936 matches
-
disperate până sub balustradă, după care Începură, În sfârșit, să se cațăre pe coridorul podit. — Te vedem, Senior Nobunaga! Nu ne mai poți scăpa! Predă-ți capul ca un bărbat! Inamicii erau Îndesați ca ciorile pe salcâm dimineața și seara. Pajii și vasalii personali se postară În jurul lui Nobunaga, pe coridoarele laterale și din spate, În poziție protectoare, cu săbiile aruncând flăcări născute din deznădejde. N-aveau să lase inamicul să se apropie. Frații Mori erau printre ei. Câțiva dintre acei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
vasalii lui Nobunaga sau Nobunaga Însuși dăduse foc templului? Domnea un asemenea haos, Încât nimeni nu-și dădea seama. Fumul Începu să iasă și din templul exterior, dintr-o cameră din curte și din bucătărie, aproape În același timp. Un paj și alți doi oameni se luptau În bucătărie ca niște demoni. După câte se părea, călugării de la bucătăria templului se treziseră devreme - deși nici unul dintre ei nu se vedea pe nicăieri - fiindcă fusese aprins focul de lemne sub uriașele cazane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și alți doi oameni se luptau În bucătărie ca niște demoni. După câte se părea, călugării de la bucătăria templului se treziseră devreme - deși nici unul dintre ei nu se vedea pe nicăieri - fiindcă fusese aprins focul de lemne sub uriașele cazane. Pajul stătea În ușa bucătăriei și Înjunghiase cel puțin doi oameni ai clanului Akechi care intraseră. În sfârșit, cu lancea smulsă din mâini și având În față prea mulți dușmani, sări sus pe podeaua de lemn și Începu să țină inamicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lemn și Începu să țină inamicii la distanță aruncând În ei instrumentele de bucătărie și tot ce-i cădea În mână. Un maestru al ceaiului și un alt om prezent mânuiau și ei săbiile, luptând vitejește, cot la cot cu pajul. Și, cu toate că inamicii Îi disprețuiau pe acei trei adversari slab Înarmați, un grup de samurai nu putea păși pe podeaua de lemn din cauza lor. — De ce durează atâta? Un războinic care părea să fie comandantul privi Înăntru, luă un tăciune dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
era Nobunaga. În acea clipă, Își forțară intrarea, Împrăștiind În jur lemnele aprinse cu sandalele lor de paie, În timp ce se răspândeau prin clădire. Flăcările Începură să urce repede pe coloane și pe ușile glisante, ca niște vițe cu frunze roșii. Pajul și maestrul ceaiului stăteau nemișcați În timp ce focul Îi Învăluia și pe ei. În grajduri, se dezlănțuise un vacarm total. Cel puțin zece cai intraseră În panică și loveau cu copitele În pereții staulelor, smulgând scândurile. Doi dintre ei sparseră, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să stea nemișcate, dar soldații, În timp ce priveau marginile lacului, vedeau că apa invada pământul uscat, pas cu pas. — Azi sunt unii care n-au nici o grijă! Ia uitați acolo. Sunt fericiți cât Încape. Hideyoshi stătea călare pe cal, vorbindu-le pajilor din spatele său: — Unde? Toți pajii priviră, Întrebători, În direcția unde arăta stăpânul lor. Într-adevăr, deasupra lemnelor aduse de ape se jucau câțiva bâtlani albi ca zăpada. Pajii, Încă adolescenți, ridicară din umeri și chicotiră. Ascultându-le vorbele copilărești, Hideyoshi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În timp ce priveau marginile lacului, vedeau că apa invada pământul uscat, pas cu pas. — Azi sunt unii care n-au nici o grijă! Ia uitați acolo. Sunt fericiți cât Încape. Hideyoshi stătea călare pe cal, vorbindu-le pajilor din spatele său: — Unde? Toți pajii priviră, Întrebători, În direcția unde arăta stăpânul lor. Într-adevăr, deasupra lemnelor aduse de ape se jucau câțiva bâtlani albi ca zăpada. Pajii, Încă adolescenți, ridicară din umeri și chicotiră. Ascultându-le vorbele copilărești, Hideyoshi Își Îndemnă ușor calul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
acolo. Sunt fericiți cât Încape. Hideyoshi stătea călare pe cal, vorbindu-le pajilor din spatele său: — Unde? Toți pajii priviră, Întrebători, În direcția unde arăta stăpânul lor. Într-adevăr, deasupra lemnelor aduse de ape se jucau câțiva bâtlani albi ca zăpada. Pajii, Încă adolescenți, ridicară din umeri și chicotiră. Ascultându-le vorbele copilărești, Hideyoshi Își Îndemnă ușor calul și reveni la tabără. Era seara celei de-a treia zile din Luna a Șasea. Hideyoshi Încă nu avea cum să fi aflat ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
