731 matches
-
se juca cu băieții din borcan, cum îi numea. Îi scotea, îi înșira, îi număra și-i contempla. Așa coleg mi-au dat. Mă uitam la el cum stă sprijinit în cot și face cute în cearceaf ca să varieze traseul cărăbușilor, și mă gândeam că e poponar, pervers sau poate chiar criminal. Avea zâmbetul eternei bunătăți și ochii mari, de copil. Și nu arăta ca un copil oarecare, ci era copilul ideal, și nu de oriunde, ci din manualele de franceză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
fost totuși o chestie că a adus televizor. Și așa am aflat încă ceva: că se uită la filme porno, ce-i drept cu sonorul la minim, de la 12 noaptea până la 4 dimineața, când încetează emisia. Stă cu borcanul de cărăbuși într-o mână și cu telecomanda în cealaltă, sprijinit în cot (dar nu ar muta canalul nici să-l pici cu ceară), și examinează. La cât e de atent nici nu mai cred că se excită. Cred că nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
de insecte, dar parcă lipsea Coeu..., și nimeni n-a observat lucrul ăsta. La finalul reportajului camera îl surprinde pe Hector admirând exponatele, apoi îndepărtându-se; un vizitator între alții. Mi-a fost clar ca bun ziua că a șutit cărăbușul mexican și i-a prostit pe toți, adăugând un nou exemplar colecției. A venit de la baie. - Bă, tu ai furat insecta de la Antipa? N-a zis nimic. - Bă, tu n-auzi când te întreb, tu furi de la muzeu? - N-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
țigară neaprinsă. Nu se uita la mine. Linoleul era curat. - Unde-ai plecat? l-am întrebat, nu mi-a răspuns. Unde ți-e gângania aia nouă? am continuat, dar tot nu mi-a răspuns. N-am zis nimic de restul cărăbușilor, în schimb am început să mă uit prin cameră, să-i găsesc insecta și să i-o stric în față, uite așa, ca să vadă că mi-e silă de el și că nu-l mai vreau aici. Cu toate că simțeam numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
Am ieșit afară năucit și m-am așezat pe o bancă. Mașinile opreau la stop și apoi porneau. Se aprindeau faruri. Ce Dumnezeu a fost în capul meu, ce am văzut la televizor, ce-mi vine să-i stric omului cărăbușii, ce mi-a făcut mie Hector? E o prostie, e o prostie mare de tot. M-am gândit să mă mut. Nu m-au vrut. Nici la 431, nici la 430, nicăieri. Nu mă plăcea lumea, ce să-i faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
Roxana-Maria Cărăbuș Este o zi din luna lui cuptor. Mândrul și biruitorul soare mușcă pământul cu sulițe arzătoare. Câmpia respiră greu prin scoarța uscată și crăpată. Lacul auriu imens de grâu a încremenit în așteptarea unei brize, dar nicio adiere nu-i
ANTOLOGIE:poezie by Roxana-Maria Cărăbuş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_667]
-
superflue. Toate cărțile despre spiritualitate, puse odinioară în cutii lipite cu scoci de Janet, readuse ulterior la îndemână, pe rafturile bibliotecii, mi-au devenit deodată inutile. Din această dulce oază de dinaintea păcatului originar al Evei, Janet se vedea ca un cărăbuș care dădea din piciorușe și căruia îi puneam acum capace de Coca-Cola în spinare. În beatitudinea mea paradisiacă manifestam față de lume cruzimea și nepă sarea zeilor. Devenisem neînchipuit de crudă cu Dodo, cu care mă certam și mă împăcam după
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
marii și adevăratei fericiri. 310 Zaraza' Prin 1944, sub cele mai îndîrjite bombardamente americane, Bucureștiul petrecea la fel ca în anii nebuni rămași în urmă cu două decenii. Mâncarea era ieftină, hotelurile primitoare, iar grădinile de vară, Rașca, Oteteleșanu și Cărăbuș, dar și Bordeiul, încă de pe atunci așezat la marginea Herăstrăului, răspândeau până în mahalalele mărginașe mirosul de patricieni la grătar și sunetul bandelor de jazz sau al tarafurilor autohtone. Pe Calea Victoriei intrau și ieșeau din umbra enormă a Palatului Telefoanelor anVautomobile
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
în pod, o bancă-fotoliu din caroseria unui automobil pentru un pensionar care-și pierduse o mână și și-a convins un prieten invalid că viața poate fi frumoasă dacă faci... medalioane de rășină, în care să închizi frunze, flori și cărăbuși. Vicu joacă fotbal, dar și șah, face machete de avioane și vapoare, e membru al cercului de electronică, figurant în filmulețe educative despre viteza excesivă realizate de Direcția generală a miliției și pasionat de numismatică. Ba l-a mai construit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
