1,389 matches
-
poate distinge cu ochiul liber. Cu un binoclu de 7x30 sau de 10x50, se obține o pată flu, dar șansele de a observa stele constitutive sunt slabe. Rezolvarea în stele începe cu telescoape mici (de exemplu: 114/900); cu un telescop având obiectivul cu diametrul de 200 mm, se pot observa, cu ușurință, zeci de stele diferite, cu magnitudinea de până la 14, iar roiul este rezolvat. Căutarea este foarte ușoară. Constelația Hercule formează un trapez: dacă se plasează cu latura mare
Messier 13 () [Corola-website/Science/311969_a_313298]
-
obiectiv din Almeria este Alcazaba o fortăreața arabă, construită în seculul 10 de către Caliph de Cordoba Abdar Rahman al III-lea. În Gergal, Sierra de los Filabres, se poate vizita un centru astronomic unde se poate găsi cel mai puternic telescop din lume. Se pot vizita multe sate de troglodiți care merită vizitate pentru a vedea cum aceștia stau în peșteri săpate în dealuri. Satul Santa Fe de Modujar merită văzut. Almeria are multe festivaluri incluzând Carnavalul și Săptămânile Sfinte. Totuși
Litoralul spaniol () [Corola-website/Science/315933_a_317262]
-
animale, si un loc de joacă pentru copii. Aici s-au filmat filme gen western precum “A fist full of dollars”. Cost: €17 for adults €9 for children Aflat în Gergal, Sierra de los Filabres, acesta prezintă cel mai puternic telescop din lume. Satele Troglodiților Acestea sunt numeroase aici și merită vizitate, mai ales pentru a vedea cum încă multe familii trăiesc în case făcute în peșteri săpate în lateralul stâncilor. Acest ring este un ring de faimos de coride care
Litoralul spaniol () [Corola-website/Science/315933_a_317262]
-
și "Ventuze"), Viziunea Vizuinii are eroi pozitivi care se transformă în negativi, ca imediat să facă saltul înapoi, în pozitivi, și tot așa, observați în metamorfozele lor de un autor care își citește lumea la microscop, și-o apropie la telescop, o desenează și, la urmă, își mîngîie, pe calea textului, dulăii Codin și Mozoc. Dar iată personajele lui Marin Sorescu, căci ele contează, în primul rînd: Ursul (Ursu, Domnul Urs), animal omnivor, om de litere și inginer silvic, șeful Ocolului
Povestea ursului din pădure by Ioan Holban () [Corola-journal/Memoirs/14174_a_15499]
-
unei mici stele aflate dincolo de Neptun. Sedna (denumit în mod provizoriu ) a fost descoperit de către astronomii Mike Brown (Caltech), Chadwick Trujillo (Observatorul Gemini) și David Rabinowitz (Universitatea Yale) în timpul campaniei duse începând din 2001 cu camera "QUEST" de la Yale a telescopului Samuel Oschin de la Observatorul Palomar situat în apropiere de San Diego (California, Statele Unite ale Americii). Ei au descoperit la 14 noiembrie 2003 un obiect care se deplasa cu vreo în raport cu stelele în și în consecință situat la o distanță de
Sedna () [Corola-website/Science/316078_a_317407]
-
Diego (California, Statele Unite ale Americii). Ei au descoperit la 14 noiembrie 2003 un obiect care se deplasa cu vreo în raport cu stelele în și în consecință situat la o distanță de circa Observații ulterioare efectuate în noiembrie și decembrie 2003 cu telescopul "SMARTS" de la "Cerro Tololo Inter-American Observatory" (Regiunea Coquimbo, Chile) și telescopul Tenagra IV de la Observatorul W. M. Keck (Hawaii) au pus în evidență orbita extrem de eliptică a obiectului. Mai târziu, obiectul a fost identificat pe vechi imagini luate la telescopul
Sedna () [Corola-website/Science/316078_a_317407]
-
