7,832 matches
-
termen introdus de Apollon Grigoriev). Evoluția ulterioară a operei lui Dostoievski a cunoscut un viraj surprinzător spre literatura fantastică. În "Jurnalul unui scriitor" apar trei povestiri de acest gen: "Bobok", " Visul unui om ridicol" și "O femeie blândă". În "Bobok", naratorul asistă într-un cimitir la conversațiile morților despre jocurile de cărți și scandalurile politice, iar în "Visul unui om ridicol", eroul experimentează o călătorie onirică spre o insulă idilică, identificată ca fiind « pământul înainte de Căderea în păcat ». Elemente fantastice apar
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
Prima parte este un monolog, ale cărui idei, aparent dezordonate, se încheagă treptat într-un veritabil eseu filozofic. A doua parte, situată la șaisprezece ani înaintea primeia, adoptă forma unei narațiuni la persoana I. Protagonistul monologului (și, în același timp, naratorul) este un individ mizantrop și cinic de 40 de ani, fără nume, cunoscut ca "omul din subterană". El singur se caraterizează cu următoarele epitete: bolnav, rău, lipsit de farmec, vanitos, suspicios, supărăcios, însă precizează că boala, durerea și singurătatea i-
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
drumul rațiunii și al avantajului propriu, de a fi liber să aleagă și răul, nu doar binele. Mai mult, el postulează necesitatea durerii: A doua parte descrie scene din viața protagonistului, responsabile pentru eșecul acestuia în plan personal și profesional. Naratorul povestește întâlnirea cu niște foști colegi de școală care îl disprețuiesc pentru situația sa materială precară și îl tratează cu superioritate. După niște minute, pe care le va considera mai târziu « cele mai abjecte, mai ridicole și mai îngrozitoare » din
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
diagnostic impus de cei care nu îl înțeleg, reflectă modul prin care vulgul percepe expresia creștină „sărac cu duhul”. Romanul "Demonii" se deosebește de celelalte mari creații dostoievskiene prin narațiunea de tip cronică pe care o dezvoltă. Folosind persoana întâi, naratorul intradiegetic, Anton Lavrentievici G., are un discurs oscilant și lipsit de obiectivitate, iar faptele relatate în calitate de martor direct, dar discret, al acțiunii se îmbină adesea cu episoade la care nu ar fi avut cum să participe și care au fost
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
faptele relatate în calitate de martor direct, dar discret, al acțiunii se îmbină adesea cu episoade la care nu ar fi avut cum să participe și care au fost reconsitituite pe baza zvonurilor sau a intuiției. Unii critici vorbesc chiar de doi naratori, unul personaj, iar celălalt instanță omniscientă. În orice caz, dintre toate personajele romanului, G. are oportunitatea unică de a privi evenimentele în ansamblul lor, mai ales din postura de secretar și confident al lui Stepan Verhovenski, filozoful care va deveni
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
despre degenerarea socială. Alte opere science fiction din acea perioadă, inclusiv "Looking Backward" a lui Edward Bellamy și filmul de mai târziu "Metropolis" privesc teme similare. Protagonistul cărții este un inventator englez care trăiește în Richmond, Surrey, identificat simplu de narator ca fiind călătorul în timp. Naratorul povestește prelegerile ținute de călător musafirilor pe care îi are săptămânal la masă, conform cărora timpul este a patra dimensiune, prin care se poate călători cu ajutorul unei mașini. El dezvăluie că a construit o
Mașina timpului (roman de H.G. Wells) () [Corola-website/Science/321155_a_322484]
-
fiction din acea perioadă, inclusiv "Looking Backward" a lui Edward Bellamy și filmul de mai târziu "Metropolis" privesc teme similare. Protagonistul cărții este un inventator englez care trăiește în Richmond, Surrey, identificat simplu de narator ca fiind călătorul în timp. Naratorul povestește prelegerile ținute de călător musafirilor pe care îi are săptămânal la masă, conform cărora timpul este a patra dimensiune, prin care se poate călători cu ajutorul unei mașini. El dezvăluie că a construit o mașină capabilă să transporte o singură
Mașina timpului (roman de H.G. Wells) () [Corola-website/Science/321155_a_322484]
-
la masă, conform cărora timpul este a patra dimensiune, prin care se poate călători cu ajutorul unei mașini. El dezvăluie că a construit o mașină capabilă să transporte o singură persoană și revine săptămâna următoare cu o poveste incredibilă, devenind noul narator: Călătorul în timp testează dispozitivul cu o călătorie care îl poartă în anul 802.701 e.n., unde întâlnește o mică societate elegantă de androgini asemănători copiilor, eloii. Ei trăiesc în mici comunități aflate în clădiri futuriste, care se deteriorează, fără
Mașina timpului (roman de H.G. Wells) () [Corola-website/Science/321155_a_322484]
