1,911 matches
-
avionului Șu-7 și evitând nevoia pentru puncte forțe pivotante complexe de sub aripa, si a redus schimbarea în centrul de ridicare relativ spre centrul de masă cu schimbare în aripa. Nouă aripa de asemenea avea canale de până multe cu margini conductoare și flapsuri cu margini-următoare. Avionul Șu-7IG a zburat pentru prima dată pe 2 august 1966 cu V.S. Iliușin la control, devenind primul avion cu geometrie variabilă sovietic. Testarea a dezvăluit că vitezele de decolare și aterizare au scăzut cu 50-60
Suhoi Su-17 () [Corola-website/Science/308575_a_309904]
-
prezintă un ,butonaș” cu resturi vegetale în putrefacție. Unele specii tropicale și subtropicale sunt arborii. Tulpina lor nu crește în grosime, pastrând forma cilindrică. În vârful tulpinii se află un buchet de frunze mari. Spre deosebire de mușchi, ferigile dispun de țesut conductor, reprezentat de traheide și tuburi perforate fără celule anexe. Ferigile se înmulțesc "vegetativ" (prin fragmente de rizomi),asexuat (prin spori) sau sexuat (gameți - anteridii și oosfere). Pentru realizarea reproducerii sexuate este necesară prezența apei, prin care anterozoizii se deplasează cu ajutorul
Pteridofite () [Corola-website/Science/302846_a_304175]
-
de 145 km pe șosea. Panzer Ausf. B avea un motor Maybach NL38Tr cu șase cilindri și 100 cp, atingea viteza maximă de 40 km/h și 170 km autonomie pe șosea. Panzer I era condus de doi membri. Mecanicul conductor era situat în partea anterioară, iar comandantul era așezat în turelă controlând radio și armele.
Panzer I () [Corola-website/Science/311143_a_312472]
-
devine prim-dirijor al orchestrei posturilor de radio și televiziune din Madrid (Spania), unde rămâne până în 1998, iar în intervalul 1990 - 1994 este în același timp director muzical al orchestrei filarmonice din Helsinki (Finlanda). Foarte căutat că "dirijor invitat" ("guest conductor"), apare la pupitrul multor formații de prestigiu, ca "Vancouver Symphony Orchestră", Orchestră filarmonica Radio din Hilversum, Olanda, "Philadelphia Orchestră". În 1981, cu ocazia centenarului nașterii lui George Enescu, împreună cu un grup de muzicieni devine unul dintre membrii fondatori ai Societății
Sergiu Comissiona () [Corola-website/Science/302255_a_303584]
-
în unanimitate, de juriul concursului, câștigător al competiției. Ca atare, în anul următor, Muți a fost numit director muzical și dirijor principal al , poziție pe care a deținut-o pentru următorii 11 ani. Since 1971 he hâș been a frequent conductor of operas and concerts at the Salzburg Festival, where he is particularly known for his Mozart opera performances. From 1972 Muți regularly conducted the Philharmonia Orchestră în London and în 1974 he was appointed its principal conductor, succeeding Otto Klemperer
Riccardo Muti () [Corola-website/Science/329743_a_331072]
-
been a frequent conductor of operas and concerts at the Salzburg Festival, where he is particularly known for his Mozart opera performances. From 1972 Muți regularly conducted the Philharmonia Orchestră în London and în 1974 he was appointed its principal conductor, succeeding Otto Klemperer. În 1987 Muți became principal conductor of the Filarmonica della Scală, Milan, with which în 1988 he received the Viotti d'Oro and toured Europe. În 1991, after twelve years aș music director, he announced his resignation
Riccardo Muti () [Corola-website/Science/329743_a_331072]
-
the Salzburg Festival, where he is particularly known for his Mozart opera performances. From 1972 Muți regularly conducted the Philharmonia Orchestră în London and în 1974 he was appointed its principal conductor, succeeding Otto Klemperer. În 1987 Muți became principal conductor of the Filarmonica della Scală, Milan, with which în 1988 he received the Viotti d'Oro and toured Europe. În 1991, after twelve years aș music director, he announced his resignation from the Philadelphia Orchestră, effective at the end of
Riccardo Muti () [Corola-website/Science/329743_a_331072]
-
în 1973, "La forza del destino" în 1974, "Normă" în 1977, "Rigoletto" în 1983, "Così fan tutte" în 1996 and 2008, "Don Giovanni" în 1999, and "The Marriage of Figaro" în 2001. From 2007 to 2011, Muți was the principal conductor at Salzburg's "Whitsun Festival". He conducted productions of rare Italian operas from the 18th century, and concerts with his "Luigi Cherubini Youth Orchestră". În 2003, there were reports of artistic and programming conflicts at La Scală between musical director
Riccardo Muti () [Corola-website/Science/329743_a_331072]
-
from the 18th century, and concerts with his "Luigi Cherubini Youth Orchestră". În 2003, there were reports of artistic and programming conflicts at La Scală between musical director and principal conductor Muți and general manager Carlo Fontana. Muți was named conductor of the Chicago Symphony Orchestră în 2010. During the Chicago Blackhawks' run to the 2013 Stanley Cup, Muți created an orchestral version of the Blackhawks' goal song, "Chelsea Dagger". În a YouTube video posted on the CSO's official channel
