754 matches
-
polițiști... ambulanță... Sigur..., cred că înțeleg... Dar Iuliana..., cum ...cum ai venit aici? De unde ai aflat tu?”. Marian Malciu ... Deși știa, simțea și înțelegea că nu va fi auzit, oarecum independent de voința lui, a început să-i vorbească: „Iulia! Surioara mea dragă, te văd! Adică... te simt, sora mea scumpă! Simt că ești aici, lângă mine... Nu plânge, sora mea frumoasă! Te aud și mă doare plânsul tău. Trece și asta. Toate sunt trecătoare în viața de pe pământ și tu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
că are un cuvânt greu oriunde... - Așa este... Sunt liniștit. Presimt că va fi totul bine. Dumnezeu mă va ajuta.... Este o chestiune de credință și nu fac nimic din interes. - Aha! Nu ai în gând să te apropii de surioară prin faptele tale de caritate... - Te rog! Știi bine că nu sunt un profitor, iar surioara la care te gândești... a dat semne că nu-i sunt absolut deloc indiferent. Mă place în mod sigur așa cum sunt.... ca om. Nu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Dumnezeu mă va ajuta.... Este o chestiune de credință și nu fac nimic din interes. - Aha! Nu ai în gând să te apropii de surioară prin faptele tale de caritate... - Te rog! Știi bine că nu sunt un profitor, iar surioara la care te gândești... a dat semne că nu-i sunt absolut deloc indiferent. Mă place în mod sigur așa cum sunt.... ca om. Nu vede în mine medicul de care are nevoie fratele ei... - Excelent! Așa trebuie... Deci, este clar
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
o recunoscuse pe Iuliana ori ea era prea ascunsă de celelalte persoane. Luminița de dincolo de retină a funcționat și de data aceasta. A țintit atent în direcția pe care aceasta i-a indicat-o și a distins silueta Iuliei. - Vino, surioară! Te văd, sora mea dragă... S-au îmbrățișat lung. Iuliana plângea înăbușit. Nu se putea abține. A venit lângă ea Laura și a cuprins-o pe după umeri, șoptindu-i: - Nu trebuie, te rog mult! Curaj! Tinu nu are voie să
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
profund încât nu pot să nu îi fac voia... Iar voia ei este să te întorci acolo, printre ei... Și nu pot să mai întârzii... Operația este în curs să se termine. Profesorul a dat ordinul :"Închidere durală etanșă !" Adio, surioară, sau mai bine zis, pe curând... Alunecare lină pe un pat cu rotile care o duce din blocul operator spre salonul de reanimare care poartă misteriosul nume de S. I. P. O. Medicul anestezist Alindora Bosch, la căpătâiul ei, nu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
se simtă adăpat cu o sevă binefăcătoare. Nedefinita fantomă alburie care era capătă contur și o culoare albastră-argintie. Începe să perceapă, ca și în timpul voiajului în țara spiritelor, gândurile celei care susține că ar fi sora ei. Fă un efort, surioară ! Din nou Alindora m-a rugat să te salvez. Era vineri 13 și fără mine nu putea face nimic. Dar oare viața se cheamă salvare ? Eu mă simt bine în lumea spiritelor de unde pot ieși când vreau și face ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
a sufletului a devenit mult mai anevoios după suferințele prin care a trecut din nou. Spiritul violet îl îmbrățișează cu un fel de disperare și transferul de antimaterie este atât de evident de parcă s-ar face între două vase comunicante. "Surioară, o să îi dau ascultare din nou Alindorei și o să te retrimit printre cei care se numesc vii. Corpul ei mă ajută uneori să vin și eu printre voi..." Spiritul alb-argintiu începe să perceapă din nou gândurile celuilalt spirit și are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
o pune sora ta pe care nu o recunoști și care nu s-a bucurat în viață nici de un tată care să o iubească așa cum te-a iubit pe tine, nici de un bărbat ca Victor. La bună vedere, surioară !" * * * Din nou timpul nu are nici o măsură pentru Dora. Este noapte ? Este zi ? Monitoarele nu încetează să își facă datoria în sala abia iluminată, animată doar de sufluri ciudate și de clipitul lămpilor de semnalizare. La scurte intervale, o umbră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
