1,398 matches
-
citat în anii ce vor urma datorită naturaleței unor formulări ca aceea referitoare la personajul Mara "prima femeie capitalist din literatura noastră"45; sau eseul, mai puțin cunoscut, dar nu mai puțin remarcabil, a lui Radu G. Țeposu, Putere și trufie din volumul Viața și opiniile personajelor scos în 1983 de Editura Cartea Românească și reluat ca postfață a volumului Mara ediție școlară apărută doi ani mai târziu. Slavici nu mai este, începând cu această perioadă, credem noi, un scriitor "nedreptățit
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
provenită din mulțimea păcatelor, din împovărarea conștiinței și dintr-o nesuferită tristețe pe care, încercând-o, sufletul acoperit de răni și îngreunat se înneacă în adâncul deznădejdii. Există însă și o deznădejde care ni se întâmplă din mândrie și din trufie când, după ce am căzut într-un păcat, socotim că n-am meritat o așa soartă. Cel care va observa cu atenție va găsi următoarea diferență între aceste două feluri de deznădejde: cea dintâi ne împinge spre nepăsare, iar cea de-
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
către Episcopia Aradului din 7 aprilie 1855168. Deși, în aparență, numele nu sugerează nimic, în spatele acestui hipocoristic putem citi o adevărată legendă. Primul care a vorbit despre ea a fost Radu G. Țeposu în articolul său din 1983 Putere și trufie. În Cartea lui Ruth, soacra acesteia este cunoscută sub două nume: Noemi și Marah. Plecată din Betleem în țara Moabului din pricina foametei care bântuia țara, Noemi își pierde pe pământ străin bărbatul și cei doi fii. După zece ani se
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
1973. Tomuș Mircea, "Proiecția mitologică a unui destin istoric: Mara", în Romanul romanului românesc, vol. I, (În căutarea personajului), Editura Gramar, 1999. Topârceanu George, "Ioan Slavici", în Viața românească, anul XVII (1925), nr. 9.(septembrie). Țeposu Radu G., "Putere și trufie", în Viața și opiniile personajelor, Editura Cartea Românească, București, 1983. Ungureanu Cornel, "Posfață", la Ioan Slavici. Primele și ultimele, Editura "Curtea Veche", București, 2000. Ungureanu Cornel, Slavici monografie, antologie comentată, receptare critică, Editura Aula, Brașov, 2002. Vatamaniuc Dimitrie, Ioan Slavici
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
unei incitante monografii a specificului bănățean, o carte-document pe care Cornel Ungureanu, din postura criticului-reporter, a publicat-o în 1980. 50 Cornel Ungureanu, Slavici-monografie, antologie comentată, receptare critică, Editura Aula, Brașov, 2002, p. 38. 51 Radu G.Țeposu, "Putere și trufie", în Viața și opiniile personajelor, Editura Cartea românească, București, 1983. 52 Idem., p. 275. 53 Cornel Ungureanu, op. cit., p. 8. 54 Iulian Negrilă, Mădălina Lupău, Ioan Slavici contemporanul nostru, "Vasile Goldiș" University Press, Arad, 2004, p. 13. 55 Ibidem. 56
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
martie, 1894. 133 Nicolae Manolescu, Arca lui Noe. Eseu despre romanul românesc, vol. 1, Editura Eminescu, București, 1991, p. 146. 134 Ovid Densusianu, Vieața nouă, anul II (1907), nr. 24, 15 ianuarie, p. 555. 135 Radu G. Țeposu, "Putere și trufie", în Viața și opiniile personajelor, Editura Cartea românească, București, 1983. 136 Sorin Mitu, Geneza identității naționale la românii ardeleni, Editura Humanitas, București, 1997, p. 360. 137 Keith Hichins, Conștiință națională și acțiune politică la românii din Transilvania (1700-1868), ediție de
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