2003 un obiect care se deplasa cu vreo în raport cu stelele în și în consecință situat la o distanță de circa Observații ulterioare efectuate în noiembrie și decembrie 2003 cu telescopul "SMARTS" de la "Cerro Tololo Inter-American Observatory" (Regiunea Coquimbo, Chile) și telescopul Tenagra IV de la Observatorul W. M. Keck (Hawaii) au pus în evidență orbita extrem de eliptică a obiectului. Mai târziu, obiectul a fost identificat pe vechi imagini luate la telescopul Samuel Oschin cât și pe altele ale proiectului "Near Earth Asteroid
Sedna () [Corola-website/Science/316078_a_317407]
-
telescopul "SMARTS" de la "Cerro Tololo Inter-American Observatory" (Regiunea Coquimbo, Chile) și telescopul Tenagra IV de la Observatorul W. M. Keck (Hawaii) au pus în evidență orbita extrem de eliptică a obiectului. Mai târziu, obiectul a fost identificat pe vechi imagini luate la telescopul Samuel Oschin cât și pe altele ale proiectului "Near Earth Asteroid Tracking". Aceste fotografii mai vechi au furnizat poziția obiectului Sedna pe o mai mare proporție a orbitei sale și au permis astfel să se calculeze parametrii acestei orbite cu
Sedna () [Corola-website/Science/316078_a_317407]
-
și 50 de zile, adică o valoare neobișnuit de lungă. Oamenii de știință au presupus că perioada de rotație ar fi încetinit prin impactul gravitațional al unui mare companion binar, similar cu efectele lui Charon asupra lui Pluto. Observații ale Telescopului Spațial Hubble în martie 2004 nu au permis să fie identificați sateliți. Măsurători ulterioare făcute de la telescopul MMT au sugerat o perioadă de rotație de 10 ore, tipică pentru obiecte de această talie. Sedna este obiectul cel mai rece din
Sedna () [Corola-website/Science/316078_a_317407]
-
de rotație ar fi încetinit prin impactul gravitațional al unui mare companion binar, similar cu efectele lui Charon asupra lui Pluto. Observații ale Telescopului Spațial Hubble în martie 2004 nu au permis să fie identificați sateliți. Măsurători ulterioare făcute de la telescopul MMT au sugerat o perioadă de rotație de 10 ore, tipică pentru obiecte de această talie. Sedna este obiectul cel mai rece din Sistemul Solar, cu o temperatură minimă de 25 K (), urmat fiind de Eris cu circa 30 K
Sedna () [Corola-website/Science/316078_a_317407]
-
sunt mai late la ecuator. Vânturile aici sunt printre cele mai puternice din întreg Sistemul solar, datele înregistrate de Voyager indicând maxime de 500 m/s. Atmosfera lui Saturn, de obicei calmă, prezintă uneori structuri și elemente specifice; în 1990 telescopul Hubble a observat o uriașă formațiune noroasă lângă ecuatorul lui Saturn, care dispăruse în 1994 când Voyager a depistat o altă furtună, mai mică. Furtuna observată în 1990 are un caracter ciclic, manifestându-se odată la aproximativ 30 de ani
Saturn () [Corola-website/Science/298210_a_299539]
-
editi; Eiusdem liber De Crepusculis et nubium ascensionibus" și s-a bucurat de o mare reputație în perioada Evului Mediu. Studiile lui Alhazen au influențat dezvoltarea ulterioară a opticii și ne referim aici la câteva aplicații practice, cum ar fi: telescopul, microscopul și aparatul fotografic. Marele erudit islamic se ocupă și de subiecte ca: lentila, oglinda, reflexia, refracția luminii, descompunerea acesteia în culori, vederea binoculară, viteza finită a luminii, propagarea rectilinie a acesteia. De aceea, pentru editarea acestui Tratat de optică
Alhazen () [Corola-website/Science/312260_a_313589]
-
petrol în Ajunul Crăciunului din anul 1883. Alexander Bain transmisese deja imagini prin telegraf în 1840, dar discul Nipkow a îmbunătățit procesul de codare. S-a adresat oficiului imperial de brevete din Berlin pentru a solicita un brevet cu privire la un "telescop electric" pentru "reproducerea electrică a obiectelor luminoase", în categoria "aparate electrice". Brevetul i-a fost acordat pe 15 ianuarie 1885, retroactiv de la data de 6 ianuarie 1884. Nu se știe dacă Nipkow a mai încercat vreodată realizarea practică a acestui
