725 matches
-
Da' parcă au fost adăugate niște linii suplimentare pe Bay 2! — Se pare că s-a supraîncărcat și așa, domnule. — Să se remedieze imediat, ați Înțeles? — Sperăm să rezolvăm problema cât de curând, domnule. Ușa se Închise și Barnes se reașeză În fotoliu. Norman Îi auzi vocea În Întuneric. — La drept vorbind, nu-i vina lor. Navele astea n-au fost concepute pentru sarcinile pe care le suportă acum și... ah, În sfârșit! Luminile se aprinseră din nou. Barnes zâmbi. — Parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
strălucitoare. O privi câteva secunde, dar nu se Întâmplă nimic. Doar sfera. Lustruită, perfectă, imobilă. O mai privi o vreme, dar nu era nimic de văzut. — Norman, dacă deschid acum trapa, ai să cobori liniștit? — Da, Beth. Oftă și se reașeză În fotoliu. Cât timp ar fi urmat să stea adormit? Ceva mai puțin de șase ore. Era bine. În tot cazul, Beth avea dreptate: trebuia să se predea. — Norman, de ce te uiți la banda aia? Privi iute În jur. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
trebuie să fie la birou. X își pregătește o cafea. Deschide frigiderul. scoate untul și două felii de șuncă. închide frigiderul. taie o felie de pîine. Cafetiera pufăie ca o locomotivă. Ceașca plină de lichid negru, în momentul cînd o reașază pe farfurioară, face clang. Zgomotele casnice îi fac nespus de bine lui X. X își mănîncă sandvișul. X își bea cafeaua. X se gîndește la vocea din creierul său. este o voce pe care o aude pentru prima dată. o
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
ascunzători. Lui X îi este din ce în ce mai foame. se ridică, se duce în bucătăria restaurantului, își prepară un sandvici cu șuncă. trece apoi în spatele tejghelei și-și umple un pahar cu bere. Lui X îi place numai berea draft. X se reașază la masă și mănîncă privind strada inertă. După ce termină, lasă o bancnotă de zece și ceva mărunțiș pe o farfurioară, lîngă mașina de încasat a patronului. X revine la biroul său și lucrează fără întrerupere pînă la ora cinci după-amiaza
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
proaspete pe umeri, s-a dus în apropierea mării adulmecând boarea sărată și ascultând valurile sparte în dig. Pe plaja pustie, câțiva îngrijitori greblau nisipul umed, speriind pescărușii care se ridicau țipând, în fâlfâit leneș, pluteau un timp și se reașezau, îngrămădiți unii într-alții, ca o turmă îmblânzită. Până în 2 Mai a mers pe jos, erau câteva sute de metri, peste podul glisant, în urma unei căruțe cu coșuri mari de nuiele care săltau goale. A ajuns înainte de ora 7, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
răspunzând cu aceeași voce egală, fermă și ușor plictisită: legea asta spune, nu putem încălca legea, și Andrei Vlădescu: bine, dar eu ce fac? Unde să mă duc? Să rămân în stradă? Celălalt ridicând din umeri în timp ce-și reașeza ochelarii pe șaua nasului, Andrei Vlădescu continuând: eu ce fac? și celălalt: îmi pare rău, nu știu, nu e treaba noastră, exact ce vi s-a spus mai înainte, și Andrei Vlădescu: dar asta e absurd și nedrept! Iar celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
în urmă și avea rădăcini și mai vechi, poate încă din anii lui de școală, în vremea războiului și imediat după război, când i se spusese ori înțelesese singur mai degrabă că vremurile tulburi sau nesigure vor trece, se vor reașeza lucrurile și va fi nevoie de oameni capabili și nu făcea altceva decât să se cufunde seară de seară în cărțile groase de matematică ale tatălui său și poate moștenise de la el înțelegerea și aplecarea spre cifre. Dar nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
care vorbea, gândindu-se: „Ce m-a apucat? Ce-mi veni să-i vorbesc în felul ăsta? N-am nici un motiv, mare brânză c-a murdărit niște hârtii...“, însă incapabil să se oprească și uitându-se la ea urât și reașezându-se furios pe pat, trăgând din țigară și în clipa aceea pricepând că totul nu fusese decât un pretext, că era furios de la început, imediat după venirea ei, când se așezase la masă și nu alături de el pe pat, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
