887 matches
-
neascultarea poruncii divine, uitând că, după Hristos, vina nu este decât a noastră. Este drept, Israel nu urcă scara progresului său de bunăvoie, ci este tras împotriva voinței sale. Destinul sinuos al Israelului, de la Avraam până la sfârșitul veacurilor, este o pribegie continuă, după cum remarcă Hans Urs von Balthasar: "La fiecare pas, Israelul pierde ceva față de Dumnezeu pentru ca, în final, să piardă însăși rostul său, intrând în Pământul Făgăduinței doar ca rămășiță"29. Înainte de a-i judeca, trebuie să ne amintim un
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
vii și mai promițătoare viața și posibilitățile de realizare acolo peste ocean. În zonele de contact sau de conviețuire cu comunitatea săsească, românii au suferit o puternică influență ce îndemna spre emigrare. Între cei ce au luat în mâini toiagul pribegiei ca să se îndrepte spre acele mirifice meleaguri, primii care s-au arătat receptivi a lua parte la această mare aventură s-au aflat și ciobanii din Mărginime ca și cei din Țara Oltului, ce și-au abandonat familiile și turmele
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
Lucru și eu l-am lăsat și-n Montana am plecat Să iau servici ca la noi. M-am făcut cioban la oi. Frunzuliță flori mărunte, iată-mă că-s baci la munte. Făcînd comparație cu situația altor ortaci de pribegie ce acceptaseră să intre să lucre la fabrică, în atmosfera înăbușitoare, în fumul halelor, la banda rulantă sub strictețea supraveghetorilor vreme de 12 ore în fiecare zi, ciobanul nostru ajuns în Montana își exprima satisfacția în cântec: «Parcă-i mai
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
au răsculat împotriva lui Ladislau Cumanul și a călugărilor catolici, sub conducerea căpeteniei lor Oldamir, în anul 1282. Ciocnirile dintre răsculați și trupele regale au avut loc la Houd, în gura Mureșului. Înfrânți, cumanii cu Oldamir în frunte iau calea pribegiei și se refugiază în ținuturile românești stăpânite de tătari, după Augustin Bunea pe valea Dunării, în Țara Românească, iar după alți istorici în Moldova. Aflând de retragerea cumanilor de sub stăpânirea sa, Ladislau Cumanul pleacă personal în fruntea unei oștiri ungurești
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
de mare pedagog), Cea mai nouă metodă de învățare a limbilor (1648), Lumea sensibilă în imagini (1654). La 1654, Comenius era rechemat la Leszno (Lissa), unde va rămâne puțină vreme din cauza tulburărilor politice, fiind forțat din nou să ia drumul pribegiei, stabilindu-se la Amsterdam. Aici, se va ocupa de educarea unor copii de viță nobilă, și, concomitent de tipărirea operelor sale într-o ediție completă intitulată Opera didactica omnia. Tot aici își va încheia existența, într-un moment în care
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
Patriei de la Pankov (nota V. I.) „Nu-ți mai spun nimic ponoare, lanuri unde pâinea coace, glasul tânăr de tractoare, bătrâneștile cerdace? Nu-ți tresare oare-n sânge, cu acorduri lungi și vii, coarda dorului ce plânge sub arcuș de pribegii? Ai lăsat țara desculță, înglodată-n umilință, cu pestelcă sărăcuță și c-o singură catrință, o găsești împodobită cu avuturi și odoare ca-ntr o neînchipuită, mândră zi de sărbătoare.“ („Chemare“, Glasul Patriei, 10 decembrie 1957) PETRESCU Gh., prof. dr.
