692 matches
-
și egal, Calea Victoriei. Pare să n-aibă nici o țintă precisă, nici măcar în clipa când își pipăie, precaut, a nu știu câta oară, buzunarul din spate al pantalonilor albi, de catifea. Da, plicul este în buzunar, unde îl pusese. Rămâne așa, indecis, se întoarce din drum. Schimbă, s-ar părea, direcția. După câțiva pași, renunță la renunțare. Iși amintise, în sfârșit, citatul care îl preocupa. „Numai ceea ce nu poate fi întors din drum și readus într-o stare premergătoare reprezintă o întâmplare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
că aranjează cheile apartamentelor pe panou sau citea ziarul sau se scobea în nas. Își continua imperturbabil treaba, dar cuvintele începeau, instantaneu, să curgă. „O lume obscură, veche, peste care se tot însămânțează altceva. Produsul dintre alb și indigenă este indecis. Rătăcește, de sute de ani. Îndrăzneț, mitocan, greu de supus, ca lumpenii. Fanfaroni! Fanfaronul are un simț teatral înnăscut.“ Despre fanfaroni vorbea, să nu-ți vină a crede! El, Tolea Dominicus Anatolea vorbea despre fanfaroni! Ca la o teză de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de‐aici din viață, E cel de dincolo, cu ochi de ceață și cu obrazul supt de lungi zăceri. Arareori, vorbesc cu noi în vis, Ca dintr‐ o foarte mare depărtare, Cu glasuri stinse și tremurătoare, Năluci de glasuri, murmur indecis, Ca vâjâitul scoicilor de mare. și ani de zile trec, și‐ abia târziu, Când ochii noștri nu‐ i mai văd, — deodată, Răsar în noi, cu chipul lor cel viu. Prietenoși ca‐n viața de‐altădată, Tovarăși limpezi, clare voci fidele
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
copacii trăiesc cu apă, dar se hrănesc cu dragoste: a luminii, a Pământului, a păsărilor, a nopții, a gândurilor care le susură prin sevă din adâncurile enciclopedice ale lumii. Mulțimile de Mioare adunau în ordinea liniară a cuvintelor, a propozițiilor indecise, uneori neterminate sau nelegate prin conjuncții, extrăgeau din dadaism și baroc frumusețea logică a poveștii fiecăruia, cu suspansurile terminațiilor în coadă de pește sau cu final neașteptat, uneori greșite din punct de vedere gramatical, pentru că sufletul nu e filolog și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
era destul de scăzut din pricina a patru luni de inactivitate, iulie-octombre, când singurul lor inamic au fost bolile întîlnite în Moldova și Țara Românească. Însuși comandantul lor, generalul cneaz Mihail Dmitrievici Gorceakov, adjunctul mareșalului Pașkevci, aflat la Varșovia, era un om indecis și șovăielnic, incapabil de a lua singur o decizie militară majoră, drept care aștepta mereu instrucțiuni de la superiori. "Gazeta de Moldavia", din 12/24octombrie 1853, a reprodus, sub titlul Ighiena, un extras din circulara Comitetului Sanitar din Marea Britanie "atingătoare de măsurile
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
pricinuit totuși numeroase pierderi în rândurile combatanților și ale populației civile, datorită mai degrabă condițiilor improprii de trai, iernii aspre și bolilor ce-i măcinau, decât luptelor de pe front, care aveau mai mult un caracter de hărțuire, datorită unei strategii indecise din partea rușilor și de menținere într-o defensivă prudentă a otomanilor, nici o parte neluând inițiativa unei înfruntări decisive. În București s-a trecut la extinderea spitalelor, creîndu-se, la 3/15 ianuarie 1854, cel vremelnic ostășesc nr. 17, în încăperile Colegiului
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
bine că avem povestea cu urmăritul. Bine făcut, mai spune el, și-l bate pe Ben pe spate. Cred că de fapt avem nevoie cu toții să mergem să ne îmbătăm foarte tare. Sandy? Se apropie de asistentă, care se plimbă indecisă prin încăpere. ― Ce ne poți recomanda în materie de baruri sau restaurante, unde am putea ieși? ― Sigur. Dar ce căutați? ― Un loc în care să ne distrăm, unde să ne facem de cap. ― Unde stați? ― În Santa Monica. ― De ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
sper vii sau nu... cern nădejdi; clonarea mea continuă, voi trage alt bilet la loz în plic. Metoda secretă hormoni excitanți, induce dopamină dragostea e stăpână, dorințe înșelătoare și atracții alternante. Memorez traumatismele până la ștergerea lor finală. Îngheț cortexul senzorial indecis, promițătoare recunoaștere în confluențe de strategii. Ating un nivel ambiguu, îndepărtat control nedorit și declanșări diluate. Ciclică, nelămurită vendetă.