le administrează regulat: „Ora de logică:/ camera ginșii bărbatul de-o noapte/ maieutica (Maestrul de Vânătoare/ e adept al lui Socrate)// Ora de fapte:/ Marta s-a tuns/ Marta-și visează un trup de argint/ copiază teze despre măsură// Apoi: pudra trufia rimelul lavanda” (Teze neterminate despre Marta). Poemele din Dimineața tinerelor doamne (1983) și din Loc psihic (1991) aduc un imaginar mai compact, dominat de „figurile violenței și ale exasperării” (Eugen Simion), care se dezvoltă radial prin dilatarea spiralată a unui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288793_a_290122]
-
și suferința lumii (J.M.G. Le Clézio) / 127 Canonul gotic (Michel Tournier) / 133 Moartea divinului marchiz (Anne Parlange și Vincent Lestréhan) / 138 Marilyn și analistul (Michel Schneider) / 142 IV. ONIROFANTASME / 147 Fabuloasa metamorfoză a lui Hero și Leandru (Milorad Pavič) / 149 Trufia sau ratarea nemuririi (Apostolos Doxiadis) / 153 Război cu propriile fantasme la antipozi (Albert Sánchez Piñol) / 159 Rațiunea de stat sau jocul de-a mascarul (Ismail Kadare) / 165 Fantasma Mariei Callas (Helmut Krausser) / 171 V. OBSESIA PORTUGALIEI, EXORCISM, PROFEȚII / 177 Monstrul
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
din vârful turnurilor arătaseră același vânt și același timp. Pentru prima și ultima oară același vânt și aceeași vreme. Era douăsprezece și cinci când, într-o explozie năpraznică, turnurile zburară în aer, împrăștiind vâlvătăile în care dispăru trupul lui Leandru". Trufia sau ratarea nemuririi Pasiunea pentru matematică îl propulsează la numai 15 ani pe Apostolos Doxiadis (n. 1953, Australia) la Columbia University (New York), după absolvirea căreia viitorul romancier studiază și la Ecole Pratique des Hautes Etudes din Paris. Revine la preocupările
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
acel soi de voită mediocritate ("cultiver son jardin") care, ce-i drept, îl scutise de nebunie (vezi cazul lui Georg Cantor) sau de tentative de sinucidere (Tuning, Godel ș.a.). Naratorul ajunge la concluzia că păcatul mortal al lui Petros fusese trufia. Păcat de care vrea să-l izbăvească, cu condiția ca păcătosul să mărturisească. Singura problemă era îndărătnicia unchiului de a mai vorbi despre matematică. Ocazia nesperată se ivește totuși în 1971, în vremea dictaturii militare care își propusese, spre folosul
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
atras în mrejele de foc luminos, dar și pârjolitor al Reginei științelor, de a-și fi propus o țintă de neatins, sisifică. Unchiul Petros și Conjectura lui Goldbach este o carte despre eroismul intelectual ajuns la stadiul de nebunie și trufie, dar și despre frumusețea matematicii ca o revelație religioasă de dimensiunea Graal-ului. Versiunea românească, semnată de Carmen Daniela Ciora, echivalează subtil verva, stilul alert, dialogic, altitudinea spirituală, intelectuală și științifică a scriiturii, climatul analitic și psihologic prin care talentatul Doxiadis
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
Fără tradiție, posibilitatea unei înțelegeri de sine ne-ar fi refuzată. Mai mult decât o „alteritate a trecutului”, tradiția patronează prezentul cu răbdarea și competența unui maestru. Fără discipoli, tradiția moare. Infinita generozitate a memoriei este împietrită, astfel, în labirintul trufiei amnezice a clipei. Dialogul este genul proxim al limbii, care are menirea de a strânge distanța originară dintre text și interpret 2. Limba este mediul oricărei comprehensiuni și conferă suportul viu care oferă universalitate experienței hermeneutice. Pentru Gadamer, „întreaga experiență
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
