841 matches
-
o crasă dădăceală, un simulacru de activitate proprie a elevilor, pe care B.F. Skinner, pe bună dreptate o etichetează ca fiind „cea mai mare impostură a secolului XX”. a) Cum se construiește conversația euristică?tc "a) Cum se construiește conversația euristică?" Firește, nu poți Întreba orice sau oricum. Dacă vom Înregistra cu atenție filmul desfășurării unor astfel de lecții, vom putea număra Între 30-50 de Întrebări și răspunsuri care se succed Într-o ordine logică strictă și care nu fac apel
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
curiozitatea elevilor, suscită interesul și participarea lor activă În timpul desfășurării lecțiilor, dezvoltă capacitatea de a formula (pune) Întrebări, de a explora, de a examina cu atenție realitatea, dorința de a afla. b) Natura Întrebărilor - perspectiva euristicătc "b) Natura Întrebărilor - perspectiva euristică" Problema cardinală a perfecționării dialogului didactic rezidă În formularea Întrebărilor și În structurarea acestora, cât și a răspunsurilor. Întrebarea reprezintă un moment indispensabil al activității mintale. Ca formă deosebită În care se exprimă gândirea, ea se situează la granița dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
spre sesizarea a ceea ce este nou și esențial, să Îndemne la deducții și inducții, să dea un impuls constituirii noilor generalizări, să devină deci o formă productivă de gândire. Cercetările din ultima vreme atestă faptul că utilizarea conversației ca exercițiu euristic, În adevăratul sens al cuvântului, este condiționată de caracterul Întrebărilor la care se face apel. De natura și succesiunea lor depinde, În primul rând, caracterul și amploarea, intensitatea și cursivitatea activităților mintale la care sunt supuși elevii (cercetările lui Witzlack
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
mod operatoriu (Aebli, 1973, p. 77). Stimularea conversației, intercomunicarea În timpul lecției, se cuvine să fie privită Întotdeauna ca o școală a vorbirii, ca un exercițiu de cultivare a elocinței, a aptitudinii de a comunica inteligent. Privite În perspectiva accentuării funcțiilor euristice și formative ale conversației, multe dintre arhicunoscutele date (reguli, condiții, indicații etc.) despre tehnica Întrebărilor și a răspunsurilor urmează să fie reconsiderate. Unele aspecte au fost deja evidențiate În paginile anterioare. La acestea vom mai adăuga aici doar câteva observații
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
familiar, iar obișnuitul să apară ca ceva straniu, ciudat (străin). În acest sens este centrată pe dezvoltarea fanteziilor elevilor, considerată ca fiind hotărâtoare În afirmarea creativității. Practic, se poate utiliza În anumite segmente ale parcurgerii curriculumului, luând Înfățișarea unei proceduri euristice, destinată descoperirii noului sub forma jocului. De unde etichetarea ei ca fiind o metodă de tip ludic, făcând abstracție (cel puțin provizoriu) de respectarea cu rigurozitate a unor legi, reguli sau norme. Aplicarea ei În activitatea didactică reclamă respectarea unor cerințe
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
de Însușire a problemei puse În discuție. Se creează astfel un bun prilej de valorizare a activităților și operațiilor de gândire implicate În studierea unui conținut. În concluzie, se poate spune că ceea ce este comun tuturor acestor metode, În esență euristice, bazate pe descoperire, este faptul că acestea transformă elevii din simpli receptori ai științei „gata făcute” sau din simpli „consumatori de cunoștințe” În „producători” ai propriilor cunoștințe. Este o metamorfoză alcărei sens Își găsește o sugestivă exprimare În cuvintele lui
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
abstracte; În aceeași manieră, există și Învățare prin cugetare proprie, prin meditație adâncă. Înțeleasă ca modalitate de Învățare, reflecția interioară și abstractă - arată J. Piaget - se distinge ca una dintre cele mai active și mai fructuoase metode, de mare valoare euristică (1972, p. 65)1. Operând În plan interior cu obiecte și fapte imaginate, reflecția este generatoare de noi structuri operatorii și cognitive. Construcțiile deliberate ale gândirii și imaginației sunt de neconceput fără meditație personală. Fără reflecție, nu există cunoaștere, elaborare
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
a copilului sau a tânărului - aceea de explorare a realității -, constituind pentru el „o știință din experiență” și nu una primită de-a gata. Adeverindu-se ca o tehnică de muncă intelectuală cu un atât de pronunțat caracter participativ și euristic, este explicabil de ce suntem tot atât de datori să-i Învățăm pe elevi să observe, să depună singuri o activitate voluntară și independentă de observare, adică să știe: - să intuiască (să perceapă) În mod sistematic și activ diferitele fragmente ale realității luate
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