zbură albina și iată că în curte intră, nu știu pe unde, o caleașcă frumoasă de cristal, cu oiștea de rubin și roțile de smarald. Echipajul era tras de patru câini negri, mari cât pumnul, cu urechi până la pământ. Patru cărăbuși, călărind ca jocheii, conduceau cu ușurință acești cai drăgălași. În fundul caleștii, tolănită alene pe pernele de satin albastru, era o tânără becață, purtând pe cap o pălăriuță roz și îmbrăcată într-o rochie de tafta așa de largă, încât se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
nimic. Era cald și muștele bâzâiau în jurul paharelor goale. La câteva mese erau așezați câțiva muncitori lucrând la noile construcții din apropiere. Dudu a comandat o cola pentru Nina și pentru el o bere. Nina scosese o cutie cu un cărăbuș de picioarele căruia legase o ață roșie. Se amuzau amândoi de încercările cărăbușului de a zbura și mai sus, așa legat cum era de picioarele de dinapoi. Nina îl arunca în aer, silindu-l să încerce să zboare sus, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
așezați câțiva muncitori lucrând la noile construcții din apropiere. Dudu a comandat o cola pentru Nina și pentru el o bere. Nina scosese o cutie cu un cărăbuș de picioarele căruia legase o ață roșie. Se amuzau amândoi de încercările cărăbușului de a zbura și mai sus, așa legat cum era de picioarele de dinapoi. Nina îl arunca în aer, silindu-l să încerce să zboare sus, cât mai sus, și să atingă tavanul. După câteva sorbituri de bere, Dudu căpătase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
decât să-l văd pe tata mort. - Ar fi trebuit să te fi gândit la asta mai înainte, spuse un bătrân de la masa din colț. - Nimic rău nu vine fără să poarte și ceva bun, spuse Nina jucându-se cu cărăbușul pe masă. E bine să am un copil acum, școala nu mă învață decât ce știu deja, nimic mai mult. Mama n-are nimic împotrivă să se ocupe de copilul meu. - Da, maică-ta o să-ți mulțumească cu un ciomag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
barmanul, cu o singură mișcare, îi dăduse jos pantalonii, lăsând vederii martorilor amuzați sexul lui Dudu, atât de mare în comparație cu picioarele subțiri de copil. Ca final al răutăților, barmanul smulsese din mâna Ninei cutia în care ea pusese la adăpost cărăbușul, îl scosese de acolo și-i dăduse drumul să zboare pe fereastra deschisă. Nina încercase zadarnic să-l prindă din zbor. Plină de furie, îl pălmuise pe barman, apoi îl ajutase pe Dudu să-și ridice pantalonii, îndreptându-se amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
templu și din camerele membrilor sectei luaseră drumul fumului. În lumina necruțătoare a zilei, „ideea lui Zaharel“ arăta o curată nebunie. În câteva luni proviziile se degradaseră. Armate de insecte invadaseră camerele tixite, înghițind totul. Gândaci mari de bucătărie, gărgărițe, cărăbuși lucioși ca nasturii de pe uniformele militare începuseră să se înmulțească, răspândindu-se prin oraș. Zaharel încercase să se scuze în fața propriei conștiințe: „Omul propune, Domnul dispune“. Vedea că acum devenise batjocura tuturor și nu putea să nu se plângă în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
Liszt, Toscanini și pe Hans Richter. De la Triebschen, Oleg ne condusese cu mașina lui mai departe spre lacul Wierwaldstalteltsjon, la fel de înghețat ca toate apele din regiune. Pe gheață aștepta ca într-o viziune suprarealistă un pian negru strălucitor ca un cărăbuș enorm, un Steinway cu toată mândria și luxul lui, nepermis de insolent, în măreția iernii și a frigului. O lume pestriță bea din sticle mari. Erau deja beți, așteptând să cânte aria operei lui Purcell, ca „popor al înghețului“. Toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
mai mari decât ai morsei, răgea deja, cu grăsimea tremurîndu-i sub pielea lucioasă. Fugeam disperați și auzeam în urma noastră cum plesneau vitrinele. Ne-am repezit la subsol, unde era o viermuiala înspăimîntătoare. Aerul era înțesat de fluturi multicolori, lăcuste, cicade, cărăbuși, lilieci, câini zburători. Un pește zburător evadase din borcanul său și săgeta sala izbindu-se de un perete. Gândacii uriași, coropișnițele, păianjenii și scorpionii mișunau pe podea, alcătuind un covor viu de oroare. La fiecare pas striveam cu zecile. Viermii
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