Paul Nipkow () [Corola-website/Science/337089_a_338418]
-
prin intermediul hărții desenate de Betty sub hipnoză, în 1964. La vremea respectivă, niciun astronom care a studiat harta nu a putut-o desluși, motiv pentru care credibilitatea cazului a avut de suferit. Însă opt ani mai târziu, când au apărut telescoape mai performante și au fost descoperite alte două stele noi, mai mulți savanți au început să dea de capăt misterului hărții. În 1963, niciun astronaut de pe planetă nu știa poziția stelelor respective. Ele au fost descoperite de om abea în
Cazul Betty și Barney Hill () [Corola-website/Science/317108_a_318437]
-
cât și Saturn posedă câmpuri magnetice mult mai puternice decât cele terestre (Uranus, Neptun și Mercur sunt de asemenea magnetice) și dispun ambele de centuri de radiații. Efectul de auroră polară a fost observat pe ambele planete, mai clar, cu telescopul Hubble. Aceste efecte de auroră par să fie provocate de vânturile solare. Pe de altă parte, lunile planetei Jupiter, în special Io, sunt la rândul lor surse importante producătoare de aurore. Aurorele sunt formate de curenții electrici din câmpul magnetic
Auroră polară () [Corola-website/Science/306524_a_307853]
-
avut loc în 1988; o planetă în jurul stelei Gamma Cephei a fost detectată de astronomii canadieni Bruce Campbell, G. A. H. Walker și Stephenson Yang. În data de 26 februarie 2014, NASA a anunțat confirmarea descoperii a 715 exoplanete cu ajutorul telescopului spațial Kepler. Patru din cele 715 planete sunt de aproximativ 2,5 ori mai mari decât Pământul și orbitează în aria locuibilă a stelei lor, definită ca distanța față de stea la care temperatura la suprafață este propice vieții în mediul
Exoplanetă () [Corola-website/Science/318854_a_320183]
-
uriașă tânără (are mai puțin de 60 milioane de ani). Masa ei este de 3.000 de ori mai mare decât cea a Pământului, iar distanța de la Pământ este de 130 ani-lumină. A putut fi studiată prin vizualizare directă cu ajutorul telescopului VLT din Chile (vezi mai sus), ocazie cu care analiza spectrografică a dezvăluit constituția sa: metan amestecat cu oxid de carbon. Viața extraterestră pe HR 8799 c este foarte puțin probabilă. Exoplaneta Corot-9b a fost descoperită încă de acum câțiva
Exoplanetă () [Corola-website/Science/318854_a_320183]
-
aspect specific al aselenizării. Prin urmare această variație este considerată un indicator cheie că ipoteza "„aterizarea este o farsă”" constituie de fapt adevărată teorie a conspirației. O altă componentă a teoriei falșificării se bazează pe argumentul că observatoarele profesionale și Telescopul Spațial Hubble ar trebui să poată face fotografii de la locurile aselenizărilor. Argumentul se bazează pe ideea că, dacă telescoapele "pot vedea la marginea universului", atunci ar trebui să fie în măsură să facă fotografii locurilor aselenizărilor. Asta înseamnă că marile
Teorii privind falsificarea aselenizării în programul Apollo () [Corola-website/Science/304222_a_305551]
-
constituie de fapt adevărată teorie a conspirației. O altă componentă a teoriei falșificării se bazează pe argumentul că observatoarele profesionale și Telescopul Spațial Hubble ar trebui să poată face fotografii de la locurile aselenizărilor. Argumentul se bazează pe ideea că, dacă telescoapele "pot vedea la marginea universului", atunci ar trebui să fie în măsură să facă fotografii locurilor aselenizărilor. Asta înseamnă că marile observatoare din lume (precum și Programul Hubble) sunt complice acestei falsificări prin refuzul de a realiza fotografii ale locurilor de
