1,520 matches
-
cu el - defășurată acasă la noi - mi-o amintesc deosebit de bine. Și asta pentru că de puține ori în viață m-am simțit atât de stânjenită ca atunci. Era prin vara lui 1977. Subiectul discuției au fost mișcarea Goma și Paul Goma personal, ca scriitor disident. Breban i-a povestit lui Noel, cu lux de amănunte, toată istoria «cazului Gomaă, fiind de părere că el nu procedase bine și că, tocmai de aceea, nici nu i se alăturaseră decât cei care doreau
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
părere că el nu procedase bine și că, tocmai de aceea, nici nu i se alăturaseră decât cei care doreau să se folosească de acest prilej pentru a emigra. Noel argumenta că, indiferent de tactica folosită, importantă era inițiativa lui Goma și tăria și consecvența de care dăduse dovadă în ducerea până la capăt a acțiunii sale. Între timp, ne-am așezat la masă. Intensitatea discuției creștea. Tonul și temperatura se ridicau tot mai mult. Breban a aruncat în joc ultimul său
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
dovadă în ducerea până la capăt a acțiunii sale. Între timp, ne-am așezat la masă. Intensitatea discuției creștea. Tonul și temperatura se ridicau tot mai mult. Breban a aruncat în joc ultimul său atu: argumentul pe care îl considera decisiv. Goma ar fi acționat cu stângăcie - susținea Breban - și în plus nu dispune nici de prestigiul necesar pentru a fi urmat de scriitori, pentru că nu are talent. La auzul acestui argument, Noel a văzut roșu înaintea ochilor. Nu-mi amintesc să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
înaintea ochilor. Nu-mi amintesc să-și mai fi pierdut vreodată cumpătul ca atunci. «De ce nu a acționat Nicolae Breban mai bine, dacă știe cum trebuie procedat și are prestigiul necesar?, a strigat Noel, scos din fire. Puțin importă dacă Goma are sau nu talent. El este singurul dintre voi toți care a avut curajul să stea în două picioare și să-l înfrunte pe Ceaușescu și Securitatea. Iar voi nu v-ați solidarizat cu el, nu pentru că îi lipsește prestigiul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
ochilor, iar eu, ca gazdă, simțeam că intru în pământ de rușine”. (Ioana Măgură Bernard, Directorul Postului nostru de Radio, Casa de editură Retromond, București, 1994, p. 46). Punctum! Dl Breban afirmă că mi-ar fi recomandat (ca și dlui Goma, de altfel) „a viza mai puțin persoana dictatorului, cât principiile și abuzurile sistemului”. Nu l-am ascultat și astfel m-am „autoizolat cumva”. Răspund: dl Breban minte. Să presupunem însă că nu ar minți cu nerușinare. Atunci, bunul simț ne-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
cât principiile și abuzurile sistemului”. Nu l-am ascultat și astfel m-am „autoizolat cumva”. Răspund: dl Breban minte. Să presupunem însă că nu ar minți cu nerușinare. Atunci, bunul simț ne-ar obliga să parafrazăm întrebarea dlui Bernard: „Dacă Goma și Tudoran nu au înțeles să atace sistemul și s-au mărginit să atace doar dictatorul, de ce nu a atacat sistemul marele Breban, alfa și omega disidenței românești?”. Sunt dispus să cer Adevărului literar și artistic spațiu tipografic în care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
sistemul și s-au mărginit să atace doar dictatorul, de ce nu a atacat sistemul marele Breban, alfa și omega disidenței românești?”. Sunt dispus să cer Adevărului literar și artistic spațiu tipografic în care, săptămânal, pe trei coloane, dl Breban, dl Goma și subsemnatul să reproducem texte, de până în decembrie ’89, în care am criticat atât dictatorul, cât și sistemul. Mi-e teamă că, după primul număr, una din coloane va rămâne goală pentru multă, foarte multă vreme. ( III ) Prilejul cel mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
Breban: renunțarea la calitatea de membru al PCR. La peste trei decenii de atunci, relatările dlui Breban referitoare la acest subiect rămân de o neclaritate abisală. Cum adică: „țeu, de exemplu, am «ieșită din PCR, am fost exclus înainte ca Goma să pățească același lucru”? Cititorului i se oferă un adevăr multiplu (ieșit-exclus), când lucrurile sunt simple - dl Breban nu a ieșit din partid. Riscurile pe care ți le asumai evitând să nu intri în partid erau substanțial mai mici decât
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