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
în schimb, o democrație originală; nici în parlament și nici în guvern nu avem nici un țăran și nici un muncitor, mai originală nici că se poate, o asemenea democrație e de unică folosință, ca hârtia igienică. Îi voi vedea luând drumul pribegiei, cel mai adesea la cules căpșuni sau în construcții, pe drumuri europene, și, cu toate că plecarea pare de bună voie, seamănă cu o alungare din țară care îmbracă straiul elegant al libertății și nu zdrențele sărăciei. În urma lor vom auzi alte
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
călăuzit pe toți cei care voiau o ieșire din „raiul habsburgic”, care refuzau binefacerile regimului reprezentat de pajura bicefală. Toți cei care, asemenea preotului Andrei, n-au înțeles din textul jurământului cuvântul Podanik (supus, vasal), au ales calea bejeniei și pribegia, considerată calea demnității și libertății. ranii români din Bucovina își părăseau locurile de așezare și din cauza situației economice: lipsa pământului care aparținea proprietarilor boieri (nobili), mănăstirilor sau domeniului imperial; lipsa unor gospodării întemeiate cu case, acareturi (în locul acestora aveau niște
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
Rusia postsovietică în așa-zisele dezbateri cu partea română pe tema Tezaurului, joaca de-a șoarecele cu pisica cu diplomații și factorii de decizie de la București, îndepărtează la ani-lumină perspectiva revederii Tezaurului nostru în locurile de unde a plecat, într-o pribegie fără de sfârșit. În 1973, când descopeream documentele privitoare la Tezaur, era o poveste reală de al cărei sfârșit fericit nu mă îndoiam; în 1990, speram că „a venit timpul !”; în 2013 am revenit în lumea basmelor cu bine cunoscutul sfârșit
Românii şi politica externă rusească : un secol din istoria Tezaurului românesc "păstrat" la Moscova : (studiu şi documente) by Viorica MOISUC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100997_a_102289]
-
de ordin politic, economic, militar-juridic, cultural, până la știrile diverse și chiar adnotările polemice și umoristice. Comentariile sunt în general mai puține și axate cu prioritate pe Situația din țară. O secvență aparte a sumarului o reprezintă de fiecare dată “Pagina pribegiei”, înfățișând la zi statutul juridic al exilatului, dar și posibilitățile de asistență a românilor refugiați în diferite țări ale globului. O altă rubrică este acordată “Declarațiilor” politice, ideologice, culturale, dar și acestea reduse ca dimensiuni. Se observă interesul redacției pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286600_a_287929]
-
r., periodic subintitulat „Tribună de luptă românească pentru eliberarea și unitatea națională”, se spune: „Născut în vremuri de restriște, el vine să răspundă unei chemări de firească solidaritate, adresându-se tuturor românilor ce rătăcesc pe drumul lung și anevoios al pribegiei [...] Așezându-se pe linia primatului național, «Curierul român» nu va servi decât un singur crez: cauza națională. Îl va servi cu toată tăria și cu toată căldura, fără nici o ambiție partizană.” Sub raport politic, se reproduc fragmentar declarațiile de la Londra
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286600_a_287929]
-
după abia o lună, curtea imperială este zguduită de rebeliunea lui An Lushan, căreia îi urmează un război civil de mai mulți ani. Poetul este nevoit să-și părăsească familia și să plece din capitală, petrecându-și viața în peregrinări. Pribegia și sărăcia ce-l hărțuiau permanent l-au ajutat să cunoască și mai bine realitățile sociale. În această perioadă, scrie multe din valoroasele sale poeme în care exprimă profunda simpatie față de nevoiași și repulsia față de situația haotică din țară. Reprezentative
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
