1,309 matches
-
Aldea a fost arestat la data de 27 mai 1946, fiind învinuit, prin Ordonanța definitivă nr. 6125 din 7 noiembrie 1946, semnată de judecătorul instructor militar special, generalul Ion Codreanu, de "complotarea întru distrugerea unității statului român", de "răzvrătire și insurecție armată", de "procurarea de documente publice interesând ordinea în stat". În urma procesului desfășurat între 11-18 noiembrie 1946, Curtea Militară de Casare și Justiție, prezidată de generalul Vasile Atanasiu și compusă din generalii Mihail Lascăr, Constantin Argeșanu, Radu Niculescu-Cociu, Ilie Crețulescu
Aurel Aldea () [Corola-website/Science/307487_a_308816]
-
I și echipat cu un lansator naval de rachete calibrul 38 cm, scopul principal al acestui vehicul de luptă era să asigure sprijin infanteriei în luptele din zonele urbane. Deși fabricat într-un număr extrem de limitat, a fost folosit în timpul insurecției din Varșovia (1944), în ofensiva din Ardeni (1944-1945) și în bătălia din jurul pădurii Reichswald (1945). Acest tun de asalt mai era cunoscut și sub numele de Tiger-Mörser, Sturmmörser Tiger, Sturmpanzer VI și Sturmmörserwagen 606/4 mit 38 cm RW 61
Sturmtiger () [Corola-website/Science/319742_a_321071]
-
ajungând la numai 70 km de capitala Reichului, Berlin. La începutul Operațiunii Bagration, Frontul I Belarus a reușit să cucerească două capete de pod pe malul vestic al râului Vistula (27 iulie - 4 august 1944). Sovieticii au rămas inactivi în timpul insurecției eșuate din Varșovia declanșată pe 1 august 1944, deși primele lor linii erau foarte aproape de capitala poloneză. Frontul I Ucrainean a cucerit un important cap de pod în timpul Ofensiva Lvov-Sandomierz. Mai înainte de declanșarea ofensivei, sovieticii au stocat o mare cantitate
Ofensiva Vistula-Oder () [Corola-website/Science/306998_a_308327]
-
I a refuzat să accepte coroană de rege al Poloniei, dar a încercat să limiteze libertățile polonezilor, Seimul (parlamentul polonez) a hotarat să retragă țărilor dreptul de a mai fi numiți regi ai Poloniei. În momentul în care a izbucnit Insurecția de noiembrie, tarul a reacționat dur, trimițând trupele ruse pentru înăbușirea mișcării poloneze. După izbucnirea revoltei împotriva Rusiei, Seimul a dat un decret pe 9 februarie 1831 prin care Ordinul Vîrtuți Militari și-a reprimit numele original. Între lunile martie
Virtuti Militari () [Corola-website/Science/312501_a_313830]
-
prin care Ordinul Vîrtuți Militari și-a reprimit numele original. Între lunile martie și octombrie ale aceluiași an, au fost decorați 3.863 de soldați, printre aceștia aflându-se și trei femei, care au primit Crucea de Argint. După înfrângerea insurecției, tarul Nicolae I a abolit decorația și a interzis purtarea ei. Pe 31 decembrie, Vîrtuți Militari a fost înlocuită cu „Semnul Polonez al Onoarei”, o copie exactă a crucii originale, acordată doar rușilor pentru servicii aduse autorităților țariste. După ce Polonia
Virtuti Militari () [Corola-website/Science/312501_a_313830]
-
decorație cuprindea 12 persoane, în frunte cu mareșalul Józef Piłsudski, singurul polonez în viață decorat cu Marea Cruce cu Stea. Ordinul Vîrtuți Militari era sărbătorit cu ocazia zilei naționale - 3 mai. Pe 22 ianuarie 1920, pentru a comemora aniversarea izbucnirii Insurecției din ianuarie, au fost decorați cu nouă serie a Ordinului VÎrtuți Militarii primii soldați și ofițeri pentru faptele lor de vitejie din timpul primului război mondial și al celui polono-ucrainean. Pana în 1923, cand s-a încetat decernarea noilor medalii
Virtuti Militari () [Corola-website/Science/312501_a_313830]
-