imediat ce discursul meu s-a asprit și critica sistemului, inclusiv a dictatorului, nu a mai recurs la nici un fel de prudență. Mai mult, dl Breban s-a voluntarizat în a răspândi despre mine, așa cum o făcuse și în cazul dlui Goma, zvonuri dintre cele mai murdare. Ultima oară când l-am întâlnit înainte de expatriere, dl Breban mi-a răspuns la întrebări privind tocmai răspândirea unor asemenea zvonuri tot prin... întrebări. Singurele enunțuri limpezi pe care mi le-a oferit au fost
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
Singurele enunțuri limpezi pe care mi le-a oferit au fost două. Primul - că mă aflam în eroare, fiindcă în România, intelectualul/poporul a fost, întotdeauna, cu Vodă. Al doilea - avertismentul de a nu mă alătura criticilor săi, ca dl Goma, fiindcă nu-mi va fi prea bine. Ce altceva ar fi trebuit să înțeleg din toate acestea decât ceea ce am înțeles? Astăzi, dl Breban scrie despre mine în Cotidianul: „Darț ca și în cazul lui Goma, eu nu sunt capabil
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
criticilor săi, ca dl Goma, fiindcă nu-mi va fi prea bine. Ce altceva ar fi trebuit să înțeleg din toate acestea decât ceea ce am înțeles? Astăzi, dl Breban scrie despre mine în Cotidianul: „Darț ca și în cazul lui Goma, eu nu sunt capabil să pronunț fraza «Regret că l-am cunoscut pe cutareă. Nu, nu regret, ambii meritau ajutorul și asistența mea, numai că o prietenie e altceva decât o complicitate; chiar și fără de tiranie sau de tiran!ț
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
fără de tiranie sau de tiran!ț”. Răspund: ajuta-te-ar N. Breban! Și aștept o explicație: la care „complicitate” se referă? În ce doream să-l implic? Sau ne aflăm, iarăși, la faimoasa acuzație privind „răzvrătirea” mea și a dlui Goma „contra poporului” roman? Referindu-se la răspunsul pe care i l-am dat acum mai bine de un deceniu în revista 22, dl Breban afirmă: „Și cu criticul N. Manolescu, care, se pare, l-a împins la aceasta, sau, mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
pot împărtăși nici visul dlui Țepeneag - un „ziar ca un tramvai” - atâta vreme cât invocata „solidaritatea internă” poate să însemne și un consens de a ataca în haită oameni din afara ziarului - fie ei Nicolae Manolescu, Monica Lovinescu, Gabriel Liiceanu, Virgil Ierunca, Paul Goma, Augustin Buzura sau alții. Este imoral să consacri un editorial apărării propriei iubite, care, liberă și nesilită de SRI, mărturisește presei: „Am fost amanta președintelui E.Cț”. Dar la fel de jalnică rămâne și folosirea unei rubrici săptămânale pentru a te plânge
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
ar fi produs mult mai greu, iar revolta ar fi izbucnit mult mai târziu? Ce scutiri, indemnizații, permise, locuri de case au primit Carmen Popescu, Gheorghe Calciu și Vasile Paraschiv, Ionel Cană, Doina Cornea și Gheorghe Brașoveanu, Gabriel Andreescu, Paul Goma și Dan Deșliu? Dl Ion Iliescu ține morțiș să intre în istorie la braț cu un pretorian agramat, care, luat la bani mărunți, fie înjură de mamă, fie urlă: „Actele vorbește!”. Și atunci, ce rost mai are să ne întrebăm de ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
structurile” românești pe care le înființaseră. Înțeleg că dl Adrian Cioroianu e de meserie istoric. Înțeleg că a devenit și senator. Ce nu pricep este de unde i se trag unui istoric senator (sau senator istoric, doar timpul va da verdictul!) goma și sictirul. Pe scurt, senatorul vrea să călătorească în Statele Unite. Află cu uimire, în ultimul moment, că, deși posesor de pașaport diplomatic, are nevoie de viză americană. Se duce la ambasada Statelor Unite unde ori îi pute totul, ori totul îl
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
Nicolae Breban sunt indiscutabil legate de împrejurările istorice în care s-a desfășurat. Să nu uităm că N. Breban a intrat în partid în 1968, cam odată cu valul care i-a purtat în aceeași direcție pe Ivasiuc sau pe Paul Goma, foști deținuți politici. Semnele destalinizării, promisiunile de liberalizare, unele onorate de putere, fuseseră luate în serios chiar și de ei, și cu atât mai mult de confrați ai lor care nu trecuseră prin aceleași experiențe. Unii exponenți ai generației ’60
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
a făcut destulă, în jurul gestului lui Nicolae Breban din 1971, faptele rămân fapte: membru al Comitetului Central fiind, Breban s-a pronunțat deschis împotriva unor măsuri luate de Ceaușescu. Au făcut-o, în anii următori, și Dorin Tudoran, și Paul Goma, și Dan Deșliu, și Mircea Dinescu. Spre cinstea fiecăruia. Peste puțin timp, Breban a revenit în țară, asumându-și riscul înfruntării unor represalii care, e drept, s-au limitat la marginalizarea socială și, implicit, literară. Tenace, s-a pus din
