707 matches
-
acestor gospodării difuze apelează la o diversitate de strategii de exploatare a resurselor sociale și materiale ale industriei socialiste în scopuri domestice. „Țăranul român” în comunism nu poate fi înțeles astfel în afara industriei socialiste - conchideam eu. Dar „țăranul român” în postcomunism ? Mă uitam zilele trecute la televizor, unde erau prezentate rude ale celor plecați la muncă prin diverse colțuri ale Europei. Veneau cu sarsanale la autocarele ce bat drumurile migrației, trimițînd, prin intermediul șoferilor, copiilor, soților sau cumnaților lor slană și brînză
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
post-comunistă, care ne-am rupt de comunism... dar încă nu de tot. Nu o societate post-socialistă însă, așa cum spun marea majoritate a specialiștilor occidentali ! Cuvintele nu sînt niciodată inocente, cu sau fără Freud, iar preferința inconștientă, dar perse verentă, pentru postcomunism în loc de post-socialism este cît se poate de simptomatică. Simplificînd la maxim, postăcomunism are ca referent regimul politic, în timp ce postăsocialism se raportează la societatea din acea perioadă. Altfel spus, aceasta te duce cu gîndul la tot ceea ce au făcut partidul comunist
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
acea perioadă. Altfel spus, aceasta te duce cu gîndul la tot ceea ce au făcut partidul comunist și nomenclatura sa, în primul caz, și mai degrabă la cum au trăit oamenii, în general, în al doilea caz. Mai departe, identificarea cu postcomunismul este însoțită, de regulă, de o atitudine morală anti-comunistă de condamnare și respingere a perioadei comuniste, care poate merge pînă la considerarea ei ca „o perioadă care a dus la întîrzierea istoriei noastre cu cîteva decenii” - cum se exprimă Declarația
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
cu o gravidă în luna a patra, sau cu un canceros numai piele și oase. Securistele, cel mai adesea, se metamorfozau până la a întruchipa imaginea unei neveste sleită de spălat-gătit, cu un ochi învinețit și fustă cu tivul deșirat. În postcomunism, stilurile își pierduseră limpezimea: puteai oricând să iei țeapă confundând un parlamentar cu un hoț de buzunare, ori un doctor pediatru cu un bișnițar din Piața Sudului. Mi-am trecut și celălalt picior peste pervaz și am rămas în echilibru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
pe umărul meu... Jurnalistică împreună cu cititorii, cuprinzând parte din publicistica autorului, Edit ura TipoMoldova, 2005,319 p. * Mălin, vestitorul revoluției - antologie ziaristico-scriitoricească dedicată poetului Alexandru Mălin Tacu, obiec tiv informativ al securității din România într un fel de proces al postcomunismului, Editura TipoMoldova, Iași, 2006, 354 p., cu „În loc de prefață” de Cod ruț Liviu Cuțitaru. * Vaslui - Capitala „Țării de Jos” în presa vremii -187 5-20 05, Editura TipoMoldova Iași, 2005, 524 p., cu o postfață de Constantin Hușanu. * Dorohoi Capitala „Țării
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
o durată de timp mai mare și încă mai pot lucra. P.S.D. plus P.N.L. și conservatorii fac o alianță împotriva naturii, numai și numai să-l poată demite pe Președinte. În felul acesta partidul liberal devine un adevărat garant al postcomunismului de la noi. În plan particular caut să adaug câteva pagini noului volum. În timp ce Rusia anunță că a încheiat cercetările privind catastrofa aviatică de la Smolensk din 10 aprilie 2010, Polonia e nemulțumită și cere continuarea anchetei, urmând să folosească același tip
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
populația de rînd suferă șocurile unei privatizări pe jumătate. Este imposibil să fie condamnată o întreagă populație, deoarece nici o epurare nu a avut loc. Această ambiguitate a unui discurs radical anticomunist și a unei practici care se adaptează compromisurilor unui postcomunism cu zdruncinături dăunează opoziției. Ambivalența constă, în sfîrșit, în dublul limbaj al unei modernități ce se afirmă ca deschidere și a unui naționalism care se blochează în închidere. Conducătorii de după 1989 n-au ales. Aliați ai extremiștilor naționaliști pînă la
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
legat de un moment istoric ce pare atât de străin României de astăzi. Nimic din edi ficiul pe care îl apăra oratoria nu se mai susține astăzi: egalitatea constituțională a hrănit egalitarismul popu list, în vreme ce constituirea marilor proprietăți este, în postcomunism, o afacere ce stă în marginea legii penale. În cazul lui Carp, critica junimistă este pusă în pagină întotdeauna cu ochii la perspectiva unui viitor care se cere clădit în mod evolutiv. Nefiind ideolog, ci practician al politicii, Carp nu
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
spiritului conservator de la noi armătura pe care să se poată sprijini un edificiu im punător. Odată cu Carp și Maiorescu, junimiștii au oferit efigiile unor personalități care intră în mit, ca ipostaze ale exemplarității conduitei publice. Și, chiar dacă distanța care separă postcomunismul tulbure și haotic de epoca lui Carol I pare să anuleze orice sens al continuității ideologice, o parte a legatului junimist ajunge până la cei de astăzi sub forma pledoariei pentru regândirea temeliilor comunității politice. În fiecare moment în care patima
