627 matches
-
în derută: disputa paradigmelor . Partea a II-a. Reacțiile realiste la criza realismului . 235 9. Neorealismul sistemic: Kenneth Waltz și Teoria politicii internaționale . . . . . 237 10. Economia politică internațională ca încercare de reactualizare a realismului: sfîrșitul sistemului Bretton-Woods și teoria stabilității hegemonice . . . . 269 11. Economia politică internațională la confluența dintre realism și structuralism . Concluzie. Fragmentarea realismului . . 345 12. Realismul se rătăcește: cotitura epistemologică din anii '80 și '90 . . . . . . 354 13. Realismul la răscruce . . . . 390 Bibliografie . . . . . 347 În aceeași colecție Alexandru Popescu, Relații
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ceea ce reprezintă de fapt o situație destul de complexă, iar o trăsătură a statului contemporan este faptul că, în prezent, coexistă un număr de modele concurente ale administrației și politicii publice în interiorul aceluiași stat fară ca vreunul dintre ele să fie hegemonic.32 Această complexitate împreună cu coexistența modelelor concurente a stârnit preocuparea contemporană față de "guvernare"33 printr-o varietate de actori, atât din sectoarele private cât și din cele publice, implicați în procesul de guvernare a unei societăți și economii complexe în
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
s-a explicat în capitolul anterior, regionalismul ca ideologie politică s-a situat mai mult la dreapta spectrului politic. Fiind adoptat ca un exemplu al "noilor mișcări sociale", și mulțumită generației mai tinere de regionaliști care au căzut sub influența hegemonică intelectuală a marxismului de la acea vreme,33 era acum considerat ca fiind una dintre "cauzele" noii stângi. În Bretania, Corsica și Occitania, mișcări regionaliste noi de stânga, puternic influențate de ideologia marxistă și de tiersmondisme, au început să apară concomitent
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
realităților politice ale epocii. Expresie a ideologiei unei comunități, vocabularul reflectă preocupările, atitudinile și credințele jurnalistului, iar fenomenul lexicalizării, desemnând asocierea termen-concept, devine marcă a preocupărilor tematice. În acest sens, supralexicalizarea (existența mai multor cuvinte pentru același concept) indică poziția hegemonică a conceptului în cadrul preocupărilor gazetarului, iar sublexicalizarea (lipsa sau sărăcia paradigmei lexicale pentru un concept) traduce marginalitatea conceptului în cadrul problematicii abordate. Amintim în acest sens bogăția vocabularului denumind aspecte ale vieții sociale în publicistica eminesciană, în detrimentul termenilor care trimit la
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
presiunilor sistemice la care sunt permanent supuse. Absența dinamicii internaționale propusă de modelul neorealist a fost deseori criticată, fapt care a antrenat reevaluări ale teoriei originale din partea unor autori ca Robert Gilpin sau John Mearsheimer. Primul dezvoltă conceptul de "război hegemonic" prin intermediul căruia s-ar face trecerea de la un ciclu istoric la următorul, în timp ce al doilea conferă neorealismului un caracter ofensiv, spre deosebire de cel defensiv pe care îl reprezintă Waltz, argumentând că presiunile sistemului nu antrenează o reacție de supunere din partea statelor
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
Mussolini asupra grupărilor de stânga, este foarte probabil ca acesta să fi sfârșit în gulagurile lui Stalin. Gramsci a argumentat convingător că, în cazul unui "bloc istoric" (expresia corespunde aproximativ "modului de producție marxist"), structura și suprastructura au aceeași pondere hegemonică. De fapt, hegemonia, concept introdus de Gramsci, se exercită mai degrabă prin intermediul suprastructurii. Aceasta constă din diferitele "filosofii" ale claselor sociale care, în perioade istorice determinate de anumite moduri de producție, alcătuiesc "istoria". Spre deosebire de Marx, pentru care suprastructura este o
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
vii-viii; vezi și Searle: 2000). Din cele cinci acte de vorbire propuse de Searle Onuf preia doar trei, primele trei mai exact: cele asertive, directive și angajante. În conformitate cu un anumit model ilocuționar, putem avea de-a face corelativ cu "societăți hegemonice", (castele indiene), "societăți ierarhizate autoritar", (regimuri totalitare și autoritare" și "societăți formal ierarhizate", (regimurile democrat-liberale) (Onuf în Kubalkova, Onuf, Kovert: 1998, 58-78). Expresivele și declarativele nu sunt luate în calcul deoarece nu produc, în opinia lui Onuf, efecte sociale relevante
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
de vorbire nu înseamnă nimic în absența regulilor, autorității și de asemenea a resurselor (bogăția socială distribuită de structuri pentru agenți și pentru ele însele, în primul rând). Actele de vorbire asertive creează reguli asertive (practici, habitudini, legi) și societăți hegemonice (autoritate asertivă), actele de vorbire directive produc reguli directive și autoritarism sau chiar totalitarism (autoritate directivă), în timp ce actele de vorbire angajante creează heteronomie, ceea ce echivalează cu așa numitele "consecințe neintenționate" pe care agenții, în procesul socializării lor, le creează: fiecare
