1,058 matches
-
dar uneori mai vine pentru a-i împărtăși pe credincioși, „parohul dintr-un alt oraș vecin, numit Huși”. În continuare, misionarul își exprima regretul că n-a putut vizita orașul Huși, „nici măcar biserica noastră, din pricina numeroaselor incursiuni ale tătarilor, care roiesc în acele părți”. Preciza faptul că această biserică n-a fost vizitată nici până acum de monseniorul Giovanni Battista Zamoyski (1633-1647), episcop catolic de Bacău, dioceză în care erau, după opinia misionarului, circa 100 de case de unguri catolici care
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
o utopie salvatoare, o răsplată a sacrificiului vieții care se trece prea repede. ..." Există !...Fii tu însuți acum ! zice-Aurora, O, suflet mare,-i timpul că să-ți formezi un trup ! Grăbește-te-a-ți alege, într-alte focuri, ora În care să-ți roiască nemuritorul stup ! S-a și-ncleștat cu noaptea sălbatică trompetă ! O buza vie muscă din aeru-nghețat ; Din turn în turn, un aur pur naște, se repetă, Chemând din spații fastul trecutului uitat !" (apud Paul Verlaine, Aria Semiramidei) A.B.Ce cărți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
în tren, în autobuze - cărți în limba engleză. E foarte discret, nu l-am auzit până acum să vorbească decât câteva cuvinte în maghiară și engleză. Soția lui, cu o înfățișare foarte plăcută, e o ființă mai solară, zâmbește și roiește în jurul soțului ca o adevărată muză protectoare. Acest eșantion de „umanitate panonică” reușește să-ți spargă toate clișeele antimaghiare induse de propaganda românească naționalistă. La o altă masă, mai departe, stau ucrainenii și georgienii (solidaritate ex-sovietică și antirusească în anumite
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
Dumnezeu, zise el unui înger ce trecea. Dacă nu-l ai în tine, nu există pentru tine și în zadar îl cauți, zise îngerul serios. Odată el își simți capul plin de cântece. Asemenea ca un stup de albine, ariile roiau limpezi, dulci, clare în mintea lui îmbătată, stelele păreau că se mișcă după tactul lor; îngerii ce treceau surâzând pe lângă el îngânau cântările ce lui îi treceau prin minte. [...] iar un înger, cel mai frumos ce l-a văzut în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
și drame a căror rezolvare pare a fi extincția. În Melancolie, imaginea copleșitoare a unui bocet al cosmosului domină: De umbre lungi purtatu-i sicriul [cel] de nouri/ Și firea-ntreagă plânge în înmiite-ecouri/ Plâng stelele frumoase și în de aur roi/ Se-nșiră l-a ta moarte în luminos convoi 300. Tristețea primordială de care pomenea I. Negoițescu are la bază plânsul universului genuin 301, consumat în sine, dar care se propagă și în elementele sale disparate. În elementele acestea domnește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
și fără să se mai uite înapoi. Eduard citi jurnalul Clarei pe peron. Trenul lui Bobo plecase de mult, venise noaptea, dar el nu se putea dezlipi de banca de pe peron și de caietul studențesc mototolit. Toate întrebările care-i roiseră la început prin cap (cum? de unde? de ce acum?) își pierduseră orice rost în fața cuvintelor Clarei. Clara descria ceva nou, necunoscut lui. Ceva nou și fascinant. Avea un alt mod de a privi viața. Un mod dificil și nu întotdeauna plăcut
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cé cei mai mari dédeau mai devreme și acela fécea și pentru el. Dar mai mulți féceau așa pentru cé aflau cé n-au nimic și féceau și pentru ceilalți. Dar acum, toaté lumea se gîndea la Buhin și se roiau În bancé. Fetele duceau mîinile la guré și féceau „ch-h”. Se Întorceau unul la altul. Dupé ce se rupea o bucaté și cédea jos, trebuia sé Închizi cutiuța și s-o Învelești Într-o foaie de caiet, pe care-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
aș mânca cărțile mele - nici că mi-ar păsa de ger... Mi-ar părea superbă, dulce o bucată din Homer, Un palat borta-n părete și nevasta - o icoană. Pe păreți cu colb, pe podul cu lungi pânze de painjen Roiesc ploșnițele roșii, de ți-i drag să te-uiți la ele! Greu li-i de mindir de paie și apoi din biata-mi piele Nici că au ce să mai sugă. - într-un roi mai de un stânjen Au ieșit
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Dumnezeu, zise el unui înger ce trecea. - Dacă nu-l ai în tine, nu există pentru tine și în zadar îl cauți, zise îngerul serios. Odată el își simți capul plin de cântece. Asemenea ca un stup de albine, ariile roiau limpezi, dulci, clare în mintea lui îmbătată, stelele păreau că se mișcă după tactul lor; îngerii ce treceau surâzând pe lângă el îngînau cântările ce lui îi treceau prin minte. În haine de argint, [cu] frunți ca ninsoarea, cu ochi albaștri
