2,172 matches
-
cei puternici reduși la slăbiciune și pe cei trufași înjosiți, transformându-i, astfel, în prada lui. Era ceea ce Brian considera a fi aspectul de vampir din caracterul preotului. Stellei îi făcea silă ideea că părintele Bernard ar dori „să o consoleze“ și că, probabil, Gabriel îl chemase în acest scop. Părintele Bernard o măsură pe Stella cu ochii lui binevoitori, dar inchizitori, căprui-deschis, și își netezi pletele feciorelnice, castanii. Îi înțelegea perfect atitudinea față de el. Vizita lui, motivată de curiozitate, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Sunt o femeie proastă, își spuse Gabriel, și Brian mă condamnă că am pierdut-o pe Stella, ca și cum eu aș fi făcut vreo greșeală, ca și cum i-am deschis dinadins ușa și am lăsat-o să fugă! Nu reușeam s-o consolez pe Stella. E atât de dură și tăcută și superioară! Este exact opusul meu. Dar ar fi trebuit să mă descurc mai bine, n-am îngrijit-o cum trebuie, și unde o fi acum, s-o fi omorât? O fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
înnebunitoare, penibile, dezastruoase scene, în care erau implicați George, Rozanov și el însuși. Dacă Rozanov îi cerea să-i comunice lui George că nu vrea să-l mai vadă niciodată? Sau poate că Rozanov dorea ca el (Tom) să-l consoleze pe George și să-i ceară să nu se mâhnească prea mult pentru că el (Rozanov) era prea ocupat ca să-l mai poată întâlni vreodată? (Tom își putea imagina cum ar fi primit George asemenea solie.) Poate că Rozanov îi va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Dar, pe de altă parte, nu era întocmai ce-și dorea el pentru Hattie? Totuși, când înceta să-și înșire toate aceste argumente, ce stranii fantezii îi traversau mintea! Tom mort sau fugit de acasă, și John Robert nevoit să consoleze o Hattie acum acoperită și justificată de văduvie. Ar suporta s-o vadă în casa soțului ei? Și ce rol de clovn bătrân îi era repartizat lui? Se putea el concepe bine-primit de cei doi tineri? Dacă era în stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de gândul sinuciderii. Își imaginase diverse feluri de a muri în prezența lui John Robert, ba chiar o înscenare a morții în așa fel încât John Robert să fie acuzat că-l asasinase. Dar toate asemenea fantezii nu-l puteau consola, pentru că implicau ideea unei morți reale; or George se cutremura și se ferea cât putea de ideea morții. Vărsase și lacrimi. Apoi, un lung răstimp, zăcuse nemișcat pe canapeaua lui din Druidsdale. Mototolise scrisoarea lui John Robert și o aruncase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de pudic, de discret. Îi ofensase toate aceste trăsături și nu putea fi iertată. În momentele mai optimiste (la începutul dimineții), se gândise că s-ar putea, de dragul lui Hattie, să fie totuși tolerată. În momentele pesimiste, încercase să se consoleze pe cât îi sta în putință cu gândul că, în orice caz, John Robert - chiar dacă nu i-ar fi vorbit ea - hotărâse sau se prefăcuse a fi convins că Pearl e „coruptă“, „o persoană nepotrivită“ și așa mai departe. „A hotărât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
lui George pe care nu o putea înțelege, dar în legătură cu care simțea că ar trebui, pe loc, să întreprindă ceva. Ar fi dorit ca George să se așeze și să-i depene o poveste coerentă, să-i ceară să-l consoleze, și nu să se învârtească prin cameră. Ar fi dorit să-l domine, să-l rețină, să-i aducă mângâiere, dar nu vedea cum ar putea-o face. Îl întrebă: — Unde e Stella acum? Nu știu, presupun că în Druidsdale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
care a devenit acum un local inofensiv, unde beau, cot la cot, sikhii și țiganii.) A doua zi i-a venit să-și muște degetele când a aflat de la ce tămbălău - materiale „bombă“ pentru gazetă - fusese absent, dar s-a consolat când i s-a încredințat o treabă de detectiv. Cineva (nu s-a știut niciodată cine) surprinsese într-adevăr câte ceva din conversația beată dintre Tom și Emma cu privire la John Robert și Hattie. Când această picanterie a ajuns la urechea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
