2,391 matches
-
frumoase ca cele cu marca Mikimoto din Japonia". În acel moment, un oficial prezent, despre care știam că este în grațiile celor doi, mai ales ale Elenei, se apropia de mine și îmi șoptea: "Ai auzit? Mikimoto, ai grijă!". Am mormăit un "da, da", dar n-am dat nici un curs "sugestiei"; nu făceam decât să rămân consecvent cu linia mea de conduită: niciodată n-am dat cadouri "mărimilor". La Brisbane, în afară de acțiunile protocolare oferite de guvernator și de șeful guvernului local
[Corola-publishinghouse/Administrative/1540_a_2838]
-
s-o lase și mintea. Și ce târfă bătrână și plicticoasă era, povestind mereu aceleași și aceleași întâmplări obscene și scandaloase. Atmosfera odioasă din apartamentul ei, duhoarea de băutură, izul de lacrimi și istericale! Vocea ei groasă, sonoră, de bețivă, mormăind acuzații fără de sfârșit. Am făcut față în mod onorabil? Cred că da. De îndată ce-am aflat că boala ei e incurabilă, mila și iertarea mi-au fost lesnicioase. Afirmația asta pare cinică. Dar am iubit-o întotdeauna pe Clement
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
hurducătură, a ieșit, a deschis portbagajul, și s-a întors cu un cric, a sfărâmat într-o izbitură restul parbrizului, împroșcându-ne cu o ploaie de așchii de sticlă. Examină apoi crestăturile de pe caroserie. — Ce naiba caută cățeaua asta afurisită aici? mormăi pe un ton care nu părea să aștepte un răspuns. Puțin mai târziu, adăugă îngândurat: era bună la jocul de cricket, când era la școală. Bizara violență a incidentului mă buimăcise și, după un șoc de scârbă, am revenit la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
zic „ei”, oare, acolo în morminte, când dușmanii calcă pământul pe care ei l-au apărat cu viața și cu sângele lor?!”, fu primul gând care îmi veni în minte. Încă pe atâta, mai avem... pân’ la București...!”, acelaș glas mormăi, risipindu-mi gândurile. După o lungă noapte de chin, care părea fără sfârșit, odată cu revărsatul zorilor, trenul nostru trecea prin Gara Ploiești... „... Peste un ceas... suntem în București..!”, mormăi somnoros, același glas... Omul cunoștea linia cu ochii închiși, lucrase la
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
minte. Încă pe atâta, mai avem... pân’ la București...!”, acelaș glas mormăi, risipindu-mi gândurile. După o lungă noapte de chin, care părea fără sfârșit, odată cu revărsatul zorilor, trenul nostru trecea prin Gara Ploiești... „... Peste un ceas... suntem în București..!”, mormăi somnoros, același glas... Omul cunoștea linia cu ochii închiși, lucrase la „chefere”... Odată cu răsăritul... intram în București... Era marți, memorabila zi de 4 aprilie.. În Gara de Nord, „Poarta de fier”, a Bucureștiului, era o forfotă de neînchipuit... Zi frumoasă de primăvară
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
odioasă. Și, ca orice dictatură se va prăbuși cu temeliile roase de propriile sale păcate..!” „..Tot astfel și un guvern rezultat din alegeri măsluite, merită și obține oprobriul tuturor democraților sinceri din țară și din străinătate..!” „ Da, da...așa este!”, mormăiră toți, crezând și ei la fel. „ Viața, continuă glasul din cutie, sub apăsarea celor puși în slujba unui regim cu rele deprinderi, este tot mai greu de îndurat... Asistăm, cu toții, la dărâmarea Societății și neamului românesc... Valoarea se confundă cu
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
trebuie păstrat intact !.. murmură Mircea, indignarea din sufletul său bun atingând prea-plinul... gândindu-se la desființarea, de către comuniști, a primului Seminar de preoți din țară. Regimul ateu, pentru a desființa Biserica, trebuia mai întâi să-i distrugă slujitorii... Așa e..! mormăirăm toți. Din nou tăcere... Adevărul așteaptă... și, se răzbună în cele din urmă, împotriva celor care l-au nesocotit... murmură cineva... „Nimic nu se întâmplă fară voia Domnului...” se auzi glasul de sub cornișă. „..Noi nu putem să-i judecăm.. Dumnezeu
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
o tăviță și un pahar de vin. Gândind că își bate joc de mine ... m-am ridicat ostentativ... am golit paharul (e adevărat că paharul era mai mare decât unul obișnuit) și ... sub privirile ei mirate de cum îl beau ... am mormăit un "sărut mâna" și am plecat. Tot gândind la eșecurile mele matrimoniale și ... tot mai nesigur pe mersul meu ... am ajuns în "Jneamăt-ul" Cotnarilor ... turmentat binișor. Simțind că pământul se cam învârte cu mine ... m-am șaezat pe o brână