dispozitiv, făcut de obicei din cupru, pe care femeia îl introduce în vagin și care împiedică fixarea ovulului în uter, astfel încât sperma lui tati să nu-l poată fertiliza. Lottie o privi circumspectă. — Zău, mamă ... Sophie îi făcu cu ochiul surioarei sale. — Nu trebuie să inventezi povești din astea, oricum noi nu credem o vorbă din basmul ăsta cu vaginele, nu-i așa? Eu și Lottie știm că pe copii îi aduce domnul Barza, ca în Dumbo, nu-i așa, Lots
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
dor de bunicuța? - Nu. - Da’ de tăticu? - Nici. - De mămica? Adriana tace și eu pălesc cuprins de panică. - Cum se poate „soi pocit”, între surâzându-i bolnav de iubire. Cum se poate să-ți amintești numai de mine? Nici de surioara ta nu-ți mai aduci aminte? Nici de coșulețul tău cu lăcățel?... - Du-mă acasă, scâncește Adriana. - Unde „acasă”, copil nefericit?... - „Dincolo”. - Nu sunt încă destul de bine pregătit, răspund, îngălbenindu-mă. Numai dacă moare Gloria, spun ca pentru mine, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Nora. - „Unde e omul meu?” mă întrebă Herma, alintându-se. - „S-a dus”, răspunsei furioasă, că n-am fost lăsată să dorm. - „S-a dus?”, făcu Herma, speriată, încercând ca de obicei să-și pocnească degetele: „Bine”, a mai zis surioara mea îmbrăcându-și ciorapul, „mă duc să-mi pârâi oasele”. Nu cred să-i fi rămas vreunul netrosnit: craniul, fălcile și nasul, bazinul: peste tot au trecut roțile locomotivei. „Nora vorbea domol. Nu izbuteam întotdeauna să desprind vreun tâlc din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
seama, nu este astăzi decât o farsă. De fapt te hârjonești atâta până nu Împlinești șaptesprezece ani, când e un anticlimax absolut. Dă mâna cu un nobil virtual de vârstă mijlocie.) Da, excelența voastră, cred c-am auzit-o pe surioara mea pomenindu-vă numele. Trageți un fum - sunt țigări foarte bune. Sunt... ăăă... Coronas. Nu fumați? Mare păcat! Presupun că nu Îngăduie regele. Da, dansez cu plăcere. (Așa că ocolește Încăperea În pași de dans, pe melodia ce se aude de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
neliniștitoare pentru ruși. Ziarelor se comunică următorul cântec pe care au început să-l cânte țăranii acolo: Frunză verde baraboi, Ne-a făcut maica pe doi, Unul miercuri, altul joi Ș-a umplut lumea cu noi. Ș am avut o surioară, Ce-a umplut lumea de pară! Maica s-a luat prin țară Să ne strângă grămăjioară Să ne deie-n Bălți la școală (Mai bine-am muri de boală!). Muscălește să-nvățăm Și la oaste să intrăm! Muscălește-oi învăța
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
stat cu chirie la stat). Ba chiar, după ce fratele meu a vândut jumătate din grădina intravilană a casei părintești din Adjud (6.000 de euro mi-au revenit mie banii s-au împărțit la patru, la doi frați și două surioare) și prozatoarea Doina Popa a făcut împrumut de la bancă (de 3.000 de euro în franci elvețieni, plătiți dublu), am reușit să cumpăr și o mașină Dacia Sandero, acum șase ani. Am avut locuri de muncă, am vechime neîntreruptă din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
-mi cere mie contraservicii critice, fiindcă o să obții exact efectul contrar. Parol! Prietene, dacă sentimentele tale față de mine se calibrează în funcție de laudele pe care le aștepți dintr-o cronică a mea, m-am lămurit în legătură cu prietenia ta. Poate ai înțeles, surioară (am început să vorbesc ca într-un roman de Radu Aldulescuă, că fratele mai mic pe care nu-l mai recunoști are un alt sistem de valori decât tine - și că nu-l vrea moale și modelabil ca plastilina. El
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
unde am stat plicticos de mult. N-am mai vizitat-o niciodată de atunci, dar nu pot uita Întunecimea casei și căldura dinăuntru plină de aburi. Ne Întoarcem În sfîrșit acasă, unde aflu uluit că barza mi-a adus o surioară. În acest punct, mirarea din mine a lucrat cu atîta intensitate, Încît am ieșit intrigat În curte unde țin minte În amănunt cum am cercetat duzii Înalți, lipsiți de frunze, umbra rară a coroanelor lor goale, soarele cu dinți și
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
