1,030 matches
-
Astfel că Îi clădiră o colibă, chiar lângă bisericuță, pe locul ales de el. I-ar fi făcut și o casă de lemn arătoasă, dar sfântul - așa Începură să-l numească - se Împotrivi, spunând că pentru păcatele lui și o vizuină de fiară era prea bună. Oamenii Îl venerară și mai mult. Îi aduceau și de ale gurii, legume, lapte și fructe, câte-o găină pe care o scăpaseră din ghearele dijmuitorilor. Sihastrul le ceru să nu-și mai prăpădească avutul
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
și Începu să reteze cu hărnicie crengile care se-mpleteau Într-un perete de netrecut. După ce se osteni astfel o vreme, urmat de strădaniile celorlați, care se luptau și ei cu hățișurile sălbăticite, de sub frunzișurile putrede apăru o gură de vizuină, În care, cu oarecare greutate, se putea intra pe brânci. Aici e, spuse călugărul. Numai la Început e atât de Îngust. Înăuntru tunelul se lărgește și se poate Înainta În picioare. Pătrunseră În vizuină. Dintr-odată se văzură Într-o
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
frunzișurile putrede apăru o gură de vizuină, În care, cu oarecare greutate, se putea intra pe brânci. Aici e, spuse călugărul. Numai la Început e atât de Îngust. Înăuntru tunelul se lărgește și se poate Înainta În picioare. Pătrunseră În vizuină. Dintr-odată se văzură Într-o Încăpere În care puteau sta În picioare. Unul dintre ostași scăpără amnarul și, la lumina faclei, văzută că pereții erau par dosiți cu piatră de râu. Totul era Întocmit cu mare price pere și
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
și nu se vedeau nici un fel de urme. Numai mușchi și frunziș putred și crengi Îmbârligate care ar fi trebuit tăiate... Aici, dimpotrivă, sunt o mulțime de urme proaspete care duc Înăuntru. Cred că cei doi cavaleri au venit din vizuină, au ajuns Împreună aici și apoi Eglord l-a Înjunghiat pe blestemat. După aceea, mai mult ca sigur, s-a Întors... Poate voia numai să găsească prilejul de a-l Înjunghia, sau poate voia să vadă cum arată drumul ca
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
te vâri în gura lupului. Și eu ce m-aș face? Crezi că aș mai avea curajul să mă bat [cu ei]? Acum sunt ca o lupoaică, în stare să facă față luptei fiindcă își știe puiul la adăpost, în vizuină, și atunci își arată colții (la figurat, în ce mă privește), gata să-și vândă scump pielea. Dar cu tine încurcându-te printre picioarele mele, la vreme de luptă, m-ar doborî ime diat. ÎȚI INTERZIC SĂ TE ÎNTORCI ÎNAINTE DE
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
de teribile precum Prezentul, zeul ascuns și capricios, rudă cu Eros și aliat al lui Dionysos, de care unii dintre noi avem o acută nevoie. Și Înșirăm lungi și Întortocheate istorii, mișcând felurite personaje, doar pentru a-l atrage din vizuina sa căptușită cu sidef, pe ai cărei pereți cu siguranță joacă figuri și Întâmplări cu mult mai reale decât cele mai iscusite invenții ale noastre romanești. Viitorul și trecutul Își fac curte unul altuia, profesând o perfectă politețe și o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
-l putem suporta cu fragilele noastre alcătuiri corporale și psihice: nu, ci pentru că „el”, se pare, nu este făcut pentru noi și dacă, uneori, În momente de sinucigașă nepăsare, inspirație sau nebunie, Îl provocăm, Îl atragem să iasă afară din vizuina sa, marele șarpe, Quetzalcoatl ce se strecoară printre secole umane, avem atunci, ca un privilegiu pe care nu Îl suportăm, cu adevărat semnul, puterea și chipul care se ascunde În spatele semnelor, chipurilor și puterilor cu care suntem obișnuiți și care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
pentru femei, cât și pentru bărbați, magazine ca The Gap, Banana Republic și J. Crew, care au șters barierele dintre îmbrăcămintea pentru cele două sexe. Schimbarea majoră din a doua jumătate a secolului douăzeci a constat în alungarea bărbaților din vizuinile lor și, spre binele sau spre răul tuturor, sau poate atât spre bine, cât și spre rău, mecanismul a funcționat. (Oare ne vom întoarce la ce a fost? Ați mai fost la o tutungerie să testați trabucuri în ultima vreme
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
că nu sunt amplasate acolo unde trebuie. Descoperirea. Nici o activitate nu este mai plină de satisfacție decât a te plimba printr-un magazin, culegând savoarea (metaforică) a unui lucru pe care l-ai căutat, pentru ca apoi să-l duci în vizuina ta, acolo unde-i este locul. Prea multe afișe ne privează de aventura unei incursiuni la cumpărături. Însă magazinele nu ar trebui să fie intenționat dezordonate sau neprimitoare, ci ar trebui să-i ademenească pe cumpărători printre rafturi cu sugestii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