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
general expedițiile reprezentau un succes, bunurile furate fiind, de obicei, vândute în Boston, iar o parte clin câștiguri folosite pentru a plăti soldații. De data aceasta însă, expediția fusese contracarată decisiv și soldații s-au întors în Boston prost dispuși, mormăind după plata cuvenită. Soldații nemulțumiți sunt predispuși la revoltă, așa că guvernul din Massachusetts a început să caute, îngrijorat, o modalitate prin care să plătească soldații. A încercat să împrumute 30004000 de dolari de la negustorii din Boston, dar evident că bonitatea
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
de peste râu deveniseră puternice și deslușite: Podul se prăbușește! Rămâneți acolo! Pilonii sunt măcinați de ape. Se pare că s-a terminat, vom sta aici spuse calm tata. Moșul spunea că putem trece, mă încăpățânam eu să risc. Moșul, moșul, mormăi tata. Ce știe el. Dacă nu ne întâlneam cu moșneagul ăsta afurisit, nu aveam atâtea necazuri, nu lăsam căruța cu lemne în mijlocul câmpului. Revenindu-și, zise: Ei, ce facem, încercăm? Înspăimântat de hotărârea lui de a risca, am spus: Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
mă convingă sunt atâția iepuri, că și-un nepriceput împușcă". Dându-și seama că ar fi putut săvârși, cumva, o gafă, s-a înroșit până-n albul ochilor și i-au dat lacrimile... De câte ori mă va întâlni după aceea, va roși, mormăind scuze... Și iată că citostaticele străine, procurate de scriitorii clujeni și trimise la Iași în cutii elegante, parcă ocrotind juvaere, au ajuns prea târziu... Am lăsat cutiile vecinului de pat al lui Popel: le privea cu atâta încântare amestecată cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
mai vîrstnic din grup, dumneata nu te duci nici pîn' la Paris! Lași bunătate de bani să zacă-n bancă și-ți ruginesc încheieturile. Și domnișoara umblă prin Europa, tocindu-și pingelele. Ia exemplu, c-ai să faci ateroscleroză. "Papa" mormăie vinovat din colțul lui și nu se amestecă. Întreb și eu ce trenuri aș putea găsi, în noaptea asta, spre Paris. Întreb, încercînd să-mi recapăt siguranța, ca să nu se vadă cît de nelalocul meu mă simt în mijlocul lor. Spre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
Geneva ce-i de făcut și mă sprijin în pernele moi, hotărîtă să profit la maximum de scurtul și precarul confort prezent. Am să-ncerc să ajung în Savoia. Pînă-n Savoia poate c-am să te duc eu cu mașina, mormăie tînărul cu barbă. Dar mormăie atît de încet, încît am impresia că-i o părere. Ne apropiem de Geneva și întreg grupul sare să-mi ajute să ridic sacul. Ei, ce zici, domnișoară? Te trec granița în Savoia? Mașina e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
și mă sprijin în pernele moi, hotărîtă să profit la maximum de scurtul și precarul confort prezent. Am să-ncerc să ajung în Savoia. Pînă-n Savoia poate c-am să te duc eu cu mașina, mormăie tînărul cu barbă. Dar mormăie atît de încet, încît am impresia că-i o părere. Ne apropiem de Geneva și întreg grupul sare să-mi ajute să ridic sacul. Ei, ce zici, domnișoară? Te trec granița în Savoia? Mașina e parcată în fața gării. Unde vrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
ideile-bombă ale Doamnei Ch.! Nimeni nu poate contesta desăvîrșita justețe a spuselor sale, așa că Monsieur Ch. se scoală de la masă, mă ia cu el în garaj și descuie un sertar din care începe să scoată un număr impresionant de ștampile, mormăind. "Asta-i a firmei de benzină, cu asta vizez bonurile, asta-i pentru facturi, fir-ar să fie! Unde-o fi a primăriei? Aha! Uite-o! Ai pașaportul în geantă? Dă-l încoace. Ai venit alaltăieri, da, da, alaltăieri noapte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
mult până să se Însereze. Precis o să-i apuce noaptea pe drum. Și unde spuneai că vă duceți, Viorele, am Întrebat. — Naiba știe unde. Unde mergem, Tanso? Cred c-o să ne oprim la Costinești, Încercă Viorel să decidă, și ea mormăi afirmativ cu gura plină de boabe. Orice am face tot ne prinde noaptea. Mergem direct la discotecă și mâine dimineață la plajă. — Să prindeți ultravioletele, face părințelul. — Da, le vom prinde, Îl asigură Viorel. Da’ foarte foarte mare atenție la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
Înainte să ne-apropiem de el. Un tip ponosit cu o gură mare, căzută, a intrat În vorbă cu Roy. Era tot un prăduitor. - Poponaru’ a pus-o din nou. Două bețe și-un ceas la Strada 96. Roy a mormăit ceva și s-a uitat În ziar. Tipul continua să vorbească tare. - Unu’ m-a prins În fapt. „Ce faci cu mîna la mine-n buzunar?” zice. - Dumnezeule, nu mai vorbi așa!, a zis Roy și s-a-ndepărtat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