părul rar și cu vene verzi, proeminente, vizibile pe picioare ca niște viermi, cu vezica slăbită, cu pungi sub ochi și cu pielea zbârcită ca un măr vechi. Dar, la urma urmelor, acesta nu era un gând care să-l consoleze, căci, la vremea aceea, și el avea să fie o relicvă flască și tăbăcită - și era bine că vremea aceea era Încă departe, iar Emma era Încă o bucățică suculentă, binecuvântată de natură și de dragoste. Așa o văzuse, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
intra zgomotul traficului și un miros de asfalt Încins, de pizza cu suc de roșii amestecat cu duhoarea gazelor de eșapament - mirosul Romei. Din curtea școlii se auzeau mingile și primele clase care făceau orele de gimnastică. Încercă să se consoleze, gândindu-se la lalelele albastre. Dar Dario era Încă departe, În cealaltă viață a sa. Iar aici era această clasă indolentă, douăzeci și șapte de adolescenți nestăpâniți, nepăsători În fața gramaticii, a istoriei oamenilor și a poeziei italiene: versuri care lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
ea se temea că, Într-o zi, vreun hoț ar fi putut să-l Împuște În plină stradă. Dar nu-l Împușcase nimeni, și cu toate acestea tatăl ei nu se mai Întorsese. Sasha nu credea că reușise să o consoleze. Îi spusese că dacă Îi lipsea atât de mult tatăl ei, poate că ar fi trebuit să i-o spună, să-l caute - să-l sune. Cu siguranță și tatălui ei Îi era dor de ea. Fata Îi răspunse că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Îi spuse Maja Camillei, care o privea palidă, cu buzele lipsite de culoare și cu privirea dilatată de spaimă, Întoarce-te și cântă, e cântecelul tău. Dar Camilla nu se mișcă. — E simpatic prietenul tău, Kevin, adăugă pentru a o consola, altfel petrecerea s-ar fi transformat Într-o tragedie. Îl invităm și altă dată, când vrei tu. Camilla dădu din cap și se Întoarse fără chef la karaoke. Nu o mai credea. Cine te-a trădat o dată, te va trăda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
zis, mângâindu-mă pe genunchi. După un minut, s-a ridicat și a tras un scaun ca să stea lângă mine. — Te rog, nu plânge. Veterinarul o s-o facă să se simtă mai bine. Efortul pe care îl făcea să mă consoleze era atât de superficial, de prostesc, că aproape m-am înfuriat. Am luat un șervețel din mânecă și mi-am ștersa ușor ochii. Brațele lungi ale Shebei stăteau moi la ea în poală. Avea pielea așa de palidă că i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
plictisește economia și nici c-ar fi putut să-i pese mai puțin de tata. Dar nu-i puteai spune mamei asta. Ori de câte ori tata spunea o anecdotă, ea punea o palmă grea pe genunchiul lui Richard, ca și cum l-ar fi consolat pentru soarta ingrată de a nu fi Sfântul Ronald. — Crezi că mama ta mă va accepta? am întrebat-o pe Sheba. — Poftim? Sheba părea uimită. O, nu-ți face griji. Abia dacă te va vedea. Va fi mult prea ocupată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Apoi Întunericul Îl absoarbe de tot. Cineva zice ceva, dar probabil că vorbește În somn. Speranța unui loc pe lista de permisii era și așa foarte mică; așa cum arată acum situația, jumătate din ceva foarte neînsemnat Înseamnă aproape nimic. Mă consolez cu gîndul că pînă la prima permisie mai e timp, poate se Întîmplă un miracol. După Congres, care e peste cîteva zile, ar trebui să facem trageri de zi În poligonul unității, aflat la capătul estic al pistei. După care
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
implicase În elucidarea acestui caz. Vic se văzu obligat să continue, pentru a justifica În vreun fel entuziasmul indiferent al celorlalți - ceea ce demonstra că se gîndiseră deja la asta. Dacă ar fi fost de față și Christina, l-ar fi consolat cu observația că tăcerea e caracteristică numai celor care pot vorbi; cine nu poate vorbi nu poate nici să tacă. — Martorii oculari descriu un obiect de formă semisferică sau elipsoidală, cu dimensiunile de aproximativ cincizeci, cel mult o sută de
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
ajutat cineva?... Înainte de a răspunde, Jegg reflectă cu grijă la răspunsul cel mai convenabil pe care colonelul Îl aștepta de la el. În cele din urmă, se hotărî și spuse: Nu știu. — Măcar, În cazul ăsta, un lucru e clar, se consolă colonelul. Nu mai putem da vina pe rolanzi. E afacerea noastră sută la sută. Mă gîndesc că ar fi bine ca ei nici să nu afle de această Întîmplare. Dacă ne Întreabă cineva, o să spunem că l-am trimis În
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