se odihneau pe platforma de ciment a unei stații, la marginea drumului, pregătindu-și mîncarea la un foc de bețe. Un camion camuflat era parcat lîngă șine. Era plin de colaci de sîrmă, pe care acești ingineri de transmisiuni o reașezau Între stîlpii de telegraf. — Doamnă Hug... asta-i calea ferată spre Woosung! În timp ce aburii scăldau cabina șoferului, camionul se opri. Începu să-și schimbe direcția. LÎngă Jim, paznicul japonez aprindea o țigară pentru drumul de Întoarcere. Jim Îl trase de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de la fereastră. Se simțea Întotdeauna În largul său când se lăsa pe spate. - Erai mult mai amuzant până nu te-ai apucat de scris, a continuat. Acum păstrezi pentru tipar orice idee pe care o consideri interesantă. Existența li se reașezase Într-o normalitate lipsită de ambiții. Hotărâseră că, dacă erau mai strânși la pungă, Își puteau permite să păstreze apartamentul, de care Tom, cu atașamentul domestic al unui motan bătrân, se legase. Vechile stampe de pe pereți, cu scene englezești de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
textele cu diacritice, nu mă voi atinge de manuscris pentru tehnoredactare, cu toate că primul ciclu l-am citit ieri seară. Probleme voi avea În mod sigur și cu textul doamnei Nechita, Întrucât l-a revizuit și completat, astfel că va trebui reașezat pe format, dându-mi peste cap și imaginile aferente. Nu mai vorbesc de corectură, la o primă privire găsind deja destule greșeli de culegere. Azi am dat la tipar antologia Cenaclului „Mugurii“ și volumul Ioanei Cristiana Cernea, propuse de poetul
Ultima sută by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91673_a_93187]
-
față, precum cu un fluture dezmembrat în părțile sale componente total neatractive când nu sunt în zbor, nu are cum să nu încerce o reașezare a lucrurilor. Criticul se dovedește, aparent, un cititor impenitent. Dar criticul care nu știe să reașeze cuvintele la loc, până la poezie, până la țipătul care le-a generat, nu este convingător. Nici unul dintre criticii noștri nu poate tăgădui preocuparea pentru poezie "în intimitate", trebușoară ascunsă cu abilitate din complexul "maturității critice" în fața "copilăriei artei, a ingenuității creației
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
a semnala această eroare. Nu mă voi întoarce acasă însă fără cecul premiului, grație căruia, în sfârșit voi reuși să ajung la zi cu plata datoriilor, a taxelor și impozitelor, a ratelor și contribuțiilor etc. etc., spre a mă putea reașeza liniștit în fața paginii albe ș.a.m.d., dar scurt, scurt, stimabile, dacă mă iubești! Nu veți găsi totul aici, dar decât nimic mai bine mai nimic, asta în cazul în care n-aveți de lucru ci de ființă... Rareș și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
R. Cândea, profesor al acestei universități: „Însăși înființarea universității austriece din Cernăuți a fost o sfidare a durerii poporului românesc [...]. La Cernăuți, prin cuvântul regal, care proclamă această Universitate pe veci românească, s-a desființat un drept uzurpat de alții, reașezându-se poporul nostru în vechile sale drepturi, câștigate prin jertfa lui, prin suferința lui, prin vrednicia lui, pe pământul îngrășat cu sângele lui”. În anuarul Universității pentru anul de studiu 1921/1922, sunt publicate cuvântările pentru inaugurarea acestei instituții ale
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
unor elemente decisive care să meargă în altă direcție, mă ratașez explicației preluate de Régis Burnet: Considerații tactice ghidează probabil această alegere. Grigore cel Mare dorește să dea un chip (veut donner un visage) Bisericii din vremea sa. Să ne reașezăm în context: la sfârșitul secolului al VI-lea, invaziile se cam potolesc, iar barbarii sunt instalați cam pretutindeni în vechiul Imperiu Roman. Nu sunt toți creștini, nici nu mai încape vorbă. Se cuvine așadar ca Biserica să declanșeze o vastă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
unor motive biblice. Interesantă mi se pare asumarea personajului de către literatură și metamorfozele sale. Mă voi opri doar asupra câtorva mostre 23. Într-o piesă de teatru, Jesus der Christ, terminată în 1855, dar reprezentată abia în 1864, Albert Dulk reașază datele evanghelice în jurul cuplului fatidic Iuda-Maria Magdalena. Iuda și Magdalena sunt amanți, dar iubirea lor nu se împlinește din cauza lui Isus, care o fascinează pe tânăra femeie. Aceasta spală picioarele Mântuitorului cu parfumul hărăzit nunții sale cu Iuda. La rândul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
în secolul XXI. Campania publicitară dusă în jurul evangheliei gnostice s-a bazat pe o interpretare tendențioasă a conținutului, așa cum vom vedea ceva mai încolo. Totuși, ea a prins atât de bine, încât specialiștilor onești le va fi foarte greu să reașeze lucrurile în matca lor firească. „Taina trădării” nu e doar o formulă a sfântului Irineu al Lyonului. E o provocare teologică și filozofică de acută, ba chiar aș zice, permanentă actualitate. Încă nu s-a scris o metafizică a trădării