-
Soarelui și înghețarea lumii pe măsură ce ultimele creaturi degenerate mor. Copleșit, revine în laborator la doar trei ore după ce a plecat. Întrerupând masa, el aduce ca dovadă auditoriului incredul două flori stranii pe care Weena i le-a pus în buzunar. Naratorul original preia povestea și relatează că a revenit a doua zi în casa călătorului temporal, găsindu-l pregătit pentru o nouă călătorie. Călătorul promite să revină într-o jumătate de oră, dar trei ani mai târziu, naratorul încă se întreabă
Mașina timpului (roman de H.G. Wells) () [Corola-website/Science/321155_a_322484]
-
pus în buzunar. Naratorul original preia povestea și relatează că a revenit a doua zi în casa călătorului temporal, găsindu-l pregătit pentru o nouă călătorie. Călătorul promite să revină într-o jumătate de oră, dar trei ani mai târziu, naratorul încă se întreabă ce s-o fi întâmplat cu el. Din carte lipsește o secțiune a celui de-al 11-lea capitol al serialului publicat în "New Review" (mai 1895). Ea fusese scrisă la sugestia editorului lui Wells, William Ernest
Mașina timpului (roman de H.G. Wells) () [Corola-website/Science/321155_a_322484]
-
următoare, descoperind că acea creatură a mâncat micul umanoid. Wells a renunțat și la o ciornă în care, la sfârșitul romanului, călătorul vizita epoca puritanismului, fiind atacat de un preot puritanist și de cavalerii lui Cromwell, lucru care îi permitea naratorului să speculeze că originea eloilor/morlocilor ar fi în diviziunea veche a poporului englez în puritaniști și cavaleri. (vezi: "Nation & novel: the English novel from its origins to the present day", de Patrick Parrinder, pagina 293) Comentarii savante semnificative legate
Mașina timpului (roman de H.G. Wells) () [Corola-website/Science/321155_a_322484]
-
oamenii lui sunt respinși, Dain Waris, fiul liderului comunității Bugis, este ucis. Jim se întoarce la Doramin, liderul Bugilor, si de bună voie ia un glonț fatal în piept de la el, ca răzbunare pentru moartea fiului său. Marlow este deasemenea naratorul a altor trei opere ale lui Conrad: "Inima întunericului", "Tineretul" și "Sansul".
Lord Jim () [Corola-website/Science/331653_a_332982]
-
în Crime, Sherlock Holmes: The Rediscovered Railway Mysteries and Other Stories, precum și pentru numeroase proiecte radio pentru posturile BBC Radio. A făcut voice-over pentru diverse reclame, pentru brand-uri faimoase că: Jaguar, Sony, Pimms și Google+. De asemenea, a fost naratorul jocului video The Nightjar (2011). Pentru Jocurile Olimpice de la Londra din 2012, a făcut un scurt metraj pentru BBC, despre istoria Londrei, care a fost prezentat la ceremonia de deschidere. Benedict este de peste 12 ani împreună cu actrița Olivia Poulet, pe care
Benedict Cumberbatch () [Corola-website/Science/334419_a_335748]
-
„” este un poem al scriitorului american Edgar Allan Poe, care a fost publicat în 1847. La fel ca și alte câteva poeme ale lui Poe (cum ar fi „Corbul”, „Annabel Lee” și „Lenore”), „” se concentrează asupra pierderii iubitei naratorului ca urmare a morții ei. Poe a scris inițial poezia ca o operă oratorică și, ca atare, poemul este cunoscut pentru accentul pus pe sunet. În plus, sunt făcute mai multe aluzii, mai ales la mitologie, iar identitatea Ulalumei, dacă
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
un spațiu astral în care va întâlni sufletele iubitelor) și macabru (contemplarea descompunerii materiei). Acțiunea poemului are loc într-o noapte de „singuratic octombrie”, cu un cer gri și cu frunze ce se ofilesc. În regiunea Weir, lângă lacul Auber, naratorul trece cu o inimă „vulcanică”. El are o discuție „serioasă și sobră” cu sufletul său, fără a-și da seama că este octombrie sau încotro se îndreaptă. Naratorul privește cerul pe când noaptea dispărea, remarcând o stea strălucitoare și o întreabă
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
și cu frunze ce se ofilesc. În regiunea Weir, lângă lacul Auber, naratorul trece cu o inimă „vulcanică”. El are o discuție „serioasă și sobră” cu sufletul său, fără a-și da seama că este octombrie sau încotro se îndreaptă. Naratorul privește cerul pe când noaptea dispărea, remarcând o stea strălucitoare și o întreabă dacă știe că lacrimile de pe obrajii lui nu s-au uscat încă. Sufletul său, cu toate acestea, nu are încredere în stea și în locul unde îl duce ea
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
cerul pe când noaptea dispărea, remarcând o stea strălucitoare și o întreabă dacă știe că lacrimile de pe obrajii lui nu s-au uscat încă. Sufletul său, cu toate acestea, nu are încredere în stea și în locul unde îl duce ea. În timp ce naratorul își liniștește sufletul, el își dă seama că a mers inconștient la mormântul „Ulalumei pierdute” chiar în acea noapte în care o îngropase acolo cu un an înainte. Spre deosebire de poemul „Annabel Lee”, acest poem prezintă un narator care nu este
