1,248 matches
-
Choix d'études linguistiques et celtiques, Librairie C. Klincksieck, Paris, 1952. 6.2.2.4. Familia germanica La sfîrșitul mileniului al II-lea i.C. în sudul Scandinaviei, în Danemarca și ținutul Elbei de Jos triburi neindo-europene fuzionează cu triburi indo-europene, prevalente, creatoare ale ceramicii "cu șnur". S-a format una din ramurile de vest ale comunității indo-europene, o comunitate de limbă germanica. În a doua jumătate a mileniului I i.C. o parte din triburile germanice migrează spre nord (prin
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
La sfîrșitul mileniului al II-lea i.C. în sudul Scandinaviei, în Danemarca și ținutul Elbei de Jos triburi neindo-europene fuzionează cu triburi indo-europene, prevalente, creatoare ale ceramicii "cu șnur". S-a format una din ramurile de vest ale comunității indo-europene, o comunitate de limbă germanica. În a doua jumătate a mileniului I i.C. o parte din triburile germanice migrează spre nord (prin deplasarea centrelor culturale din Iutlanda), spre est (în aria Oder-Vistula) și spre vest (între Elba și Weser
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
a fost la origine numele tribului tungrilor; el s-a extins la toate semințiile germane după victoria acestora contra galilor. Proto-germanica nu este atestata, dar trăsăturile ei au putut fi reconstituite datorită limbilor care o continuă. Germanica comună aparține grupului indo-european de nord-vest, fiind continuatoarea unui dialect centum. Cele mai vechi atestări ale limbilor germanice sînt din secolele III-IV d.C. și cuprind trei grupuri dialectale: de est, de nord și de vest. Ramură de est Grupul dialectal de est cuprindea limbile
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
Press, Cambridge, 2011. 6.2.2.5. Familia baltica Între 2000 și 1500 i.C. ar fi existat o unitate lingvistică balto-slavă. Limbile baltice provin din proto-baltică (sfîrșitul mileniului ÎI i.C.). Este considerată cea mai arhaica și conservatoare ramură indo-europeană, datorită poziției geografice izolate. Două limbi vii (letona și lituaniana) și mai multe limbi dispărute. Printre acestea din urmă se numără prusiana veche, cea mai arhaica dintre limbile baltice. Se păstrează în această limbă un Glosar (Vocabularul de la Elbing) din
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
3 mîl. de vorbitori și letona 1,4 mîl. Bibliografie specială: Fraenkel, Ernst, Die baltischen Sprachen, Carl Winter, Heidelberg, 1950. Petit, Daniel, Apophonie et catégories grammaticales dans leș langues baltiques, Peeters, Leuven-Paris, 2004. Remys, Edmund, General distinguishing features of various Indo-European languages and their relationship to Lithuanian, Indogermanische Forschungen, Berlin, New York, 2007. 6.2.2.6. Familia slavă Patria primitivă a slavilor a fost situată, probabil, între Vistula și Nipru, de unde aceștia s-au răspîndit, ulterior, spre vest și sud. Slavă
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
între Vistula și Nipru, de unde aceștia s-au răspîndit, ulterior, spre vest și sud. Slavă comună a fost vorbită cam între sec. V i.C. și sec. V d.C.; era o limbă satem (are s și z în locul oclusivelor palatale indo-europene). Grupul dialectal indo-european satem era format, pe lîngă slavă comună, din indo-iraniană, armeana și baltica. Grupul slav a păstrat numeroase trăsături arhaice din indo-europeană comună, datorită contactelor reduse cu limbi de altă origine. Migrația triburilor slave a dus la diversificarea
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
Nipru, de unde aceștia s-au răspîndit, ulterior, spre vest și sud. Slavă comună a fost vorbită cam între sec. V i.C. și sec. V d.C.; era o limbă satem (are s și z în locul oclusivelor palatale indo-europene). Grupul dialectal indo-european satem era format, pe lîngă slavă comună, din indo-iraniană, armeana și baltica. Grupul slav a păstrat numeroase trăsături arhaice din indo-europeană comună, datorită contactelor reduse cu limbi de altă origine. Migrația triburilor slave a dus la diversificarea dialectala a slavei