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
tu vei netezi cu mâna ta molatecă și alba, creții de pe fruntea mea, tu c-o sărutare vei însenina-o! Și o să te iubesc, o să te iubesc cum îmi iubesc patria, cum iubesc pe Dumnezeu! Poesis!... Prin straturile de flori roiau fluturii nopții... arborii înfloriți își plecau ramurile îngreunate de flori albe și roza pe frunțile noastre - parfumul îmbătător al primăverei {EminescuOpVII 199} împluse cu suflarea sa răcoare și virgină piepturile noastre, gură-n gură îi sorbeam suflarea, ea, cu genele
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
nu mai puteau distinge nimică, ci un caos vânăt - roșu părea că pirotește și mă-nvîrtește mereu, până ce mă trezeam căzut pe iarba câmpului. Eram tâmpit, absurd, idiot. Astfel stam adese înmormîntat în iarba mirositoare, albaștri și mici fluturi de vară roiau prin flori, un soare cald îmi ardea drept în creștet, totul era frumos cum îs frumoase zilele de var... eu singur numai nu cugetam nimica. Zile întregi cutreieram câmpii până ce dădeam de râu. Acolo, de pe podul lui de lemn, mă
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
deveniră serioase, nalte. Astfel se roagă o stea universului, un împărat lui Dumnezeu, o-mprăteasă Madonei. Acele note nu erau mărgăritare pe gâtul unei dorminde, ci erau înfocate stele de aur cari electrizau aerul, stele de aur ce s-amestecau și roiau strălucite în seninul idealului. Era unul din acele cântări eterne ce lebăda le cântă murind, o reverie a cerului, compusă de maestrul divin în țipătul inimei sale: Palestrina. Priveam la acea copilă în care muzică și poezie păreau a se
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
surâzând alene, adormirăm amândoi - adică mi[e]- mi părea că nu adorm. Ci-mi părea că dormeam pe-un pat de flori albe în mijlocul câmpului cu iarbă verde, luna fugea prin cer, stelele luceau ca aurul, [ca] albinele păreau a roi pe lângă noi, iar razele lunei atingeau patul nostru, astfel încît el se rădica, încet, încet în sus cu noi cu tot. Pământul dispărea și ajunserăm în locul unde stelele roiau împrejur, se izbeau de fețele noastre palide, plouau și ningeau pe
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
fugea prin cer, stelele luceau ca aurul, [ca] albinele păreau a roi pe lângă noi, iar razele lunei atingeau patul nostru, astfel încît el se rădica, încet, încet în sus cu noi cu tot. Pământul dispărea și ajunserăm în locul unde stelele roiau împrejur, se izbeau de fețele noastre palide, plouau și ningeau pe noi ca o ploaie de picături de aur. Noi dormeam pare-că, deși vedeam totul, ea părea albă ca argintul, iar o mână a mea era pusă pe nevrute între
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
de zei abia lovite de lumina roșie a făcliei, a cărei raze treceau fulgerătoare pe chipurile urieșești și negre de zei în umbra umedă a columnelor, încît părea că după fiece piatră, din fiece umbră sclipesc ochi sinistri, izvoare subțiri roiau de sub picioarele zeilor și se pierdeau în pământ... din când în când flacăra roșie a făcliei, izbucnind mai tare, zvârlea dungi de lumină în deșertele hale, prin arcadele sumbre și sure, prin columnele reci... și nimeni, nimeni în acest lăcaș
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Am fost pur și simplu uimiți: nici măcar Pavia nu se putea lăuda cu asemenea fortificații. Cu cât ne apropiam de porți, cu atât lumea din jurul nostru devenea mai numeroasă. Intra și ieșea din strada principală printr-o seamă de ulițe, roind într-un du-te-vino colorat și plin de zarvă, care culmina la intrarea în cetate. Unii pe jos și unii călare pe măgari și în care trase de boi cu coarne enorme; alții coborau din bărci minuscule de-a lungul canalelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
praf În ochi ca să stăm cu botul pe labe și să nu gândim cu capul nostru. Până la urmă, În noaptea aceea am dormit la Catinca. Am pus țara la cale până spre dimineață, când În sfârșit am adormit, cu mintea roind de planuri explozive, În care se descătușau toate frustrările mele ținute atâtea luni În frâu, proces În care sticla de whisky, scoasă Între timp de sub pat, și-a avut rolul ei. Dintre toate, două idei aveau să fie puse În
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
