1,640 matches
-
de valori "universale", este o invenție a secolului al XIX-lea, având originea în secolul al XVIII-lea. Într-adevăr, în cea mai mare parte a secolului al XVIII-lea, literatura a rămas cam la același statut - scrisori omenoase sau politicoase. Acest lucru poate fi identificat în titlul unuia dintre cele mai studiate tratate despre retorica clasică - Lectures on Rhetoric and Belles-Lettres86 de Hugh Blair, scris în 1783. Mai mult decât atât, scrisorile delicate sau politicoase includeau cu siguranță jurnalismul din
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
același statut - scrisori omenoase sau politicoase. Acest lucru poate fi identificat în titlul unuia dintre cele mai studiate tratate despre retorica clasică - Lectures on Rhetoric and Belles-Lettres86 de Hugh Blair, scris în 1783. Mai mult decât atât, scrisorile delicate sau politicoase includeau cu siguranță jurnalismul din acele timpuri, după cum arată retorica lui Blair într-o analiză demnă de admirat a jurnalismului, realizată de Joseph Addison (28). O schimbare foarte mică poate fi observată în cazul lui Samuel Johnson, care, în cartea
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
de o valoare nutrițională scăzută. Nu prea este de mirare că a existat o asemenea dușmănie între literatură și jurnalism. În consecință, până la mijlocul secolului, ideea unei literaturi superioare era aceea care presupunea atât înțelesul de odinioară - scrisori omenoase și politicoase - cât și un înțeles mai nou, care aspira la statutul solemn de artă și adevăr, din care jurnalismul va fi exclus în cele din urmă. Dovezi în acest sens pot fi găsite în Cyclopaedia of American Literature a fraților Duyckinck
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
a fost definită așa cum trebuie până la mijlocul secolului al XX-lea. Organizând într-o singură secțiune istoria literară de la 1800 până în prezent și numind-o "secolul prezent", concepția fraților Duyckinck despre literatură încă conține subiectele și genurile considerate omenoase și politicoase în secolul al XVIII-lea: "divinitatea și știința morală", "știința politică", "legea", "retorica", "istoria" și poezia. În mod semnificativ, au adăugat și "literatura ficțională și politicoasă" a lui "Paulding, Irving, Cooper, Simms, Emerson" (vii, sublinierea autorului). De exemplu, în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
prezent", concepția fraților Duyckinck despre literatură încă conține subiectele și genurile considerate omenoase și politicoase în secolul al XVIII-lea: "divinitatea și știința morală", "știința politică", "legea", "retorica", "istoria" și poezia. În mod semnificativ, au adăugat și "literatura ficțională și politicoasă" a lui "Paulding, Irving, Cooper, Simms, Emerson" (vii, sublinierea autorului). De exemplu, în cazul lui Emerson, ceea ce odată era cunoscut sub numele de scrisori politicoase, a devenit literatură politicoasă. Mai mult decât atât, ficțiunea, care la începutul secolului al XVIII
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
politică", "legea", "retorica", "istoria" și poezia. În mod semnificativ, au adăugat și "literatura ficțională și politicoasă" a lui "Paulding, Irving, Cooper, Simms, Emerson" (vii, sublinierea autorului). De exemplu, în cazul lui Emerson, ceea ce odată era cunoscut sub numele de scrisori politicoase, a devenit literatură politicoasă. Mai mult decât atât, ficțiunea, care la începutul secolului al XVIII-lea era o formă cu gusturi primitive și tratată cu suspiciune chiar de moralizatorul Johnson 88, a fost și ea inclusă în această categorie. Într-
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
și poezia. În mod semnificativ, au adăugat și "literatura ficțională și politicoasă" a lui "Paulding, Irving, Cooper, Simms, Emerson" (vii, sublinierea autorului). De exemplu, în cazul lui Emerson, ceea ce odată era cunoscut sub numele de scrisori politicoase, a devenit literatură politicoasă. Mai mult decât atât, ficțiunea, care la începutul secolului al XVIII-lea era o formă cu gusturi primitive și tratată cu suspiciune chiar de moralizatorul Johnson 88, a fost și ea inclusă în această categorie. Într-o indicație elocventă a
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
este vorba despre tipul cotidianului sau genul literar, se va arăta învins. În secolul al XIX-lea, a fost consacrat conceptul de "literatură superioară" în opoziție cu dominanța retoricii neoclasiciste, sub forma unei retorici adecvate pentru a analiza "în mod politicos" experiența fenomenalistă. Un asemenea exemplu poate fi găsit în Hall's Encyclopaedia. Dacă nu există o discuție despre literatură, în volum se va face o analiză detaliată a termenului "retorică", considerat o subcategorie a termenului "oratorie" în Treatise on Oratory
