679 matches
-
doar ceva mai răbdători, au fost, până la urmă, dacă nu complet dezamăgiți, oricum, derutați... La scurtă vreme însă, lucrurile s-au schimbat. Un studiou central de televiziune a inclus filmul într-unul din programele sale sub un titlu nou - Drumul pierzaniei -, făcându-i, mai înainte, o prezentare ce cuprindea amănunte privind realizarea peliculei, moartea Regizorului și sensul metaforei abordate. Inițiativa a stârnit un interes enorm în rândul publicului din toată țara, sălile în care era programat filmul dovedindu-se, acum, neîncăpătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
cei care trăim aici, cât și pentru cei care au trecut pe malul celălalt. Pentru că divinitatea este aici și acolo, veșnic. Și puterea ei ține laolaltă toate lucrurile. Germanicus simți, ca pe o moștenire, emoția care îi fusese îndemn și pierzanie lui Marcus Antonius. Și, temându-se de un refuz, îi propuse blând preotului: — Ai veni cu mine și cu fiul meu, ca să ne călăuzești prin țară? Impulsul acesta avea să influențeze hotărâtor zilele care-i mai rămăseseră. După invazia romană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Și literatura e viermele ce roade drumul subteran/ Prin care o să curgă apa ca să dea roade la vară” („Poemă mondenă“). Și, tot aici, șarjarea ironică a literaturii și convențiilor provincial-patriarhale, inclusiv a stereotipului sămănătorist („provincie sănătoasă/metropolă coruptă, loc al pierzaniei”): „Fotografie prăfuită pe pian și găsită pe urmă vie/ În provincie unde dădeau educație părinții/ Pentru păstrarea credinței - a crezut că-i mai bine să vie/ În orașul mare cu petreceri pentru rătăcirea conștiinței// Sufletul meu: femeie la modă merge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
a noii generații, de idei reacționare și antipatriotice. La o adică, profesorii ar trebui să fie numiți, fără reținere, ceea ce sunt de adevărat, adică adevărații dușmani ai României, cei care prin aportul lor în educarea tinerei generații, au dus spre pierzanie și cele mai înalte idealuri a locuitorilor acestor meleaguri. Ar trebui să le fie veșnic rușine, sau măcar cel puțin un veac, de aici, încolo. Au existat și un număr de reprezentanți ai acestei branșe, care au fost și sunt
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
cu certitudine, că nu sunt bani pentru o asemenea construcție. Am ajuns de râsul curcilor, fiindcă asemenea comunismului și ideea teoretică a bunăstării de azi, a fost implementată tot de oameni. Oamenii sunt cei care strică, spurcă și duc la pierzanie orice idee, oricât ar fi ea de generoasă pentru omenire. Oare asta ne doream noi în 1989, ca să ajungem să trăim mult mai rău decât atunci? Lipsa de locuințe, șomajul, corupția generalizată, birocrația de dragul birocrației, bunul plac, arbitrariul la nivel
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
concetățeni nu știu ceea ce știm noi. Ne Întrebăm de ce un om care și-a administrat atât de prost propriul avut ar trebui să exceleze În gestionarea lucrurilor publice. Iar acum ne-a parvenit știrea că te interesezi de o crimă. Pierzania pare să te urmărească, messer Alighieri, așa cum umbra unui câine urmărește câinele. — Sau așa cum pașii morții Îi urmăresc pe ai celor care Îi sunt nesuferiți lui Bonifaciu, În orașele lui creștine. Cardinalul se ridică brusc, cu chipul Împurpurat de furie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Într-adevăr, Ambrogio Împărtășea această perversiune, poate că cele cinci vârste ale unei lumi părăsite de Dumnezeu voise el să le reprezinte. Care alții, dintre membrii celui de Al Treilea Cer, l-ar fi putut urma pe acea cale a pierzaniei? Trecu În revistă, În minte, toate acele fețe purtătoare de mască animalieră. Cineva iscusit la calcule, stăpân pe știința cerească... Se reapucă să studieze fețele credincioșilor, Întrebându-se ce consecințe putea avea asupra lor acea cosmologie deformată. Păreau niște somnambuli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
alții, ca și când i-ar fi cântărit cuvintele. — Însă ați trecut cu vederea un lucru, atunci când ați ales-o pe Venus și nu pe Minerva ca muză a consfătuirilor voastre. Iubirea este forța iluminatoare, dar, dacă nu e cârmuită, duce spre pierzanie. Sub semnul Venerei v-ați Împărtășit din pâinea științei. Dar sub același semn a fost asasinat Ambrogio. Dante luă din nou cupa, pe care Între timp cineva avusese grijă să i-o umple la loc, sorbind o dușcă zdravănă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