hai să coborâm pe malul fluviului să vedem ce mai fac fetițele, le-a zis Bob. E vineri seara, o să fie toți fătălăii ăia acolo. Hai și noi! Nu, a zis Farah. Nu vreau să merg. Johan, te rog! Hai, surioară, fii drăguță! Hai să ne distrăm nițeluș. Ce zici, Johan? Toată lumea știe că au țâțișoarele cele mai formidabile din tot orașul. Vreau să le văd rochițele alea scurte din care li se văd bucu lițele, zău așa! Johan a zâmbit
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
Înalte, pulpe musculoase și Își legănau pe umăr gentuțele cu mărgele. Hei, băieți, au strigat, mișto mașină! Hai, băieți, să vă arate mămica ce are pentru voi! Hai, a zis Johan și a ieșit din mașină. Pe dracu’, nici vorbă! Surioară, oprește-l! Băiatu’ ăsta-i dili mache rău! Johan, vino ’napoi, vino, l-a rugat Farah, e primejdios! Dar el ajunsese destul de departe, mergea cu pas săltăreț, ca de obicei, cu mâinile În buzunare. Johan, l-a chemat Farah șoptind
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
Doar ai promis că astă-seară mergem la cinema. Ai zis c-o să petrecem o seară plăcută, liniștită. Păi, asta și facem, a zis Johan. Totul e așa de... liniștit! Bine, atunci ne-ntoarcem acasă. Eu una m-am săturat! Ei, surioară, a zis Bob. Ia și tu una și-o să te simți mai bine! De unde naiba faceți voi doi rost de chestiile astea? Johan a dat din umeri. De oriunde. De peste tot. Te rog să nu mă minți! Când mă plimb
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
n-a fost prea târziu. Știi că eu n-am vrut să vin. Acum mă bucur că am venit. Dacă nu aflam cine suntem, am fi continuat cu iubirea noastră până la păcat ajungând la incest. Ce vom face de-acum, surioară? — Vom lupta cu noi înșine ca să ne putem comporta ca niște frați. Va fi foarte greu să treci de la o stare la alta, plângea în hohote Alexandru. Văzând cât de distrus era, Teofanei i s-a făcut milă de el
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
ești mai mare ca mine?a zâmbit Alexandru. — Vezi că poți să zâmbești, nu numai să plângi? Sigur că sunt mai mare, că atunci când mi-am luat lumea în cap nu m-am împiedicat de tine prin casă, zâmbesc amândoi. — Surioară, surioară, numai pe tine te mai am. Pe ai mei nu-i mai văd cu aceiași ochi, mai ales pe mama. Cum a putut să facă asta? — Nu-i mai condamna. Ce-a fost a fost. Crezi că ei se
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
mai mare ca mine?a zâmbit Alexandru. — Vezi că poți să zâmbești, nu numai să plângi? Sigur că sunt mai mare, că atunci când mi-am luat lumea în cap nu m-am împiedicat de tine prin casă, zâmbesc amândoi. — Surioară, surioară, numai pe tine te mai am. Pe ai mei nu-i mai văd cu aceiași ochi, mai ales pe mama. Cum a putut să facă asta? — Nu-i mai condamna. Ce-a fost a fost. Crezi că ei se simt
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
cu care vine Alexandru, altfel s-ar fi prezentat mormântul — Te-am căutat printre stele atâția ani, mamă, și acum vin să te las printre flori, plânge Teofana, smulgând buruienile și depunând buchetul de flori lângă cruce. — Nu mai plânge, surioară, se apleacă și Alexandru s-o ajute în timp ce Vasile Mocanu aprinde lumânările. — Tată, să găsești o femeie să aibă grijă de mormântul mamei și-ți las bani s-o plătești. — Eu am să mă ocup de lucrul acesta, surioară. Îți
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
plânge, surioară, se apleacă și Alexandru s-o ajute în timp ce Vasile Mocanu aprinde lumânările. — Tată, să găsești o femeie să aibă grijă de mormântul mamei și-ți las bani s-o plătești. — Eu am să mă ocup de lucrul acesta, surioară. Îți promit. Fii liniștită! A doua zi, duminică, era planificat ca Teofana și Alexandru să meargă în orașul unde lucra el. N-au mai avut chef de așa ceva. Teofana a hotărât să se întoarcă acasă, deși toți au insistat să
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
alte fapte, tot la drama care-i copleșea ajungeau. Nu-mi vine să cred prin ce trecem. Parcă trăiesc povestea altcuiva nu a noastră, se zbuciuma Alexandru. — Nu te mai gândi la asta, îl mângâie Teofana. — Îmi va fi greu, surioară, îmi va fi greu. Când mergi la serviciu te vor asalta problemele și-ai să vezi cum uiți de necazuri. Fetele de la birou te vor înveseli. — Mă vor întreba cum a fost, că știau despre intenția mea cu tine. Ce
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]