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
C. și sec. V d.C.; era o limbă satem (are s și z în locul oclusivelor palatale indo-europene). Grupul dialectal indo-european satem era format, pe lîngă slavă comună, din indo-iraniană, armeana și baltica. Grupul slav a păstrat numeroase trăsături arhaice din indo-europeană comună, datorită contactelor reduse cu limbi de altă origine. Migrația triburilor slave a dus la diversificarea dialectala a slavei comune în trei ramuri: de est, de vest și de sud. Slavă veche a folosit un alfabet glagolitic (bazat pe alfabetul
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
Denumirea de afro-asiatică (sau afrasiană), propusă în 1950 de Joseph Greenberg, le înlocuiește pe cea de semito-hamitică sau hamito-semitică, frecvent folosite și astăzi. Este o mare familie formată din aproximativ 240 de limbi (Ethnologue: 374), cea mai studiată după familia indo-europeană, si întinsă din Africa de Nord, Africa Sahariana și Cornul Africii pînă în Orientul Apropiat și Orientul Mijlociu. Se vorbește și în Europa, în Malta, insula mediteraneană din sudul Siciliei. Glotonimele semitic și hamitic au fost create plecîndu-se de la numele celor doi fii
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
siz siz șez ta ei he nemad ők onlar olar alar ted Marius Sală și Ioana Vintilă-Rădulescu273 par a adera la opinia (majoritară, de altfel, printre lingviști) conform căreia familia uralică ocupă o poziție intermediară între familia altaica și cea indo-europeană. Iată cum sintetizează autorii principalele trăsături tipologice ale celor două familii: limbile din familia altaica "au sisteme consonantice simple și puține grupuri de consoane. Nu au tonuri (japoneză are un sistem asemănător celui tonal). Sînt în general limbi aglutinante, cu
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
inanimat), vocativ, distincție formală între adjectiv și substantiv; prepozițiile - rare); preferă tipul nominal de sintagma; determinantul preceda determinatul; verbul personal stă la sfîrșitul propoziției; construcții adverbiale formate cu ajutorul cazurilor adverbiale și al participiilor - corespund construcțiilor prepoziționale și relative din limbile indo-europene; conjuncții rare sau împrumutate; lexic deosebit de bogat în cuvinte onomatopeice și expresive - trăsătură valorificata în poezia populară și culta."275 Ar mai fi de remarcat: marele număr de cazuri (estoniana - 14, finlandeză - 15, maghiară - 18, komi - 27, udmurtă - 16, vepsă
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
pe numeroasele corespondențe între sistemul cazual yukaghir și cel proto-samoed. 6.5.1. FAMILIA URALICĂ Patria primitivă a proto-uralienilor a fost plasată cel mai adesea în regiunea dintre Urali (lanțul muntos care separă Europa de Asia) și Marea Baltica. Dizlocați de indo-europeni și turci, uralienii migrează la nord și est de Urali, iar samoezii migrează ulterior în Siberia. Cuprinde aproximativ 40 de limbi, dintre care unele dispărute. Clasificarea tradițională le împarte în două subfamilii: fino-ugrică și samoeda. 6.5.1.1. Grupul
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
moartă) - huna sau hunica (limba moartă) - avara asiatică (limba moartă) - khazar (limba moartă) - ciuvașa (1, 5 mîl. în republicile Ciuvașa, Bașkira și Tătara din centrul Rusiei) 6. Ramură argu - khalaj (50.000 în Iran); nu trebuie confundată cu khalaj, limba indo-europeană, ramura indo-iraniană, grupul iranian, vorbită în Azerbaijan și Iran. 7. Limbi izolate: urum (100.000 în Georgia) Limbile cele mai deviante față de "modelul" limbilor turcice sînt ciuvașa, cu o evoluție puternic divergență, iakută și dolgan, cu o puternică influență tungusă
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