îi dezvăluiră taina nimicirii celor două cetăți. Lot cunoștea pe oamenii sărmani din bordeie și știa să aleagă pe cel cinstit de cel ticălos. Mulți dintre sărmani plecaseră, nădăjduind că zeii își vor abate mânia asupra celor două cetăți de pierzanie. În Gomorra nu mai rămăsese nici unul. Nu apucaseră însă cei doi să se culce, când oamenii din Sodoma înconjurară casa. Afară era larmă. Se auzeau felurite glasuri: - Unde sunt oamenii care au venit la tine în gazdă, acum, noaptea? Adu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Însăși se exprima, „pozând la grămadă“), și fugea, dar se Îmbuna și o ierta, iar ea accepta să se mărite cu el, dar, la rugămintea mamei lui, scandalizate, renunța cu noblețe și dispărea, pentru a fi salvată mai târziu de la pierzanie de către Svengali. Totul era evident inspirat din Scènes de la Vie de Bohème și din Dama cu camelii a lui Dumas, după cum Du Maurier Însuși recunoștea candid, cu excepția personajului lui Svengali. Acesta, la rândul său, Își avea precursorii și progenitorii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
vederii la unul din ochi (Henry se amuză să constate că aceasta se Întâmpla În timp ce picta „un bătrân“, nu o fată tânără și dezbrăcată). Ajunsă În punctul acesta, povestirea se pierdea În tonalitatea supranatural-științifico-profetică ce dusese și Peter Ibbetson la pierzanie, dar Într-un mod Încă și mai neiscusit și mai puțin credibil. Barry era salvat din disperarea sa suicidă prin intervenția unui spirit feminin care Își spunea Martia, născută pe planeta Marte, ai cărei locuitori erau, după explicațiile ei, mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
poruncise, cu aprinsă dojană, părintele său simțăminturi înalte, destoinice, și nu-l repezise spre calea pe care se băjeniseră, către Regat, sfinții învățați ardeleni? Ei bine, în primele zile destoinic fusese, locuință cumpărată tocmise, sfârc de picior în locuri de pierzanie nu pusese, iar de înscris, se înscrisese nu la una, ci la două și, dacă ar fi avut poftă, poate chiar la cinci facultăți. O făcuse? Făcuse. Așteptase să vadă dacă doar închipuire prostească fusese, dar când pe coridoarele școlilor
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
aparținea lui madame Iocasta, iar dacă avea vreo nemulțumire față de soțul ei, acum adormit, aceasta era că, în dragostea lui atotcuprinzătoare pentru orașul pe care-l transformase în casa lui, nu se ocupa și de condamnarea celor două lăcașuri de pierzanie. Astfel, în acel moment la intrarea în Elbaroom stătea un cvartet ciudat: Virgil Jones, prăpădit rău de tot, târându-se pe urmele lui Vultur-în-Zbor, care-și mijea ochii prin ceață, bărbatul numit Piatră, ghemuit pe drumul pietruit, și femeia cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ochii ce îi deslușiră linia dintre sâni. Se aflau într-o casă necunoscută și era vară, iar vântul umfla draperiile de mătase de la ferestre. Omar se uită la cireșele de pe masă și apoi iar în jos, la acel făgaș al pierzaniei, desenat între sânii fetei. Doar își strânse ochii și făcu să alunece tot în el ca într-o cădere de apă. — Lasă-ți părul liber, îi zise, încercând să-i dezlege, din împletitura firavă, niște șuvițe care se răzvrătiseră. Atunci
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
târziu în sicriu sau pe jos, lângă templele lor de stâncă, să rămână în ținutul lui Zoroastru. „Acum casa îți e oriunde și e acolo unde ți-e bine și ți se îngăduie s-o ridici“ - erau doar vorbe ale pierzaniei și ale celor care își tăiaseră rădăcinile. — Bunică-tu lucra ceasuri pentru clanul șahului Pahlavi? Mulțumește-te că și-a dat duhul pe pernă, la voi acasă, și nu la carceră! Câini de farhavaroți! înjură printre dinți. — Tatăl meu și
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
cu simț practic, crescută la mănăstire, cu mâini și picioare lungi și subțiri și păr lung, pisicos, prins cu o bentiță. Bănuiam că existența lui Daphne îl împiedica pe Hawkins să mă forțeze să mă lansez în încercări nebunești, condamnate pierzaniei, cu țipete și urlete de a face lucrurile să meargă între noi. Totuși, trebuia să recunosc că imaginea pe care mi-o făcusem despre Daphne îmi făcea viața mai ușoară. Dacă s-ar fi dovedit că Daphne era o zeiță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