o uriașă dâră neagră. Mânjea albul dealurilor și văilor ninse. Se furișa ca un iatagan spre inima acestui principat mărunt. Știa că era ascunsă într-o cetate de la miazănoapte pe care nimeni nu o cucerise vreodată. Totuși după câteva zile, trufia pașei se mai înmuiase sub gerul năprasnic al iernii. Simțea greutatea troienelor viscolite care apăsau ținuturile. Întâlnea în calea lui doar locuri pustiite. Nicio țipenie de om în aceste tărâmuri ascunse sub zăpezi. Părea că îi înghițise pe toți pământul
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
se impun, în Almanahul de la Gotha (1763); aristocrația prusacă, care are privilegiul de a poseda fiefuri și iobagi, care se include în Almanah; aristocrații din Italia, dedați leneviei pe domeniile lor (latifundia) date în exploatare, sau Granzii de Spania cu trufia lor structurală... Locul pe care îl ocupă nu este rîvnit întrucît ei nu se confruntă cu existența unei burghezii dinamice. În fața acestei nobilimi nu există decît o masă de țărani analfabeți și supuși. Este adevărat că aristocrație este adesea domesticită
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
cu copii mulți și femeie credincioasă și harnică, nu cu totul auster în familie, din moment ce moralistul îi îngăduie mandarinului de a se bucura, cât poate, de ibovnice atrăgătoare și istețe. Când produce asemenea sfaturi, moralistul nu își ascunde o simpatică trufie: „Eu mă înalț tot mai drept, tot mai sus spre văzduhul albastru și limpede al speculației precise, neîndurate și - nădăjduiesc - al marii creații. Condiția primordială: menținerea singurătății și zăgăzuirea, dând peste bot, la orice încercare de intimitate a oamenilor mediocri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288654_a_289983]
-
umanismul nu se sustrăgea cu totul șarmului exercitat de aceste lucrări moralizatoare medievale. Animalele devin, în această lucrare, embleme ale virtuților și viciilor. Astfel, castorul semnifică pacea, ursul mânia, furnica prevederea, vulpea nedreptatea ("strâmbătatea"), leul puterea, șoimul mărinimia, dar și trufia, păunul trufia, unicornul (numit în una din edițiile românești "leocorn") nesocotința, lupul lăcomia, liliacul curvia ș.a.m.d. Multe dintre aceste valori morale respectă tradiția impusă prin Fiziolog, enciclopedii și bestiare, dar altele contrazic cu totul această variantă. Cazul cel
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
se sustrăgea cu totul șarmului exercitat de aceste lucrări moralizatoare medievale. Animalele devin, în această lucrare, embleme ale virtuților și viciilor. Astfel, castorul semnifică pacea, ursul mânia, furnica prevederea, vulpea nedreptatea ("strâmbătatea"), leul puterea, șoimul mărinimia, dar și trufia, păunul trufia, unicornul (numit în una din edițiile românești "leocorn") nesocotința, lupul lăcomia, liliacul curvia ș.a.m.d. Multe dintre aceste valori morale respectă tradiția impusă prin Fiziolog, enciclopedii și bestiare, dar altele contrazic cu totul această variantă. Cazul cel mai frapant
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
să cade. Adevărat dară amară întristare inima mi-ar fi simțit când nepriieti nul pentru a mea lenevire sau proastă socoteală m-ar fi amăgit (căci cu bună samă atuncea să cade cuiva a să întrista, când, prin a sa trufie și nebăgare în samă, singur șie scădere și nevoie își aduce). Iară acmu orânduiala viitoare nebiruită și din toate părțile neclătită stând (nici asupra vântului vetrelele a întinde, nici în mijlocul furtunii cârma fără nedejde a părăsi trebuie, că ceasta a
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