uitat În ziar. Tipul continua să vorbească tare. - Unu’ m-a prins În fapt. „Ce faci cu mîna la mine-n buzunar?” zice. - Dumnezeule, nu mai vorbi așa!, a zis Roy și s-a-ndepărtat de el. TÎmpitu’ dracului! a mormăit apoi. Acu’ nu mai sînt mulți prăduitori de drojdieri. Doar Poponaru’, Copoiu’ și bagabondu’ ăsta. Toți Îl invidiază pe Poponaru’ pentru cît scoate. Dacă un fazan se trezește, se face că-i pipăie piciorul, ca un poponar, cum ar veni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
seringa e plină de sînge. Își pierduse cunoștința și sîngele Îi cursese-n seringă. L-am chemat pe Nick, iar el a scos acul și l-a plesnit pe Marvin cu un prosop ud. Și-a revenit parțial și a mormăit ceva. - Cred că-i OK, am zis. Hai s-o tăiem. Prăbușit În patul nefăcut, jegos, cu brațul moale atîrnîndu-i și un firicel de sînge adunîndu-i-se Încet pe umăr, Marvin arăta ca un hoit. Pe cînd coboram, Nick mi-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
admirând melancolica ploaie ce cădea fără întrerupere și din ce în ce mai tare... Vă salut, să trăiți, domnu’...! zisei, punând jos geanta grea. Vă salut cu respect! Ați venit pentru internare? Ați mai fost pe la noi... Nu...? Nu-i așa? Da...! Apoi a mormăit ceva, după răspunsul meu ferm și sigur, cum că merge să stingă restul de țigară... ,, Merg să arunc chiștocul și revin!’’ Face câțiva pași în noroiul din fața sa și calcă mucul țigării, cu multă îndârjire de parcă ar fi strivit un
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
instantaneu. În fața mea s-a oprit Cora asistenta de serviciu. Furioasă foc. Cu femeia asta avusesem azi de dimineață o discuție în timp ce mă plimbam liniștit pe ,,bulevard’’ - holul etajului doi. Doar ce intrase în tură. Am salutat-o, mi-a mormăind ceva indescifrabil. Apoi i-am zis că ,,de abia aștept să plec acasă definitiv și că va răsări și pe strada mea soarele!'' Mi-a dat un răspuns șocant: ,,...da, da...o să iasă, o să iasă...o să...!’’ Am lăsat-o și
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
trimiterile la textul respectiv utilizăm ediția Voiculescu 1998. 36 Îmi amintesc reacția profesorului nostru de muzică de la Șendriceni-Dorohoi, fostul preot N. Guragata: înainte sau după ce sulfa în camerton, dând tonul pentru a dirija corul "Lui Stalin, Slavă, Slavă-i cântăm", mormăia ceva în genul "asta-i prea de tot, nici la sfinți nu li se spune, se spune numai Tatălui, Fiului și Sfântului Duh"; fetele, din corul reunit, pretindeau că își făcea chiar cruce cu limba! 37 Cf. Proza istorică greacă
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
treceri dintr-o țară în cealaltă, fiind vorba de un deces, adică de un caz excepțional, să ceri o viză pentru a participa la o înmormântare părea ceva inofensiv. Totuși l-a auzit pe funcționarul de la ghișeul pentru depunerea cererii mormăind "Bine că a mai crăpat un dușman al patriei noastre!". Julius a încercat să-l îmbuneze, însă celălalt i-a spus să aștepte răspunsul acasă și a închis discuția. Așa că Zimberlan n-a avut decât să aștepte. Și, într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
a fost cârmuită de neuitatul Raul Logophat" remarcă Bubu. Luci privea în tăcere apa. În afară de ce au aflat din cele patru rânduri din manualul de democrație, probabil că nici nu știu cine a fost Președintele Raul Logophat" continuă Bubu. "Mă întristezi" a mormăit Luci, scuturându-și maiestuoasa coamă atât de nepotrivită pentru un bărbat. "Ăștia, continuă Bubu, sunt convinși că fericirea stă în gadgeturile în care se îngroapă tot mai adânc!" Luci continuă să urmărească în tăcere valurile, însă pumnii i se încleștau
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
Zimberlan să se apere în fața judecătorului. Așa este, a admis magistratul. Dar dumneata cum ai ajuns aici? Am venit cu verișorul meu, Raphael Zimberlan, care locuiește în Brandul Mare, Strada Democrației Desăvârșite nr. 28, scara B, apartamentul 23. Așa, va să zică, mormăi judecătorul. Puteți verifica! Julius Zimberlan a fost condamnat la doi ani și șase luni închisoare pentru două delicte: 1. Pentru tulburarea liniștii publice; 2. Pentru că n-a priceput că democrația vündünă, considerată cea mai desăvârșită democrație din lume, se referă
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]