al celui polono-ucrainean. Pana în 1923, cand s-a încetat decernarea noilor medalii, au fost decorați 6.589 de militari. Cei mai multi decorați erau veterani ai războiului polono-sovietic, dar și alți veterani ai războaielor începutului secolului al XX-lea, sau ai insurecției din ianuarie. Au fost decorate cu Crucea de Argint două orașe (Lwów și Verdun) și 14 drapelele de luptă ale 14 regimente de infanterie, 6 de cavalerie, un batalion de geniști, o unitate de servicii auxiliare deservite de femei și
Virtuti Militari () [Corola-website/Science/312501_a_313830]
-
trebuia să plătească pentru fiecare evreu deportat o sumă fixă, iar, în schimb, Germania promitea că evreii deportați nu aveau să se mai întoarcă niciodată în Slovacia. Slovacii au purtat război cu englezii și americanii. În septembrie 1944, a izbucnit insurecția națională slovacă, trupele germane au ocupat Slovacia. În țară, trupele de ocupație au reînceput aplicarea soluției finale prin deportatea în masă a evreilor în lagărele naziste ale morții din Germania și Polonia. Sovacia a devenit în scurtă vreme un teatru
Slovacia în timpul celui de-al Doilea Război Mondial () [Corola-website/Science/323196_a_324525]
-
36%) și 509 de etnie rusă (9.83%). În perioada interbelică, începând din 1920-1921, satul s-a aflat în aria de interes a activiștilor bolșevici din URSS, aceștia distribuind clandestin țăranilor pliante și arme cu scopul de a pregăti o insurecție armată. În 1921 au fost arestați trei militanți comuniști. O parte dintre locuitori a participat la Răscoala de la Tatarbunar din 1924, organizată de bolșevicii din URSS. După înăbușirea răscoalei, au fost arestați 28 de țărani. La 2 februarie 1930 țăranii
Cișmeaua-Văruită, Bolgrad () [Corola-website/Science/318241_a_319570]
-
sucursala din Timișoara (Nr. 2 (1953), Nr. 3 (1954)). A fost obligat să execute și comenzi politice, precum "Kantate der Freiheit" („Cantata libertății”), apărută în Suplimentul cultural al ziarului Neuer Weg cu ocazia celei de a 10-a aniversări a insurecției armate de la 23 august 1944. Din 1980, Hans Kehrer a trăit în Bielefeld, Germania. Aflat în Germania, orașul Altusried i-a comandat o piesă de teatru cu titlul "Anno 1525 - Bauernkrieg im Allgäu" („Anul 1525 - Războiul țărănesc din Allgäu”). Cu
Hans Kehrer () [Corola-website/Science/310338_a_311667]
-
fi fost atacat frontal, generalul Dwight Eisenhower a ordonat forțelor de sub comanda sa să-și oprească înaintarea și să facă o evaluare cât mai corectă a sitației prin acțiuni de recunoaștere. În acest timp, locuitorii capitalei franceze au declanșat o insurecție generală. Cum forțele aliate se aflau la porțile Parisului, generalul Eisenhower a cedat presiunilor lui de Gaulle și a FFL, care doreau să evite un măcel precum cel făcut de germani în capitala Poloniei în timpul insurecției din Varșovia. De Gaulle
Forțele Franceze Libere () [Corola-website/Science/309606_a_310935]
-
franceze au declanșat o insurecție generală. Cum forțele aliate se aflau la porțile Parisului, generalul Eisenhower a cedat presiunilor lui de Gaulle și a FFL, care doreau să evite un măcel precum cel făcut de germani în capitala Poloniei în timpul insurecției din Varșovia. De Gaulle a amenințat că va da ordin trupelor din subordinea sa să atace fără sprijinul aliaților. Generalul Eisenhower a fost de acord ca forțele franceze să conducă asaltul aliat și să fie primele care să intre în
Forțele Franceze Libere () [Corola-website/Science/309606_a_310935]
-
pentru exploatarea aurului. În 1821 a început Războiul de Independență al Greciei, iar grecii din Halkidiki s-au revoltat sub comanda lui Emmanouel Pappas, un membru al Filiki Eteria, și al altor luptători locale. Revolta a progresat încet și nesistematic. Insurecția a fost limitată la peninsula Muntelui Athos și la Kassandra. Unul dintre obiectivele principale a fost împiedicarea trecerii armatei otomane ce venea de la Istanbul, până ce revoluția organizată în partea de sud (în principal din Peloponez) devenea stabilă. În cele din
