1,205 matches
-
se așeze deasupra a ceva înalt, acum că acel ceva nu mai era, dădeau târcoale prin preajmă și croncăneau urât, parcă a pustiu, din ciocurile lor negre”), totul pentru a sugera că dimensiunea mitică a universului sătesc s-a prăbușit. Presimțirile, greu de explicat la simpla tăiere a unui copac, ies acum în prim plan: „Mama, luptând parcă împotriva presimțirilor și temerilor ei vechi care o năpădeau, cășună pe fete și se răsti la ele să se apuce de treabă. Ce
Ilie Moromete și dublul său by Mircea Moț () [Corola-journal/Journalistic/4580_a_5905]
-
urât, parcă a pustiu, din ciocurile lor negre”), totul pentru a sugera că dimensiunea mitică a universului sătesc s-a prăbușit. Presimțirile, greu de explicat la simpla tăiere a unui copac, ies acum în prim plan: „Mama, luptând parcă împotriva presimțirilor și temerilor ei vechi care o năpădeau, cășună pe fete și se răsti la ele să se apuce de treabă. Ce, n-au mai văzut salcâm tăiat?” Revenind, reține atenția îndârjita împotrivire a copacului, ce trebuia doborât/ coborât din înălțimea
Ilie Moromete și dublul său by Mircea Moț () [Corola-journal/Journalistic/4580_a_5905]
-
puțină șansă decât mine și care este cea mai frumoasă operă a mea" - după cum a lăsat scris maestrul italian; "Hors Saison" (1992) - un "reportaj" imaginar despre un vechi hotel - mărturii despre vieți și oameni, amintiri din copilărie, nostalgii din tinerețe, presimțiri ale morții, "Beresina sau ultimele zile ale Elveției" (1999) - comedia-pamflet cunoscută, toamna trecută, și publicului nostru-. Sufletul, dar și creierul, acestei societăți de producție cinematografică este Marcel Hoehn, născut în 1947 la Zürich, absolvent de Școală comercială, devenit la 21
Ca un ceasornic elvețian by Viorica Bucur () [Corola-journal/Journalistic/16396_a_17721]
-
de cuvinte, cu versuri de mare delicatețe, din care citez: "cum două linii curbe/ închid un portret/ atât de bine/ cum o femeie mi l-a închis/ între palme: Singurul templu în care m-am rugat"), la înfruntarea bolii, cu presimțirea morții (Radiografiile timpului citite în lumină) și la atrocitățile veacului (o atmosferă de cruzime și de resuscitată păgânătate aflăm în Legea talionului). Doar că poetul este o natură delicată, de o finețe constitutivă, căreia îi repugnă exprimarea fățișă, preferând nuanța
Noblețea discursului by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/7346_a_8671]
-
pare mai nimerit să-l propun pe Wilhelm De Wette, cu strămoși olandezi, prieten și urmaș direct al lui Fries (care a format o adevărată școală de discipoli); el a precizat și lărgit sensul noțiunii de "Ahnung", un fel de presimțire adâncă, neconceptuală, pătrunsă de sensul actului religios.