cursul Înghețării, apa de prisos este refulată din fisură. Rădăcinile, odată pătrunse În fisură, se Îngroașă, acționând ca o pană. Cred că nu e de prisos să amintesc că plantele sunt secondate, În același sens, de heterotrofe: animale careși sapă vizuini ori galerii, mobilizează solul și o mulțime de microorganisme ce folosesc roci ca sursă de energie ori de elemente necesare metabolismului lor. Una peste alta, aceste procese constituie de fapt o acțiune entropizantă a Vieții asupra substratului. Viața nu e
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
Ursu (Foaia de parcurs), Maria-Luiza Cristescu, Corneliu Omescu, Radu Petrescu, Mihai Pelin, Paul Goma ș.a. E de reținut și publicarea unor postume provenind din manuscrisele rămase de la Lucian Blaga, Ion Vinea (Lunatecii), Hortensia Papadat-Bengescu (Străina), Al. Robot (Music-hall), M. Blecher (Vizuina luminată), precum și a unei nuvele a lui Mircea Eliade ( Adio) și a unui fragment de jurnal aparținând lui Eugen Ionescu. Semnificative pentru distanța parcursă în desprinderea de dogme ar fi realizarea unor numere speciale, cum sunt cele închinate umorului (6
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290533_a_291862]
-
unor vremuri mai bune; - instaurează un climat, o atmosferă apăsătoare și demotivantă în organizație; - se inconjoară de subalterni „devotați” (mai degrabă supuși), însă mediocri și panicați. Autorul amintit îl caracterizează alegoric astfel: „Este ca un șobolan speriat care stă în vizuina lui, alături de ceilalți confrați derutați. Consumă ultimele rezerve. Impune confraților strângerea curelelor și un regim de austeritate. Este livid, morocănos și ofticat”. În contradicție cu stilul de intervenție al managerului prost, categoria denumită de Daniel Gheorghe Luchian „manager deștept” este
[Corola-publishinghouse/Science/2057_a_3382]
-
pe termene scurte; - motivează subalternii angajându-i pe toți în procesul de soluționare; - premiază negociatorii și subalternii. Metaforic el „este ca un șobolan deștept și activ, trimite toți confrații în exterior să adune de mâncare. Fiecare aduce ce poate în vizuină. Depozitează proviziile. Le gestionează bine. Este grăsuț, mucalit și bogat”. Dincolo de jocul rafinat al cuvintelor, caracterizarea stilurilor de intervenție ale managerilor în situații de criză, în general, și ale profesorilor în situații de criză educațională, în special, poate conduce la
[Corola-publishinghouse/Science/2057_a_3382]
-
o poartă de acces spre dimensiunile vecine. Toate atribuitele vulpii au fost deja observate în ipostaza lupului, suprapu¬nerea și interșanjabilitatea celor două fiare fiind dată de funcția comună de călăuze în spațiul morții: „animal psihopomp și subteran, săpând lungi vizuini labirintice, vulpea l-a călăuzit pe Orfeu când a coborât în Infern”. Ajutorul vulpii a fost obținut prin ofranda mâncării, ceea ce corespunde imaginii ei în Extremul Orient (Japonia, în special), ca „zeu al hranei”. În basm, intrarea în adâncuri este
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
lui subteran, / în care au putrezit rădăcini, / în care s-au înecat femei, / în care au venit să moară carbonizate păsările din fundul lumii; / gonite din cuiburi și de pe vapoare, / au venit să moară păsările Sudului. // Printre materii anorganice, printre vizuini sălbatice și plante / mergea uriaș ca o mie de blocuri puse să meargă, / ca o mie de soldați trimiși să se omoare, / ca o mie de prizonieri întorși din război, / ca o mie de muncitori chemați la fabrică.” Reintrat în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286096_a_287425]
-
cea mai mare parte. În momentele mele de contrarietate, de nemulțumire socială sau intimă - niciodată de depresie! -, mă retrăgeam În cămările mele bine oblonite ziua și noaptea, afundându-mă Într-un somn bun și adânc - somnul a fost aliatul și vizuina mea În multe ceasuri grele sub ceaușism! -, retrăgându-mă În lectură sau muzică. Rareori Într-o șuetă prelungită cu unul dintre acei tineri care mai aveau curajul sau interesul de a-l vizita pe Breban, care, aproape două decenii, nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
topirea zăpezii și a gheții. Atunci, scrie Rogerius, „din porunca regilor celor mai mari, începurăm să ne retragem cu carele încărcate cu prăzi și mobile de pe pământul jefuit, cu cirezi de vite și turme de oi, căutând la fiecare pas vizuinele și desișul codrilor, pentru ca, ceea ce n-au putut găsi când au venit, să afle acum la întoarcere. Și astfel, retrăgându-ne încet am ajuns în Transilvania, unde rămăsese mult popor și pe unde după trecerea tătarilor s-au ridicat multe
