942 matches
-
o levitație noroasă camerele atât de știute ale apartamentului nostru. Cinci dimineața, soarele ca o bilă stacojie deasupra Morii Dâmbovița, părinții mei dormind transpirați sub păturile vraiște, un val de dragoste pentru mama, apropierea de silueta ei înfășurată complet în cearceaf ca o mumie, apoi întoarcerea-n patul meu dm camera de la stradă, automată, fără nici un gând... Și trezirea cu totul debusolată, mersul la baie, micile gesturi absurde, tremurul din tot corpul, de animal încolțit... De zeci de ori avea să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în hlamida ei încrețită, ce fiul tura acum liber în vidul cenușiu-luminos al acelui subpămînd Imensa femeie avea acum ochii descoperiți, și vederea lor îi provocă lui Vasile aceeași fericire insuportabil de tristă pe care-și simțea de câte ori, îngenuncheat pe cearceafuri proaspete între pulpele unei muieri cu sânii dezveliți, îi trăgea încet către ga nunchi pantalonașii cu volane, dezvelindu-i bestialul ochi de sub pântece. Ochii Victoriei - căci, cu sabia strălucitoare îi mâna dreaptă și cu triumful ce-i lumina trăsăturile, nu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o clipă aruncată-n oglindă - privindu-te-n ochi pe tine, "se", tu cel fără față, trup, haine și umbre -, pentru ca apoi oglinda să rămână goală, să se vadă-n ea, încremenite, doar recamierul, peretele vernil și tabloul. Pe recamier cearceaful gălbui și umed, făcând cute imposibil de descris până la capăt - deși ai putea să le iei câte una, topologic, să le masori cotele și curburile, semilunele și colțurile, punctele de catastrofă și atractorii, așa încît, în cincizeci de pagini, să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
câte una, topologic, să le masori cotele și curburile, semilunele și colțurile, punctele de catastrofă și atractorii, așa încît, în cincizeci de pagini, să ai descrierea lor completă, căci exact cât cincizeci de foi albe cusute una de alta e cearceaful de larg - mai păstrează, poate, aidoma altui giulgiu, dârele delicate ale membrelor tale, umezeala feselor, ambra omoplaților, mirosul brun al labei piciorului, căci ai dormit de curând, la prânz, înfășurat strâns în el, ca un cocon, așa cum doarme întotdeauna și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
va putea uita toată viața, ligheanul în care, ghemuit pe o bucată de placentă, străveziu mormoloc cu ochi negru catifelat, plutește în sânge cel ce-ar fi trebuit să-i ducă speranțele și tristețile mai departe. Iar pe pat, între cearceafuri gălbui, femeia lui, odată mireasă cu voal și lămâiță, zăcând acum ca o statuie prăbușită. Și femeia străină pleacă, ducîndu-și înfășurate-n ziar banii și andrelele-nsîngera-te, iar cei doi rămân sleiți pe recamierul lor îndoliat, până când tot femeia se scoală
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
s-a apucat din nou de lucru era miez adânc de vară, pereții camerei de culcare, grena, cu sclipiciuri de mica și crenguțe trasate cu vopsea grosolană, dogoreau și, deși stăteam mereu cu geamul deschis, curgea sudoarea pe noi. Și cearceafurile de pe pat erau năclăite, galbene de sudoarea de peste noapte. Mâinile mamei acum abia se mai vedeau, faimoasa furculiță cu dinți strâmbi fulgera în sus și-n jos cu viteza unei săbii de samurai, iar covorul se-nălța aproape vizibil, dezvăluind
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-ne-n ochi și zâmbind. Dacă te lipeai de perete, dîndu-te, astfel, cu doi pași înapoi, icoana se tulbura și devenea marea vedută a unui golf de azur fermecător, ocolit de un oraș cu clădiri buretoase, cu cămăși, pantaloni și cearceafuri colorate fluturând la sute și mii de balconașe de fier forjat, cu palmieri încadrînd mari biserici, totul sub conul verde al unui vulcan adormit. Peste apele transparente zăcea fumegoasă, ca un mănunchi de alge, o semnătură cu o caligrafie ciudată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să-l bată amândoi părinții toată noaptea decât să doarmă. De fapt, după ce adormea nu-i mai păsa, dar pîn-atunci era un chin. Lui Mircea-i era frică de nopți și de somn. De fiecare dată, culcat pe burtă între cearceafuri, simțind chiar și cu pleoapele-nchise cum trec peste pereți luminile de la mașinile de pe șosea, se gândea că până dimineață era atât de mult timp, opt sau nouă ore... Ce-avea să facă el în vremea asta? Unde avea să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
