800 matches
-
în interiorul câte unui registru verbal se validează și se consacră singure, cu acea capacitate a reprezentărilor artistice de a forța și forja realitatea. Bulgări de lumină înfulecați cu lăcomie, lapte supt din sfârcuri de cometă, aripi încă funcționale de înger plutind în semilevitație pe deasupra pământului ce amenință să-i rănească genunchii: o formidabilă echilibristică lirică, pe cantul dintre copilărie și adolescență, slăbiciune și bărbăție, tumult interior și lege implacabilă a gravitației. În pofida tonului rezolut-triumfător și a gesticulației dezinhibate, de învingător în
Elegii de când era mai tânăr by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10661_a_11986]
-
depozitar de reflexe ce se întretaie relativ pacific: ,Un corp locuind două spații în același timp, un corp promis./ O aripă înafară și aceeași înăuntru deschisă./ Țipătul și tăcerea sacramentală./ Norul ce-și scutură roua și norul ca un abur plutind în oglindă./ Vîntul ca un lampagiu ce aleargă seara pe străzi/ și vacarmul în care se sting lumînările noaptea./ Căderea de plumb a seminței și impenetrabilul corp al seminței./ Limbuția pietrei albe, muțenia pietrei negre./ Omul cel tînăr și viguros
Buba îngerului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10845_a_12170]
-
milioane de creaturi marine bizare de culoare albastră, asemănătoare unor bucăți de sticlă, au ajuns pe uscat, aduse de vânt. Bizarele creaturi sunt numite Velella velella, se înrudesc cu meduzele și cu coralii și, în mod normal, pot fi întâlnite plutind la suprafața oceanelor calde și temperate, scrie www.iflscience.com, potrivit descopera.ro. Dacă, din neatenție, aceste viețuitoare sunt călcate, ele nu sunt periculoase, înțepătura nefiind dăunătoare. Forma acestor celenterate planctonice, care prezintă un flotor triunghiular, le permite să profite
Invazie de velella velella, pe o plajă din SUA by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/82213_a_83538]
-
lăsîndu-i pe piele filigrane aproape neobservate, ca florile și lujerii art nouveau care-mpodobeau piatra clădirilor din uptown, în schimb negul de lângă nară îi rămase pentru totdeauna limpede și zmeuriu, cu ceva ca un embrion de pește-ntr-o icră plutind în el, fluturând uneori dintr-o coadă virtuală. Nopțile, însă, Packardul îl ducea acum la marginea orașului, la coliba lacustră a fratelui Armando, din mijlocul nesfîrși-tului swamp. Imensa limuzină cu spițele roților cromate și cu șofer împietrit pe locul său
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
miliard de lumi locuite. Și când, într-o seară de primăvară-vară-toamnă-iarnă (pierdusem, dacă-l avusesem vreodată, șirul zilelor și-al anotimpurilor) m-am găsit blocată la ultimul etaj al liftului, cu lumina brusc întreruptă și cu un miros de frică plutind difuz împrejur ca arabescul unui fum de țigară, am știut deodată că ora mea astrală sosise. Sirenele urlau afară asurzitor, părea că puteai s-auzi, printr-un simț metafizic, motoarele bombardierelor ce se apropiau, și curând începură cutremurele și exploziile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
era pudrată cu miliarde de raiuri, fiecare locuit de miliarde de sfinți. Fețele Tatălui și Fiului erau străluminate, cum se pierdeau dincolo de putința ochiului de-a vedea, de mănunchiul de raze groase izvorâte din Duhul, porumbi cu ochi de femeie plutind în viața fără sfârșit. Cutremurată, fata mai apucă să vadă șuvițele de aur ce-i coborau Fiului până la șale și ugerii gingași de pe pieptul Lui, și se prăbuși apoi până ce orice viziune se sparse în cioburi și se risipi. Se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe fl reastră? De unde cartierele complet necunoscute, desenate atât de limpede încît aș putea descrie fiecare clădire ce mărginește acele piațete triunghiulare, străbătute de cîte-o singuratică șină de tramvai? De unde statuile? Femeia de piatră din centrul pieței oale și vaste, plutind, culcată pe spate, la un metru deasupra soclului impozant de porfir. Siamezele lipite în zona șoldurilor, cranii hidrocefalice. Casa cu fațadă scorojită, având deasupra intrării un balconaș sprijinit de doi uimitori atlași sculptați într-o niatră lăptos-străvezie, de consistența dințișorilor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
nu mai facă mîncărun de-astea țigănești, mâncare de gutui, prune cu orez, colarezi... Ăștia erau cea mai rușinoasă mâncare, mama-i spunea mereu lui Mircea să nu spună nimănui că o gătește. Erau de fapt niște cocoloașe de făină plutind într-un lichid gros, lăptos, ca de mucenici. Copilului îi plăceau destul de mult, ca și celelalte. "Lui tata nu-i plac fiindcă el e bănățean și astea-s mâncăruri muntenești, de-aci, de la noi. Ce-am pățit până l-am