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
elitele au inventat, ca răspuns la o așteptare irațională, o etapă de despărțire, au ralenti, pe care mulți oameni încearcă să o lungească cât pot. Într-un fel, se amână responsabilitatea pentru numirea diferenței, a ceea ce urmează după postindustrialism, postmodernism, postcomunism sau postcapitalism. Este vorba, fără îndoială, despre o dificultate surprinzătoare de a defini, până la urmă, sensul evoluțiilor, chiar idealul social care să genereze o mai mare coerență tensiunilor creatoare. Imprecizia conceptelor ce condensează semnificațiile proceselor de tip tranzitiv în care
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
astfel a unor concepte deviante. Împerecherea, chiar cu furie neselectivă, a sufixului decadent post cu concepte vizând întârzierea consecințelor primei modernități, are și încărcătura reacției alergice la revoluție ca formulă de schimbare violentă a constituției realității. Însă recursul la teoretizarea postcomunismului ca laborator de îndreptățire a disidenței reprezintă o relativizare mult prea mare a sensului ieșirii dintr-un experiment eșuat precum comunismul. Caracterul difuz al acestei împerecheri conceptuale nu mai este deloc inocent, mai ales când transferă confuzia asupra intrării în
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
sărac în dezbateri inteligente, făcând excepțiile cu atât mai prețioase. S-ar părea că motorul principal al dezbaterilor noastre publice a rămas scandalul, iar în miezul fiecărei polemici persistă conflictul de persoane și grupuri. Pe acest fond, intelectualii publici ai postcomunismului românesc au trebuit să se recicleze sau să piară, să se adapteze la nevoile megamașinii mediatice - un dispozitiv liber până la limita anomiei, ca întreaga societate - sau să se resemneze la revenirea în „majoritatea tăcută” și la comunicarea în mediul academic
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
a slăbit, eșalonul său secund s-a repoziționat printr-o abilă manevră (lovitura de palat legitimată de revolta maselor). Charta ’77 în versiune românească, eșuată din lipsă de aderenți la poziția curajoasă a lui Paul Goma, a eșuat și în postcomunism - dovezile sunt Piața Universității, Declarația de la Timișoara, Alianța Civică etc. și nici Solidaritatea (în accepțiunea poloneză de după 1980) nu a avut un corespondent românesc, nici măcar după 1990, când sindicatele, după un debut promițător, au fost anexate de Putere sau cumpărate
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
de J.-P. Mayer, ediție revăzută și îndreptată, Gallimard, Paris, 1967, pp. 239-240. Vezi și ediția românească, Vechiul regim și revoluția, traducere de Cristian Preda și Constantin Davidescu, Nemira, București, 2000. Pentru o discuție a „politicii abstracte și literare” în postcomunism, vezi textul meu din 1991, „O «politică abstractă și literară»: intelighenția și democrația”, apărut în volumul Exercițiul distanței. Discursuri, societăți, metode, Nemira, București, 1997 (ediția a II-a, 1998), pp. 114-123. Tot acolo, vezi distincțiile terminologice dintre intelectuali și intelighenție
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
ne inspire și să ne încurajeze într-o perioadă istorică grea, pe care nici nu o mai putem numi, cu un optimism implicit, „Tranziție”. Uriașele probleme ale țării noastre și-au demonstrat elocvent, în mai bine de un deceniu de postcomunism, caracterul endemic și cronic. Pentru a rezolva problemele de acest tip, trecerea timpului nu e suficientă. E nevoie de cunoaștere, de reflecție și de acțiune. În România, unde conversațiile publice despre societatea bună sunt aproape exclusiv înfruntări de „animale politice
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
antiintelectualism căruia FSN îi îngăduie să se dezlănțuie și pe care va continua să-l stimuleze fără scrupul. Iliescu: fenomen sau sindrom? Fenomenul, poate chiar sindromul Iliescu, apare ca o componentă esențială, dar și paradoxală, a acestor primi ani de postcomunism. Desigur, după aproape o jumătate de secol de dictatură, după delirul Ceaușescu, zâmbetul perpetuu al lui Iliescu are un aer bonom și patern cel puțin când nu i se vede privirea. Desigur, România socialistă ar fi arătat cu totul altfel
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
incendierea mașinilor. Spunând aceasta, mă înscriu în linii mari pe direcția tezelor lui Ivan Krastev, politologul bulgar care a scris cel mai mult despre această nouă boală a secolului din țările ieșite recent din comunism, bazându-se pe conceptele de postcomunism și globalizare, cele două elemente generatoare de mari neliniști în societățile contemporane 80. România are, desigur, propriile sale probleme, începând cu tendința vizibilă de a acorda încredere personajelor charismatice. Pe de altă parte, neîncrederea mergând până la ostilitate în partidele politice