Programarea omului. Atac by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83906_a_85231]
-
îmi spuse Marius, întinzându-mi mâna să mă ridic. Trebuia să mă țin deoparte de necazuri, dar nebunii ăia știau să mă prostească, apoi, să fi rămas singur în cameră nu era o obțiune care să-mi convină. Eram încă indecis și ei, ca să mă facă să-i urmez, începură cu miștourile: Vrei să ne torni la grăsancă? Te dai bine pe lângă ea să te primească iarăși la suflet coana Creața? Ți-e frică de fete? Crezi că te vor pierde
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
n-o să știu ce să-i spun. O să-i par un prost, dar ce mare pretenție putea să aibă de la un cioban în devenire? -Eu nu mă tem de nimic, i-am spus din senin și glasul meu tremurat și indecis mă făcea să par un biet lăudăros. Nu știam cum să încep o discuție, ce să-i spun, fiindcă nu bănuiam ce i-ar fi făcut plăcere să audă. Da, îmi opri ea gândurile care mă pierdeau... am aflat de la
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
problemele mele vin din faptul că "racii" n-au destulă imaginație pentru a trăi, total, într-o lume visată, cu mai puține exigențe, dar au suficientă imaginație ca să nu poată fi practici. Mă mișc, în genere, în zona tulbure și indecisă unde singurătatea și nevoia de alții se amestecă la fel ca noaptea și ziua, pe mare, în clipa aceasta. Nu pot nici să fiu, cum aș vrea, deschis, sociabil, nici să mă izolez, cum am, câteodată, impulsul s-o fac
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
Cam câte nave puteți urmări o dată? Leej păru surprinsă. - Nu are importanță. Pe toate care ar avea o legătură cu evenimentele, firește. Este, adevărat, o restricție importantă. - Restricție! zise Gosseyn. Se ridică și, tăcut, merse la sala de comandă. Era indecis în privința prezicătorilor. Și era gata să lase nava galactică să continue recrutarea până când se va hotărî asupra datei tentativei sale de asalt. Acum, i se părea că aceasta se va întâmpla târziu. Un om nu capturează un transport de război
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
fi petrecut o grămadă de vreme căutându-și vocația, cea de penitent, de misionar, de promotor spiritual, de comerciant de morală. Pentru că exact asta era Dave 2. Era tipul care sună la ușă, zâmbind, gata să vândă un pont cumpărătorului indecis. Era genul universal. Putea fi situat fără probleme oricând și oriunde - îmbrăcat în togă și deslușind celorlalți simbolistica peștelui, strălucitor într-o redingotă rotunjită la guler, cu catehismul marxist în mână, trâmbițând sofismele materialismului dialectic. Dar, dat fiind nivelul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
anxietatea lui Carol, de altfel foarte deranjantă, nu era determinată de Dan sau de mariajul lor, ci de grăunciorul de carne aflat tocmai în locul unde i se uneau coapsele. Își băuseră pe nerăsuflate nessul, iar Dan, un Dan slab și indecis, își încheiase bluzonul modern de piele. Carol se opusese doar de formă ideii de a-l însoți la St Simon pentru prima ședință, precum și aceleia de a participa în paralel la întrunirile Alcoolicilor Anonimi și la cele ale unui grup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
la sine Cu un alt gest de supunere În așternutul altor iluzii Mi-am închipuit totul Am plănuit noi contexte În care este mitraliată imaginea favorită De către combatanți Alte progenituri ale imaginației ar nega evidența De aceea existența lor rămâne indecisă Nu mi-am închipuit însă o toamnă De patru anotimpuri Cu toate orașele gândurilor împodobite Ca de Crăciun Cu toate livezile privirii înflorite Cărora deși le schimb locul de slujire Tot de după roșu înflăcărat răspund Tot din paharul verii sorb
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
de a rămâne verzi. Par aduși de spate, asemeni unor bătrâni apăsați de greutatea anilor mulți. Frunzișul arborilor nu mai este la fel de stufos ca la începutul primăverii iar culoarea de un verde sănătos s-a transformat într-un galben bolnăvicios. Indecis dacă să se bucure sau să se întristeze este lacul din apropiere. În luciul său, razele soarelui se joacă vesele, împrăștiind reflexe puternice și valuri de căldură. Mai puțin adânc decât de obicei și poate mai puțin întins decât se
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
copiii unii de la alții, de câte ori se întâlnesc. Și stăteau așa preț de câteva ore, nemișcați în aceeași poziție. Când plecau, toți deodată, cu încetinitorul, întorceau spre tine spatele lor aduse, cocoșate, pașii mici și temători de păpuși mecanice, mersul legănat, indecis. Așa cum se depărtau, deosebit de încet, profilurile lor încă mai sălășluiau un timp în spațiul terasei, ca niște spectre, ca și cum aerul politicos mai zăbovea o vreme ajustându-se la ritmurile lor, înainte să le uzurpe spațiile eliberate. Doamna de la mijloc Doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