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
scris și am publicat deja? Ei bine, iată: n-aș mai publica articolele din New York Times («A gândi în România e o crimă») și din Le Monde. Da, mai ales articolul din Le Monde, unde fac elogiul romanelor lui Paul Goma. E singura dată în viață când am scris ceva în care nu credeam: de dragul Cauzei, al luptei politice, am supraevaluat literatura lui Goma. Iată cât de mare mi-era patima politică (de fapt, ura și disprețul pentru regim) și cât
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
și din Le Monde. Da, mai ales articolul din Le Monde, unde fac elogiul romanelor lui Paul Goma. E singura dată în viață când am scris ceva în care nu credeam: de dragul Cauzei, al luptei politice, am supraevaluat literatura lui Goma. Iată cât de mare mi-era patima politică (de fapt, ura și disprețul pentru regim) și cât de mic talentul de politician.“ Și fiindcă am reprodus rândurile de mai înainte, să spunem că revizuirea poziției față de Goma este un fapt
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
supraevaluat literatura lui Goma. Iată cât de mare mi-era patima politică (de fapt, ura și disprețul pentru regim) și cât de mic talentul de politician.“ Și fiindcă am reprodus rândurile de mai înainte, să spunem că revizuirea poziției față de Goma este un fapt la care se revine cu o oarecare insistență în cartea lui Țepeneag, nu fără legătură, acest fapt, cu felul dezamăgitor, pentru mulți, al comportării cunoscutului fost disident după 1989: pătimaș răspânditor de acuzații împotriva tuturor, dovedite sau
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
al comportării cunoscutului fost disident după 1989: pătimaș răspânditor de acuzații împotriva tuturor, dovedite sau nu, într-o absurd obstinată strădanie de-a face loc gol în jurul său. Va fi fiind, probabil, și destul adevăr în nesfârșitele rechizitorii întocmite de Goma colegilor săi scriitori, din țară, din exil sau de oriunde, și poate că va reuși odată cineva să deslușească limpede ce e realitate și ce e închipuire în afirmațiile lui acuzatoare, ce este învinuire întemeiată sau numai bănuială fără putință
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
Ipătescu, pentru cine a cunoscut sediul Gazetei literare - și cine dintre scriitorii timpului nu l-a cunoscut?) era, seară de seară (programul redacțional fiind pe atunci de la 17 la 21), plină de lume. Îl mai aud și acum pe Paul Goma adresându-se unei scriitoare sau traducătoare din Cehoslovacia, pe care evenimentele o surprinseseră în România, mustrând-o ușurel pentru ceea ce numea orbirea lor națională față de frații slavi de la răsărit: „Acum vedeți și voi cine sunt rușii! Noi îi cunoaștem de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
copii, care tare și-ar fi dorit elogiile pe care - dintr-un capriciu probabil - vestitul critic mi le-a acordat cu acel prilej și pe care aproape că le puteam „reciti” pe chipurile lor. * În una din cărțile lui Paul Goma, pe care, la începutul anilor ’70, autorul mi-a dat-o s-o citesc în manuscris există un personaj interesant, particularizat printr-o „mică” ciudățenie. Constând în faptul că el, acel bărbat deja matur pare-mi-se, avea fobia statului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
la câteva zile după întoarcerea mea. Călătorie nereușită în cazul meu, călătorie aș putea spune fatală, în cazul prietenului nostru. Căci la Paris, Marcel Mihalaș, om de exemplară rigoare morală, s-a simțit dator să riște o vizită la Paul Goma. A făcut acea vizită și... s-a speriat. Era un om bolnav și sperietura lui, repede transformată în obsesie, trebuie judecată nu în sine, ci exclusiv pe fondul maladiei nervoase de care suferea de ani de zile. S-a întors
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
Era un om bolnav și sperietura lui, repede transformată în obsesie, trebuie judecată nu în sine, ci exclusiv pe fondul maladiei nervoase de care suferea de ani de zile. S-a întors deci cu impresia, cu certitudinea că vizita la Goma (care tocmai se muta într-o altă locuință) a fost înregistrată și că, din acest motiv, securitatea l-a condamnat la moarte. Chiar așa! În vara anului următor, îmi amintesc, mai discutam aprins cu el, încercând să-i risipesc exageratele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]