1,602 matches
-
urmă te-așteaptă în Băneasa. Mi-am tras hanoracul din cuier și-am părăsit discret hotelul. Pe stradă, m-a lovit un vânt uscat și tăios, ca la sosire. Nu mai ningea, dar ți se congela fața. Ochii lăcrimau, obrajii frigeau. M-am uitat în stânga, apoi în dreapta, apoi am închis mobilul și l-am aruncat într-un tomberon. Nu eram idiot, aș fi putut doar să scot cartela. Îmi plăcea însă să fiu sigur, de-aia nu traversam strada decât pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
planul și-l vor duce la Îndeplinire. - Asta e partea ușoară... mai spuse căpitanul. La căderea deplină a Întunericului, atacăm tabăra. * Întunericul coborâse peste tabăra lui Kubilai, care se vedea acum departe, În câmpie, luminată de focuri. Mârzacii Începuseră să frigă carne de batal. Santinele călare privegheau, ca Întotdeauna, cele patru zări. Ștefănel fusese legat, deocamdată, afară, de una dintre roțile harabalelor furate din Albești, până la Întoarcerea lui Djelma cu căpetenia moldovenilor. Atunci se va hotărî dacă merită să lase copilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
În viețile lor. „În ce imagine?”, Întrebase Ștefănel, dar Nogodar Îi răspunsese că Încă nu a venit vremea pentru dezvăluirea tainei. A doua Întâmplare se petrecuse la două săptămâni de la prima. Ursul fusese adus pe tărgi de crengi, carnea fusese friptă de Nogodar, iar blana devenise acum patul lui Ștefănel. Colții alcătuiau prima lui salbă de vânător. Hranei de până atunci, din cărnuri fripte și lapte de iapă, i se adăugaseră peștii. Căzuseră, din nou, ninsori, dar nu mai viscolise de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
a adus jertfe mari de sânge și bani; vitejia armatei sale a contribuit în mod foarte esențial la dărâmarea părții celei mai mari a domniei turcești în Europa. Serbia însă, precum am mai spus-o, s-a ferit a-și frige degetele la focul de război până la căderea Plevnei, cu toate că interesele sale nu erau mai puțin în joc decât acele ale vecinului său mai întreprinzător și mai fără teamă. Abia atuncea când, prin puteri covârșitoare, se luase fortereța de căpetenie a
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
pentru a înlătura un bir nou, când e vorba de a apăra adevăratul popor românesc de esploatarea la care e supus, atunci adio Romînie! Atunci [î]i vezi alături cu jidanii cari scuipă moșnegilor de la țară în gură și le frig ochii deasupra tăciunilor; atunci sunt frați cu străinii și împart "mielul Paștelor" cu ei. Ei, acest adevăr vă doare, confraților, de ați ajuns a răstălmăci pasaje din articolele noastre și a vă face din nou meseria "înstrăinînd pe oamenii țării
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
treaba "Dairelei lui Faraon"? Încai dac-o face "Daireua" sîntem dispensați de orice discuție. Las-să facă finanțe învățatul de el, să facă politică, să batjocorească pe conservatori; [î]i șade bine. Asta-i meșteșugul lui, să fiarbă vorbe și să frigă finanțe, dacă s-a lăsat omul de-un meșteșug mai cu temei. Ne-am speria, ferească Dumnezeu, dacă vestitul organ de abatere al maistrului reversibil ne-ar lăuda cumva și ar descoperi calități în noi. Dar d-voastră să vedeți
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
a păstra ceea ce ne-au lăsat strămoșii, ne ferim de bunăvoie de orice vorbă care ar semăna cât de departe măcar cu o încurajare a rezistențelor ori a aspirațiunilor ce se manifestă dincolo de granițele noastre. Vorba Romînului: Cine s-a fript, suflă și-n apă rece", și noi sîntem dintr-acei cari au plătit imprudențe mici cu pierderi mari. {EminescuOpXI 456} Un lucru însă totuși [î]l putem releva, fiindcă-l aflăm tipărit într-o foaie germană, în "Deutsche Revue" și
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
La "Rogojina" se pot găsi mici de calitate excepțională, bere bună, ieftină, rece și nebotezată. Clienți de la vlădică la opincă. Astăzi am văzut un grup de patru muncitori de la Apă-Canal în pauză de prânz. I-au cerut grataragiului să le frigă o bucată mare de costiță. Între timp, și-au cumpărat bere și au scos din buzunar două căpățâni imense de usturoi, pe care au început să le curețe tacticos, între două fumuri de țigări Carpați. La final, unul dintre ei
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