știam mai multe despre moarte decât știu morții. Dar capul meu (presupun că era capul) clocotea de vedenii, năluciri, halucinații. Care nu erau visuri sau coșmaruri. Coșmarurile au o portiță de scăpare... Amintirile cele mai pregnante sunt cele ale vagabondărilor, pribegiilor, În care Îmi simțeam inima grea. Într‑una din aceste vedenii mă găseam pe o stradă, Într‑un oraș, În căutarea unui loc unde trebuia să‑mi petrec noaptea. În cele din urmă l‑am găsit. Am intrat În ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
făcea plăcere. În scurt timp, redactorul-șef, profesor de limba română, constată că noua angajată are posibilități intelectuale cu mult peste cerințele funcției sale. O încurajă să scrie. După câteva zile, Luana îi aduse " Întoarcerea acasă", o compoziție duioasă despre pribegia înșelătoare a celor ce caută împlinirea printre străini: Cine n-a trăit departe de casă nu știe ce înseamnă să revii, după ani, acolo unde te-ai născut, acolo unde sunt părinții, frații, prietenii și cunoscuții. Acasă! Ce poate suna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
din amintire, din amintiri tandre și delicate și nu din deznădejdea neputinței, de ce stă atât de mult copilul ăsta?! o zi superbă de început de mai, prin grădini miresmi de primăvară dulce, înfloriți pomii, liliacul și sufletul meu plecat în pribegie grea, n-am mai văzut-o pe Ana de când am așteptat-o prima oară în viața mea și am cerșit iubire, acum stau aici ca un tâlhar așteptând un copil străin care s-a uitat în ochii ei și i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
al doilea an de apariție mai pregnant literar-culturale se dovedesc a fi numerele din iulie-august 1952 și din februarie 1953. Th. Cazaban se referă la comemorarea lui I.L. Caragiale și comentează volumul Iphigenia de Mircea Eliade, șapirografiat în Editura Cartea Pribegiei, în timp ce Nicoară Beldiceanu scrie articolele polemice Consecințele politicii moscovite și Probleme de istorie românească, N. Morcovescu - Forma internă a exilului, L.M. Arcade - comentariul Literatura mâinilor murdare, vizând compromisurile comuniste, iar Aristide Burileanu - o cronică severă în marginea literaturii lui Constantin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289339_a_290668]
-
note evidente ale unui lirism dinamic, corectând astfel imaginea falsă a unui țăran visător și incapabil de acțiune : „E în firea păstorului să fie visător și energic visător când stă, în singurătatea muncilor, ori câmpiilor, pe lângă turma lui, energic în pribegiile pe drumuri și în luptele cu ceea ce îi stă împotrivă " Densusianu explică dorul și, jalea prin chiar felul, specific de viață al ciobanilor „ Nota nostalgică nota mai mult de resignare, de stăpânire a sufletului de revărsări vijelioase ceea ce se exprimă
Metodica folclorică şi concepția folcloristică la Ovid Densusianu by LIVIU MIRON () [Corola-publishinghouse/Science/1692_a_2975]
-
apăreau Curentul românesc, după 24 iulie 1949, Curierul creștin. Buletinul Bisericii Române Unite și Chemarea, cu apariție săptăm`nală, editată de N.S. Govora, și România. Foaie românească independentă, care anunță `n 1951 că aici și-a `nceput activitatea editura „Cartea Pribegiei”. La Rio de Janeiro apărea `n șir de mărgărite. Literatură, Folclor, Artă, Știință, Critică. Publicație trimestrială, editată de Cercul cultural „Andrei Mureșanu”, `nființat din inițiativa lui Ștefan Baciu și Faust Brădescu, iar la Sao Paolo, Căminul. La Sttugart apărea Orizonturi
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
patru tablouri”, în versuri. În 1947 emigrează în Franța. Prezența lui în presa românească a exilului este sporadică și nesemnificativă, reducându-se la publicarea unor poeme („Revista scriitorilor români”) și la câteva comentarii literare („Anotimpul”, „Cronicarul”). În 1952, Editura Cartea Pribegiei, creată de Grigore Manoilescu în Argentina, îi multiplică romanul Cerul era putred, prefațat de Mircea Eliade. „Nu voi releva aici meritele acestui prim roman, nu voi vorbi despre paginile admirabile, în care retrăiesc melancoliile portului dunărean, și arborii lui, și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285947_a_287276]