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
grămadă pe poarta largă, Adam începe să plângă și să se jeluiască, smulgându-și părul de pe cap și din barbă și aruncându-se cu fața la pământ. Când, dimpotrivă, sufletele se îndreaptă către poarta strâmtă, chipul i se luminează și el se reașază pe tron „râzând de bucurie”. „Poarta strâmtă este a drepților; ea duce la viață și cei care trec printr-însa merg în rai” (cap. XI). Proporția între mântuiți și condamnați este de unu la șapte mii. Etapa următoare: locul judecății
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
scrisese Lal, „poate foarte bine fi noua Americă. Accesul la mecanisme centrale de date ar putea da naștere unui nou Adam.“ Ei, era foarte straniu ce se pomenea domnul Sammler că gândește Întins În camera lui, Într-o clădire veche. Reașezându-se În loc, clădirea Își crăpase tencuiala, și de-a lungul acestor crăpături piezișe el Înscria mintal anumite propuneri. Conform uneia dintre acestea el, personal, stătea deoparte de toate evoluțiile. Dintr-un sentiment de deferență, datorită vârstei, din bune maniere, câteodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
lăptos. Îmi pare rău, aici e locul unde se Îmbucă discul În lampă, a zis Karl și a ridicat lanterna magică s-o aranjeze. Pentru câteva clipe s-a făcut iarăși beznă, Însă visul a fost reluat de Îndată ce Karl a reașezat lanterna cum se cuvine. O prințesă cu plete blonde, Îmbrăcată Într-o rochie albastră, apăruse În foișorul castelului și Îl implora pe tânăr să urce la ea. — Pe el Îl cheamă Golo, a explicat Karl. Stătea Întins pe podea cu
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
era ca În amintirea ei, subțire, bine bronzat, desculț, În sarong, adesea În spatele celorlalți ca să-și lase soția În centrul atenției. Margaret nu-și mai văzuse mama de vreo zece ani și se Întrebă dacă ar mai recunoaște-o. A reașezat În cutie fotografiile, afară de una, și a făcut ordine pe masă. Apoi a luat ziarul pe care i-l dăduse Bill Schneider și a privit iarăși, de astă dată cu lupa, fotografia articolului Însemnat de el. Inutil. Imaginea a devenit
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
cercul „alcoolicilor anonimi”, unde sufletele solidare își varsă, pe umărul de lângă ele, amarul. Zâmbește trist, dar liber și simte voluptatea libertății ca pe o pasăre liberă a văzduhului. Păpușarul o zărește și-i strunește bine încheieturile. Aceeași impasibilitate i se reașază pe chip. Poveștile se mai aud, dar foarte departe. Nu le mai pricepe sensul. A obosit de atâta joacă. Într o noapte senină, va privi cu mare curaj luna sidefie, fantomatică arătare cântată cu glas răgușit de trubadurii întârziați și
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
sufletul lui nu se mai mărea. Era tot prea mic pentru ea, și femeia asta care-i stătea gânditoare, alături, nu voia să renunțe la aripile ei albastre care îi mai aminteau de zborul lor printre stele... Apoi s-a reașezat tăcerea...O tăcere calmă și liniștită, contrastând puternic cu marea agitată a lăuntrului lor.. Cine era acest neașteptat prieten care va ajunge exact în locul opus unde-și va duce ea crucea? De ce închipuise pentru ea filosofia lumii? Umilită, și-a
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
făptura ale cărei acte sunt controlate exclusiv de talamus. Și-o imagina cu mare ușurință pradă unei comoții nervoase. Continuă s-o supravegheze din umbră. La capătul celor zece minute, fata se ridică, se destinse întinzându-și brațele și se reașeză. Își scoase pantofii și, răsucindu-se, se întinse pe iarbă. În clipa aceea îl văzu. ― E-n regulă ― îi șopti Gosseyn. Eu sunt. Cred că m-ai auzit venind. Desigur că era o minciună, dar cum fata sărise în sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
bulibașă, mare hoț! Încercă avocatul s-o dea pe glumă, simțind că în preajma sa se află un om care, fără să-i spună nimic, a ghicit mobilul vizitei sale în tabără. - V-am furat ceva? - Gândurile, bulibașă, gândurile... și se reașeză pe pernă, privindu-l atent în ochi pe omul ce purta pe retină o sumedenie de însemne de înțelepciune, greu de găsit chiar în cărțile de învățătură. - Ei bine, domnule avocat, copilul căutat nu e la noi în șatră. Nici
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]