alții ar plăti aur curat să fie publicați), să reducă drastic prețurile și să revină cu sfială la o bucătărie simplă, accesibilă, umană. A cause de mes étoiles, je ne peux plus frire des sardines (din cauza prestigiului, nu mai pot frige sardine), declară artistul bucătar cu năduf și ușurare la finalul interviului. Ora două dimineața. Ma întorc acasă pe bicicletă, pe o stradă mai puțin circulată, pentru a-i evita pe imbecilii de 18 ani care ies din discoteci în Golf
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
lemne de foc din cele căzute din pin, dar și din tufișurile dese ce-l înconjoară și ne ascund de privirile vecinilor noștri din blocurile aflate la mai puțin de cincizeci de metri distanță. Cu gândul la pompieri, începem să frigem cârnați și să bem un rest de țuică adusă din România. Evident că mirosul este înnebunitor pentru cei din jur. Avem un succes imediat, nu suntem reclamați de vecini, și în doar două săptămâni grătarul devine colectiv, o adevărată instituție
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
se găsește un foc adevărat și nu o insipidă flacără de butelie de aragaz, este o noutate pentru mulți dintre amicii noștri. Cel mai atras de operațiune este Florian, neamț din Berlinul de Vest, care ori de câte ori vine lângă noi să frigem carnea și să bem berea obligatorie, nu uită să spună cu ciudă teutonă printre dinți: noi, oamenii moderni, am pierdut focul. La ora la care scriu aceste rânduri, pe câmpul unde noi încingeam grătarele "sălbatice" se ridică un mini-cartier de
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
și un vers dintr-o manea compusă cu această ocazie, de o înțelepciune aproape biblică: "Totu-n viață-i trecător / Ca și firele de păr". Două apariții extraordinare în culoarele (tunelele) subterane ale Universității Laval, foarte utile atunci când este foarte frig afară și nu se mai poate circula din cauza vântului și a zăpezii. Prima dintre ele: o estropiată, suspendată într-un echilibru precar la capătul a două cârje vopsite în alb, dar îmbrăcată extrem de colorat, vesel, tunsă simpatic etc. În ciuda diformităților
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
clădire a 10 etaje fiecare. Un oraș multicultural, cu propriile sale reguli și obiceiuri de viață. Bucătăria este populată de americance care gătesc ouă ochiuri îmbrăcate în pijamale și papuci galbeni pufoși cu capete de rață. Africanii pregătesc orezul și frig banana plantan învăluiți în nori de fum. Maghrebinii vorbesc tot timpul fie prea tare, fie prea încet, șușotind, ca și cum ar pune la cale un complot. Sud-americanii se strâng laolaltă spontan, scot o chitară și cântă cântece de dor și jale
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Elitele au virat spre ceea ce aici se numește cu o ironie duioasă "stil de viață bio-bio", de fapt o formă hibridă de New-Age, amestec de ecologie, antropozofie și stângă extremă. Ne emoționăm pentru soarta gorilelor de munte pe care le frig la grătar combatanții rebeli din Congo, pentru prețul injust de mic al bumbacului și al boabelor de cafea. În librăria Les Recyclables, librăria-cafenea din Geneva care a devenit templul acestei mișcări, totul s-a transformat în "produs bio", chiar și
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
echilibrul asocierilor naturale dintre plante. Condiția fizică a arborilor din culturile pure este mai slabă În afara habitatului natural, iar rezistența lor la prădători scade.” și pădurea neamenajată poate fi supusă la neajunsurile reprezentate de furtuni, boli, secetă, sărăcia solului sau frig extrem, Însă fiind diversă și complexă, cu multe specii de arbori, de păsări, insecte și mamifere, este mult mai rezistentă - deci mai capabilă să facă față și să Își revină după asemenea fenomene - decât pădurile formate din monoculturi. Trebuie ferită
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
a cam terminat cu joaca și l-a legat cu o curelușă la gât, i-a tăiat vârful cozii pe trunchi, apoi, după ce l-a legat de capătul lanțului din fața căsuței unde viețuise și păstorise casa bătrânul Ursu, i-a fript codița pe cărbuni și i-a pus-o în tigăița în care i se dădea de mâncare, s-o mănânce când i-o fi foame. Să nu cumva să-i dați altceva, ne-a avertizat tata... Numai astfel devine cățelușul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