-
la nivelul transfigurării artistice, organizat pe câteva cicluri: Cartea robilor, Cartea oamenilor singuri, Cartea plecărilor și Cartea iubirilor rănite. „Povestirile” refac atmosfera „întâmplărilor” de altădată, reconstituind în subsidiar drumul exilat al unei conștiințe ce își surprinde cu dramatică vibrație vârstele pribegiei. SCRIERI: Filosofia Kabalei, București, 1942; Sfârșitul omului nou, București, 1943; Logica lui Hegel, București, 1944; Valoarea idealului, București, 1945; Cerul era putred, pref. Mircea Eliade, Valle Hermoso, 1952; ed. Cluj-Napoca, 2003; A doua poartă, Ciudad de Mexico, 1981; Cenușa amintirilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285947_a_287276]
-
Litere, arte, științe”, „Convorbiri despre limbă” (susținută de Ion Gorun) ș.a. Numărul din 3 septembrie 1919 se deschide cu o tabletă de Emil Isac, Budapesta. Principalul colaborator al rubricii „Litere, arte, științe” este Leon Feraru, cu versuri (Cântecul de leagăn, Pribegie, Sonete, Poeme,), proză scurtă (scrisă anterior, împreună cu D. Anghel) și mențiuni istorico-literare: Un manuscris al poetului Dimitrie Anghel, „File uitate” de Dimitrie Anghel și Leon Feraru. La aceeași rubrică apar texte de Barbu Nemțeanu și Barbu Lăzăreanu, discursul la Academia Română
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289895_a_291224]
-
procese de presă, din cauza cărora va trebui să se refugieze, în 1912, peste Carpați. O vreme este corespondentul la București al unor ziare germane. Până la intrarea României în război, tipărește „romanul” Oameni din Ardeal (1915, reeditat în 1919 cu titlul Pribegie) și este administrator la revista „Solia”, în care îi apar, sub semnătura Iuliu Giurgea-Bradu, articole și nuvele, acestea din urmă urmând a fi strânse, în 1917 (sau în 1918), în volumul Povestea primăverii, care, „suprimat” de cenzura germană, va fi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287286_a_288615]
-
anii de dinainte și de după cel de-al doilea război mondial. În ansamblu activitatea de traducător a lui G. este meritorie, ea contribuind la procesul de sincronizare a literaturii noastre cu cea occidentală. SCRIERI: Oameni din Ardeal, București, 1915; ed. (Pribegie), București, 1919; Povestea primăverii, București, [1917]; ed. 2, București, 1920; Domnița Fărănume, București, [1920]; ed. 2, București, 1944; Iedera, București, [1921]. Traduceri: Franck Adams, Taina înecatei, București, [1934], Jur s-o ucid, București, f.a.; Pearl S. Buck, Casa de lut
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287286_a_288615]
-
Meyrink, Golem, București, f.a. (în colaborare cu I.U. Soricu și V. Munteanu); T. S. Stribling, Electorii, [București], f.a.; Daphne Du Maurier, Golful Francezului, Craiova, 1992. Repere bibliografice: L. I.[Leontin Iliescu], „Oameni din Ardeal”, UVR, 1915, 11; Andrei Braniște, „Pribegie”, CLI, 1920, 24; Al. Bogdan, Prozatori grăbiți, LUT, 1922, 33; Scarlat Struțeanu, „Iedera”, „Viitorul”, 1922, 4162; Predescu, Encicl., 363; G. Călinescu, Prostologicon, JL, 1939, 42; Liviu Bratoloveanu, Cazul Jul. Giurgea, „Spectator”, 1944, 25. V.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287286_a_288615]
-
88], a rămas văduvă. ... ea era deseori provocată de bolile necruțătoare Cronicarii români n-au fost întotdeauna preocupați de cercetarea pricinilor care provocau morțile voievodale. Pentru ei, Voievozii, cei mai mulți insuportabili - pedepsiți câteodată prin maziliri, pierderi ale averilor acumulate ilicit și pribegii umilitoare, nu mureau pur si simplu. Când catadicseau să vorbească despre cauze, ea făcea loc supozițiilor. Ici-colo doar o aplicare către precizie. Cum se întâmplă cu autorul acelor cronici puse multă vreme pe seama lui Nicolae Costin („Pseudo - M. Costin”), care
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]