606 matches
-
se imaginase agent secret, spionînd prin diverse colțuri ale lumii, adăpostit în diferite camere de hotel, toate minuțios descrise. Cu detașarea și autoironia binecunoscute, își anticipase moartea, anunțînd-o pentru anul 2009, la Baku, într-o cameră din hotelul Apsheron (nume predestinat, apropiat fonetic de Acheron, marele fluviu grec al morților), în urma unei împușcături cu un pistol Makarov 9 mm! Și pentru ca deruta cititorilor să fie totală, scurta biografie de pe coperta cărții preciza sobru și sec: "Olivier Rolin (Boulogne-Billancourt, 1947-Baku, 2009)"... Gluma
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
Heliade Rădulescu se simte pregătit să exprime toate lucrurile, văzute și nevăzute. Ce orgoliu teribil, cîtă Încredere În puterea poeziei se observă În Îndemnurile lui: „CÎntați, poeți, pe Dumnezeu, natura Întreagă, amorurile cele sacre, Înălțați pe femeie la gradul ei predestinat de la Început, cîntați pe toți bărbații cei mari, Înălțați-i de model Înaintea posterității, Înălțați virtutea prin tragediile voastre și flagelați numai și numai viciul, iar nu pe om, În comediile și satirele voastre, și veți deveni suveranii tuturor politicilor
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
ochi lucesc; Orele-eternității la dînsul Înhămate, D-apocalipse duse, spre secoli propășesc; De angeli miriade preced și Îl urmează, Și carul naintării propasă nencetat, Din iute și mai iute, și-n calea-i Însemnează Al lumii plan simbolic, d-atunci predestinat.” Urmează cîntecul cel mai frumos al epopeii, Imnul creațiunii, unde Heliade, pornind de la modele literare cunoscute, Înfățișează naștere universului material și a arhenpelor. Nu interesează, aici, dacă poemul este În Întregime original, interesează doar efortul de a crea un limbaj
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
a observat că acest reformator moral, meliorist (cum Îi zice E. Lovinescu) are, cînd este vorba de sine, sentimentul unei negre predestinări. Versul: „și trăiesc În durere ca-n elementul meu” exprimă filozofia lui de viață. Gr. Alexandrescu se crede predestinat durerii („Închinat durerii”), aruncat Într-o lume străină („străin În lume, lipsit de orice bine”), făcut să cunoască mereu gustul lacrimilor și desfătarea plînsului. Poetul care anunță nașterea unui timp mai bun crede că „tot ce e-nalt aide” și
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
îmi va da iar gustul realității", îi mărturisește el Hortensiei Papadat Bengescu într-o epistolă datată 2 august 1932, pentru ca, doar câțiva ani mai târziu (pe 12 mai 1935), să i se destăinuie iar: "Romanul meu [...] e ceva organic și predestinat (s.n.). Aș mai vrea să-i introduc alte pasagii, ca să-mi fac de lucru. Paharul e plin, nu mai încape nici o picătură" (p. 313). 204 Șerban Cioculescu, "Eminescu văzut de romancieri", în volumul Aspecte literare contemporane, Editura Minerva, București, 1972
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Corlaciu, ea purta numele Ivonne. (Ă). Un mijloc de individualizare a personajelor este și numele pe care ele le poartă. (Ă). A folosi acest procedeu este fără Îndoială just, dar mergându-se prea departe, unii scriitori cad În greșeala „numelui predestinat”. Pe chiaburul din nuvela Candidatul de Ben Corlaciu Îl cheamă Ciomega, iar pe secretarul organizației de partid Neamsărman; țăranii săraci din Îndoiala de Șerban Nedelcu se numesc Rebegitu și Codiriște (coadă de bici slabă, subțire), etc. (Ă). Concluzia care se
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
clar poziția, folosindu-se de Sfânta Scriptură, I Timotei 2,4; Matei 18,14; II Samuel 14,14; Iezechia 33,11 și Matei 11,18. Prin aceasta arată că Dumnezeu dorește ca toți să fie mântuiți și nu numai cei predestinați, după cum spunea Augustin și precizează că toți cei ce pier, o fac împotriva voinței Lui Dumnezeu. Cassian, pentru a-și lămuri poziția sa opusă față de cea a lui Augustin, vine cu câteva argumente, echilibrat extrase din Sfânta Scriptură ori
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
și derută. Simpla recurgere la simboluri creștine, sumara lor citare duc, vrînd nevrînd, la impostura formelor fără fond, la gratuitate și deriziune. Nu e de blamat, se înțelege, propensiunea în sine către aceste sintaxe, e necesară însă, obligatorie chiar, condiția predestinată a celor ce și le asumă. Rămîne cel puțin neconvingătoare moral lucrarea mistică a celui ce nu cu mulți ani în urmă se-nfrupta copios din bucatele Consiliului Culturii și Educației Socialiste. Neîndoios, galeria Catacomba din București, fieful orientării teologale
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
nurilor fostei iubite. Cînd aceeași răzvrătire a cerului și pămîntul dă peste o Indie, peste o Africă, atunci totul îmbracă hainele cernite ale tragediei și ale marasmului prelungit. De unde și amara concluzie că zonele globului sînt pare-se pe vecie predestinate. Binelui/ Răului. Dacă reducem continentele astea grandioase la scara plaiului nostru, atunci o viitură, ca cea recentă, din Ardeal, ar trebui să ni se pară o palidă copie fotografică. Să ni se pară, dar nu e. Pentru că, trăind în dimensiunile