raționamentul inductiv, suscită curiozitatea științifică și stimulează imaginația creatoare, cultivă interesul pentru intuiție și experiență personală, pasiunea pentru o activitate experimentală independentă, capacitatea de explorare etc. Încurajarea activităților experimentale ține, În esență, de stimularea activității creatoare, căci procesul gândirii creatoare, euristice este un proces de acțiuni de gândire, bazate pe experiment, pe eforturi (inclusiv fizice) de muncă. Învățarea prin experimentare stimulează dezvoltarea gândirii specifice diferitelor domenii ale științelor naturii, sugerează procedee de explorare proprii activității științifice, reconstituie cu ușurință climatul travaliului
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
sau mai puțin abstracte, ci ca adevărate izvoare de noi cunoștințe, ca punct de plecare pentru o susținută activitate de căutare și de aflare a adevărului istoric cu forțe proprii. Din acest punct de vedere ele Îndeplinesc o importantă funcție euristică, de revelare a adevărului. Contactul direct cu documentele sau cu vestigiile istorice, investigarea acestora cu atenție, Îi ajută pe elevi să reconstituie sau să recreeze fapte și momente importante din trecutul istoric, să observe În detaliu și să analizeze, să
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
formeze abstracțiuni, copilul se eliberează treptat de aspectele de suprafață ale lucrurilor, el continuă, totuși, să se sprijine pe depozitul de imagini acumulate În timp. Datorită acestei rezerve de imagini el Își permite să se ridice la nivelul unei activități euristice, prin mijloace potrivite și neriguroase de explorare a problemelor și de raportare a lor la alte probleme anterior Însușite (Bruner, 1970, p. 85), deci să Întreprindă noi investigații și descoperiri. Demonstrația tradițională este criticată tocmai pentru faptul că nu a
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
de raportare a lor la alte probleme anterior Însușite (Bruner, 1970, p. 85), deci să Întreprindă noi investigații și descoperiri. Demonstrația tradițională este criticată tocmai pentru faptul că nu a reușit să favorizeze Întrebuințarea datelor concrete, intuitive, Într-o perspectivă euristică. b) Variantele demonstrației intuitivetc "b) Variantele demonstrației intuitive" Efectiv, metoda demonstrației poate să Îmbrace forme dintre cele mai variate și mai nuanțate, datorită unei diversități extraordinare a materialului intuitiv și demonstrativ care stă la dispoziția școlii și care de-a
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
indispensabilă, să devină purtătoare ale operațiunilor. Asumându-și o asemenea funcție, demonstrația ar putea crea condiții optime pentru unirea funcțională a simțurilor și a inteligenței; ar sprijini efectiv activitatea gândirii și nu numai a simțurilor, ar dobândi un caracter mai euristic. De exemplu, unele materiale demonstrative ar putea foarte bine să renunțe la Înfățișarea strict naturalistă a obiectelor și a fenomenelor (tip fotografie), despovărându-se de multe elemente descriptive În favoarea esențializării, a cuprinderii Într-o formă mai generalizată a unei realități
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
pe baza imaginației, au o factură de simulacru, de reconstrucție artificială a realului, de ficțiune. c) Funcțiile modelului și valoarea formativă a modelăriitc "c) Funcțiile modelului și valoarea formativă a modelării" Dincolo de valoarea lui demonstrativă, un model Îndeplinește o funcție euristică (explorativ-explicativă) Întrucât invită elevii la un efort de căutare, de investigație teoretică, de experimentare pe plan mintal, ceea ce duce la descoperirea unor noi adevăruri. Construirea, mânuirea și interpretarea unui model aruncă o rază de lumină explicativă asupra originalului, deschide o
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
și controlabile, aplicate asupra modelelor, structurile (operațiile) mintale care conduc la constituirea unor noi achiziții (concepte, legi, principii, teorii etc.). Operând o „reducție” de ordin metodologic și pedagogic - modelarea tinde să se afirme, așadar, ca o metodă de autentică ținută euristică, deoarece modelele nu rămân numai o simplă imagine a aspectelor relevante ale unor realități, ci vehiculează un principiu constructiv, cu posibilități de reactualizare și de transfer În condiții actuale, pentru noi situații de Învățare. „Ecuațiile chimice (ca și ecuațiile exprimate
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
puțin fortuit, Întâmplător) s-a născut din necesitatea găsirii unor căi de apropiere a instruirii de modelul vieții reale, al activității practice sociale sau productive. Treptat, acesta s-a impus ca una dintre cele mai active metode, de mare valoare euristică, dar și aplicativă, cu largi posibilități de utilizare În Învățământ, mai ales În cel liceal și universitar, ca și la cursurile postuniversitare, stagii de specializare etc. Așa cum am mai precizat, studiul de caz are un trecut al său. A fost
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
În plus contextelor fizice, temporale, istorice, sociale, politice, economice și estetice” (1995, p. 293). De aici, concluzia că ceea ce este valabil În domeniul cunoașterii științifice, este aplicabil și În cel al procesului de Învățământ. a) Studiul de caz În ipostază euristică, explorativătc "a) Studiul de caz În ipostază euristică, explorativă" Spre deosebire de alte metode tradiționale care oferă „cazuri fictive”, imaginate de profesor, sugerate În manuale și În cursuri universitare, elaborate deci la masa de lucru, În cabinet și, drept urmare, artificiale, metoda studiului