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
mai mult va putea coopera la mai marea slavă a lui Dumnezeu și la binele sufletelor». Acest glas și forță interioară îl determină pe don Calabria să iasă din ascunderea sa, dintr-a sa «taneta e buseta» (din mica sa vizuină și mica sa scorbură), unde a rămas ascuns până acum, ca să înceapă să scrie, cerând reînnoirea spirituală și redeșteptarea conștiințelor, mai ales a persoanelor consacrate, preoți și religioși. Intră în legătură epistolară cu cardinali, episcopi, preoți, religioși, laici calificați. Invocă
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
cobora spre tulpina lor, spre rădăcină, până ce nu s-a mai văzut de loc. A urcat o bună parte de deal, povestindu-le fiecare fragmente din viața lui. Era un drum foarte râpos, cu multe găuri ce păreau a fi vizuini de vulpi sau lupi, în orice caz, animale sălbatice după cum arătau, nu erau săpate de oameni după cum se-ntâmplă în preajma unor localități, pentru a-și lua pământ de lipit, sau nisip pentru diverse trebuințe. Dar iată soarele din nou se
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
Codreanu, căci el le cam împodobea; dar Catrințaș, om nalt cât un brad, care călca sănătos, vorbea răspicat și cu temei și avea niște ochi pricepuți de parcă-ți gâceau gândul, știu bine că era dintre acei care se băgau în vizuina ursului cu lumânărică aprinsă în buza puștei. Și ne urcam, mă rog, la deal pe cărări neumblate, prin codri de brazi pe unde nu cred să fi răsunat vreodată lovitura toporului sau trăsnetul puștii, căci pe atunci nu se înmulțise
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
volum de parodii, Singur printre poeți (Premiul Uniunii Scriitorilor). Ca dramaturg, se impune încă de la prima piesă, Iona (1968; Premiul Uniunii Scriitorilor, Premiul Academiei Române). În afară de poezie și de dramaturgie, mai publică două romane - Trei dinți din față (1977) și Viziunea vizuinii (1982) -, versuri pentru cei mici, mai multe culegeri de eseuri și de critică literară, dintre care Ușor cu pianul pe scări (1985) va fi distinsă cu Premiul Uniunii Scriitorilor și cu Premiul „ G. Călinescu” al Institutului de Istorie și Teorie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289796_a_291125]
-
cel din jazz. Romanul cu expunerea cel mai canonic tranzitivă este Trei dinți din față, devenit pentru o vreme un fel de carte-cult pentru publicul tânăr, ca variantă de Cei trei mușchetari localizată la sfârșitul deceniului al șaselea. În Viziunea vizuinii, creat pe suportul ludic al melanjului între datele fabulei, ale romanului alegoric și ale romanului „realist”, metoda improvizației este cel mai lesne observabilă, mișcarea secvențelor fiind alimentată nu de aderența la un fir epic, ci de variațiunile și asocierile în jurul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289796_a_291125]
-
Don Quijote’s Tender Years, tr. Stavros Deligiorgis, București, 1979; Tinerețea lui Don Quijote - La juventud de Don Quijote, ed. bilingvă, tr. Lolita Tăutu, București, 1979; Giona, tr. și introd. Marco Cugno, Napoli, 1980; Teatru, Craiova, 1980; Fântâni în mare, București, 1982; Viziunea vizuinii, București, 1982; Drumul, pref. Mircea Scarlat, București, 1984; Ieșirea prin cer, București, 1984; Tratat de inspirație, Craiova, 1985; Ușor cu pianul pe scări, București, 1985; Apă vie, apă moartă, Craiova, 1987; Cocostârcul Gât-Sucit, București, 1987; Ecuatorul și polii, Timișoara, 1989
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289796_a_291125]
-
Hai dragii mei frați și surori În Domnul să-i facem loc În casa inimii noastre. Aceea-i locuința Lui Domnului Iisus. Știți ce a zis el? Că Fiul Lui Dumnezeu nu are unde să-și plece capul... vulpile au vizuini și păsările Cerului cuiburi, iar Domnul Iisus nu are unde să-și plece capul! Ce dureros este!... până la lacrimi. A Lui sunt toate, toate bogățiile pământului și noi suntem tot ai Lui. Și El e atât de sărac că nu
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
1967)”> Dragă Domnule Eugen, Sunt sigur, că În un mediu spiritual de Regiune, ești de acum În miezul a tot ce este artă, creație și posibilități, În Suceava. N-am mai fost de astă toamnă, pe acolo, am trăit În vizuină ca un urs, care se teme de frig și acum, deși razele soarelui sunt Încă timide, am Început să mișc câte puțin. Totuși, nici iarna nu a trecut degeaba, am mai lucrat și am convingerea că am făcut Încă un
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]