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ne mișcăm? Din capul locului, să convenim că nu avem vocația mult mai micului decît noi olandez, aceea de a ține piept marelui ocean. De ce nu o avem? Nu o avem.) Să ne raportăm, deocamdată, tot la istoria cea mare. Predestinată nouă? Făurită de noi? Cine știe? Oricum, istorie. Reală, atestată de continuitate, de legitimitate. Din păcate, stînd mereu sub vremi, inculcîndu-ne mereu sentimentul îngropării viei, pînă trece vremea potrivnică. Neavînd vocație eroică, sacrificială, ne-am supus mai de fiecare dată
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
jumătății de continent. Cînd credeam că inundațiile de-acum mai an au avut ca urmare firească amenajarea unor nu neapărat olandeze diguri, hop, sîntem surprinși peste noapte de aceleași tragice și descalificante neputinți. Doar indolență? Doar resemnare? Să stăm, oare, predestinat ca în povestea tragicomicului drob de sare humuleștean, gata oricînd să cadă peste plodul din covată să stăm deci cu mîna la gură, nici măcar încercînd a-l urni de pe prichici? Asta să rămînă în veci vocația noastră: mioritica împăcare cu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
adaugă un altul, de dată foarte recentă: o piață omagiind, onorabil în intenție, unirea noastră statală. Impresie de total disconfort aperceptiv, cauzat de amplificarea dezordinii compoziționale a întregului, melanjul amatoristic de repere. E, în ultimă instanță, o stigmatizare a locului predestinat a fi stat, ideal, la temelia unui nucleu dăinuitor. Remedii? Aproape nule. Cu edificiul impecabil compozițional al Teatrului s-a petrecut un tratament oarecum asemănător celui de la "Medicină". Trebuind să suporte în anii găunoasei culturalizări generalizate condiția de gazdă generoasă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
n-avea cine era ăsta. Viața a priori în acest caz imită arta, nu? 26 aprilie La boemăăă, la boemăăă... Birtul TBC din capătul Lăpușneanului, clădire azi dispărută, era lipit de sediul de-atunci al filialei Uniunii Artiștilor Plastici. Lipitură predestinată. Pentru că ședințele de învățămînt politic, "moderate" de hiperinteligentul instructor de partid, se vărsau în TBC (minus politrucul, minus artiștii emeriți, cărora tocmai li se achiziționaseră statui și tablouri angajate, abstinenți aceștia). Candizi și ascultători în ședințe, membrii UAP se transformau
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
al dezordinii ce afectase, ab ovo, mintea clasicului bărbos, criminal-falimentară în utopia ei destinată fericirii generale. Și însușită, nemestecat, de clasicii descendenți, groparii Rusiei imperiale. Spre nenorocirea unei mari părți a omenirii. Unde ne-am aflat și noi, teritoriu tragic predestinat. În care rudimentarii Dej și Ceaușescu au fost executorii testamentari ai jalnicei utopii. (Apropo: referințele ultimilor ani au în vedere doar sinistrul interstițiu al pantofarului, fiind tot mai mult uitat celălalt, al ciocănarului, ce a transformat țara în lagăr de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ne întîrziau în coșmar continuu. Care nici azi, după starea de grație lăsată celor ce s-au așezat iarăși în fruntea bucatelor, nu dispare. Mutre primitiv inexpresive continuă să spurce gardurile, zidurile, geamurile, într-o caraghioasă confruntare post factuală: faciesul predestinat, prin comunism, să ne întrețină coșmarul o viață, alături de cel al veleitarului existînd cît sfîrîitul unui flash second-hand. Strada. Și tot într-o Veneție care, se știe, nu e chiar model occidental de curățenie. Dar, pe stradelele dintre palate, din
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
urmat. Cu care pacientul s-a obișnuit deja. Dacă rîsul din pînza olandezului Hals e unul contaminant, Vara lui insolîndu-și figurile cu bonomie civilizată, în schimb, Zaporojenii lui Repin, cu rîsul lor est-orgiastic, agresează ochiul (ochiul nostru) cu o indicibilă, predestinată spaimă. Vă mai aduceți aminte de șlagărul infantil al de mult uitatei Silvia Chicoș? Zîmbiți, vă rog! Ha, ha, ha, ha, Ei, nu chiar așa... Ha, ha, ha, ha. Vă mulțumesc. 28 ianuarie Dau peste o însemnare de-acum șase-șapte
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