Peninsula Calcidică () [Corola-website/Science/336767_a_338096]
-
eșecului misiunii primului ministru polonez la Moscova. Din momentul formării [[guvernul polonez în exil|guvernului polonez în exil]] cu sediul la Paris și mai apoi la Londra, comandanții militari polonezi și-au concentrat atenția asupra efortului de pregătire a unei insurecții naționale antigermane. În final, planurile pentru [[Operațiunea Furtuna]] au fost gata și, pe [[1 august]] [[1944]], a izbucnit [[Insurecția din Varșovia]]. Luptele au fost purtate de [[Armia Krajowa|Armia Krajowa - Armata Teritorială]] în [[Varșovia]], pentru eliberarea orașului de ocupanții naziști
Trădarea occidentală () [Corola-website/Science/304855_a_306184]
-
sediul la Paris și mai apoi la Londra, comandanții militari polonezi și-au concentrat atenția asupra efortului de pregătire a unei insurecții naționale antigermane. În final, planurile pentru [[Operațiunea Furtuna]] au fost gata și, pe [[1 august]] [[1944]], a izbucnit [[Insurecția din Varșovia]]. Luptele au fost purtate de [[Armia Krajowa|Armia Krajowa - Armata Teritorială]] în [[Varșovia]], pentru eliberarea orașului de ocupanții naziști. În ciuda faptului că avioanele poloneze, iar mai târziu ale [[Royal Air Force|RAF]], au executat misiuni deasupra Varșoviei pentru parașutarea
Trădarea occidentală () [Corola-website/Science/304855_a_306184]
-
denumirea ceremonială "Haupt- und Residenzstadt Posen" ("Orașul-Capitală și Reședință Poznań"). Denumirea latină, folosită totuși destul de rar, este "Posnania". Limba idiș a preluat numele german, dându-i forma פּױזן, care se poate fi transliterată cu alfabetul latin ca "Poyzn". Insurecția din Polonia Mare din 1918 - 1919 Protestele de la Poznań din 1956 Poznań se află în partea de vest a Poloniei, în partea de centru-vest a voievodatului Polonia Mare și acoperă o suprafață de 261,85 km². Este străbatut de râul
Poznań () [Corola-website/Science/297853_a_299182]
-
sunt înființate două camere sub numele de Consiliul Bătrânilor ("Conseil des Anciens") și Consiliul celor Cinci-Sute ("Conseil des Cinq-Cents") pentru a reprezenta puterea legislativă. Opunându-se decretului celor două treimi are un rol activ împreună cu Antoine Chrysostome Quatremère de Quincy, în timpul insurecției din 13 Vendemaire al Anului IV (5 octombrie 1795). Cu această ocazie, descoperă geniul de tactician al generalului Bonaparte, supranumit generalul "Vendémiaire". Este membru al comitetului central regalist care trebuia să desființeze Convenția. Pe 17 octombrie, ca șef al secțiunii
Vincent-Marie de Vaublanc () [Corola-website/Science/309814_a_311143]
-
El a pus capăt acțiunilor militare la granița de răsărit, în regiunile cunoscute drept Armenia Wilsoniană. Prin acest tratat, Armenia a renunțat la prevederile favorabile ei în Tratatul de la Sèvres. După semnarea acestui tratat, în Armenia a avut loc o insurecție a bolșevicilor. Pe 28 noiembrie 1920, Armata a 11-a sovietică sub comanda lui Anatoli Gekker staționată în Azerbaidjan a invadat Armenia. Al doilea război sovieto-armean a durat doar o săptămână. Pe 16 martie 1921, RSS Armeană, RSS Azerbaidjană, RSS
Războiul de Independență al Turciei () [Corola-website/Science/320074_a_321403]
-
amenința spatele frontului sovietic din Caucaz. Scriitorul sovietic Valentin Pikul pretinde în povestirea istorică Barbarossa că, în timpul pregătirii pentru asediu al orașului Groznîi din anul 1942, toate bombardierele staționate pe frontul caucazian au trebuit să fie folosite în lupta cu insurecția cecenă, în loc să sprijine apărarea Stalingradului. De asemenea, au existat parașutări ale germanilor în Cecenia ca și comunicări radio germano-cecene interceptate de sovietici. Cecenilor li s-a permis să se întoarcă pe pământurile strămoșești abia după 1956, în timpul destalinizării promovată de
