatără pă fundu la car și, când să ne ușchim, s-a râs În hohote după obiceiu lor. Da io plimbam ursu ca magnatu În car și m-a bufnit râsu: că În lungu la zidu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
frământa suflenderu, i-am zis d-o tărășenie să-l dea gata p-ăl de-și pleacă urechelnița: aia cu bonu-cupon pentru pantofii Titán, care puteai să-i schimbi p-un tișort dă jerse, care Fainberg l-a pus În cârca lu nepoata merceriei, da ea n-a văzut că iera d-acu Încasat. Chiar c-o să cheliți dă păr când v-oi zice că la târlan nici nu i-a sărit inima ascultând pătărania aia așa palpitoasă, nici n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
de altfel cu nu prea mult noroc, drept parpalacul de lână În care mă ascunsesem; altă dată, dându-mă la repezeală drept o mobilă, mi-am făcut apariția pe coridor, În patru labe și cu un ghiveci de flori În cârcă. Din nefericire, macacul bătrân nu se cațără În pomul putred. Tai An, ebenist la urma urmelor, m-a recunoscut doar cu câteva clipe Înainte de a-mi trage Întâiul șut cu vârful piciorului și m-a obligat să imit și alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
după incendiu, au izbucnit certurile. Magul și ebenistul au Început să se dușmănească. Proferând monosilabe nemuritoare, generalul Su Wu a ridicat În slăvi deliciul contemplării unei vânători de urși, dar știm cu toții că mai Întâi l-au nimerit drept În cârcă săgețile arcașilor care nu dădeau niciodată greș și după aceea l-a ajuns din urmă prada Întărâtată și l-a Înfulecat cu fulgi cu tot. Această nefericită analogie rimează și cu Madame Hsin, la fel de vătămată și imparțială ca generalul. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
și ea să dea de urma juvaerului. Când ieșea cu rusnacul, care era și el În vorbă cu ea, Îl punea de șase pe doctorul plin de talente, care, după Împrejurare, ba-și punea liniștit un ghiveci cu flori În cârcă, ba se dădea drept o mobilă. Tot aruncând cu patacele ba În biograf, ba În localuri, rusnacul se lefterise. Atunci s-a Întors În istoria antică și a dat foc dughenei de mobilă, ca să pună mâna pe asigurare; Tai An
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
vrut deloc să ție-n minte cauzele dă motiv la dizgrația lui, da io i-am dat dă cap și m-am prins că nația dă Oportet s-a Împrofitat dă cumsecădenia lu don Wenceslao și i-a pus În cârcă bișnița lui cu dugheana dă buchernițe, când a bunghit că șozurile mergea din rău În mai rău. Cu sănătosu gând să-i Împlementez o doză babană dă veseleală, m-am nemerit să-i duc Într-o duminică, care atmosfera ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
pescuit În bălți. Ce nebuneală-ntre urechi și cu pescuitu ăla: că tomna io am rămas bușbeu ca tontu. Monșeru dă Broscoui-țestos iera În cuhne și opărea un mate. M-am pus cu spatile la geam, care acuma dă În cârca lu clubu Uniunea Sportivă și nainte dădea la un câmp dășchis. Maestru s-a negat cu politețuri inorme la proiectu meu dă pescuit și a recitat, cu bunătatea soverană a lu ăl care-și ascultă propia inemă la toate orele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
căcălău, toate miștoace pă veridic. Când don Wenceslao Îmi parola, să Îndulcea la moacă. Dă la bun Început io am suspicionat că fericirea Îi venea dân amintirile dă suvenir, da p-ormă m-am priceput că ceva se Întâmpla În cârca mea. M-am Întors, puriule. Am ginit ce ghiftuise ochii lu don Wenceslao. Pă cer iera mișcare mare. Șozuri mari se nălțau dânspre crângu dă la stabilimentu rustican Izvoarele și curba de-o făcea trenu. Făceau hagialâc la zenit. Unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
În parai d-ăia vechi În Berazategui. Ne-am pus la coadă și ne-am Îndărătnicit să ne spunem cu d-andaratelea că, dă cum primim pușcoacea, ne și cărăm la Berazategui, chiar dă ne-am duce unu pă altu În cârcă, d-a mielu gras, și acolo, după ce ne umplem burdihanele cu escarola, pă bază dă arme, o să cumpărăm, ca să-l uimim dă tot pă funționaru dă servici, două bilete de Întors la Tolosa! Parcă șuetam inglezește, fincă Dinte dă Lapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