apa densă, magic iluminată. Coboară pe fundul acelor odăi extrem de înalte, trece prin uși putrede și ajunge, în fine, într-un dormitor scufundat, cu podeaua de nisip plină de anemone de mare și crabi. Se ghemuiește-n patul larg, sub cearceaful îngreunat de alge și adoarme acolo, lăsând să-i scape din gură bule strălucitoare de aer. A doua zi, Herman așteptase amurgul, deși știa foarte bine cum avea să fie, căci așa este întotdeauna. Traversase iar șoseaua către Tunari, depășise
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
spusese mama acasă, dar el nu zisese nimic, căci strângea bine-ntre fălci o bucată de pansament însîngerat. După masă îl trimiseră la culcare. Nu dormea însă niciodată în timpul zilei, abia dacă dormea nopțile. Stătea culcat pe recamier, învelit cu cearceaful, și privea la nesfârșit fie apele șifonierului, atât de limpezi încît se vedeau în ele fereastra triplă cu norii ei încă văratici, deși lumina se făcuse deja albă, lumină de toamnă care-ți strângea inima, fie modelul floral al tapițeriei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să vorbească. O gaură din perdea, văzută dintr-un anumit loc, părea o față de bătrân mustrător, o pată pe fundul chiuvetei de la bucătărie avea conturul unei țări asiatice... În timpul așa-zisului somn de după-amia-ză, Mircea pierdea multă vreme privind cutele cearceafului rozaliu cu care era învelit. De foarte aproape semănau cu niște dune de nisip dintr-un deșert. Dar aveau în vârf un pufușor, al inului din care era făcut cearceaful. Se uita minute-n șir la câte un singur firișor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zisului somn de după-amia-ză, Mircea pierdea multă vreme privind cutele cearceafului rozaliu cu care era învelit. De foarte aproape semănau cu niște dune de nisip dintr-un deșert. Dar aveau în vârf un pufușor, al inului din care era făcut cearceaful. Se uita minute-n șir la câte un singur firișor din sutele, miile de pe creasta unei singure cute. Își imagina cât de bucuros trebuia să fie foișorul ăla atunci. În sfârșit îl privea cineva și pe el, exista și el
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
efecte de lumină și de scripturi căznite și gaguri furate din reviste vechi, apoi de alte ore de developare, montaj, vânzare și distribuire a copiilor, sute de ore de minciună și artefact pentru ca personajul să-și spună replica sfidătoare pe cearceaful rupt al cine știe cărei săli de cartier, unde câțiva puști rod la semințe, râd și aplaudă, păcăliți de jalnica imitare a realității. Ce gândesc oamenii din fotografii sau din filme? Știu petele de emulsie, cu figuri atât de umane, că sânt
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în roz și indigo, pe lângă debarale cu biciclete demontate, grele, din cele care se foloseau în timpul războiului. Se rătăci în casa aceea pustie, reintră de mai multe ori în aceeași încăpere, ca să se trezească brusc în fața unui pat răvășit, în cearceafurile căruia zăceau încă pe spate, cu ochii goi și limpezi privind în tavan, cei doi amanți, roșcata desfăcută toată, cu un firișor de gelatină tulbure scurgîndu-i-se din cea mai minunată floare de carne pe care ochii unui bărbat o văzuseră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
privea și îndemna la negoț. De cum îi auzeam vocea pe stradă, lăsam orice provocare a jocului nostru stradal, intram în curte, trăgeam cheia în broasca porții de două ori și m-ascundeam sub pătuțul meu cu tăbliile metalice, trăgând bine cearceaful dantelat așezat cu mare grijă de mama. Stăteam acolo preț de câteva zeci de minute, timp în care socoteam eu c-a ieșit de pe strada noastră teleguța lui Păcurel. Un pic mai târziu am înțeles ușor cum stau lucrurile și
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
privea și îndemna la negoț. De cum îi auzeam vocea pe stradă, lăsam orice provocare a jocului nostru stradal, intram în curte, trăgeam cheia în broasca porții de două ori și m-ascundeam sub pătuțul meu cu tăbliile metalice, trăgând bine cearceaful dantelat așezat cu mare grijă de mama. Stăteam acolo preț de câteva zeci de minute, timp în care socoteam eu c-a ieșit de pe strada noastră teleguța lui Păcurel. Un pic mai târziu am înțeles ușor cum stau lucrurile și
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