în dricul verii. Singură. Toți m-au ascultat. Dar de rezolvat ioc. Ordinul era ordin. Și cum se obișnuiește să se spună întâi se execută, apoi se discută... M-am dus acasă îmi relata bunica am copt niște plăcinte, am fript niște pui, i-am încropit un pachețel cu ce-am găsit mai nimerit prin casă și a doua zi l-am condus până-n târg, la gară... A!... uitasem să-ți spun un amănunt căruia atunci nu i-am dat importanță
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Narativul devine nota dominantă și tehnica de căpătâi la "ultimul" Bacovia fără a uita că prozasticul se înfiltrează încă din faza inițială ("E toamnă, e foșnet, e somn.../ Copacii, pe stradă, oftează;/ E tuse, e plânset, e gol.../ Și-i frig, și burează"). Bacovianismul presupune și această "proză" a cotidianul nereprezentabil. Solitarul se raportează tot mai mult la lume, ascultă "derizorii ecouri", informează la modul jurnalistic: "Un manifest,/ Iarmaroc/ De principii./ S-a oploșit în cetate, -/ Noi nu-i complicăm/ Manifestul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
din gardieni, atunci când venea mâncarea și se băga gamela... avea obiceiul să Împingă gamela pe vizetă În așa fel Încât să nu ai timp să o iei. Și mâncarea era fierbinte... Dacă o luai atunci când o Împingea, ca să nu te frigi, o scăpai și se ducea pe jos. Și el se distra... Vă amintiți numele acestui gardian? Nu... Dar asta era distracția lui. Și celor care rămâneau fără porții nu li se dădeau altele. Ăsta era „norocul” lor... Și, odată, eu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
asta la Aiud? Acum era cam În ’59 sau ’60 și am stat la celular, dar am fost și la izolare, la Zarcă, la „Neagra”, unde numai a treia zi ne dădea de mâncare și unde ne-a fost foarte frig... Acolo a fost greu... Era prin decembrie și Încă nu se făcuse schimbul de haine, Încă nu ne dăduseră haine groase. Eram În bluză și În pantaloni scurți... Plus frigul de acolo... Pe jos nu puteai să stai că era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
pușcăria din Pitești, Într-o celulă unde mai fusesem. Avea opt metri pătrați și erau șase paturi, iar noi, la un moment dat, eram 17 persoane. Era un adevărat infern. Dormeam pă jos. Vara era foarte cald, iar iarna foarte frig... Într-o parte era un hârdău, tinetă, cum Îi ziceam noi, unde ne făceam nevoile, iar În alta era unul unde era apă... Mâncarea era foarte puțină... numai o ciorbă de arpacaș și nu știu ce să mai dădea p-acolo... Sufeream
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
încotro la sunetul accidentului, ce nu prevestea prea multe lucruri bune, s-a apucat să sune aiurea pe la ușile vecinilor, fugind înainte ca cineva să-și facă apariția. Avea momente cînd îl tentau clapele albe, îl mînca palma și-l frigeau degetele numai cînd le vedea. Acum n-ar fi trebuit să fie un moment de genul ăsta. Poate vecinii n-ar fi făcut atîta tărăboi și ar fi considerat chestia cu mingea doar un accident nevinovat iertați-l că-i
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
facă rău de la dulciuri și-ar trebui să mănînci ceva consistent. Vezi dacă nu m-asculți? I-a făcut un ceai pentru burtă. Pe cînd zăcea pe pat, sorbind din ceai, care n-avea alt efect decît faptul că-l frigea la limbă, s-a auzit soneria. Nu putea fi decît Marcu. Cornel prefera ca Marcu să sune pînă să se plictisească, apoi să plece în treaba lui. Mama era la bucătărie, spălînd vase, și a strigat, acoperind zgomotul apei menajere
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
-și scuture praful. Apoi și-a frecat mîinile și și-a scuturat picioarele. Mamăăă, dar ce cancer e. Mamăăă, dar ce friguros mai ești. Soarele strălucea puternic pe bordura părăsită. În cîteva ore se va încălzi și la amiază va frige, n-o să mai ai cum să-ți așezi acolo fundul. În cîteva ore ei vor fi departe, nu în autocar, că vor ajunge, ci la locul unde vor fi cazați. Gîndurile negre ale lui Marcu fugiseră. Acum avea chef de
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
mult, că oricum și-a atins scopul, plecînd de-acolo și punîndu-l în dificultate pe prof, cu toată panarama creată. Cornel sorbea cîte o guriță, încercînd să se stăpînească, să nu arate că nu-i place lichidul ăsta care-l frige prin interior. Dar poate ar trebui să se obișnuiască, auzise că în el zac puteri supraomenești. Oboseala îi alungase somnul. 13 Dimineața au mîncat, apoi au avut chef de joacă. Marcu a descoperit o barcă printre stufăriș, în timp ce arunca cu
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]