Riccardo Muti () [Corola-website/Science/329743_a_331072]
-
pentru creșterea durității platinei și paladiumului, iar în aliajele de titan o adăugare de 0,1 % rutheniu mărește considerabil rezistența față de coroziune.Galvanizarea cu rutheniu se poate realiza prin procedeele de electroliză, Un aliaj de rutheniu-molibden are proptietăți de supraconductor (conductor metalic cu reducerea minimală a rezistenței electrice). Rutheniul (denumirea provine din latină "Ruthenia" = Rusia patria descoperitorului său) "Karl Ernst Claus" care a descoperit metalul în anul 1844, demonstrând că după scufundarea platinei brute în "apa regală" (un amestec de acid
Ruteniu () [Corola-website/Science/304921_a_306250]
-
Cel mai important procedeu care este studiat de electrochimie este electroliza, ce reprezintă o reacție chimică ce are loc la trecerea curentului electric. Reacțiile electrochimice sunt acele reacții chimice care au loc în soluții chimice aflate în contact cu materiale conductoare sau semiconductoare și care implică transfer de electroni între electrozi și electrolit. Studiul joncțiunii a doi semiconductori este in mod convențional considerat a nu aparține domeniului electrochimiei, ci fizicii solidului. Aplicațiile electrochimice la scară industrială sunt efectuate prin inginerie electrochimică
Electrochimie () [Corola-website/Science/320615_a_321944]
-
o antenă "monopol". Este de obicei conectată la conductorul interior al unei linii coaxiale de transmisie (sau la o rețea de adaptare); ecranul (conductorul exterior) al liniei de transmisie este connctat la pământ. În acest fel, "pământul", sau orice suprafață conductoare de mari dimensiuni, joacă rolul celui de-al doilea conductor al dipolului, formând astfel un circuit închis. Deoarece antenele monopol se bazează pe o "masă" conductoare, poate fi utilizată o așa-numită "structură de împământare", pentru a oferi un mai
Antenă (radio) () [Corola-website/Science/323165_a_324494]
-
de obicei, ci rulouri. Suspensia era de tip bară de torsiune pentru șenile. La roțile din față erau arcuri în foi și amortizoare (disponibile doar pentru roțile din față) pentru a absorbi șocurile. Echipajul era format din 2 persoane: mecanicul conductor care stătea în față în stânga vehiculului și comandantul (care opera și echipamentul radio) în dreapta sa. Pe partea stângă a semișenilatului stăteau 3 soldați pe o banchetă, iar pe partea dreaptă era un soldat pe un loc individual și un rastel
SdKfz 250 () [Corola-website/Science/320118_a_321447]
-
în alte domenii ale matematicii, ca cele ale geometriei și topologiei. În prima sa lucrare din 1924 descoperă o proprietate caracteristică a cuadricelor, relativă la trei puncte oarecare ale suprafeței, care este implicată de legea distribuției electrostatice pe un elipsoid conductor. Această problemă a fost reluată în anul 1964 sub o formă mai generală, obținând relații diferențiale multilocale foarte simple, care caracterizează curbele algebrice. O altă problemă importantă de geometrie diferențiala pe care a studiat-o a fost aceea a reprezentării
Gheorghe Călugăreanu () [Corola-website/Science/307148_a_308477]
-
În electricitate și electromagnetism, capacitatea electrică este o mărime fizică scalară care exprimă proprietatea corpurilor conductoare, de a înmagazina și păstra sarcini electrice. Măsura ei se definește prin raportul dintre sarcina electrică a corpului izolat și potențialul său, exprimat față de un punct depărtat la infinit de potențial nul.Capacitatea electrică este numeric egală cu sarcina electrică
Capacitate electrică () [Corola-website/Science/314246_a_315575]
-
litera F. Capacitatea electrică, este principala caracteristică a dispozitivelor (elementelor de circuit electric) numite condensatoare. Capacitatea electrică (C) este direct proporțională față de sarcina electrică încărcată (Q), și invers proporțional față de tensiunea electrică (V): Pentru o configurație oarecare , a două corpuri conductoare separate de un mediu dielectric, capacitatea electrică a sistemului se calculează cu ajutorul formulei: unde formula 3 este vectorul inducție electrică iar formula 4 reprezintă vectorul intensității câmpului electric. Pentru vid, formula de mai sus devine: Conform analizei dimensionale, formula dimensională pentru capacitate
Capacitate electrică () [Corola-website/Science/314246_a_315575]
-
capacitatea electrică se măsoară deci în farad, notat prin litera "F", care este egal cu coulomb ori volt la puterea minus unu. Capacitatea electrică de un farad este numeric egală cu sarcina electrică de un coulomb, înmagazinată pe un corp conductor aflat la un potențial de un volt față de un punct la infinit de potențial nul. Prin legarea în paralel (1.) a condensatoarelor se obține o capacitate (echivalentă), C, mai mare decât capacitățile individuale, iar prin legare în serie (2.) capacitatea