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
duce ea. În timp ce naratorul își liniștește sufletul, el își dă seama că a mers inconștient la mormântul „Ulalumei pierdute” chiar în acea noapte în care o îngropase acolo cu un an înainte. Spre deosebire de poemul „Annabel Lee”, acest poem prezintă un narator care nu este conștient de întoarcerea sa la mormântul iubitei sale pierdute. Acest lucru relevă dependența naratorului de Ulalume și de dragostea ei; pierderea ei nu-l lasă doar trist, ci absolut devastat și, vizitându-i mormântul, el se expune
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
Ulalumei pierdute” chiar în acea noapte în care o îngropase acolo cu un an înainte. Spre deosebire de poemul „Annabel Lee”, acest poem prezintă un narator care nu este conștient de întoarcerea sa la mormântul iubitei sale pierdute. Acest lucru relevă dependența naratorului de Ulalume și de dragostea ei; pierderea ei nu-l lasă doar trist, ci absolut devastat și, vizitându-i mormântul, el se expune inconștient unui chin auto-provocat. Poemul pune un accent puternic pe degradare și deteriorare: frunzele sunt „ofilite” și
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
Ulalume și de dragostea ei; pierderea ei nu-l lasă doar trist, ci absolut devastat și, vizitându-i mormântul, el se expune inconștient unui chin auto-provocat. Poemul pune un accent puternic pe degradare și deteriorare: frunzele sunt „ofilite” și gândurile naratorului sunt „paralizate”. Ca și multe din poemele ulterioare ale lui Poe, „Ulalume” are un ritm și o muzicalitate puternică. Versurile sunt intenționat sonore, construite în jurul sunet pentru a crea sentimente de tristețe și suferință. Poemul utilizează o temă frecventă a
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
savanți sugerează că numele din cuprinsul poemului trebuie să fi fost folosite numai datorită sunetelor lor poetice. Titlul însuși sugerează jalea (din latinescul "ululare"). Numele ar putea fi, de asemenea, o aluzie la latinescul "lumen", o lumină ce simbolizează întristarea. Naratorul își personifică sufletul ca grecescul Psyche, reprezentând partea irațională, dar atentă a subconștientului său. Psyche este primul care simte că ei merg pe jos și primul care își dă seama că au ajuns la mormântul Ulalumei. Steaua strălucitoare pe care
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
a sugerat în numărul din 22 ianuarie 1848 al "Saturday Courier" că Poe a găsit „ideea de bază” a poemului într-o scriere a lui Thomas Buchanan Read. Bret Harte a compus o parodie a poemului intitulată „The Willows”, prezentând naratorul în compania unei femei pe nume Mary, ieșind în fugă dintr-un bar pentru că nu mai avea bani: Primul traducător în limba română, Emil Gulian, îl considera „una dintre poemele în care atmosfera specific poescă este cu deosebire și desăvârșit
Ulalume () [Corola-website/Science/334232_a_335561]
-
când un singur nucleon ajunge să umple cadrul, filmul atinge limita a ce era cunoscut în anul 1977: structura nucleonilor, alcătuiți (probabil, pe atunci) din elemente numite quarci, reprezentați convențional prin culori care să simbolizeze proprietățile acestora. Comentariul final al naratorului: Călătoria noastră ne-a condus prin 40 de puteri ale lui 10; dacă acum cadrul este o unitate, atunci când priveam îngrămădiri de galaxii el era 10, adică 1 urmat de 40 de zerouri.
Powers of Ten () [Corola-website/Science/330427_a_331756]
-
îndepărtatele Insule Kerguelen din sudul Oceanului Indian, dar operele lor sunt printre puținele menționări literare ale arhipelagului. Povestea se desfășoară în 1839, la unsprezece ani după evenimentele din romanul lui Edgar Allan Poe ("Aventurile lui Arthur Gordon Pym", publicat în 1838). Naratorul este un bogat american, Jeorling, care terminase de efectuat câteva studii geologice și mineralogice independente pe Insulele Kerguelen, iar acum se află în portul Christmas-Harbour în căutarea unei nave pentru a pleca înapoi în Statele Unite ale Americii. Goeleta "Halbrane" este
Sfinxul ghețarilor () [Corola-website/Science/321321_a_322650]
-
G. , "Ulysse sau traversarea poeziei". Péristyles, 2000, pp. 4-15. Vanhese G. , " Despre "Scène indoustane" de Aloysius Bertrand. Prolegomene la o ediție critică a "Gaspard de la Nuit"". Berenice, 2000, pp. 127-147. Vanhese G. , O scriitura din vreurile noastre. Narațiune, narativitate și narator în opera științifică.". L' analisi linguistica e letteraria, 1999, pp. 101-126. Vanhese G. , Traducerea: abordări și teorii (ed.). Cap. 4, " Traducerea între o métafizică a reflexiei și o ontologie a imaginii", Saint-Joseph: Université Saint-Joseph. 1999. pp. 333-342. Vanhese G. , " Poète
Gisele Vanhese () [Corola-website/Science/337237_a_338566]