a treia zile din Luna a Șasea. Hideyoshi Încă nu avea cum să fi aflat ce se Întâmplase la Kyoto. Hideyoshi rareori lipsea de la rondul său zilnic al taberei, cu o suită Între cincizeci și o sută de ajutoare. Ocazional, pajii Îi Însoțeau suita. Duceau o umbrelă mare, cu coada lungă, și defilau cu stindardul viu colorat al comandantului. Soldații care asistau la această „paradă regală“ ridicau privirile și-și spuneau: „Trece Stăpânul nostru.“ În zilele când nu-l vedeau, aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Ora Mistrețului. Hideyoshi Încă nu dormea. Când reveni Hikoemon, acesta, Împreună cu Hideyoshi și Hori Kyutaro, se duse la clădirea unde era Încartiruit Hideyoshi. Acolo, cei trei stătură mult timp așezați Împreună. Consfătuirea lor era atât de secretă, Încât până și pajii se retraseră. Nu i se permise să rămână decât poetului Yuko, care se așeză după ușile glisante de hârtie, amestecând ceaiul. Chiar atunci, se auziră pași apropiindu-se, În grabă, de clădiri. Se dăduse ordin strict ca În zonă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ceaiul. Chiar atunci, se auziră pași apropiindu-se, În grabă, de clădiri. Se dăduse ordin strict ca În zonă să nu intre nimeni, așa că, În momentul când pașii ajunseră lângă ușa de cedru, fură interceptați cu un reproș rapid de pajii care stăteau de pază. Pajii păreau extrem de agitați, În vreme ce omul pe care-l opriseră părea impertinent și Înfierbântat. — Yuko, ce se Întâmplă? Întrebă Hideyoshi. — Nu sunt sigur. Cred că e un paj și unul dintre oamenii de gardă. — Aruncă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pași apropiindu-se, În grabă, de clădiri. Se dăduse ordin strict ca În zonă să nu intre nimeni, așa că, În momentul când pașii ajunseră lângă ușa de cedru, fură interceptați cu un reproș rapid de pajii care stăteau de pază. Pajii păreau extrem de agitați, În vreme ce omul pe care-l opriseră părea impertinent și Înfierbântat. — Yuko, ce se Întâmplă? Întrebă Hideyoshi. — Nu sunt sigur. Cred că e un paj și unul dintre oamenii de gardă. — Aruncă o privire. — Desigur. Yuko se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cedru, fură interceptați cu un reproș rapid de pajii care stăteau de pază. Pajii păreau extrem de agitați, În vreme ce omul pe care-l opriseră părea impertinent și Înfierbântat. — Yuko, ce se Întâmplă? Întrebă Hideyoshi. — Nu sunt sigur. Cred că e un paj și unul dintre oamenii de gardă. — Aruncă o privire. — Desigur. Yuko se ridică și ieși, lăsând ustensilele pentru ceai la locul lor. Privind afară, constată că - În locul străjerului la care se așteptase - omul sfidat de paji era Asano Nagamasa. Tinerii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Cred că e un paj și unul dintre oamenii de gardă. — Aruncă o privire. — Desigur. Yuko se ridică și ieși, lăsând ustensilele pentru ceai la locul lor. Privind afară, constată că - În locul străjerului la care se așteptase - omul sfidat de paji era Asano Nagamasa. Tinerii paji, Însă, nu aveau de gând să anunțe pe nimeni, atâta timp cât aveau ordin să țină pe toată lumea afară. Nu conta cine era - Asano sau altul. Asano răspunsese că, dacă nu transmiteau mesajul, avea să intre cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și unul dintre oamenii de gardă. — Aruncă o privire. — Desigur. Yuko se ridică și ieși, lăsând ustensilele pentru ceai la locul lor. Privind afară, constată că - În locul străjerului la care se așteptase - omul sfidat de paji era Asano Nagamasa. Tinerii paji, Însă, nu aveau de gând să anunțe pe nimeni, atâta timp cât aveau ordin să țină pe toată lumea afară. Nu conta cine era - Asano sau altul. Asano răspunsese că, dacă nu transmiteau mesajul, avea să intre cu forța. Pajii replicaseră că, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Asano Nagamasa. Tinerii paji, Însă, nu aveau de gând să anunțe pe nimeni, atâta timp cât aveau ordin să țină pe toată lumea afară. Nu conta cine era - Asano sau altul. Asano răspunsese că, dacă nu transmiteau mesajul, avea să intre cu forța. Pajii replicaseră că, dacă voia să treacă, n-avea decât să Încerce. Or fi fost ei doar niște simpli paji, dar li se Încredințase o poruncă și aveau să demonstreze că nu stăteau acolo doar de decor. Yuko Îi calmă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