University of Hawai'i Press, Honolulu, 2008. Woodard, Roger D. (editor), The Ancient Languages of Asia and the Americas, Cambridge University Press, Cambridge/New York, 2008. 6.6. MAREA FAMILIE CHINO-TIBETANĂ Este a doua familie ca număr de vorbitori, după cea indo-europeană. Cuprinde mai mult de 300 de limbi vorbite îndeosebi în Asia de Sud-Est, de o mare diversitate tipologica, de la dialectele izolante chinezești pînă la limbi fuzionante precum limbu. Cea mai frecventă clasificare a limbilor acestei mari familii cuprinde trei grupuri principale: grupul
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
Unele limbi caucaziene sînt ergative. Mai ales grupul de nord-vest are trăsături comune cu limba basca (Spania, Franța), ceea ce i-a făcut pe unii lingviști să vorbească de o familie ibero-caucaziană (euskaro-caucaziană). A mai fost comparată și apropiată de limbi indo-europene, afro-asiatice, de limbile sumeriana, burușaski etc. 6.12.2. Familia paleo-siberiană E alcătuită dintr-un ansamblu polifiletic 334 format din patru mici familii extrem de vechi, adevărate vestigii lingvistice, împinse în extremitatea orientala siberiana de invazia unor popoare turcice, tunguse, samoede
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
afro-asiatică, ramura cușitică orientala, grupul afar-saho; SOV etiopiana (guèze), latină 6. afrikaans O Africa de Sud / N Namibia; cea mai tînără dintre limbile germanice, născută din olandeză vorbită de coloniștii buri veniți în secolul al XVII-lea în Africa de Sud din Java familia indo-europeană, ramura germanica, grupul occidental; accentuala; flexionara; tendința de trecere la tipul izolant; SVO latină 7. ainu N Rusia (insula Sahalin), Japonia (insula Hokkaido); vorbită în insulele Kurile pînă la mijlocul secolului al XIX-lea, implantata apoi în insula japoneză Hokkaido; limba
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
două dialecte: gheg (la nord de rîul Shkumbi) și tosc la sud; elemente de vocabular (cîteva zeci de cuvinte) comune cu română, explicabile printr-un substrat comun sau printr-un vechi contact lingvistic; articolul hotărît enclitic, ca în română familia indo-europeană, limba izolată; considerată și singura limba vie dintr-un ansamblu de limbi traco-ilirice; aparține grupului satem de limbi indo-europene, alături de limbile slave, baltice, indo-iraniene și armeana; SVO; subst. - adj. (de regulă) diverse (elbasan, buthakukye, argyrokastron, greacă, chirilica); latină modificată după
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
comune cu română, explicabile printr-un substrat comun sau printr-un vechi contact lingvistic; articolul hotărît enclitic, ca în română familia indo-europeană, limba izolată; considerată și singura limba vie dintr-un ansamblu de limbi traco-ilirice; aparține grupului satem de limbi indo-europene, alături de limbile slave, baltice, indo-iraniene și armeana; SVO; subst. - adj. (de regulă) diverse (elbasan, buthakukye, argyrokastron, greacă, chirilica); latină modificată după anul 1900 12. altai O Rep. Altai (Rusia, Siberia de vest) / N Mongolia, China familia altaica, ramura turcica siberiana
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
și cifre arabe; se scrie de la dreapta la stînga 16. aragoneza O Aragon (Spania); dialect spaniol vorbit în provinciile Aragon și Huesca; statut controversat: unii lingviști îl considera limba romanica independența; asemănări cu mozaraba, catalana și occitana (dialectul gascon) familia indo-europeană, ramura romanica, grupul iberoromanic (după unii lingviști: occitano-romanic) latină 17. arameica (aramaica) N Armenia, Azerbaidjan, Iran, Irak, Istrael, Georgia, Liban, Rusia, Siria, Turcia, Eritreea, Suedia. Puternică diaspora în Europa, America, Australia. Unul dintre puținele popoare apatride ale lumii actuale. Limba
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