-mi rotunjesc o minimă concluzie: poate că o dată cu încărunțirea progresivă a vulgatei, nu vom mai înota cum se tem, oarecum îndreptățit, unii în același lichid amniotic al unui puțin alt Răsărit cel putnik iar societatea românească trezită își va urma, predestinat, meritatul destin prooccidental. 22 aprilie Luciditatea ne determină să judecăm, de ce nu, tranșant istoria țării după 1944, dar tot ea ne îndeamnă să nuanțăm consumarea etapelor. Dacă nu ne pierdem în hățișul aporiilor... metodologice, putem spune, fără prea mare marjă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fapt, și ea, în favoarea aceleiași... normalități. Poți însă reveni, de ce nu, și chiar întreba: bine, dar ce fel de normalitate? E, ca să fim lucizi, cea decurgînd din tragedia postbelică a României, plătind cu vîrf și îndesat condiția ei de țară predestinată să-și aibă pe veci teritoriul în coasta unui imperiu endemic necivilizat și expansiv. Al cărui morb, în jumătatea de secol comunist, a alterat iremediabil fibra profundă a unei structuri latine ce merita, într-o Europă normală, o cu totul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de talent între patru pereți obscuri, întreținînd o boemă tristă, fără pretenții de notorietate, vegetînd în bîrfe și răutăți, oricum neprofitabile. De neluat în seamă. Final stenic: țara va reintra, sigur, în rîvnitul circuit european, fracturat cîndva de totalitarism dar predestinat, prin origini, să supraviețuiască nobil. Iar cele trei categorii să fie una: artistul, pur și simplu. 16 septembrie Trece cu regularitate de metronom pe sub fereastră și sînt înclinat să-l așez în categoria anonimilor care-și exagerează ținuta corectă, și-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
trebui să le rămână statelor-națiune individuale și câtă ar trebui cedată Uniunii - Marea Britanie fiind cel mai nehotărât partener În aceasta nouă căsătorie - la fel ca În prima sută de ani a uniunii americane, În marele nostru experiment, calea urmată pare predestinată. Nașterea unui nou gen de superputere economică Europenii refuză să numească noua lor uniune „Statele Unite” ale Europei de teamă să nu se confunde experimentul lor cu cel american de acum două sute de ani, cu toate că există și multe paralele. Totuși, diferențele
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
vie și indivizibilă a Pământului. Decizia de a reparticipa, de a alege instinctul vieții, este foarte diferită de participarea originară care marchează viața copilului sau dezvoltarea timpurie a speciei umane. În aceste cazuri, participarea nu este voluntară, ci, mai degrabă, predestinată. Sinele nu este dezvoltat suficient pentru a face alegeri conștiente. În cazul copilului, dependența determină relația dintre mamă și prunc. În cazul Înaintașilor noștri paleolitici atât frica de furia naturii, cât și dependența față de ea au condiționat relația. A reparticipa
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
se pot pune de acord experții psihiatri cu legile noastre în vigoare"). Ni se pare foarte semnificativă concepția lui Zosin despre liberul arbitru, voință liberă. Pentru prima oară în istoria psihiatriei românești, se pronunță ferm critica noțiunii de "voință liberă predestinată, manifestare a mentalității vechi, dualiste, în care voința liberă există sau nu ca un factor extrinsec, independent. Zosin este și în acest caz un determinist. "Voință liberă, afirmă el, urmează să nu mai fie ceea ce am arătat deja că înțelege
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
acestui neobișnuit fenomen și, aflând, îl roagă să supraviețuiască până la sfârșitul perioadei cosmice. Dar Buddha nu-și poate călca promisiunea pe care tocmai i-o făcuse lui Măra. „Este greșeala ta, Ănanda...Dacă tu l-ai fi rugat pe Cel Predestinat, o, Ănanda, el ar fi respins prima și a doua oară rugămintea ta, dar a treia oară ți-ar fi acceptat-o. Este, așadar, greșeala ta, Ănanda”. Apoi împreună cu discipolul său favorit, Buddha se îndreaptă spre Păpă, cinează la fierarul
BUDDHA REALITATE ŞI LEGENDĂ by EMIL VACARIU () [Corola-publishinghouse/Science/463_a_1294]
-
respectă mai mult realitatea etnografică în aceeași contradicție care caracteriza schema de dezvoltare presupusă de teoreticienii Luminilor: "este vorba în continuare de a subsuma evoluția ansamblului societăților umane în mișcarea istorică abuziv universalizată a unei culturi particulare, subiect privilegiat și predestinat al procesului civilizator, deci al istoriei: cultura occidentală." 50. Pierre Smith spunea că, "după cum este adevărat pentru etnolog că a înțelege o cultură înseamnă mai întâi a-i înțelege miturile, va trebui, poate, pentru a face dreptate științei, să știm
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
partidului, specific culturii politice liberale, i-a influențat atât pe liderii vechiului PNL, cât și pe prietenii politici ai lui Gheoghe Brătianu. În numele acestei discipline, Vintilă Brătianu l-a exclus din partid pe nepotul său, chiar dacă prin naștere acesta părea predestinat să devină șef al PNL. În numele aceluiași principiu, proaspeții aderenți la mișcarea politică inițiată de istoric au apreciat că urmașul direct al liderilor fondatori ai Partidului Național Liberal nu putea să fie exclus printr-un vot dat în circumstanțe tensionate
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]