Teorii privind falsificarea aselenizării în programul Apollo () [Corola-website/Science/304222_a_305551]
-
lume (precum și Programul Hubble) sunt complice acestei falsificări prin refuzul de a realiza fotografii ale locurilor de aselenizare. Imagini ale Lunii au fost luate de Hubble, inclusiv din cel puțin două locuri de aselenizare ale programului Apollo, dar limitele rezoluției telescopului Hubble face imposibilă vizualizarea obiectelor lunare de dimensiuni mai mici de 55-69 metri, ceea ce este insuficient pentru a vedea clar orice loc de aselenizare. Leonard David a publicat un articol pe space.com pe 27 aprilie 2001, în care a
Teorii privind falsificarea aselenizării în programul Apollo () [Corola-website/Science/304222_a_305551]
-
vedere orbită inițial înaltă a probei europene SMART-1 este dificilă observarea vreunui obiect”", a declarat Foing într-un interviu pe space.com. The Daily Telegraph (Londra) a publicat un articol în 2002 în care spune că astronomii europeni au folosit telescopul VLT pentru a vizualiza ceea ce a rămas pe Lună din sondele Apollo. Potrivit articolului, Dr. Richard West a declarat că echipa sa va avea curând "o imagine de înaltă rezoluție de la unul dintre locurile de aselenizare a programului Apollo". Marcus
Teorii privind falsificarea aselenizării în programul Apollo () [Corola-website/Science/304222_a_305551]
-
de ani-lumină, pentru că la această distanță galaxiile (quasarii) se deplasează cu 85-90% din viteza luminii, ceea ce înseamnă că ce-i dincolo de ei / ele nu putem fizic vedea ( viteza de deplasare a luminii = 300,000 km / sec.) Deci ce vedem cu telescoapele cele mai performante este orizontul universal sau cosmologic. Universul vizibil ar fi constituit din cca 10 de stele cuprinse în cca 10 de galaxii de mărimea Căii Lactee. Universul este format din: Uneori reziduurile stelare devin mai dense decât o stea
Structura și arhitectura universului () [Corola-website/Science/310523_a_311852]
-
nu exista. Timp de aproape cincizeci de ani de la descoperirea lor, Titania și Oberon nu au putut fi observați cu niciun alt instrument decât cel al lui William Herschel, deși astăzi ei pot fi văzuți de pe Pământ chiar și cu telescoapele folosite de amatori. Toți sateliții lui Uranus au fost botezați după personajele lui William Shakespeare sau Alexander Pope. Numele Oberon provine de la Oberon, regele zânelor din "Visul unei nopți de vară". Numele tuturor celor patru sateliți ai lui Uranus cunoscuți
Oberon (satelit) () [Corola-website/Science/319610_a_320939]
-
(sau prescurtat SDSS) este un program de cercetare și de supraveghere a obiectelor cerești care folosește un telescop optic dedicat cu diametrul de 2,5 metri, situat la Observatorul Apache Point, și demarat în anul 2000. Acest program poartă numele fundației Alfred P. Sloan și are ca scop să cartografieze 25 % din bolta cerească și să înregistreze informațiile
Sloan Digital Sky Survey () [Corola-website/Science/337413_a_338742]
-
metri, situat la Observatorul Apache Point, și demarat în anul 2000. Acest program poartă numele fundației Alfred P. Sloan și are ca scop să cartografieze 25 % din bolta cerească și să înregistreze informațiile relative la de obiecte cerești. "SDSS" utilizează telescop optic dedicat cu diametrul de , și ia imagini prin cinci filtre diferite (numite u, g, r, i și z). Aceste imagini sunt analizate pentru producerea unei liste a obiectelor observate cât și diverși parametri, cum sunt magnitudinea aparentă, magnitudinea absolută
Sloan Digital Sky Survey () [Corola-website/Science/337413_a_338742]