Există, de altfel, o tentă argotică în mod tendențios promovată, astfel încât să prilejuiască ruptura evidentă între lumea bogaților indiferenți și cea a săracilor pătimitori. Decăderea este una dintre temele favorite ale manelelor și hip-hopului, decădere considerată a fi catalizată de trufia și corupția așa-zisei lumi bune. Pentru că presupusa lume bună este incriminată, de fapt, ca fiind impură, declasarea este proiectată ca o decorație de merit. Infracționalitatea de drept comun este văzută, de aceea, ca firească, legitimată de indiferența puternicilor zilei
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
râse fericită și plecă în salon. Eu, cu lacrimi calde, în acel birou, nevăzut de nimeni, am mulțumit lui Dumnezeu pentru marea Lui bunătate. 98. Icoana Am cunoscut pe cineva ce-și zicea creștin, dar care stăpânit de o ascunsă trufie, ducea un crunt război cu icoanele bisericii noastre, predicând oricând și oriunde prăvălirea la pământ a icoanelor, a acestor scumpe diamante creștine. Eu tăceam și-l compătimeam, știind bine că apucase pe căi greșite. Dar întâmplarea mă duse într-o
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
o sinteză a celor șapte păcate capitale sau a celor opt gânduri ale răutății, am ajunge la trei: iubirea de arginți, iubirea de plăcere și iubirea de mărire: „pentru că tot ceea ce este din lume, adică pofta trupului, pofta ochilor și trufia vieții, nu sunt de la Tatăl, ci sunt din lume“, după cum spune Sfântul Ioan Teologul în întâia sa epistolă (I Ioan 2, 16). Împotriva acestor trei păcate luptă virtuțile, care constituie votul monahal, și anume: legământul sărăciei, al castității și al
Ispitele şi păcatele în învăţătura Părinţilor filocalici by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/148_a_262]
-
episcopului Platon, pe Constantin Isaurianul, "fiul lupoaicei", "aprig ca și Vasilisa, mama lui, însă numai pentru desfătarea cărnii" (p. 33), ori pe kirie Agatocle, "un șacal gras" (p. 59). Mai mult, Kesarion însuși le inspiră pe femeile orașului să asemene "trufia lui cu a unui leu balan de Libia" (p. 25), în timp ce Constantin, servitorul său, aduce cu un "dulău ciobănesc" (p. 25). Însă "știința" lui Kesarion se bazează, de fapt, pe o cunoaștere mult mai profundă a naturii lucrurilor, pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
unitate? Care a fost primul eveniment în care vă aduceți aminte că s-a tras? F.J.: Eu nu am tras niciun glonț că nu am avut unde, dar de tras, s-a tras. Am avut un maistru militar, de cazarmare, Trufia Vasile, vecinul meu, care a fost de serviciu la poartă, și-mi spunea că se trăgea și el era pe sub masă de frică. Culmea, li se părea lor cumva că se trăgea din afara unității, că se auzea la linia de
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
și nimeni n-ar fi îndrăznit să-i înfrunte vreo hotărâre. Avea sclipiri de bunădispoziție, un zâmbet bun fluturându-i pe buze,. Era tipul de om care zâmbește și în fața morții.. o sfidează.. În ochii lui citeai un fel de trufie, o privire de om ce știe să înfrunte orice primejdie zâmbind. Era tonic pentru toți... Ce s-ar fi făcut, s-au întrebat ei de multe ori, fără optimismul lui robust și sănătos, din care câte puțin le împrumuta și
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
pe toți. El nu vorbea decât cu propria-i ființă.. întrebându-se la nesfârșit.. „Cum de mi-am pierdut cumpătul, măsura,.. cum ?!”, în el redeșteptându se gândurile, bântuindu-l ca stafiile o casă pustie. În ochii lui nu mai găseai trufia de altădată, ori acel zâmbet, liniștitor, fluturându-i pe buze, nici privirea aceea bună și blândă... În ea, se vedea, acum, o ură fără margini. Zăcea, așa, întins pe spate, cercetând cu ochii închiși cerul. Mereu îi reveneau în minte
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]