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
respectiv angajantelor. Acest fapt nu reflectă altceva decât ostilitatea ideologică crescută a unui regim care se consolidase față de realitatea "burgheză" bazată, în termeni onufieni, pe acte de vorbire, reguli și autorități directive și angajante, reprezentând deci, deși la rândul său hegemonic, un construct social mai puțin asimetric. În ciuda retoricii sale egalitare, leninismul are ca efect creșterea asimetriilor (economice, politice, sociale sau culturale) din societatățile asupra cărora se exercită, din simplu motiv că pretinde și primește mai mult de la oameni decât le
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
singur om"; așa cum încerc să demonstrez în această carte, orice varietate a leninismului reprezintă în primul rând o relație socială bazată pe un partid și un set de norme și practici prin care membrii acestuia încearcă să îi extindă influența hegemonică la un nivel cât mai larg și finalmente global. Apoi, consideră Harding, leninismul nu a apărut ca ideologie distinctă până la izbucnirea Primului Război Mondial; până atunci Lenin se considera discipolul marxismului european, fiind oarecum incomodat de particularitățile și dogmatismul marxismului rus, precursor
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
după tiparele trasate de Moscova (Crampton: 2002, 241). Și, așa cum am amintit mai sus, state ca Albania sau Iugoslavia au devenit comuniste în absența tutelei sovietice, căreia au ajuns chiar să i se opună, pe rând, atunci când au considerat pretențiile hegemonice ale Moscovei ca fiind excesive. Așa cum scrie și Elizabeth Kridl Valkenier despre extinderea geopolitică a leninismului post-revoluționar, "stalinizarea a fost un proces, nu un plan" (Kridl Valkenier: 1993 în Crampton: 2002, 241). Sigur, Stalin a pretins, la conferința de la Potsdam
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
noului guvern, avându-l ca prim-ministru pe generalul Constantin Sănătescu. Pătrășcanu ocupa funcția de ministru interimar al Justiției (Cioroianu: 2005, 55), prima funcție guvernamentală deținută de un comunist în România. Ca peste tot în Europa de Est în acei ani, ambițiile hegemonice ale partidelor comuniste erau camuflate prin intermediul "fronturilor naționale" orientate împotriva "fascismului" (termen generic sub cupola căruia erau incluși toți anticomuniștii sau non-comuniștii potențial ostili). Finanțat de Moscova, comunismul românesc începe o campanie mediatică de amploare pentru denigrarea guvernului și în vederea
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
de rolul lui Hrușciov asupra evoluției vieții sociale și politice a Europei de Est". Această direcție de cercetare se remarcă prin faptul că accentuează mutațiile și transformările experimentate de către "lagărul socialist" nu atât din perspectiva Moscovei și a ambițiilor sale hegemonice, cât din punctul de vedere al schimbărilor antrenate de leninism europenizat, multe dintre ele independente de voința prim-secretarului PCUS însuși (Shafir în McCauley: 1987, 156-158). Relevant pentru un termen care a făcut carieră, și anume destalinizarea, este faptul că
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
XIX, centrată pe ambițiile "țarismului rus", și anume Sfânta Alianță, alcătuită după războaiele napoleoniene din Austria, Ungaria și Rusia imperială. Cu alte cuvinte, a fost repusă în drepturi o "sfântă alianță socialistă", condusă, la fel ca și precedenta, de propensiunea hegemonică a Moscovei (Hegedüs, Somlai în Rusan: 2000, 141-142). Nagy se pronunță categoric împotriva desemnării revoluției maghiare drept "contrarevoluție" deși, în ultimele zile din octombrie, admisese că aceasta fusese totuși infiltrată de către forțe "reacționare și contrarevoluționare" (Zinner: 1956, 429). Un aspect
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
1998, 271). Cel mai mare neajuns al orientării internaționale a Iugoslaviei, considera conducerea de la București, rezida în echivalarea relațiilor existente între statele socialiste cu cele dintre statele capitaliste și în premisa conform căreia în fiecare "lagăr" se manifestă o tendință hegemonică a popoarelor mari și puternice de a le domina pe cele mici. Apoi, tabăra socialistă nu putea fi considerată, la fel ca și cea capitalistă, un simplu "bloc militar". Orientarea eminamente "pașnică" și profunda unitate ideologică având ca scop "construirea
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
special la dezvoltarea bazei materiale (Maier: 8 February 1983, 3; subl.m.). Argumentul este extrem de important pentru descifrarea, fie și parțială, a texturii ideologice a leninismului romantic. Importanța pe care expresia sa politică in nuce, Ceaușescu, o acordă spectrului cultural hegemonic, pentru a folosi expresia lui Gramsci, este capitală. Ceea ce validează premisa fundamentală a prezentului studiu: leninismul romantic a fost, în primul rând, ideologic- orientat. Politicul leninist romantic, inextricabil circumscris ideologicului, nu reprezintă decât expresia sa manifestă. Cu ocazia Congresului al
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