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
acest angajament constitutiv al istoricului și al martorului veridic pe care îl împărtășim, a rămas faptul că, dinspre parte mea, am încercat să scot tema excepției românești din categoria fatalităților istorice obiective și să o înscriu în istoria concretă a postcomunismului, cu opțiunile lui deschise și cu expresia politică diferențiată a acestor opțiuni. Înainte și în vremea celui de-al Doilea Război Mondial, decalajele istorice între dezvoltarea României și cea a restului Europei erau cu adevărat decalaje istorice, adică moștenite dintr-
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
ei postcomunistă a fost într-o mare măsură diferită înainte de 1996, asta nu e atât consecința inevitabilă a istoriei ei mai vechi sau mai recente, cât consecința unei opțiuni deliberate, îndărătul căreia regăsim voința unor oameni. Adevărata excepție românească din postcomunism a constat în rezistența încăpățânată a elitelor moștenite din epoca lui Dej și mai ales Ceaușescu în fața dezideratului firesc de divizare a puterii cu alte forțe politice, singura formă de pluralism care ar fi permis reînvierea rapidă și deplină a
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
experiență în România, în calitate de cetățean român. Dacă aș fi trăit-o la Budapesta sau la Praga, nu mă îndoiesc că aș fi observat și acolo tot atâtea dificultăți și capcane: poate altele, dar nu neapărat mai ușor de depășit. Povestea postcomunismului nu e un film de mâna a doua cu happy-end obligatoriu; este, nu poate fi altceva decât o dramă. În explorarea teritoriilor necunoscute ale înfrângerii comunismului, românii au avut mai puțin noroc, sau poate mai multe iluzii. Au avut, tocmai
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
Romanian Studies, Iași, 2000. BĂLEANU Virgil George, Return to a normal history: Romania's November 1996 elections, Royal Military Academy Sandhust, Chamberley, 1997. BARBU Daniel, Republica absentă. Politică și societate în România postcomunistă, Nemira, București, 1999. BÂRSAN Victor (ed.), De la postcomunism la pretranziție, Pythagora, București, 1997. BECIU Camelia, Politica discursivă. Practici politice într-o campanie electorală, Polirom, Iași, 2000. BERINDEI Mihnea, COMBES Ariadna, PLANCHE Anne, România, cartea albă, 13-15 iunie 1990, Humanitas, București, 1991. BODA Iosif, Cinci ani la Cotroceni, Evenimentul
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
Experiența externă, Ștefan Borbély • Globalizarea, Tiberiu Brăilean • Liberalismul, Gabriel Mursa • Libertatea academică, Viorel Rotilă • Memorandum către președintele ales, Madeleine Albright • Noua economie, Tiberiu Brăilean • O poliție politică: fenomenul Stasi (1989-1995), Delphine Serre • Panopticum. Tortura politică în secolul XX, Ruxandra Cesereanu • Postcomunismul, Leslie Holmes • Revrăjirea lumii, Michel Maffesoli • România în secolul al XX-lea, Stephen Fischer-Galați • România și lumea contemporană, Dumitru M. Vintilă • Rusia după imperiu: între putere regională și custode global, Stanislav Secrieru • Sate dispărute. Sate amenințate, Stelian Dumistrăcel • Socialismul. Ce
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
5. Naționalism comunist: torsiunea națională a comunismului (1964-1989) / 292 3.5.1. Cadrul politic / 292 3.5.2. Sistemul educațional / 293 3.5.3. Concepția despre naționalitate / 298 3.5.4. Memoria național-comunistă: desovietizare, autohtonizare, hiperbolizare / 300 3.6. De la postcomunism la postnaționalism (după 1989) / 328 3.6.1. Cadrul politic / 328 3.6.2. Sistemul educațional / 335 3.6.3. Concepția despre naționalitate: resurgența și decadența etnicității ca marker identitar / 339 3.6.4. Memoria (post)națională: de la inerție, prin
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
bifurcat în versiunile sale critică, respectiv fanatică, în perioada interbelică; e) antinaționalism în timpul primei faze a comunismului, deghizat sub faldurile doctrinare ale internaționalismului proletar; f) naționalism socialist în faza națională a comunismului matur; g) etno-naționalism ortodox, în prima fază a postcomunismului românesc; h) postnaționalism în curs de consolidare ulterior integrării europene a societății românești. Vom urmări, în cele ce urmează, modul în care aceste tranziții identitare (reflectate în concepția despre națiune) a presupus restructurări ale imaginii trecutului colectiv. Dat fiind că
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
astăzi. Patruzecioptismul bonjurist și jacobinismul ne-au dat conștiința națională. Români ne-am descoperit mai întâi în Franța" (cf. Ornea, 1996, p. 63). Ecouri ale acestui mesaj au început să se reverbereze în conștiința românească abia peste multe decenii, în postcomunism, când societatea românească s-a reangajat în refacerea nodurilor cu Europa occidentală. Replici caustice la adresa exceselor periculoase ale retoricii extremei drepte au fost formulate și în frământatul mediu gazetăresc al interbelicului românesc. Un astfel de exemplu este recenzia corozivă venită
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]