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
acesta încă era dictat de decorul oratoric al neoclasicismului, cu interesul său pentru imitarea anticilor divinizați. Aceasta era starea de lucruri din coloniile americane, care a devenit valabilă și în Statele Unite, de unde ne putem explica supraviețuirea literaturii sau a scrisorilor politicoase. După cum observă McKillop, "nu a existat vreo schimbare bruscă a formelor, iar aspectul fals impunător al personalităților de la sfârșitul secolului al XVIII-lea a pășit maiestuos în secolul următor. Studenții americani îl vor găsi în limba politicienilor și patrioților din
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
că ne-mbrăcăm la fel, ori prea diferit! Nu? — Într-adevăr, spune Elinor, uitându-se la pantofii lui mami. La revedere, Rebecca. Face un semn vag din cap către tati. Graham. — La revedere, Elinor, spune tati cu o voce extrem de politicoasă - însă, în clipa în care mă uit la el, văd că nu e deloc impresionat. Ne vedem mai târziu, Luke. În clipa în care ei dispar pe ușă, tati se uită la ceas. Douăsprezece minute. — Ce vrei să spui? zice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
-său. Și acum se poartă de parcă ar fi câștigat. Înghit în sec de câteva ori, încercând să găsesc cel mai potrivit răspuns. Știu că valorez mai mult decât Alicia. Ar trebui să fiu în stare să emit replica aia perfectă, politicoasă, dar extrem de inteligentă. Dar, cumva, nu îmi vine deloc. — Și eu m-am mutat la New York, zice detașată. Așa că s-ar putea să ne mai întâlnim. Poate-mi vinzi și mie o pereche de pantofi într-o zi. Îmi aruncă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
e la o masă de afaceri... și îmi mai amintesc și că m-a rugat să-i mai dau o șansă mamei lui. Am să mă duc să văd sala, am să mă plimb și am să dau din cap politicos, fără să spun nimic. Și pe urmă, diseară am să-i spun, la fel de politicos, că nunta va avea loc unde am spus, în Oxshott. — Bine, spun în cele din urmă. — Bine. Gura lui Elinor se mișcă aproape câțiva milimetri. Comandăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
o jachetă elegantă. Îmi strânge mâna și îmi zâmbește cu prietenie. — Bine ai venit la Hotelul Plaza, Rebecca! Dacă îmi permiți să spun, ai făcut o alegere foarte inspirată. Nimic nu se compară cu o nuntă la Plaza. Da! spun politicoasă. E-adevărat, pare un hotel foarte drăguț... — Orice îți dorești și oricare ar fi visul tău cel mai drag, vom face tot posibilul să-ți împlinim dorința. Nu-i așa, Robyn? — Ba da, chiar așa e, spune Robyn cu duioșie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
lifturi lambrisate cu lemn de nuc, care miros în permanență a parfumuri scumpe. În clipa în care ies din lift, la etajul șase, aud zarvă de petrecere și, undeva în fundal, muzică de pian. La ușă e coadă și aștept politicoasă în urma unui cuplu în vârstă, cu haine de blană asortate. Văd din hol apartamentul, luminat discret, și deja destul de înțesat de oameni. Sinceră să fiu, nu m-am prea înnebunit niciodată după apartamentul lui Elinor. E tot pe bleu, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
cu obrajii în flăcări. Și iat-o în spatele meu, îmbrăcată într-o rochie albă lungă, ca o togă grecească, ale cărei falduri cad grele până la pământ. E atât de subțire și de palidă, încât pare o coloană. — Bună, Elinor, spun politicoasă. Arăți foarte bine. Îmi pare rău că am întârziat puțin. — Rebecca, îmi răspunde ea și-mi oferă un obraz să o sărut. Sper că ai vorbit și cu lumea, nu doar cu Luke. — Ăă... păi... — E o bună ocazie pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Trăiește-ți visul, la Dream Dress, nu?“ — Nu, nu este acesta. Cynthia zâmbește. — Este „Visurile se împlinesc la Dream Dress?“ — Nu. Surâsul Cynthiei se încordează ușor. Este „Noi îți vom găsi rochia la care visezi“. A, drăguț! spune Suze, încuviințând politicoasă. Ale mele erau mai bune, îmi șoptește în ureche. Cynthia ne conduce înăuntru și ne invită să ne așezăm pe o canapea de culoarea untului. — Mă întorc imediat, spune cordială. Între timp, puteți să vă uitați pe niște reviste. Suze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
abia la ora zece. Așa că, după ce pleacă Luke, mă frăsuiesc prin apartament, îmi fac ceva de mâncare și mă gândesc ce să-i spun lui Elinor. Ideea e să-i spun drept în față. Să fiu ferm, directă, dar extrem de politicoasă. Matură și profi, ca un om de afaceri care e nevoit să concedieze alți oameni de afaceri. Să-mi păstrez calmul și să folosesc expresii de genul „noi am ales să mergem în altă direcție“. — Bună, Elinor, spun către reflexia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