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pereții umezi ai grotei foiau insecte oarbe. Acum șuvoiul era mai rapid și panta către străfund mai abruptă. Curând, defileul se deschise într-o melancolică și vastă mare interioară. Aici toată lumina venea de la ovarul gigantic al morții, soare negru plutind în centrul unui gol uriaș și-nconjurat de-o coroană de radiații. De-această planetă tăcută se apropia încet nava, până când suprafața cea neagră ca fonta, ivind prin crăpături metal incandescent, umplu tot câmpul vizual. Și deodată Maarten văzu în preajma corăbiei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sigur ce era în capul tău. Te gândeai la Maria cu speranță și, în același timp, cu dragoste. Și era și teamă în mintea ta! Ce înseamnă toate astea? Abatele își îndreptă spatele și își încorda mușchii picioarelor. Simțea violența plutind în aer și dorea să fie pregătit. Indiferent cât de mult îl iubea pe Aloim, Abația trebuia să fie mai presus. ― Te asigur că nu e nimic pentru care să te îngrijorezi! Știi bine preferințele mele... ― Nu mă interesează cu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
multișor și mă orientam cu ușurință, știind să aleg ce ar fi fost de folos pentru cultura mea. Plecăm din Atena pe o vrem tulbure, trecem prin canalul de Corint și, la puțin timp după ce ieșim, dăm peste câteva mine plutind libere la suprafața apei. Se însera urât, vânăt, se începe vânătoarea acelor mingi roșii. Cât a ținut lumina, au fost date la fund două din ele, alte două, trei au scăpat în întuneric. Puțini pasageri au dormit în noaptea aceea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
să nu te risipești În propriele-ți fapte și gîndiri? Sîngele-acestei umbre e durerea. Toată fericirea o uităm în viață Ca și când n-ar fi fost, numai durerea Ochii trezește... face să privim Trecutul nostru dispărând în vreme, Ca insule mîndre-n ocean plutinde De care-a vieței neagră, grea corabie În orce clipă se tot depărtează... În urmă-ne rămâne fericirea, Durerea-n veci noi o ducem cu noi. Ah, ce știu ei când vorbesc de durere! Văzutu-s-a vodată ei în fața Unei vieți
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
permitea să părăsești solul și tot ce fusese cândva, ca să atingi acea depărtare unde se adeveriseră deja toate lucrurile despre care relata revista fratelui meu. Și țara asta aflată „dincolo de ocean“, pe care noi o percepeam ca pe o utopie plutind la orizont, avea, ca și România, o culoare, dar nu galbenul, nimic degradat, prăfos, nimic înclinat spre o patină sau spre un gen de cosmetizare, ci un albastru aproape transparent, foarte clar, din sticlă și oțel, străbătut de benzi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
ca un fel de disc zgâriat care repetă prostește unul și același sunet, fără să înțeleagă și fără să poată face ceva. Infinitul era ceva care dădea dimensiune clipelor mele de singurătate, stelele exercitau o atracție nebună, mă și vedeam plutind printre ele sau alunecând pe toboganul înfiorător al unei găuri de vierme. Apoi, încetul cu încetul, am început să pipăi viața de zi cu zi, imediatul cu nevoile lui, săturându-mă, scârbindu-mă și, ciudat, luând-o mereu de la capăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
miasme și vijelii „istorice”. Ca o glumă, s-ar zice, și nu una de bun-simț, a trecut vremea și ne trec zilele acestei lumi. Baia, Înecul gândacului, micul dejun, fotoliul Baroni, sanctuarul cărților, arșița, visele, străzile, amintirile, monologul cățelușei, bucătăria plutind În brize de scorțișoară și frunze de dafin, nimic morocănos În miraculoasa epopee a cotidianului alert, curentat de umor și inteligență. Farsa, parodia, dar și, mereu invocată, frica („un cap fioros acoperit cu solzi, dar o coadă veselă de șopârlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
să vegheze grădina de legume - ce treabă minunat de plăcută e... 12 Noul meu nume este Jiang Ching. Este un dar atent din partea soțului meu. Nu mai sunt Lan Ping - Măr Albastru. Noile caractere au linii drepte, ca o barcă plutind în vânt - Jiang e Râu, iar Ching e Verde. Jiang Ching e rezumatul unei zicători tradiționale: Verdele vine din albastru, dar e mai bogat decât albastrul. M-am despărțit de vechiul meu rol. Ies din albastru și intru în mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