Portret cu ocazia unei corecturi by Marin Tarangul () [Corola-journal/Journalistic/9213_a_10538]
-
lui de a-și pune capăt zilelor, informează . "El nu era ca noi. Tot timpul își vedea de școală, chiar dacă noi mai ieșeam, mai plecam. Lui aproape mereu i-a reușit tot ce a vrut să facă. Am avut o presimțire rea, dar nu mă gândeam la așa ceva din partea lui", a spus un coleg. Nu avea probleme cu părinții, doar își dădea silință să dea tot ce avea el mai bun. Probabil a fost o mare dezamăgire. Aseară am petrecut împreună
Tânărul care s-a sinucis din cauză că a picat bacul, petrecuse cu prietenii. Ce spun aceştia () [Corola-journal/Journalistic/25315_a_26640]
-
femeie desfrînata, de vîrstă mijlocie, si Yagoda, fiica acesteia. Ambele femei sînt soțiile lui Cybula. Fiecare dintre aceste personaje simbolizează felul în care ar putea evolua lumea descrisă în român. Cybula e bătrîn, slăbit, neputincios și resemnat, chinuit de rele presimțiri, muncit de remușcări; el trece de la preocuparea de a supraviețui, oricum, numai să trăiască, la ispita morții, gîndul sinuciderii. Cybula reprezintă tot ce e mai bun și mai uman în lumea construită de Sînger în acest român. Deși el e
Fascinatia ororii by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17939_a_19264]
-
despre Poezia românească adevărată, despre zbaterile cele mai profund umane, turnate în bronzul expresiei strălucit-clasice, va fi nevoit să se refere, implicit, în zilele noastre, și la THEODOR RĂPAN. Poezia sa, deși răvășită, parțial, la nivelul semanticii de adâncime, de presimțiri (...și de „post-simțiri”, cum ar zice un alt Poet român contemporan, adept al „revizuirii coordonatelor interioare, ale vieții umane contemporane”, spre spiritualitate - Profesorul universitar doctor, de la Universitatea din New Mexico și Părinte al Pradoxismului Mondial, dl. FLORENTIN SMARANDACHE!) - este una
Editura Destine Literare by ADRIAN BOTEZ () [Corola-journal/Journalistic/101_a_256]
-
voluntar, fără dubii paralizante. După ce a consumat experiențe dubioase (droguri, alcool, seducerea și abandonarea femeilor ca obiecte de căpătuială), eroii săi din romane aleg varianta fascistă. Dar romanele nu se pot reduce la patimile urâte derivate din afiliere. A avut presimțirea dezastrului, dar a fost prea târziu. A consemnat propria derută. Nihilismul l-a golit de vitalitate. Din fascism a împrumutat teatralitatea gesturilor. Căuta o supapă pentru a depăși dilema sterilității. S-a simțit tentat să sfideze, să iasă din rând
Dincolo de baricade by S. Damian () [Corola-journal/Journalistic/8849_a_10174]
-
Traian Brăileanu a fost scutit de mefiența în privința destinului, trăindu-și viața la pragul de tensiune pe care i l-a dat înzestrarea. Și cu toate acestea, ruperea de destin prin care a trecut a fost drastică. Natură tonică fără presimțiri pesimiste, sociologul născut la Bilca, în mijlocul pădurilor ancestrale ale Bucovinei, și-a arătat de timpuriu firea fantastă. Al noulea dintr-un șir de doisprezece copii, Traian a urmat primele clase la Rădăuți, unde, în ciuda traumei provocate de plecarea de acasă
Peripsema by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4288_a_5613]
-
era pauză și copiii germani se jucau plini de energie și gălăgie, așa cum se joacă și copiii de la o școală oarecare din România sau de la o școală oarecare din Pakistan. N-am stat prea mult , pentru că aveam un fel de presimțire a ceva ce nu pot spune precis ce ar fi putut să fie. Era felul meu de a fi, era clasicul mod de a evita niște lacrimi de care nimeni nu vrea să știe nimic. Mai încolo, la parterul unui
POEZIE by Vasile Baghiu () [Corola-journal/Imaginative/14279_a_15604]
-
Vasile, prietenul meu, înota Pe străzi întortocheate Si bufnița, Bufnița-l însoțea cu ochii ei luminoși Luminându-i unda, luminându-i și mâna Care prindea copacii cu frunzele lor Divers colorate în toamna târzie, Goblen auriu, roșu cărămiziu, verde brun, Presimțiri de ploaie, Presimțiri de lacrimi. Convoiul urcă dealul încet și Vasile, prietenul meu și Bufnița lui Cad în înalturi. Silva, silva Strigă bufnița cu ochii ei luminoși Dintre frunze. Amo, amo, amare Cântă Vasile, cântă Vasile În perdeaua de ceață
Istorii by Doina Cetea () [Corola-journal/Imaginative/2765_a_4090]
-