gloduroase, întunecate, ninse din preajma blocului ei. Câțiva trecători se plimbă încoace și-ncolo prin înserare, dar el nu e. Merg mai departe, dau de șosea și cobor de-a lungul ei, pândind fiecare autobuz care, roșu și greoi ca un cărăbuș, înaintează printre nămeți, murdar până la geamuri de stropi de zăpadă cafenie, îl simt, în sfârșit, într-o mașină și mă arunc și eu, din mers, în mijlocul babelor, liceenilor, muncitorilor înghesuiți între care, stând aproape într-un picior și ținîndu-se cu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
vis. Cât a durat, lumea parcă nu mai respira în sală. În final, aplauze nesfârșite, ovații, spectatorii erau în picioare. Bis și bis! La bis, Mihai a încântat din nou sala cu prelucrarea pentru pian a lui Rahmaninov, a "Zborului cărăbușului" de Rimski-Korsakov, o bijuterie muzicală care impunea o mare virtuozitate pentru interpret. Sala parcă explodase. Ovații, aplauze, flori, flori, flori... În pauză, Mihai cu Beatrice au venit la noi, au fost conduși în loja oficială, Mihai îmbrățișat și felicitat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
nebune. De la sf. Dumitru încoace știi că e treaba ta să alegi cum ți-o plăcea ție. De-atunci intru paj și cavaler șervet pentru perpetuitate în suita M. Sale Doamnei Veronica, supus ca un câne și înamorat ca un cărăbuș. Atunci ceea ce stă în versuri - în aci anexatele versuri a subscrisului, ar zice Roșca - vor fi realitate. Pîn-atunci însă te sărut și te dorlotez, mîțță, și te rog să mă ierți că nu-ți scriu mai mult, dar mă așteaptă
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
agilis), gușterul (Lacerta viridis), șarpele de pădure (Conber longissimus), șarpele de alun (Coronella austriaca), iar dintre amfibieni broasca râioasă (Bufo bufo), brotăcelul (Hyla arborea), broasca brună de pământ (Polobates fuscus) ș.a. În frunzișul pădurilor, lumea insectelor este destul de variată. Coleopterele (cărăbușii), lepidopterele (fluturii) împreună cu multe alte nevertebrate (viermi, miriapode, moluște) își găsesc aici mediul favorabil de dezvoltare. Multe dintre ele sunt dăunătoare pentru esențele forestiere. Fauna silvostepei este mai săracă și mai puțin variată, unele specii fiind complet dispărute (dropia, spurcaciul
BAZINUL LOHAN Studiu fizico-geografic. Scurte consideraţii asupra vechimii locuirii şi evoluţiei utilizării terenului. by DANIELA BRĂNICI () [Corola-publishinghouse/Administrative/530_a_940]
-
ca și cum și-ar fi așteptat sentința. Era îmbrăcat în aceleași haine ca și dimineață, la care se adăugau un fular nou de mătase, de un verde crud cu dungi roșii, un ac enorm cu briliant, a cărui măciulie înfățișa un cărăbuș; pe degetul murdar de la mâna dreaptă își pusese un inel masiv, tot cu briliant. Lebedev se opri cam la vreo trei pași de masă; ceilalți, cum am mai spus, se strecurau încet în salon. Katia și Pașa, cameristele Nastasiei Filippovna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
plecă barba în noroi. Mișcare sublimă, dar stângace: pierzându-și firescul centru de greutate aflat în zona masivă a stomacului, corpul ilustrissim se răsturnă într-o rână și Barzovie-Vodă păru câteva clipe, cât dădu din mâini și din picioare, un cărăbuș slav. Vru să se scoale, însă tina era nu puțină. — Te cheamă pământul, Măria-Ta - glumi inoportun spătarul Vulture, ajutându-l să se ridice. Ce spui tu, spătare... gâfâi Barzovie-Vodă, scuturându-și veșmintele. Pe-aici altă dată au călcat pașii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
să intre prin bucătării, se așezau pe feliile de pîine, pe fructe... o desfătare. Ce frumoase erau muștele. Chiar nu-ți mai amintești nimic ? „nu.” Și țînțarii... o, Dumnezeule, unde sunt țînțarii și gîndacii negri de bucătărie ? Și buburuzele ? Și cărăbușii ? Și gîndacii de Colorado ? Și fluturii ? De ce nu mai sunt fluturi în anotimpul cînd trebuie să apară fluturii ? Chiar nu-ți mai amintești cît de colorați erau fluturii ? De ce nu răspunzi ? „nimic mai nociv pentru înviere decît nostalgia.” Cum de
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
era o sfidare, ci doar o nepăsare, nu ieșea la Șosea. În schimb, mergea la Băneasa la Aeroclub, la Hipodrom, întîrzia seara la Casa Oștirii și mai ales nu scăpa nici un film. Era cunoscut, mai ceva decît un actor de la Cărăbuș, pentru că uneori (de fapt, destul de des!) cumpăra cîte o sală întreagă pentru spectacolul de seară, ca să se poată uita în liniște la film. Nu-i plăcea să audă în jur foșnete, icnete, pupături, țiplă scîrțîind, "filmul este o operă perfectă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]