am blestemat pentru slăbiciunea care mă împinsese să-i scriu și am renunțat cu totul să mă apăr. Mai mult, am declarat la anchetă că mă socoteam un gunoi al societății, că acceptam orice concluzii doreau să-mi pună în cârcă, deoarece și silnică autoritatea tot autoritate rămâne. Din nefericire, aceste vorbe au fost interpretate ca o sfidare. La proces, am avut surpriza să-l descopăr pe tata în asistență. Numai că în loc să-mi mai fie de ajutor, prezența lui mi-
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
vecini? — Bulgarii, ardelenii, moldovenii... Și de fapt suntem proști făcuți grămadă. — Toți? — Nu știu. Mai ales mânuitorii condeiului. — De ce? Pentru că n-am priceput destul de repede că sunt unii pe lumea asta mare care au o nevoie vitală să pună în cârca altora toate relele pământului. Am făcut totul ca să merităm rolul de țap ispășitor. Ne-am zburlit, ne-am țânțoșit, ne-am dat cu părerea. I-am luat apărarea lui Garaudy ori altora ca el... Ne-am ponegrit unii pe alții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
ar fi invitat să ia cuvântul... Ei bine, lista ar putea continua la nesfârșit. Totuși, vor spune unii dintre dibacii cititori, ce este nou aici? Acest portret al unei feminități văzute drept sexul slab, căruia i s-au pus în cârcă toate relele omenirii pentru a avea, în plan social, justificarea exploatării sale, iar, în plan metafizic, justificarea alungării sale de la masa îmbelșugată a spiritului, este de fapt un construct universal al societății patriarhale de pretutindeni în lume, nu un specific
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
e de căcat, știu, ce să fac, am nevoie de asta, mă agăț și eu, altminteri nu... tata?! dacă ei pot cu atâta lejeritate, noi de ce să nu putem? știi cum ne uităm unul la altul? terminați! îi sar în cârcă de la ușă, ne futem de toți pereții când sună nevasta... da, puiule, vin acum... de față cu mine... ieșim pe stradă, ne luăm la revedere, pa, zic, te sun... și privește speriat... vreau să-l pup, dar nu pe gură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
și atunci când reușea să vadă lucrurile cu claritatea unui veritabil diplomat, impulsivitatea și nerăbdarea îl repuneau într-o postură total nediplomatică. În scrisoarea pe care consulul o găsise în coperta cărții, Horace făcea aluzie la toate acestea, punându-i în cârcă și pierderea boierului Constantin Filipescu, cel care adusese mari și importante servicii Franței. Îi recomanda să fie mai atent pe viitor. Urma să colaboreze cu... o femeie bogată, inteligentă și cultivată care, deși disprețuia reuniunile de salon și apărea destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
o cafea, ceva răcoritor... Prințul refuză. Cum doriți! Vă pot asigura că totul este pregătit, continuă Luciano. A mai rămas doar un mic amănunt: fundalul pentru portretul Alteței Voastre. Bătu din palme și imediat apărură doi servitori care duceau în cârcă mai multe suluri de covoare. La indicația lui Luciano, cei doi lăsară sulurile jos și, sub privirile prințului, desfășurară, pe rând, covoarele. Manuc trăi un al doilea moment de emoție puternică. Dinaintea lui nu erau doar simple covoare, nu erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Puteți vorbi despre Gloria și fără mine. Se ridică și se duse în cada de baie cu vârtejuri. În timp ce apa se învolbura și se agita în jurul lui, se întreba cum va putea vreodată scăpa de Levy Pants punând-o în cârca vreunui sărman cumpărător. Doar trebuia să poată fi și ea folosită vreodată pentru ceva. Un patinoar? O sală de gimnastică? O catedrală pentru negri? Apoi se întrebă ce s-ar întâmpla dacă ar duce pe dig planșeta pentru exerciții fizice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