de ambulanță. Când am coborât din mașină le-am spus: «Îmi vine să vomit. Vă rog să mă așteptați.» Am vomitat din nou. În acel moment am văzut că era și sânge. Îmi era rău și am stat întins pe cearceaful albastru. Am fost conștient în tot acest interval. Cei din ambulanță m-au întrebat insistent, de mai multe ori numele, adresa și numărul de telefon. Mă gândeam că își notează undeva datele mele, dar de ce să mă întrebe de atâtea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
simțeam cum conștiința mea se ascute. Stăteam față în față cu mine pe întuneric. Într-un fel, eram atras încă de mic de ceva asemănător retragerii în Aum. Îmi plăcea să dorm înfășurat în așternuturi. Dacă îmi acopeream capul cu cearceaful, intram în altă lume. Încă eram conștient, dar în același timp alunecam pe tărâmul viselor. Aici puteam călători liber oriunde voiam. Mi-am construit propria viață spirituală sub cearceafuri. Era cazul să renunț la lucrurile acestea. În școala generală ascultam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
plăcea să dorm înfășurat în așternuturi. Dacă îmi acopeream capul cu cearceaful, intram în altă lume. Încă eram conștient, dar în același timp alunecam pe tărâmul viselor. Aici puteam călători liber oriunde voiam. Mi-am construit propria viață spirituală sub cearceafuri. Era cazul să renunț la lucrurile acestea. În școala generală ascultam rock progresiv. De exemplu, The wall, Pink Floyd. Nu prea e recomandat (râde), e total deprimant. Am aflat de Gurdjieff prin King Crimson, iar chitaristul Robert Fripp era membru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
se supără bunicii când Tinuța e murdară și bolnavă. Broscuța de la lift Da’ vreau și eu să mă joc cu avionul acela roșu. Ce, numai tu? Și, la urma-urmelor, fetițele se joacă cu păpuși, tigăi și linguri, cu pernuțe și cearceafuri, iar nu cu avioane. Astea sunt numai pentru băieți. S-o crezi tu! Ce, astăzi nu sunt și inginere și aviatoare și șoferițe și tractoriste? Uite că sunt. Așa că, orice ai spune tu, am chef să mă joc cu avionul
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
mână. Începuseră să se topească și curgea pe mâinile lor un fel de cacaua cu lapte. Luați-le repede că ne-am murdărit cu ele, se topesc așa de repede, spusese Andreea. Își servise fiecare părintele și se așezaseră pe cearceaf. Un timp nimeni nu a spus nimic, doar râdeau unii de alții cum se fereau să se murdărească și mai rău. Pavel propusese să meargă să se spele undeva și să se retragă la umbră, se prăjiseră destul pentru ziua
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
-mi puie o altă fotă și un alt turban. în sfârșit sosii în camera cea dîntîi, unde-mi lăsasem hainele. Aici aflai un covor frumos și o pernă; îmi mai schimbară o dată fota și turbanul ca să mă înfășure într-un cearceaf foarte mare. Astfel mă culcară înfășat ca pe un prunc și mă lăsară singur singurel. {EminescuOpVIII 577} Simțeam atunci un fel de huzur, o fericire oarecare ce nu se poate tălmăci; mă simțeam cu desăvârșire fericit, însă într-o astfel
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
într-o concurență pe care n-o căutaserăm și totuși trebuia să ne-o disputăm. Vârfurile de săgeți și toporiștile de piatră, vasele de ceramică și cioburile, devenite în ziare fotografii fixate pe hârtie, și până și originalele înșirate pe cearceafurile cu care acopeream pupitrele, ca să le expun, își pierduseră mult din fascinație. Deveneau tot mai mult doar piatră și lut. Tata stătea în fața magazinelor de optică, se uita la vitrine și noi așteptam până se sătura de privit. Voia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ei și o lega și mai strâns de casa de pe fostul deal acoperit cu vii. W. stătea acolo, cu lumina bătând din geam pe fața lui, cu ochii îngroziți și dilatați, avea, ca în tot timpul acela, un colț de cearceaf în gură, mesteca și mușca din el, ajungând să găurească în felul ăsta toată dota - țesută la „Bumbacul“ în București - și Ruth recunoștea în gestul ăsta o neajutorare copilărească. Pe viitor va trebui să-i arate ea drumul, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
drum ce se închega, deocamdată, din schițe și exerciții. Dar vocea lui spunea cu totul altceva decât ceea ce gândea și simțea, ea nu-l asculta pe el, ci pe bărbatul care zăcea în fața lui pe pat, mușcând în neștire colțul cearceafului. Sunt de acord, se auzi fratele meu vorbind. Am să mă retrag. O să te duc cu mașina. XXVIItc "XXVII" Saltultc "Saltul" Fratele meu conducea Studebaker-ul prea mare pentru ulicioara aceea, îl mâna prin poiene flancate în dreapta și în stânga de pereți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]