în care ființele vii curg dintr-o eră în alta cu puțin mai multă consistență decât norii. Loren Eiseley, The Immense Journey, „The Slit“ Cocorii aterizează întruna la căderea nopții. Se desfășoară ca niște panglici, curgând leneș pe cer. Vin plutind din toate punctele cardinale, în cercuri de câte doisprezece, coborând odată cu amurgul. Cârdurile de Grus canadensis se așază pe râul dezghețat. Se adună pe insulele de uscat, hrănindu-se cu iarbă, bătând din aripi, chemându-se unii pe alții - primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
fața ca să te scarpini. Nu ai putința să cercetezi această amorțeală, acest amestec de bine și de rău. E o liniște În neputința asta, care durează până ce revolta Îți biruie ființa și atunci probabil urli și adormi. Treci În somn plutind. Totul pare un continuum care te absoarbe nesătul. Simți ceva cald care te inundă, prelungindu-se pe burtă, pe picioare și pe mâini. Un miros cu care ești obișnuit, apoi totul din cald devine de un rece stăruitor. Ești Înfășat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
un balon de săpun. Dincolo de emisferă este anul 2000. Trecutul rămâne undeva În urmă, cu orașele lui luminate, cu toată istoria. Dincolo, În față, nu sunt decât stele, Întuneric și locuri metalice unde știi că va trebui construit ceva. Totul plutind undeva peste lumi și ceruri. Tu ești teribil de fericit. Te vezi pe tine departe, În trecut, În sala Radiodifuziunii cântând În cor. Gândindu-te la anul 2000. Noaptea vine cu liniște. Peste oraș s-a lăsat o pulbere fină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de grija banilor. Plata și prețul unei înstrăinări pe care începuse de-acum s-o deprindă, Mirelo, suntem niște străini în lumea asta, patria noastră-i în altă parte, bine c-ai ajuns s-o afli pe propria-ți piele, plutind... Prea puțini ajung să înțeleagă și să țină cont, Mirelo, așa-i omul, veșnic dispus să se amăgească, lipindu-se de ce i se pare că i s-ar potrivi și i-ar îndulci amăreala - o familie, niște copii, o slujbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
lăsând praf și pulbere în urmă. Îi face semn să circule, mârâind agasat, îndepărtându-l cu privirea ca pe un gunoi, și dac-ai sta bine să te gândești, chiar asta ești, un gunoi, ceva ca o pală de duhoare plutind în briza prăfoasă a nopții, legănându-se și risipindu-se printre ghetourile astea, dar uite-l, în sfârșit, pipăindu-se la brâu și-n buzunare și umblând în patru labe pe sub masă, înjurând și întrebând în stânga și-n dreapta dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
ale unui trup. Buzele se conturau mereu, ca și cum pielea îi ardea și i se recompunea fără oprire. Avea brațe căptușite cu vene mari, care se umflau și se desumflau regulat, iar partea inferioară a abdomenului și picioarele nu existau, creatura plutind deasupra podelelor. Se apropie. Ochii își schimbară culoarea: din gripal, cum era întreg corpul, deveniră de un strălucitor albastru-metalic. Încet-încet, spinarea i se dilată atât de tare, încât acoperi tot tavanul. Sub el, Ioana, neștiutoare și pradă unui somn agitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
somnul nu mă găsea deloc. Abia mă mai târam pe holurile școlii. Îmi vedeam viața de la un capăt la altul fără nimic suficient de trainic ca să o închege, gata să o apuce în orice direcție, ca o bărcuță de hârtie plutind pe ocean. Ceea ce aveam, până în acel punct în viață, era un singur lucru, dar acest lucru era de neprețuit : certitudinea că Dumnezeu, iubirea, Poezia existau. Și chiar dacă nu vedem manifestarea nici uneia dintre aceste forțe în viața mea ajunsă stearpă și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
un nou sunet de goarnă răsuna în înaltul cerului din ce în ce mai înalt, reverberându-se asupra celui de dinaintea sa. Totul a fost un fel de vibrație foarte puternică, de parcă aș fi intrat deodată în rezonanță cu cerul însuși. M-am așezat pe scaun, plutind. Și, deodată, în fața ochilor mei închiși, din care șiroiau lacrimi, o nouă nemișcare a apei. Apoi Père Joseph deschise o sticluță, din care îmi turnă un ulei parfumat pe frunte. Atingerea aceasta m-a readus oarecum pe pământ. — Și acum
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
ei se Închise la culoare, unind pistruii Între ei Într-o mască bălțată, cu aspect granular. Numai vârful nasului Îi rămase roz. Cărarea din păr Îi era roșie de la arsură. Pe farfurii cu marginea ondulată veneau spre noi sandvișuri, parcă plutind. Dacă ne simțeam sofisticate, comandam sos franțuzesc. Beam milkshake-uri, mâncam Înghețate și cartofi prăjiți. Pentru toate, Obiectul semna cu numele tatălui ei. Vorbea despre Petoskey, unde familia ei avea o casă de vacanță. ― Ne ducem acolo În august. Poate vii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]