Istoria Ceceniei () [Corola-website/Science/304854_a_306183]
-
10-a vânători de munte a ocolit Bologna, a atins râul Po pe 22 aprilie, iar Divizia a 8-a infanterie americană a ajuns la Po pe 23 aprilie. Pe 25 aprilie, Comitetul de Eliberare al Partizanilor Italieni a proclamat insurecția generală și, în aceiași zi, forțele Armatei a 8-a a înaintat spre nord-est spre Veneția și Trieste. Armata a 5-a americană s-au îndreptat spre Austria și spre nord-vest spre Milano. Divizia a 92-a de infanterie americană
Campania din Italia (al Doilea Război Mondial) () [Corola-website/Science/312011_a_313340]
-
de la Erzurum. Concluzia oficială a Congresului a fost că „a condus la promovarea fățișă și pașnică a cererilor armenilor prin intermediul mijloacelor pașnice”. CUP a considerat pe de altă parte că după convocarea Congresului armenilor de la Erzurum au fost puse bazele insurecției antiotomane. Istoricul Erikson consideră că după această întâlnire, CUP a ajuns la concluzia că au fost urzite planuri detaliate armeano-ruse pentru desprinderea regiunii din cadrul Imperiului Otoman Conflictul a început din inițiativa rușilor, care au declanșat pe 1 noiembrie 1914 Ofensiva
Campania din Caucaz (Primul Război Mondial) () [Corola-website/Science/326274_a_327603]
-
Tânărul, pasionat de botanică, nu părea a fi prea interesat de tronul României. El va fi adus la București, unde va sta sub supravegherea strictă a unchiului său și unde va începe lecțiile de limba română. În toamna anului 1875 insurecțiile antiotomane ajung până la Dunăre și chiar la nord de ea, căci majoritatea revoluționarilor bulgari erau primiți în țară. În 1876, pe fondul ostilităților dintre bulgari și turci, marile puteri negociau, rușii ca protectori ai ortodoxismului intervenind împotriva Porții. România trebuia
Monarhia în România () [Corola-website/Science/302686_a_304015]
-
sediul la SHAEF (Supreme Headquarters, Allied Expeditionary Forces - Cartierul General Suprem al Forțelor Expediționare Aliate). În condițiile atacurilor puternice atât în nordul cât și în sudul Franței, armata germană a fost nevoită să se retragă. Rezistența Franceză a organizat o insurecție generală și a eliberat Parisul pe 25 august, când generalul german Dietrich von Choltitz a capitulat, ignorând ordinele primite de la Hitler, care cereau apărarea cu orice preț a orașului și distrugerea lui totală. Eliberarea nordului Franței și țărilor Beneluxului a
Frontul de vest (al Doilea Război Mondial) () [Corola-website/Science/307805_a_309134]
-
preia puterea. Cu ajutorul unor formații paramilitare credincioase guvernului, mișcarea spartakistă a fost înăbușită, iar conducătorii spartakiști Karl Liebknecht și Rosa Luxemburg au fost asasinați, după arestare. Săptămâna dintre 5 și 12 ianuarie 1919 este denumită „săptămâna sângeroasă”. O a doua insurecție va fi înăbușită la Berlin, în martie 1919. În primăvara anului 1919, Adunarea Constituantă reunită la Weimar a adoptat o constituție care transforma Germania într-o democrație, o republică federală condusă de un parlament ("Reichstag") și de un președinte ales
Republica de la Weimar () [Corola-website/Science/298659_a_299988]
-
Șomajul a crescut enorm, lovind, în 1932, circa 6 milioane de germani. Societatea germană oscila între comuniști și naziști, adepții Partidului Muncitoresc German Național-Socialist ("NSDAP"), partidul nazist condus de Hitler. Comuniștii nu colaborau cu socialiștii din cauza înăbușirii în 1919 a insurecției spartakiste. Hitler a profitat de dezbinarea stângii, iar partidul său, fiind finanțat de mari industriași germani, precum Alfred Krupp, a câștigat (fără majoritate absolută) alegerile parlamentare din noiembrie 1932, și a emis pretenții la funcția de prim-ministru. La 30
Republica de la Weimar () [Corola-website/Science/298659_a_299988]