indecise și contradictorii, se datorau faptului că avansările nu se făceau după criterii de competență. Căci În mod normal, locul lui era Într-un centru de decizie din capitala americană, nu pe această insulă de la marginea lumii. Pentru a se consola, maiorul Smith hotărî să asculte Încă o dată caseta. O analiză suplimentară a situației s-ar fi putut dovedi utilă. Între timp, apa se evaporase În Întregime din ceainicul uitat pe aragaz, iar dinspre bucătărie venea un miros de găinaț ars
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
mîncarea lui preferată, În farfurie, l-a căutat peste tot, zadarnic. Mai să o podidească plînsul. Atunci a sunat-o pe doamna Delilah, i-a spus ce se Întîmplase, i-a cerut sfatul. Buna doamnă Delilah a Încercat să o consoleze, pe cît se putea, și a Încurajat-o cu presupunerea obișnuită În astfel de situații: să sperăm că se va Întoarce singur. — Nu Înțeleg pe unde a putut să plece, insistă Agneta, doar am lăsat fereastra Închisă! — Ați Închis-o
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
sufereau, cînd, după cîteva săptămîni, le anunțam că trebuie să ne despărțim. Păreau buimăcite, nu Înțelegeau de ce trebuie, de vreme ce ne simțeam atît de bine și eram atît de fericiți Împreună; de vreme ce ele Își găsiseră În sfîrșit Sensul. Pentru a le consola cît de cît, Încercam să adaug motivelor mele un anumit coeficient de mister, dar, de regulă, ele Înțelegeau cu totul altceva: că m-aș Întoarce la fosta mea soție. Într un fel, asta le ajuta să se simtă răzbunate. Mă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
o parte. Așa că a trebuit să insist. — Și tatăl dumneavoastră?... L-a Împușcat Într adevăr pe Vic? — Tatăl meu a executat ordinele primite de la superiorii săi. — Ei, nu-i nimic, a fost un totuși om bun, căută Pablo să o consoleze, Însă ea Îl contrazise imediat, pe un ton compătimitor. — Nu fi prost, Pablo, nu există securiști buni. Cam asta e tot - adică, mai nimic. Am impresia că detaliile pe care sunt tentat să le adaug ar fi de prisos, nereușind
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
fostului soț - era sora cu patru ani mai mare a lui Ronnie. Era asistentă personală a unui impresar teatral și-și căuta dragostea. În ultimii zece ani - de la divorț - dragostea Îi scăpase printre degete, așa că mânca mult pentru a se consola. Rezultatul chestiei acesteia era că avea 100 de kilograme. Chiar dacă era solidă, avea și ea inspirația artistică a lui Ronnie și nu era deloc lipsită de stil. Părul ei - tuns o dată la cinci săptămâni de Roscoe, de la Roscoe and Belle
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
este deopotrivă topos latent al marilor confruntări și dileme, ca și topos al binelui și adevărului, care ar trebui să precumpănească în viață. Pentru Gelu Ruscanu, un asemenea spațiu al spiritului se transformă într-un panaceu sui-generis menit să-l consoleze după ce a aflat motivele reale care l-au împins pe tatăl său la sinucidere și realizând în plus și utopia ideilor sale legate de justiția absolută; "Gelu (privește lung biblioteca, parcurge cu privirea rafturile): Aici dormitează tot adevărul... și dreptatea
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
incestuos. Este util să amintim, în această logică a faptelor, că scriitorul nu a încetat niciodată să-și caute mama naturală, a sperat ca măcar, după prima reprezentație a piesei Suflete tari aceasta să-și facă simțită prezența, neputându-se consola cu gândul că Ana Petrescu a murit când avea doar un an. În rezumat, sciziunea cuplului din roman se produce în urma unei duble refulări: a feminității excesive a autorului și a tendinței incestuoase. Ca o dovadă a corectitudinii raționamentului și
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
ocazie: „Când eram mai tânăr, îmi închipuiam că stabilindu-mă în «centrul lumii», voi deveni automat un tip nemaipomenit” (9 mai 1979 Ă 365). Între timp, a ajuns să-i dea dreptate fratelui său, care probabil că încerca să-l consoleze: „Ai dreptate: oriunde pe pământ aș fi avut aceeași viziune asupra lucrurilor, aceeași frământare și același dezgust. În fond, faptul că trăiești la Rășinari sau la Paris n-are nici o legătură cu ce ești de fapt” (9 mai 1979 Ă
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]