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
economice și estetice” (1995, p. 293). De aici, concluzia că ceea ce este valabil În domeniul cunoașterii științifice, este aplicabil și În cel al procesului de Învățământ. a) Studiul de caz În ipostază euristică, explorativătc "a) Studiul de caz În ipostază euristică, explorativă" Spre deosebire de alte metode tradiționale care oferă „cazuri fictive”, imaginate de profesor, sugerate În manuale și În cursuri universitare, elaborate deci la masa de lucru, În cabinet și, drept urmare, artificiale, metoda studiului de caz mijlocește o confruntare directă cu o
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
dificultate pe care-l presupune analiza cazului să corespundă nivelului real de pregătire teoretică și practică a grupului cu care se lucrează; - ca prin felul În care este concepută și aplicată, analiza de caz să capete semnificația unei adevărate metode euristice, să devină un exercițiu al căutării, al descoperirii, al găsirii de răspunsuri și de argumentații fundamentate științific, convingătoare, să pună În evidență reguli de rezolvare creatoare a altor cazuri-problemă asemănătoare; - să se urmărească utilizarea și familiarizarea sistematică a elevilor/studenților
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
pedagogice ale jocurilor de simularetc "c) Funcțiile și avantajele pedagogice ale jocurilor de simulare" Jocurile de simulare constituie o tehnică atractivă de explorare a realității, de explicare a unor noțiuni și teorii abstracte. Strategia jocului este În esență o strategie euristică. Ea se apropie de caracteristicile comportamentului emergent care conduce la descoperirea unor cunoștințe noi, a unor relații legice, a unor soluții optime etc., pe căi educative, dintr-un sistem de cunoștințe deja existent. Interpretarea de roluri ajută elevii să Înțeleagă
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
ajungerii la rezolvări pozitive. Dar cele mai numeroase critici se leagă de faptul că Învățământul programat duce prea mult la „tutelare”, dirijând pas cu pas activitatea mintală a subiectului și prin aceasta Împiedicându-l să-și dezvoltate capacitățile creatoare, gândirea euristică; ea corespunde, deci, dezvoltării mai degrabă a formelor de gândire convergentă, decât a celor divergente. Pentru contracararea acestor neajunsuri se Încearcă integrarea În programă a unor secvențe euristice, inclusiv a unor elemente de problematizare, care ar avea menirea să dezvolte
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
subiectului și prin aceasta Împiedicându-l să-și dezvoltate capacitățile creatoare, gândirea euristică; ea corespunde, deci, dezvoltării mai degrabă a formelor de gândire convergentă, decât a celor divergente. Pentru contracararea acestor neajunsuri se Încearcă integrarea În programă a unor secvențe euristice, inclusiv a unor elemente de problematizare, care ar avea menirea să dezvolte capacitatea de căutare independentă și gândirea divergentă, creativă. Există, Într-adevăr, secvențe de materie care se pretează algoritmizării, dar există și secvențe a căror Învățare trebuie să dezvolte
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
adevăr, secvențe de materie care se pretează algoritmizării, dar există și secvențe a căror Învățare trebuie să dezvolte gândirea divergentă, să Îndemne la rezolvare de probleme fără tipare stabilite, să folosească În mod independent operațiile mintale și apelul la gândirea euristică. Gândirea creatoare nu se poate programa. Se Întrevede chiar, că o soluție optimă În viitor va fi o asemenea combinație Între metodele de Învățare prin descoperire și metodele algoritmizate/programate, raporturi care se vor statornici probabil pe fondul unei noi
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
informației. Softurile de acest gen sunt destinate aplicațiilor și exersării unor reguli și sunt utilizate cu deosebire În formarea unor competențe de bază (de calcul matematic, utilizării corecte a limbajului simbolic - formule, ecuații etc.); - o strategie nestructurată, fundamentată pe teorii euristice, constructiviste. Acestea sunt utilizate pentru formarea unor competențe cu nivel de complexitate mai Înalt, cu accent pe efortul de căutare, descoperire, pentru susținerea unor aplicații complexe cum ar fi: tratarea critică a informațiilor, cercetarea fictivă, rezolvarea de situații-problemă, formularea de
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
traiectoire de la modernité, Paris, PUF. Geissler, E.E. (1977), Mijloace de educație (trad.), București, Editura Didactică și Pedagogică. Geller, E.S., Zeskind, P.S. (1993), Psychology, McGrow-Hill Inc. Golu, P. (1985), Învățare și dezvoltare, București, Editura Științifică și Enciclopedică. Gostini, Giorgio (1975), Instruirea euristică prin unități didactice (trad.), București, Editura Didactică și Pedagogică. Gotesman, E. (2001), Impactul instruirii asistate de calculator asupra Învățării și evaluării, teză de doctorat susținută la Universitatea din București. Guide de l’UNESCO pour les professeurs de sciences (1981), Paris
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]