exercita, pentru a îl parafraza pe Giddens. Leninismul romantic a sfârșit așa cum a existat: într-o lume pe care nu a înțeles-o, sau pe care a înțeles-o doar în măsura în care a avut nevoie pentru a o asedia. Proiectul său hegemonic bazat pe asertivitate absolută s-a erodat progresiv devenind, în ciuda agresivității ideologice manifestate, din ce în ce mai fragil. Iar în decembrie 1989, societatea s-a ridicat împotriva regimului, într-un puseu revoluționar pe care Marx, înclin să cred, l-ar fi salutat, mai
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
respectivul stat face parte. Pentru alcătuirea unei analize a politicii de securitate, este esențial să știm dacă avem de-a face cu un subsistem multipolar (dominat de mai multe mari puteri), bipolar (structurat În jurul antagonismului a două mari puteri) sau hegemonic (dominat de o singură putere). Statutul și polarizarea sistemului vor determina și, În anumite Împrejurări, vor constrânge adoptarea anumitor strategii de securitate și de apărare ale unui anumit stat (Miroiu, 2005). Politica de securitate a unui stat vizează ansamblul măsurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
spre sfârșitul perioadei. Setul de alianțe vizează Franța, Polonia, Mica Înțelegere și Înțelegerea Balcanică. Doctrina militară vizează apărarea circulară, extinderea aparatului militar pe același format În teritoriile noi. Apar rudimente ale teoriei războiului popular. 4. Supraviețuire În regim de dominație hegemonică (1940-1991), cu următoarele etape: - germană (1940-1944); instrumentul militar rămâne sub controlul politic intern din punct de vedere al organizării și dotării, dar este subordonat strategic, operativ și, uneori, tactic comandamentelor germane (Watts, 1998); - sovietică 1 (1944-1968?) - supunerea intereselor naționale scopurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
reprezenta un pas semnificativ în direcția afirmării unei politici externe independente. Bucureștiul nu se lăsa atras în polemica dintre partidul sovietic și cel chinez și se pronunța în repetate rânduri împotriva intenției de a condamna partidele care se opuneau liniei hegemonice a Moscovei. Liderii români intuiau că ceea ce era o competiție politico-ideologică sovieto-chineză putea oricând deveni un conflict major între cele două mari puteri comuniste. Mărturii ale vremii, cunoscute ulterior, atestă acest lucru. Ciocnirile militare de pe Ussuri (1979) aveau să arate
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
și înaintea războiului, așa zisele școli: franceză, germană, americană nu au fost nici pe departe o realitate, cum fuseseră autenticele școli din Renaștere: italiană, spaniolă; erau, mai degrabă, formațiuni constituite spontan, pe criteriul generației, și se bucurau de statutul privilegiat, hegemonic, al statelor între granițele cărora își desfășurau activitatea. State mari, puternice, expansive arte robuste, imaginative, novatoare, pe măsură. În paranteză spus, o pictură precum cea românească dintre războaie, dacă s-ar fi bucurat, ab absurdo, de posibilitățile de dispersie ale
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
apropiem de substratul freudian al paradei. Paradă care să fim serioși! trebuia să aibă loc la Washington, capitală ce, de fapt, cîștigase războiul (și-i mai și salvase pe ruși), oferind civilizației postbelice șansa revigorării. Cum însă America dirijînd acum hegemonic lumea spre orizonturile ei visate are statura impunătoare a liderului, i-a oferit din nou cu generozitate seniorială satisfacție unei Rusii devitalizate, dar mereu periculoase prin înseși carențele ei democratice. Și mai ales, oho, prin butonul atomic. Așa că Bush a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Așa încât, A este A (enunț care păstrează întreaga bogăție semantică a lui A, fără a distinge între A-subiect și A-predicat, funcții propriu-zis judicative) devine A este o unitate pentru că are anumite proprietăți; prin urmare, capătă legitimitate și valabilitate hegemonică enunțul A este P; iar pentru că A, în noua "formulă", devine un "subiect logic", enunțul se transformă în S este P. Calitatea fundamentală a lucrului constituit (reconstruit logic, în acest caz) ca unitate este completitudinea proprietăților sale (eidetice), nu identitatea
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
sunt lăsate să Înflorească, acest lucru va Împiedica națiunile să se arunce În lumea de coșmar a lui Hobbes. Britanicii au fost primii care au folosit teoriile liberale În politica externă. În numele „comerțului liber”, Marea Britanie a devenit o putere mondială hegemonică În jumătatea a doua a secolului al XIX-lea și prima jumătate a secolului XX, numai ca să supere pe alții, În special Germania, care nu voia să fie marginalizată pe scena mondială. După cel de-al doilea război mondial, Statele Unite
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
care nu voia să fie marginalizată pe scena mondială. După cel de-al doilea război mondial, Statele Unite ale Americii și URSS au devenit marile puteri planetare. Nici una nu a fost capabilă să-și impună voința asupra celeilalte și să devină hegemonică. Totuși, ambele și-au dat seama că succesul lor stătea În mobilizarea unei părți, cât mai mari posibil, din lume sub influența lor. În timp ce fiecare a căutat să intre În alianțe În Asia, Africa și Orientul Mijlociu, bătălia cea mai importantă
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]