toată lumea afară. Nu conta cine era - Asano sau altul. Asano răspunsese că, dacă nu transmiteau mesajul, avea să intre cu forța. Pajii replicaseră că, dacă voia să treacă, n-avea decât să Încerce. Or fi fost ei doar niște simpli paji, dar li se Încredințase o poruncă și aveau să demonstreze că nu stăteau acolo doar de decor. Yuko Îi calmă mai Întâi pe tinerii cei Îndărătnici, apoi Întrebă: — Senior Asano, ce s-a Întâmplat? Asano Îi arătă caseta de scrisori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lampa, cufundată În Întuneric, ar fi putut să fie stinsă numai de acele lacrimi. Hideyoshi tresări nervos, schimbându-și poziția. Își venise În fire și-și ținea buzele strânse cu putere. — Hei! Să vină cineva aici! strigă el spre camera pajilor. Era un strigăt destul de puternic pentru a străpunge tavanul și atât Hikoemon, cât și Asano - doi oameni de mare curaj - fură atât de surprinși, Încât aproape săriră de pe perne. La urma urmei, Hideyoshi fusese atât de cufundat În lacrimi, Încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
atât Hikoemon, cât și Asano - doi oameni de mare curaj - fură atât de surprinși, Încât aproape săriră de pe perne. La urma urmei, Hideyoshi fusese atât de cufundat În lacrimi, Încât părea să aibă spiritul complet zdrobit. Da, stăpâne! răspunse un paj. Pași viguroși Însoțiră răspunsul. Auzind acei pași și glasul lui Hideyoshi, durerea lui Kyutaro și a lui Hikoemon se spulberă dintr-o dată. — Stăpâne? — Cine-i acolo? Întrebă Hideyoshi. — Ishida Sakichi, stăpâne. Sakichi cel scund Înaintă din umbra ușii glisante, spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să fi ajuns la o concluzie. Avea o șansă dintr-o mie, iar decizia de a-și miza viața pe acea unică posibilitate i se vedea pe fruntea hotărâtă. — Unde e acum mesagerul? Îl Întrebă Hideyoshi pe Asano, aproape imediat ce pajul plecă. — I-am ordonat samuraiului să-l pună să aștepte lângă templul principal, răspunse Asano. Hideyoshi Îi făcu un semn lui Hikoemon: — Du-l la bucătărie și dă-i ceva de mâncare. Dar ține-l Încuiat Într-o cameră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
stinsese, cu uleiul consumat. Kanbei Îl trezi pe Hideyoshi și-i spuse: — Stăpâne, se luminează de ziuă. — E dimineață? Întrebă Hideyoshi, ridicându-se buimac. Kanbei Îi descrise imediat Întâlnirea cu Ekei. Hideyoshi se Încruntă, dar se sculă repede din pat. Pajii Îl așteptau la intrarea băii, cu apă pentru toaleta de dimineață. — Imediat ce mănânc, voi face un rond al taberei. Aduceți-mi calul ca de obicei și vedeți ca ajutoarele mele să stea pregătite, ordonă el, În timp ce se ștergea pe față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-ai spune, nu se lăsă Muneharu, nu te voi lăsa nici pe tine, nici pe altcineva, să-și facă seppuku În locul meu. Deși refuzase oferta lui Gessho, Muneharu Îi permise să-l Însoțească În barcă. Se simțea Împăcat. Chemându-și pajii, le ordonă să-i pregătească un kimono albastru subțire, ceremonial, În care să moară. Și aduceți-mi o pensulă și cerneală, ceru el, amintindu-și să le scrie o scrisoare soției și fiului său. Ora Calului se apropia cu repeziciune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Închis, În timp ce, pe frunte, i se formau broboane mari de sudoare. În vapori apăreau sute de mici curcubee. Hideyoshi sări deodată, scoțând un zgomot ca de cascadă. — Hei! Să vină cineva să mă spele pe spate! strigă el. Cei doi paji care așteptau afară intrară În fugă. Muncindu-se din răsputeri, Începură să-i frece spinarea, de la ceafă până la tălpi. Deodată, Hideyoshi spuse, râzând: — Ciudat mai iese! Privind În jurul picioarelor, văzuse că jegul pe care i-l răzuiau pajii de pe trup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Cei doi paji care așteptau afară intrară În fugă. Muncindu-se din răsputeri, Începură să-i frece spinarea, de la ceafă până la tălpi. Deodată, Hideyoshi spuse, râzând: — Ciudat mai iese! Privind În jurul picioarelor, văzuse că jegul pe care i-l răzuiau pajii de pe trup semăna cu găinațul de păsări. Cum putea avea acel om o Înfățișare atât de demnă pe câmpul de luptă? Trupul său gol părea foarte nevolnic și slăbit. Era adevărat că se consumase peste măsură În cei cinci ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
unui om obișnuit. Atât pielea, cât și constituția Îi erau pline de vitalitate. Fie că era fericit sau furios, existau chiar și momente În care arăta ca un bărbat tânăr. În timp ce se ștergea, relaxându-se după baie, Hideyoshi chemă un paj și-i spuse: Dați imediat de știre următoarele: „La primul semnal de corn, toată armata trebuie să-și mănânce porțiile de mâncare; la al doilea, corpul de intendență trebuie să pornească; la al treilea, toată armata să se adune În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]