894 matches
-
de gest, așa că și l-a apropiat doar de buze. N-avea rost să-și mai ascundă prostul obicei, pentru că oricum i se vedeau urmele de-a lungul unghiei, deși Își dăduse cu un strat mai gros de ojă. ZÎmbi jenată. — Avea o agendă, nu? — Da, acum că-mi vorbiți de ea, parcă-mi amintesc că avea... O potriveai la litera dorită, apăsai pe un butonel și se deschidea căpăcelul. Era dintr-un lac negru... cam atît de mare... se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
aplecă și sorbi puțin din ea. Lumina adunată În fundul ceșcuței groase strălucea vizibil. O rază În formă de semilună Îi contura bărbia. — Deci astea sînt afacerile de care te ocupi? — Afaceri? zise el strîmbînd ușor din nas și rîzÎnd puțin jenat. Dar, oricum, nu-i totuna cu hoția sau tîlhăria la drumul mare și nici bătaia de cap pe care ți-o dă o clădire fixă... Interesant, nu? Legea Îți permite să te miști de colo-colo cu mașina... Toată filozofia, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Am Încolțit-o Într-o poziție fără ieșire ? Ei bine, ce semeni, aia culegi. Nu eu Îi Întinsesem capcana... Paravanul după care se ascundea nu era cu nimic o piedică mai mare decît o bucată de hîrtie udă. RÎse ușor jenată. — Vorbesc fără să gîndesc... Așa vi se pare, nu? Aceasta-i impresia pe care v-am lăsat-o... Dimineața de astăzi mi-am petrecut-o controbăind prin casă... bufetul, biblioteca... Parcă m-am jucat de-a v-ați ascunselea. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
se lăsă mult peste pupitru, pînă dincolo de despărțitura dintre noi și, aplecată mult În față, Începu să decupeze o fotografie cu o lamă de ras. Fără să vreau, m-am aplecat și eu mult să văd ce face și apoi, jenat, mi-am văzut mai departe de raport... ...dar nu există nici o dovadă că ar fi Întrebuințat-o. Am toate motivele să cred că n-a folosit-o pentru că, Începînd de pe 29 și pînă În ziua dispariției, vremea a fost senină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
a conturat raportul despre Camelia, care avea oricum legătură cu mișcările LUI. De exemplu, chiar de nu se conforma faptelor, deși aveam pretenția că am mai progresat ceva, rezultatul ar fi fost satisfăcător și nu m-aș fi simțit deloc jenat. Ițele se Încurcaseră Însă rău din cauza lui Tashiro. Nu-mi rămînea altceva de făcut decît să merg la Camelia a doua zi dimineața. VÎntul șuiera printre clădiri. Curentul de aer rece ce le biciuia colțurile stîrnea un sunet vag, aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
uitam și eu atent la femeie. Deoarece fereastra-oglindă era prea Întunecată și farurile autobuzelor care treceau fără Încetare mă Împiedicau s-o văd, o priveam direct. Își dădea seama de lucrul acesta, dar continua să mă cerceteze prin fereastră, deloc jenată... cu ciudat de mult sînge rece. Poate tocmai ea era deținătoarea cheii... un indiciu al enigmei mult mai prețios decît lucrurile de pe masă, pe care le scosesem din buzunare. Au mai intrat doi clienți: un tînăr și o tînără. Aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
ori alerga... Îi plac excursiile foarte mult, mai ales la munte. Urcă pe jos chiar și iarna. Adică urca..., acum, nevăzător, nu mai poate, din nefericire. A avut necazul acela cu accidentul. Of, Doamne! suspină doamna Luiza adânc, ștergându-și jenată lacrimile ce apăruseră instantaneu pe obraji. Așa a fost să fie... Vocea i se înnodase. S-a simțit jenată și i-a fost greu să treacă peste acest moment. A băut puțină apă, cu înghițituri mici, privind în gol. A
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
acum, nevăzător, nu mai poate, din nefericire. A avut necazul acela cu accidentul. Of, Doamne! suspină doamna Luiza adânc, ștergându-și jenată lacrimile ce apăruseră instantaneu pe obraji. Așa a fost să fie... Vocea i se înnodase. S-a simțit jenată și i-a fost greu să treacă peste acest moment. A băut puțină apă, cu înghițituri mici, privind în gol. A întins mâna să așeze paharul la locul său. Îi tremura puternic. Clinchetul sticlei la contactul cu farfurioara parcă a
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