minți. — Înțeleg, spun absentă. — Prietenul meu e înnebunit după cum arăt, spune cu orgoliu, trăgând pe ea rochia de șifon. Dar e și normal. Săracul de el - nevestei lui nu-i păsa deloc cum arată. Fostei neveste, pardon. Divorțează. — A, spun politicoasă, dându-i o rochie cambrată, albă cu argintiu. — Nu-mi vine să cred că a suportat-o atâta timp. E o scorpie bolnavă de gelozie. O s-o dau în judecată! Amy își trage pe ea rochia cambrată. — Zău, ce drept
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
aspru alegerile prietenilor adolescentului. Tratați adolescentul ca pe un tânăr adult responsabil. Vorbiți cu adolescentul despre probleme sexuale, moarte, politică și religie. Considerați-vă responsabil de comportamentul adolescentului. Respectați intimitatea părinților. Păstrați confidențele, secretele. Luați în considerare drepturile părinților. Fiți politicoși cu părinții, mai ales când sunteți în public, în grup. Sprijiniți dorințele lor în absență. Invitați-vă prietenii în casă. Priviți în ochi părinții în timpul conversației Vorbiți cu părinții despre probleme sexuale, moarte, politică și religie. Consultați-vă cu părinții
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
aici nu erau foarte iubiți de români, dar nici n-a sărit cineva la gâtul lor așa cum s-a întâmplat la Iași, Dorohoi ș.a. Generalul-primar Ion Rășcanu se pare că a menținut un echilibru acceptat de toată lumea, odată ce, la o politicoasă stilu-i caracteristic: adică de filantrop cu toată lumea, indiferent de confesiunea religioasă. Astfel, prin adresa nr. 454/ 23 septembrie 1940 înaintată primăriei Vaslui, șeful comunității evreiești din Vaslui scria următoarele: „...avem onoarea a vă ruga să bine voiți a ne aproba
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
parlamentari i-au considerat, ca nefiind potriviți s) echilibreze interesele și convingerile diferitelor grup)ri din partid, s) calculeze în mod echitabil ale cui servicii și sprijin meritau poziții ministeriale mai înalte sau mai joase, sau s) manifeste un respect politicos fâț) de opiniile altora, chiar atunci când acestea erau considerate a fi nefondate. Câteva comentarii despre Winston Churchill vor ilustra ceea ce vreau s) spun. Membru în Parlament din 1900, si dețin)tor a mai multor poziții ministeriale decât orice alt politician
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]
-
cu ceea ce am putea numi „pelerinajul ca resursă economică”. O femeie propune celor interesați diferite modele de pieptene sculptat în os, o adevărată raritate astăzi. Nu departe de gară, pelerinii sunt abordați de doi tineri corect îmbrăcați, costum, cravată. Extrem de politicoși. După ce-și spun numele, ne cer să participăm la un „sondaj de opinie”. Sunt studenți la Facultatea de Teologie Baptistă din oraș, chiar dacă nu-și declină această identitate decât la final, la insistențele mele. Primesc un CD pe coperta
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Toți acești bolizi germani de mare viteză sunt echipați cu stație de emisie-recepție și detectoare radar. Cu câteva rare excepții, șoferii sunt români, i-au așteptat pe proprietarii de drept ai limuzinelor în interior, iar acum deschid portierele cu gesturi politicoase, stilate, o politețe de rutină, pe undeva. Mă apropii și mai mult de grup, traversând parcul din fața Catedralei. Mașinile sunt înmatriculate în majoritatea lor în Galați și Iași, purtând așa-numitele „numere de prestigiu”, cum ar fi : SRI, SIE, SEF
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
găsește de altfel în orice unitate. Iese un scandal, încât a doua oară nu mai îndrăznești. Trebuie să remarc aici, și aș fi vrut să evit această constatare, dar nu se poate, că, dintre vânzători, femeile sunt cel mai puțin politicoase și totodată cele mai certărețe. Iată câteva exemple. Intrând într-un magazin de artizanat cu un străin de origine română, am găsit vânzătoarea scriind ceva. La Bună ziua dat de client, aceasta a ridicat ochii, ne-a văzut, nu a zis
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
a automobilului, celălalt se servește din portbagaj. Am fost deosebit de șocați de purtarea unui ofițer și a unei funcționare de la vama din Borș. Era noapte și la graniță nu erau decât două automobile. Înaintea noastră un francez, un om deosebit de politicos, care a fost pur și simplu jefuit de aceștia doi. În timp ce funcționara vămii controla revistele lui de modă, ofițerul, care ne ceruse să desfacem bagajele, băga obiecte de îmbrăcăminte ale francezului, cât și alte lucruri, într-o sacoșă, care a
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]