și tu puțin, Înainte de a o deschide. Când am auzit ce-ai spus azi, până și eu te-am crezut doar un maimuțoi lăudăros. Nohachiro Îl puse să meargă Înaintea lui, ținându-și strâns mâna pe mânerul săbiei. Gâze albe roiau În Întunecimea care se lăsa. Lumina lămpilor dinăuntru se revărsa pe veranda bibliotecii, care tocmai fusese stropită cu apă. — L-am adus pe Maimuțoi, spuse Nohachiro, Îngenunchind. Kahei apăru pe verandă. — E aici, va să zică? Auzind vocea de deasupra capului său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Ieyasu e un om la care trebuie să fim atenți, dar este inteligent și nu avem de ce ne teme Întru totul de el. Cei din clanurile Matsunaga și Miyoshi sunt ca muștele și se găsesc destule putreziciuni În jurul cărora să roiască, cum le stă lor În fire, să se ia după stârvuri. Singurii dumneavoastră inamici cu adevărat periculoși sunt călugării-războinici din Honganji, dar ei Încă nu-l tulbură prea mult pe stăpânul meu, cred. Atunci, mai rămâne doar o singură persoană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Încins și sufocant. Mirosul de pește crud și zarzavaturi conservate agresa simțurile. Și nu numai atât, dar alimentele adunate În catități mari din Sakai și Kyoto fuseseră despachetate și Îngrămădite Într-o dezordine Îngrozitoare. Peste mâncare și În jurul lui Nobunaga roiau muște. Aici pute! mârâi el, furios. Apoi, intrând În camera unde se gătea, continuă, fără a i se adresa cuiva anume: — Ce-i asta? Numai mizerie! Numai risipă! Aveți de gând să gătiți pentru onoratul nostru oaspete În putoarea asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu putere și, dintr-o dată, ai fi zis că e toiul verii: hamalii umpleau magazinele și se certau În timp ce mâncau; afară, infanteriștii se strecurau printre care trase de boi, răcnind Încoace și-ncolo. De-a lungul străzilor, muștele bâzâiau și roiau peste bălegarul cailor și al boilor. — Ți-ai revenit cu sănătatea? Îl Întrebă Mitsuharu pe Mitsuhide. — Precum vezi, zâmbi Mitsuhide. Era mult mai amabil decât fusese la Sakamoto, iar culoarea Îi revenise În obraji. Când plănuiești să pleci? — M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
era Încă deasă, dar o auroră roșie ca focul Începuse să infiltreze cerul de peste munți și, ca de obicei, porțile de răchită erau deschise pentru ca trecătorii să circule Încoace și-ncolo. Oamenii se Înghesuiau prin porți, iar lăncile și puștile roiau Într-o Învălmășeală nemaipomenită. Numai drapelele erau ținute În jos, pe când soldații se buluceau să treacă. — Nu vă Împingeți! Nu vă pierdeți firea! Ariergarda să aștepte un moment În fața porții. Văzând toată confuzia, unul dintre comandanți Încercă să facă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
unele cazuri, putem bănui și o oarecare atmosferă culturală (căci unele Doamne scriau și citeau), cu cărți și icoane (rugăciunea fiind un exercițiu obligatoriu) - Doamnele (și când rămâneau văduve) erau foarte rar singure. Erau înconjurate de Domnițe (mai multe fete roiau în preajma Elenei Rareș - Stana, Maria, Ruxandra, Eufrosina - sau a Ruxandrei Lăpușneanu - Anghelina, Tudora, Cneajna, Teofana, Martina, Trofana, Nastasia; ele erau preparate spre a deveni neveste de voievozi - Ana, fiica lui Petru Rareș, a fost soția lui Vlad înecatul, iar sora
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
conducere și de execuție, mare parte din sarcinile managerului fiind delegate echipelor. Reprezintă o cultură specifică mediilor caracterizate printr-un grad ridicat de profesionalism, prin dinamism, ceea ce o face capabilă de adaptare la nou. d) Cultura de persoane/existențială (gen "roi"), aflată sub patronajul lui Dionysos, valorizează din plin indivizii, rolul managerului limitându-se la coordonarea activităților. Reprezintă o cultură ce se regăsește mai rar la nivelul organizațiilor. Activitățile derulate se caracterizează prin profesionalism și un nivel crescut al expertizei. Deși
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
am informat pe Mohora. I-am zis: "Lasă-ne, e aprobată, gata. E în programul nostru de activități, de măsuri, gata!". Au fost niște ochi de la Securitate pe Cenaclu, că acolo se citeau texte din astea. S.B.: Subversive. D.T.: Și roiau acolo foarte mulți băieți cu ochi albaștri în perioada "Quasar"-ului. Dan Merișca mă informa permanent. A ieșit foarte bine ca eveniment și au scos și reviste, numere speciale, foi. Și s-a perpetuat, după care, din păcate, Merișca a
[Corola-publishinghouse/Science/84949_a_85734]