înota Pe străzi întortocheate Si bufnița, Bufnița-l însoțea cu ochii ei luminoși Luminându-i unda, luminându-i și mâna Care prindea copacii cu frunzele lor Divers colorate în toamna târzie, Goblen auriu, roșu cărămiziu, verde brun, Presimțiri de ploaie, Presimțiri de lacrimi. Convoiul urcă dealul încet și Vasile, prietenul meu și Bufnița lui Cad în înalturi. Silva, silva Strigă bufnița cu ochii ei luminoși Dintre frunze. Amo, amo, amare Cântă Vasile, cântă Vasile În perdeaua de ceață care Se lasă
Istorii by Doina Cetea () [Corola-journal/Imaginative/2765_a_4090]
-
își avea atelierul meșterul de stele, iar sub laur se întindeau imperiile ceții dinspre nordul tău moldav "Vezi ce rostești deasupra rîului, memoria lui e nemuritoare" cum versurile din Luceafăr pe care mi le-ai recitat în latină ca o presimțire a fiecărei vocale-regină, a fiecărei consoane-mareșal. azi am fost deodată în toate insulele pierdute: insula Ada Kaleh, Insula Șerpilor Insula Raiului și le-am salvat împreună pentru o dimineață în insula cea de toate zilele din Bucureștiul cel de toate
Poezii by Liliana Ursu () [Corola-journal/Imaginative/9768_a_11093]
-
această perioadă rămăne și cea a trecerii frontierei interne invizibile: optănd pentru Europa, eroul începe să aștearnă pe hărtie construcțiile teoretice care ăi vor aduce celebritatea. Jurnalul optează pentru sinceritatea totală, mărturisind la fiecare pagină insatisfacțiile de diferite ordine, angoasele, presimțirea morții, totul sub o formă de-a dreptul literară. Iată vibrația primăverii, mai puternică decăt mersul nenorocit al istoriei: "Zi magnifică. Un cer lichid, de un intens albastru, așa cum Lisabona nu-l mai are după venirea primăverii, un soare fierbinte
Jurnalul tuturor sincerităților by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Imaginative/12877_a_14202]
-
Sorin Lavric În orice semiotician se ascunde o natură magică cu aplecări demiurgice. Presimțirea că, mane-vrînd cuvinte, va putea găsi adevărul nu-l va părăsi niciodată. E în el o nevoie teribilă de a crede că limba are o înțelepciune prin care, dacă o va descoperi, va intra în posesia enigmelor lumii. În ochii
Gorgona semiotică by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6402_a_7727]
-
veșnic?). Sau drama, fără nici un fel de adîncime sau compasiune (deși dedicată atoatesuferitorului Perpessicius), a pasagerului sinucis în camera de hotel. Nu ne privește de ce. Celebră, atît cît poate fi de celebră o romanță, e Aquarelă (dedicată Claudiei Millian - în presimțirea, poate, a jucăriilor stricate?), cu orașul ei necunoscut, spălat de ploi. Ploi care nu dizolvă lumea, nici pe departe, ci doar îi amestecă, pastelat, culorile. Lipsa de avengură, chiar și în problemele cele mai vitale, lipsa de curaj, chiar, a
Facilități by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7860_a_9185]
-
îți ating rănile mâinile mele sunt vindecătoare. Adevărat e adevărat ce ți-au spus, am dansat pentru el de când abia învățasem să merg de când nu-mi aduc aminte pentru el am dansat, pentru umbrele din labirint pentru umbrele mele - teama, presimțirea de copil. Când îmi lingea mîinile și fața, recunoscător și-mi spunea, în felul lui, soră, rareori simțeam că în aceeași mișcare putea să mă devore am aflat mai mult din poveste de la străini altă dată. Da, am dansat în
Poezie by Ioana Ieronim () [Corola-journal/Imaginative/3855_a_5180]
-
aici formula cam ciudată, dar elocvent de persistentă - "Doamna Zoe". Așa a rămas pînă la sfîrșit. La Facultatea de Filologie (adică Facultatea de Litere din timpul comunismului), pentru studenții ceva mai evoluați de la începutul anilor '60, care trăiau doar din presimțirea și apoi din nostalgia culturii veritabile, profesorii se împărțeau, tacit și definitiv, în două grupuri inconfundabile: "ai noștri" și "ai lor". în fruntea primului grup trona, incontestabil, Tudor Vianu: ar fi deci inutil să-i descriu componența și viziunea. Tot
Doamna Zoe by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Imaginative/10616_a_11941]
-
Mitică. Trebuie să ne punem, totodată, întrebarea dacă înfricoșările absorbite cu nonșalanță de această lume nesigură pe picioarele sale, nu găsesc în structura interioară a scriitorului de care ne ocupăm un sistem de traume care o fac să resimtă acut presimțirile nenorocirilor, ca în gîndurile Vetei care privind "comédiile" de la "lunion" nu-și poate scoate din minte că l-a lăsat acasă pe Chiriac curățindu-și țeava puștii, care Chiriac poate că a uitat glonțul pe țeavă.