fi sărit chiar în clipa în care te-ai fi trezit abandonat unor asemenea dinți. Ai fi pornit prin popicării, ți-ai fi schimbat viața. Mi-l închipuiam pe bietul domn Costache veșnic flămând, 332 DANIEL BĂNULESCU Un funcționar, evoluând indecis către vârsta a doua, își părăsise serviciul pentru a țârâi de trei ori la ușa mea. - Dumneavoastră, zice, sînteți Daniel Bănulescu? Nu-l puteam altoi. Probabil aveam totuși de-a face cu primul meu admirator. - Bună ziua, s-a opintit el
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
banii altor oameni a scos la Înaintare o sumă neoficială de 750.000 $. Vă puteți imagina așa o clădire? Șaptesprezece etaje deservite de patru lifturi. Împărțiți-le la 430 de angajați, iar dacă luăm În calcul șase apăsători pe buton indeciși, doi nemernici care nu țin ușa și Rosa Klebb cu căruciorul cu sandvișuri, ai doar două variante: să aștepți cel puțin patru minute sau s-o iei pe scări. O iau pe scări. Ajung la etajul 13 cu fața roșie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
și o bucătăreasă din Qom o mai ajuta cu gătitul. Kian, funcționar în Ministerul Transporturilor, Pedram, subdirector de bancă, și alte trei nume ale lumii mondene veneau să-l susțină pe Moussavi, pentru că toți cinci purtau panglica verde. Sonia, însă, era indecisă. Ea îl întâlnise pe Ahmandin, se priviseră ochi în ochi. Pentru ea, Președintele era un Khoshtip, cu un zâmbet cuceritor. L-ar fi tuns, l-ar fi bărbierit, i-ar fi pus pălărie de culoa rea gălbenușului crud. Era negricios
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
naturii desăvârșite a dandy-ului: androginatul spiritului său. Primul care se exaltă În fața acestei duble firi a dandy-lor e, deloc Întâmplător, Barbey d'Aurevilly. Pentru el, dandy-i sunt de-a dreptul niște „androgini ai istoriei”, cu un „sex intelectual indecis”, În cazul căruia „grația devine forță, iar forța se regăsește În grație”1. Unicitatea lor stranie Îl Îndreptățește pe brummellianul francez la o frază mai mult decât decisă: „Omenirea are la fel de multă nevoie de ei și de farmecul lor ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cei mai impunători eroi, ca de mărimile cele mai austere. Ei le dau creaturilor inteligente plăcerea la care acestea au dreptul. Ei fac fericirea societăților, așa cum alții fac parte din moralitatea acestora. Naturi duble și multiple, cu un sex intelectual indecis, În cazul căruia grația devine forță, iar forța se regăsește În grație, androgini ai Istoriei, nu doar ai mitului, Între care Alcibiade a fost cea mai frumoasă Întrupare a celui mai frumos dintre popoare. Barbey d’Aurevillytc "Barbey d’Aurevilly
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Și totuși, și totuși... Cu puțină ordine, cu puțină disciplină... Cu un cetățean, doi... această sală s-ar lumina, s-ar rotunji, s-ar lipi mai repede de noi... pentru că sufletul e și el un copil care așteaptă ceva... GARDIANUL (Indecis.): Hm. ARTUR (Propulsat de acest „hm”.): Nu? Am putea aranja tribuna, am putea împrumuta câteva fotolii... Uite, chiar aici, am putea ridica un eșafod discret, simplu, grațios... Și din resturile astea... am încropi un baldachin... Și dac-am aduce un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
și înfășurat cu un fular. E îmbătrânit și chinuit. Pe măsură ce mătură și se apropie de fotoliul-leagăn devine tot mai contrariat. În sfârșit, îl vede pe CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE și face ochii mari, pare că-și amintește ceva, rămâne mirat și indecis. Mătură în jurul călătorului, îi trage câteva păsări de sub fotoliul-leagăn, face gesturi largi și insistente, sperând să-l trezească pe călător. CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE murmură ceva neclar, își trage și mai bine pătura sub bărbie, se strânge în fotoliu și continuă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Însă mult mai puțin dens, mult mai spre semi decît spre Întuneric. Suficient, totuși, pentru ca luminatorul de deasupra ușii respective să difere sensibil de negrul compact al celorlalte. M-am apropiat și, timp de câteva zeci de secunde, am rămas indecis și temător În fața intrării. Prin amestecul febril de gânduri care-mi asaltau creierii, unul se Încăpățâna să revină, deși rațiunea care-mi mai rămăsese insista să-l alunge Înapoi În improbabilul din care țâșnea: poate că ușa era deschisă. De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]