sprijinindu-mă de perete. Și cu cât mi se spune de mai multe ori, cu atât devin mai agitată. Nu, chiar e o idee minunată, zise Thierry cu convingere. Dacă făcea echipă cu Matthew, băiatul ăsta va duce Anglia la pierzanie la următoarea Olimpiadă a glumelor. —Inspirată în întregime din mobilele tale. Ah, la dracu. M-am întins după o țigară, după care mi-am amintit că nu fumez. Căcat. —O să... Tabitha dădu să spună ceva, dar renunță, din cauza unei priviri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
soarta poporului nostru. Dar a trebuit să văd cu propriii mei ochi sufletul dezgolit al celui din urmă sultan al Andaluziei pentru a mă simți constrâns să reacționez. Dumnezeu îi arată cui vrea El calea cea dreaptă, iar celorlalți calea pierzaniei! Unchiul meu n-a mai rămas la Granada decât trei luni, cât să schimbe discret câteva bunuri în monede de aur ușor de transportat. Apoi, într-o noapte fără lună, având un cal și câteva catârce, plecă împreună cu mama sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
arogantă, dar rostită cu glas scăzut, pentru a arăta limpede că se află pe teren inamic. Dacă încă n-o pornise pe drumul bejeniei, se grăbea el să precizeze, era doar pentru a-i întoarce pe cei șovăielnici de la calea pierzaniei. Șovăielnici erau destui printre cei prezenți, începând cu tatăl meu, care nu-și pierduse nădejdea de a da de urma Wardei și a fetiței ei, care își jurase să nu plece fără să le ia cu el, sub nasul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
o pantă. Pe partea asta e Pisgat Ze’ev, spuse el arătând spre dreapta. Iar Beit Hanina e pe partea cealaltă. Arătă spre stânga. Nu-i era greu să observe diferența. Partea arabă a drumului era aproape un loc al pierzaniei: case neterminate, făcute din cărămizi de lut gri, bare de metal ramificându-se ca niște tendoane ieșite; drumuri prea largi și pline de gropi, încadrate de butoaie de petrol ruginite. Pe geamul din partea cealaltă a mașinii, în Pisgat Ze’ev
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Către VIZITATOR.): Care e sensul aici... Pendefunda trebuie să vină cu găleata cu lături și să o arunce în groapă... Abia în acest moment groapa primește o semnificație, ea devine, nu-i așa, o victimă, o mocirlă, o groapă a pierzaniei... Pe de altă parte e interesant de văzut cum reacționează spectatorul la vederea lăturilor... Aici e buba! (Către PENDEFUNDA care se apropie.) Hai, Pendefunda, arată-i domnului cum ai făcut. FETIȘCANA: Întâi și-ntâi ar trebui să-i spunem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
nu mai e decât un pas. PRIMUL BĂRBAT: Nu uitați Sedanul! De aici a pornit totul! FETIȘCANA: Trăiască codul lui Napoleon! BĂRBATUL CU TOMBERONUL: Să bem pentru totala eliberare a teatrului! TOȚI: Ura! RECRUȚII: Ura? Ura? Asta vă duce la pierzanie. BĂRBATUL CU TOMBERONUL: Să bem pentru bufoni și pentru sufleor! Pentru personajele seculare! Trăiască personajele secundare! TOȚI: Ura! Sus cu personajele secundare! CĂLĂTORUL GRĂBIT (Care a stat vizibil în umbră, deși a făcut dese eforturi de a se impune.): Jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
mai credibil. Pe măsură ce mă afundam În asemenea considerații dilematice, Elvira mi se Înfățișa tot mai convingător drept o excelentă actriță care interpreta - cu un talent nebun, recunosc - rolul damei accesibile și pline de bune intenții menite să oculteze drumul spre pierzanie pe care mă Împingea cu o știință a provocării remarcabilă. De ce o făcea? N-aveam idee. Pe lângă mine sau pe deasupra mea se derulau scenarii a căror logică mă depășea. Oricare ar fi fost ele Însă, nu aveam timp de pierdut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
care ne scăldăm, cu Înaintașii și urmașii noștri, deopotrivă, condamnați să Împlinim blestemele vechilor inocenți, căci nu În visurile visătorilor, ci În blestemele victimelor din trecut se află rădăcinile viitorului oamenilor și al lumii acesteia pornite de la Începuturi pe calea pierzaniei, din cauza răutății și a lăcomiei sale endemice, a patimii de a avea... În toate limbile, gramatica Începe cu a fi și a avea, ele sunt baza flexiunii verbale, cu ele se conjugă toate celelalte părți de vorbire existențiale și acumulative
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
când am reușit să fac din băut și beție un ritual zilnic. Apoi n-a mai contat. Nu m-am mai putut opri. Mergeam bezmetic spre un niciunde. Devenisem un caraghios, compătimit la început, apoi disprețuit și lăsat în voia pierzaniei sale. Știam și nu-mi păsa. Chiar mă mândream cu o astfel de postură. Mi se părea că dă culoare vieții, că o face mai suportabilă, mai amuzantă. Că merită, într-adevăr, să trăiești. Într-o beție continuă? Am trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]