armeana; s-a autoproclamat republică independența, dar nu este recunoscută de comunitatea internațională) / N Rusia, SUA, Franța, Georgia, Iran, Israel, Ucraina, Argentina, Liban, Siria, Turcia, Canada, Australia, Cipru, Polonia, România; ipotetica ramură greco-armeană în cadrul proto-indo-europenei, comparabilă cu cea italo-celtică familia indo-europeană, limba izolată; flexionara; ordine liberă; ergativă; SOV; adj. - subst.; limba satem. Îndepărtare de tipologia indo-europeană: din limba sintetică flexionara în faza veche a devenit analitică și aglutinanta, apropiindu-se de limbile turcice siriacă, greacă, persana (în trecut); armeana, scriere proprie
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
SUA, Franța, Georgia, Iran, Israel, Ucraina, Argentina, Liban, Siria, Turcia, Canada, Australia, Cipru, Polonia, România; ipotetica ramură greco-armeană în cadrul proto-indo-europenei, comparabilă cu cea italo-celtică familia indo-europeană, limba izolată; flexionara; ordine liberă; ergativă; SOV; adj. - subst.; limba satem. Îndepărtare de tipologia indo-europeană: din limba sintetică flexionara în faza veche a devenit analitică și aglutinanta, apropiindu-se de limbile turcice siriacă, greacă, persana (în trecut); armeana, scriere proprie cu 36 de semne, scrisă de la dreapta la stînga 20. asiriana LM Asiria antică; ramură
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
domină Orientul-Apropiat din 911 pînă în 612 i.C. familia afro-asiatică, ramura semitica, grupul semitic central; SOV cuneiforma de origine sumeriana; semne gravate pe tăblițe de argilă 21. assameză O Assam (India) / N Bangladesh, Bhutan; considerată și dialect bengali familia indo-europeană, ramura indo-iraniană, grupul indian oriental (asamezo-bengalez); SOV asameză, provenită din scrierea gupta 22. avar N / Daghestan (Rusia), Azerbaidjan, Kazakhstan, Turcia familia caucaziana de nord-est, grupul avar-andic; armonie vocalica; ergativă; SOV; adj. - subst. arabă modificată, latină modificată, chirilica 23. avestica LM
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
SOV; adj. - subst. arabă modificată, latină modificată, chirilica 23. avestica LM , stă la baza vechii persane. Limba cărții sacre a zoroastrianismului, Avesta, cuprinzînd predici versificate (sec. VIII i.C.) atribuite lui Zoroastru și imnuri și indicații ritualice mai recente familia indo-europeană, ramura indo-iraniană, grupul iranian (apropiată de vedica), flexionara comparabilă cu greacă clasică și sanscrita avestica, provenită din alfabetul pahlevi 24. awadhi N / India, Nepal familia indo-europeană, ramura indo-iraniană, grupul indian est central; considerată și dialect hindi devanagari, kaithi 25. aymara
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
VIII i.C.) atribuite lui Zoroastru și imnuri și indicații ritualice mai recente familia indo-europeană, ramura indo-iraniană, grupul iranian (apropiată de vedica), flexionara comparabilă cu greacă clasică și sanscrita avestica, provenită din alfabetul pahlevi 24. awadhi N / India, Nepal familia indo-europeană, ramura indo-iraniană, grupul indian est central; considerată și dialect hindi devanagari, kaithi 25. aymara O Bolivia, Peru / N Argentina, Chile; patru persoane gramaticale; "concepție inversă" a timpului: trecutul, cunoscut și vizibil se găsește în fața locutorului, în timp ce viitorul, necunoscut și invizibil
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
al limbii akkadiene. Familia afro-asiatică, grupul semitic cuneiforma 30. badaga N India (Tamil Nadu); considerată și dialect kannada familia dravidiana, ramura de sud, grupul tamil-kannada; SOV; adj. - subst. tamil 31. bagheli N India (Madhya Pradesh); considerată și dialect hindi familia indo-europeană, ramura indo-iraniană, grupul indian central; SOV devanagari 32. băli (balineză) N Indonezia (Băli, Nusa Penida, Lombok, Java); limba a unei vechi culturi; puternică influență sanscrita; trei niveluri stilistice; stilistica respectului este extrem de elaborată familia austroneziana, ramura malayo-polineziană occidentală, grupul bali-sasak
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]