al Poliției. Mai primești o șansă să strălucești. 17 Logan se duse direct la inspectorul Insch. Inspectorul stătea pe marginea biroului ca un vultur mare, rotund, și asculta calm cum Logan se plângea că doamna inspector Steel Îi pusese În cârcă și ancheta celui fără genunchi. Era doar un sergent! Nu putea să se ocupe de mai multe cazuri de crimă În același timp! Insch Îl ascultă, țâțâi și-l compătimi, apoi Îi spuse că situația era nasoală peste tot și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Sunteți sigur, domnule Philips? Întrebă Insch. Hoitarul DĂDU din cap. — Bine. În cazul acesta, vă dăm bunurile Înapoi și sergentul McRae o să vă ducă acasă. Logan Înjură În surdină. Asistentul social zâmbi, bucuros că nu i se pusese lui În cârcă sarcina aceasta. Zâmbind cu gura până la urechi, Îi strânse mâna lui Logan și-și luă tălpășița. În vreme ce Bernard Duncan Philips semna pentru conținutul buzunarelor sale, Insch Încercă să se revanșeze față de Logan oferindu-i un drops cu fructe. Avea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
când am deschis eu ochii spre lume, tu nu erai cu mine... Cine știe pe unde îți străluceau ochii? Abia când am devenit conștient de existența mea - că și eu fac umbră pământului - hop și tu. Te-ai cocoțat în cârca mea și o ții hojma că ești putred de deștept”. “Iertare boierule. M-a luat valul, dar să știi că am dreptate. Întreab-o pe fată și cine știe?” “De data asta, treacă-meargă, dar altă datăăă...” --Vreau să te întreb ceva
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
participă la mitingurile CASL împreună cu tatăl lui/falsul său frate, povestește despre bărbatul alb și imens, dar nimeni nu-l crede. 1942-1944: perioada lipsă din dosarul psihiatric al lui Loftis. 1950: asasinul Coleman. Oare psihopatul încerca să-i pună în cârcă tăticului său, lui Reynolds, uciderea homosexualilor, îmbrăcându-se ca Loftis, caz în care fragmentele de perucă de la doctorul Layman ar reprezenta indiciul final? Buzz îi arăta fotografia: — Ăsta e Coleman, doamnă? Delores zâmbi. — Seamănă binișor. Ce bărbat frumos! Păcat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
ziarelor, puteai să vezi cum se aranjaseră lucrurile. Asasinarea lui Gordean: caz nerezolvat, nici un suspect. Explicația confruntării cu pistoalele era aceea că el și Mal acționaseră „pe baza indiciilor dintr-un caz mai vechi”. Uciderea negrului îi fusese pusă în cârcă lui Coleman. Cazul nu căpătă nici o tentă comunistă sau homosexuală - Ellis Loew avea multe relații în presă și ura complicațiile. Reynolds cu fiul și amantul lui au fost calificați drept „vechi dușmani, ce încercau să rezolve o dispută domestică”. Gluma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
apare în documente și formele Hlipceanii, Hlibceanii, Clipicenii) este un sat vechi, prima atestare documentară fiind din 1546, mai 17. În adevăr, la acea dată, Petru Rareș voievod sloboade, la Huși, un ipisoc sîrbesc pîrcălabului Petru Cîrc (în alte acte, Cîrcă, Cîrcovici), prin care îi întărește cumpărătura satului Hlipicenii, „pe Zvîjia, mai sus de Răuseni și în același hotar și cu loc de moară pe Zvîjia”, de la „Oniul vistiernicul, fiul Anușcăi”. Acesta din urmă, după primirea sumei de 840 zloți tătărăști
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
apare în documente și formele Hlipceanii, Hlibceanii, Clipicenii) este un sat vechi, prima atestare documentară fiind din 1546, mai 17. În adevăr, la acea dată, Petru Rareș voievod sloboade, la Huși, un ipisoc sîrbesc pîrcălabului Petru Cîrc (în alte acte, Cîrcă, Cîrcovici), prin care îi întărește cumpărătura satului Hlipicenii, „pe Zvîjia, mai sus de Răuseni și în același hotar și cu loc de moară pe Zvîjia”, de la „Oniul vistiernicul, fiul Anușcăi”. Acesta din urmă, după primirea sumei de 840 zloți tătărăști
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]