ochii începuseră să joace în lacrimi. S-a șters cu batista și a sorbit puțină apă. Mulțumesc, Eugen! Să mă scuzi, te rog! Se mai întâmplă. Timpul nu a lucrat suficient de mult cu sufletele noastre, se explică ea, puțin jenată, fără să-l privească. - Este normal să se întâmple așa, Iuliana. Nu suntem roboți. Avem trup și în el avem suflet... Mai mult ori mai puțin sensibil, după cum am fost născuți și educați, desigur, o liniști Eugen. Se reașeză și
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
zis, iar eu am repetat? Tu nu arăți chiar așa. Arăți ca o domnișoară... - De douăzeci de ani sau mai mică? - Ei, nici chiar așa! Dar să știi... De fapt cred că asta este vârsta ta și mă simt oarecum jenat, chiar... Nu cred că ai împlinit 26 ori, hai să zic, 27 de ani... - Aș dori eu să mai am doar 27, dar timpul se scurge nemilos în ceea ce mă privește... Aveam timp să ajung pe o anumită treaptă în
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
și nu pentru că se jenau să fie auziți ori priviți. Toți Marian Malciu ceilalți ieșiseră tiptil din încăpere, la fel de emoționați, ștergându-și lacrimile de bucurie... * După mai bine de o jumătate de oră, Laura a ieșit pe hol îmbujorată, oarecum jenată, purtând pe chip toate semnele unei bucurii imense. Ochii săi străluceau și nu puteau, chiar dacă și-ar fi dorit, să ascundă fericirea ce-i invadase sufletul. Le-a explicat, printre altele, că emoțiile o stăpânesc atât de puternic, încât nu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
i-am uitat numele... Avea loc un concurs? O manifestație? Eram acolo cu soția și cu fetița. Lângă mine se afla chiar domnul A.C., la costum, cravată. Cineva veni lângă noi și mă întrebă așa, tam-nesam dacă sunt Codruț Constantinescu. Jenat, parcă îmi era rușine, parcă nu vroiam ca ilustrul personaj de lângă mine să afle aceasta, îi răspund încet: „Da, eu sunt...“. Atunci A.C. s-a întors către mine, scârbit, întrebându-mă încă o dată, parcă pentru a fi sigur, dacă eu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
de 7-8-9 ani și care, pesemne, fac o mare plăcere puștoaicelor de 11-12 ani, mult prea bucuroase în a-și arăta mugurii sexualității. Îmi e scârbă că într-o astfel de țară sunt nevoit să-mi cresc copila. Scârbit și jenat... Codruț 6 iulie 2006 Încep prin a mă referi la enervarea ta din ultima cartolină; eu aș fi puțin mai nuanțat. În marea majoritate a cazurilor net-cafe-urile din România sunt abjecte. Chiar lângă piața unde locuiesc, în București, se găsește
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
și mă tem că nu o să am voința să o refuz. Beau încet, dar asta nu o împiedică să mai comande încă două sticle de un sfert. Nici măcar nu m-a întrebat dacă mai vreau ceva de băut. Mă simt jenată. Până la urmă, eu ar trebui să plătesc rândul ăsta. Dar îmi spune că pot să le plătesc pe următoarele două. Următoarele două? Doamne, știam că așa o să se întâmple. După Ba Mizu ne îndreptăm spre Davy Byrne’s. E alegerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
în realitate. Ca să mă asigure de spusele lui, îmi face cu ochiul. Nu mă uit prea mult la televizor, îi spun, dar lucrez la un scenariu. Chiar în timp ce vorbesc, îmi dau seama ce pretențioasă trebuie să par. Deodată mă simt jenată; o parte din mine dorindu-și să nu fi deschis gura. Adam se uită la mine curios. Ce fel de scenariu? — Păi, e o poveste gen Angela’s Ashes, îi spun. E tristă, curajoasă și, ei bine, foarte emoționantă. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
plec, când Snakely mă întreabă de ce am catarama de la curea desfăcută. Mă uit îngrozită în jos. Cum de s-a întâmplat așa ceva? Probabil a desfăcut-o ea cu privirea. Cred că mi-a făcut farmece, vrăjitoarea. Hopa, spun eu râzând jenată. Mă privește cu răceală și îmi dau seama că o să fiu mustrată degeaba. Nu există nici o scuză pentru un aspect neîngrijit, începe hoașca. Nu trebuie să subliniez că... —Mă scuzați. Eu și Față-de-șarpe ne întoarcem simultan. Zâmbim amândouă și sper
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
de izbucnirea mea. De parcă aș fi o nevastă părăsită care s-a apucat de băut de disperare. Nu ar trebui să fii așa de înverșunată, spune ea ca și cum i-ar fi într-adevăr milă de mine. Acum mă simt puțin jenată. Doamne, Amy crede că urăsc bărbații și că sunt o frustrată căreia îi sare țandăra din orice. Și se înșală amarnic. Nu urăsc deloc bărbații. Deloc. De fapt îi iubesc. Dar nu are rost să dau înapoi acum sau o s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