Caragiale și sindromul spaimei by V. Mîndra () [Corola-journal/Imaginative/15271_a_16596]
-
Negoițescu prea reci și neinspirate, o viziune cam seacă prin urmare, în care înseși făpturile celeste din lirica voiculesciană îi apar criticului de o „senzualitate îngrijorătoare”, îngerii lui Blaga tânjitori, bolnavi, iar psalmii lui Arghezi mai îndată sfidând fiorul sacru, presimțirea (doar aceasta!) a divinității fiind ofranda altor argheziene stihuri. Aspră, în opinia noastră, restrictivă vedere, dar în același spirit în care I. N. considera tradiția Mioriței ca prea apăsătoare asupra spiritualității românești, întreaga noastră cultură, la rându-i, nerelevându-i
Lirică religioasă by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Imaginative/13324_a_14649]
-
să fie? - să fie astfel, încît deodată să se lase o împăcare de hău, tăcuta întreținere cu cel pe care-l bănuim iubindu-ne? nici înduplecare, nici eu un altul. doar regăsire. adînc. nu se cerșește la poarta luminii ce presimțire ne face însă să te dăruim atît iubirii cît și morții, roză? Cu gură de prunc cu gură de prunc printr-o răsuflare de muribund lizieră de lizieră mai urcînd o treaptă căutătorul căutînd fiind unul și același mersul pe
Poezie by Andrei Zanca () [Corola-journal/Imaginative/12106_a_13431]
-
și așteaptă, prin curți, pisicile se întind, femeilor li se îngustează ochii și se prefac în pisici, când te gândești că, oriunde ai fi, ar fi mai bine să fii altundeva... Și exact în clipa aceea blîndă și generoasă o presimțire a unui mârîit metalic s-a iscat, o vibrație crescendo asvârlind neliniște și n-am fost în stare decât să țip și să fug. Peste Milano se revărsau armonii de aramă aurită din sute de biserici. Ajunsă la Hotel Margherita
O vizită la Dino Buzzati by Maya Belciu () [Corola-journal/Imaginative/10278_a_11603]
-
cu Emil îi făcea prăjiturile lui preferate în vitrina cu bibelouri ținea porumbelul mort care între timp se descompusese oasele lui albe străluceau printre penele răvășite ca o dovadă vie a purității celui plecat. Scriu noaptea într-o dureroasă dezordine presimțirea unui dezastru mă îndeamnă să nu mă opresc vocea mea tandră ca o piatră de moară macină-n gol cuvinte mereu înaintea mâinii acum că hârtia s-a împuținat văzând cu ochii mâna mea scrie mic și fără vreun semn
Poezie by Claudiu Komartin () [Corola-journal/Imaginative/12350_a_13675]
-
în țară. ...Abia aștept s-o revăd pe R. La plecarea mea din "La Chapelle-Anthenaise", spre Paris, în gară, Maria încerca să nu plîngă. Nu putea nici să vorbească. într-un tîrziu, a putut scoate un început de frază: "Am presimțirea că nu te voi mai vedea!" și mai tîrziu: "Dacă nu te-ntorci decît peste șaptesprezece ani, cum ai făcut acum... n-ai să mai găsești pe nimeni la Moară... și poate nici pietrele...". Roagă-te, Maria, pentru noi, îi
Scrisoare din Paris uitată în paginile Vieții Românești - Eugen Ionescu () [Corola-journal/Imaginative/11980_a_13305]