Capacitate electrică () [Corola-website/Science/314246_a_315575]
-
decât cea mai mică capacitate individuală a acestui circuit serie. Dispozitivul cel mai simplu pentru a se încărca cu electricitate este condensatorul cu plăci conductoare paralele (plane). Un condensator de acest fel are (constructiv) capacitatea direct proporțională cu suprafața plăcilor conductoare și invers proporțională cu distanța dintre ele. Pentru o sarcină (încărcătură) electrică "Q", în cazul unui condensator format din două armături plan-paralele, o armătură este încărcată cu sarcina electrică formula 10, iar cealaltă o sarcină negativă formula 11. Legendă simboluri
Capacitate electrică () [Corola-website/Science/314246_a_315575]
-
presiune; este un metal non-combustibil, greu, de culoare argintie, care se va contracta sau își va mări volumul odată cu creșterea temperaturii, făcându-l un material ideal pentru termometre. Comparativ cu alte metale, este un slab conductor termic și un ușor conductor de electricitate. Este ușor volatil, eliberând vapori toxici dacă este încălzit, iar vaporii acestuia (deși incolori) pot fi recunoscuți după culoarea lor albastru-violacee în momentul când electricitatea este prezentă. Prezintă un punct unic de topire, -38,83 °C, un punct
Mercur (element) () [Corola-website/Science/301013_a_302342]
-
ele se deplasează în jurul celuilalt, în circuit este generat un curent electric. Generatoarele electrice și dinamurile utilizează acest principiu, însă conductoarele tradiționale pot fi înlocuite de plasme sau chiar alte fluide. În acest context, vântul solare și magnetosfera sunt fluide conductoare de electricitate cu mișcare relativă, fiind astfel capabile să genereze curent electric, care produce efect luminos. Cum polurile magnetice și geografice ale planetei noastre nu sunt aliniate, în același fel regiunile aurorale nu sunt aliniate cu polul geografic. Cele mai
Auroră polară () [Corola-website/Science/306524_a_307853]
-
prin arc electric a pieselor de contact, între acestea se montează în paralel un condensator. Condensatorul se încarcă și preia energia eliberată de câmpul magnetic prin curentul de autoinducție, fără a se mai produce un arc electric. Când un material conductor este plasat într-un câmp magnetic alternativ, curenții induși determină încălzirea materialului. La frecvențe mari încălzirea este mai pronunțată la suprafața materialului conductor; efectul este utilizat la tratamente superficiale ale metalelor și pentru lipire. Cuptoarele electrice se utilizează și pentru
Efectele curentului electric () [Corola-website/Science/312275_a_313604]
-
câmpul magnetic prin curentul de autoinducție, fără a se mai produce un arc electric. Când un material conductor este plasat într-un câmp magnetic alternativ, curenții induși determină încălzirea materialului. La frecvențe mari încălzirea este mai pronunțată la suprafața materialului conductor; efectul este utilizat la tratamente superficiale ale metalelor și pentru lipire. Cuptoarele electrice se utilizează și pentru topirea metalelor. Dacă un dielectric este introdus între două armături plane, alimentate în curent alternativ, acesta se încălzește din cauza pierderilor de polarizare. Fenomenul
Efectele curentului electric () [Corola-website/Science/312275_a_313604]
-
metalice subțiri pe obiecte metalice în scop de protecție sau decorativ (nichelare, cromare, argintare, aurire etc.) Galvanostegia constă în depuneri electrolitice de metal pe mulaje din materiale plastice (sau ceară), impregnate cu un strat de grafit, pentru a le face conductoare. Mulajul este montat la catod și după depunerea metalului se îndepărtează materialul mulajului. Se obțin astfel reproduceri foarte fidele ale formei unor obiecte (sculpturi, alte opere de artă). Plasăm o plăcuță din material semiconductor într-un câmp magnetic uniform de
Efectele curentului electric () [Corola-website/Science/312275_a_313604]
-
Tractorul era capabil să remorcheze piesă de artilerie, o cantitate mică de muniție (transportată de obicei într-un cheson) și șase soldați. Uneori, două chesoane erau tractate pentru a transporta mai multă muniție. Compartimentul din față, unde se aflau mecanicul conductor și comandantul, era complet blindat. Comandantul se ocupă și de manevrarea mitralierei Degtiariov cu calibrul de 7,62 mm. În compartimentul din spate se aflau cei șase tunari care se ocupau de piesă de artilerie. Aceștia erau poziționați pe băncuțe
Komsomoleț T-20 () [Corola-website/Science/320182_a_321511]
-
Armatei Roșii cu denumirea oficială T-54. Tancul avea aproape același tren de rulare și șasiu folosit la T-44. Principala diferență era folosirea unui blindaj mai gros în partea frontală și utilizarea unui alt tip de oblon pentru mecanicul conductor. Inelul turelei avea acum un diametru de 1800 mm, iar turela avea un blindaj cu o grosime de 180 mm în partea frontală, între 90 și 150 de mm în lateral și 30 de mm deasupra. Unitatea de foc consta
T-54/55 () [Corola-website/Science/316245_a_317574]