-l las pe ticălosul ăsta să mă pupe! Îl știi pe Mike? spune el, luându-mă prin surprindere. Mă întorc și dau ochii cu Mike pentru prima oară de la întâlnirea noastră destul de neplăcută din fața camerei mele de hotel. Sunt îngrozitor de jenată. Și din câte văd, sentimentul e reciproc. Da, îl știu, spun eu repede, simțind că îmi ard obrajii. Pentru numele lui Dumnezeu, ce-am făcut ca să merit asta ? Arată bine, foarte bine, de fapt, deși dintr-un motiv ciudat, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
încât mă face să mă simt pitică. Hmmm. Gata cu planul meu de evadare. —E ziua mea. Nu poți pleca fără să-mi iei ceva de băut. Și unde-i pupicul pentru sărbătorit, haha? Mike și eu ne aruncăm priviri jenate. Îl pup pe Colin pe obraz, dar el se întoarce brusc și buzele noastre se ating. Blea. Trebuia să mă aștept. De ce nu putea fi ziua lui Mike? Mă șterg demonstrativ la gură. Mai vin vreo doi piloți. Toți arată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
început, somon afumat. Sunt foarte surprinsă, pentru că îmi aduc aminte clar că era vegetarian. Dar mănânc pește, îmi explică el. — Dar au ochi. —Poftim? — Peștii au ochi. Nu poți fi vegetarian și să mănânci chestii cu ochi. Adam pare ușor jenat, de parcă nu și-ar fi dat niciodată seama că peștii au ochi. Dar cu siguranță nu vreau să încep o dezbatere încinsă despre vegetarianism acum, așa că îmi ridic repede paharul și spun „Noroc“, iar apoi mă aplec și îl sărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
ieri-noapte, dar atunci era întuneric, așa că era total altceva. Oricum, nu vreau să mă creadă vreo puritană, așa că mă înfășor într-un prosop și deschid ușa. Adam stă acolo gol, ca un zeu grec, arătând ridicol de sexy. Sunt foarte jenată și nu știu în ce parte să mă uit. Înapoi la duș, domnișoară, ordonă el, iar eu mă supun. Ia săpunul, mă acoperă cu spumă și facem iar dragoste, dar refuz să-l sărut. Doamne, știți cât aș plăti pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
de cumpărături (ce bine le merge unora), par enervați că nu găsesc loc în compartimentele de bagaje. Ai crede că niște oameni care tocmai au ținut pe loc un avion și pe pasagerii săi ar avea bunul-simț să pară foarte jenați și să-și ocupe locurile cât se poate de repede. Nu și ăștia doi. —Scuză-mă. Femeia îmi face semn, folosind un ton condescenent și copleșitor. Respir adânc. Da. Bine. Nu sunt un cățeluș la dispoziția oricui și o să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
să plâng. Da. Dacă aș începe acum să plâng, știu că nu m-aș mai opri. Aș vrea un vin roșu pentru mine și unul pentru soțul meu. Accentuează cuvântul „soț“. —Asta vrei, dragă? Soțiorul măcar are bunul-simț să pară jenat, cum și trebuie. Îi zâmbesc, cu o oarecare compasiune. Doamne, pentru o persoană care aproape plânge pe dinăuntru, cu siguranță zâmbesc mult azi. Când se termină servitul, sunt gata să mă prăbușesc. Aduc un Irish Independent să citesc în spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
a Spitalului unde este internat Justin... După un timp, care i se pare nesfârșit, în sala de așteptare intră un bărbat adus de spate, îmbrăcat ponosit, cu un rucsac și o inutilă umbrelă în mână. Infirmiera care îl însoțește explică jenată: "Nu vrea să se despartă niciodată de rucsac și de umbrelă... Dar, vă las, cred că doriți să fiți numai cu el. Nu este agresiv." Femeia se retrage, dar prezența ei în spatele ușilor aparent închise este ca și palpabilă. Marele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
supremă importanță. Dar nu erau profesorii oamenii care să observe aerul triumfal de pe figura Carminei. Aveau în vizită două femei, mama și fiica, amândouă frumoase și îmbrăcate cu gust, afișând un aer nespus de delicat. Cele două femei păreau vădit jenate, dar încântate totodată, de ploaia de complimente ce se abătuse asupra lor din gura gazdelor, un tir fantastic, copleșitor, imparabil, o ploaie de amabilități, un izvor nesecat, inepuizabil, grindină. În timpul acesta, Nina servi tort cu frișcă, banane și ananas, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]