9,442 matches
-
-se de convenția estetică a inocenței cuvîntului artistic, Bernhard lovește în tot ceea ce înseamnă valori pe care tradiția sau bunul simț al colectivității le-a consacrat de-a lungul timpului. Tocmai de aceea proza lui Bernhard, chiar privită prin prisma ficțiunii artistice, trebuie să-i fi scandalizat peste măsură pe austriecii ce i-au fost contemporani. În plus, Bernhard are o tehnică aparte a scandalizării: scriitorul nu atacă valori în privința cărora mai există o urmă de îndoială, ci atacă numai valorile
Tehnica repetiției by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10930_a_12255]
-
care comit aceste masacre mici să viseze la înfăptuirea, mâine, a unora cu mult mai mari. Despre roman, la Alba Iulia La Alba Iulia a avut loc o nouă ediție, reușită, a Colocviului Romanului Românesc Contemporan. Dezbaterea, cu tema Romanul - ficțiune și evaziune, a fost moderată de Nicolae Manolescu. Au avut intervenții prozatorii Radu Mareș, Radu Aldulescu, Gheorghe Schwartz, Corin Braga, Florina Ilis, Aurel Maria Baros, Doina Ruști, Cornel Nistea, Mariana Gorczyca, Petru Cimpoeșu, Dumitru Hurubă, Cornel Nistea. De asemenea, au
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/3546_a_4871]
-
subminare a lui, o punere sub semnul întrebării a afirmației profesorului cu rolul de a atrage atenția că vremurile s-au schimbat și că felul în care erau rezolvate cândva crizele (sentimentale) nu se mai aplică în prezent, nici în ficțiune și nici în realitate. Triunghiul amoros clasic (shakespearian) este reprezentat de Mitchell Grammaticus care este îndrăgostit de Madeleine care este îndrăgostită de Leonard Bankhead. Într-o lume în care deconstructivismul n-ar fi doar o teorie ci un mod de
Dragostea și fericirea by Florin Irimia () [Corola-journal/Journalistic/5007_a_6332]
-
Cât despre neant, acesta este și o „veșnică lipsă de griji”. Griji ale cui? Ale celui încă nenăscut. Cu alte cuvinte, neantul este tot o virtualitate. Valoarea este virtualitatea unor indivizi, mai puțin acei indivizi, iar neantul este virtualitatea unei ficțiuni - individul nenăscut. Prin urmare, suprema valoare ar fi renunțarea la voința de a trăi. Ce-i sigur este că a fi uman - și chiar civilizat - înseamnă a atenua viața. Deși există, sau așa sper, și oameni care își pun toată
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/2835_a_4160]
-
părea că răul o ia la vale. Cine avea timp atunci să observe că, de pildă, romanul lui Platonov, ,Cevengur", apărea pe piață, aici? Că era tradus superb, că era tulburător, că tot ce ar fi putut să fie doar ficțiune, acolo, a existat și aici în formele cele mai concrete și mai strivitoare? Iar noi, cei de aici, am putea să depunem mărturie la infinit că, da, comunismul nu a fost o vorbă în vînt. A fost o realitate diabolică
Apostolii comunismului by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10050_a_11375]
-
unicale auctorială. Dar în „oglindirea” lumii se pot identifica preferințe, aplecări, dominante. Unele dintre ele - simple impresii de lectură, oricând amendabile. Însă și cititul e „oglindă purtată de-a lungul unei cărți”. Așadar, iată, deocamdată, o schiță: Conceptivii își lucrează ficțiunea în colaborare și alături de lumea reală. Lumea concepută face concurență stării civile printr-o gesticulație ațintit cathoptrică. E Creație. Reproducere. Atoateștiutor și ubicuu, prozatorul nu-și neagă prezența, dar și-o păstrează în umbră, lăsând cititorului senzația că e singur
Forme „ceptive“ ale prozei contemporane by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/5780_a_7105]
-
ori Hortensia Papadat- Bengescu, conceptivi-holografici, desfășurările lor epice repliindu-se periodic în fine sondări psihologice -, însă alcătuită din relații spațiale de o rigiditate fluidă, paradoxală, de teatru japonez. La Gabriela Adameșteanu, „rumoarea mică” a existenței diurne este amplificată sub imperiul ficțiunii ordonatoare, devine exemplară. Distanța necesară sublimării se dobândește prin totala dăruire a naratorului, prin uitarea de sine mimată perfect. Varujan Vosganian îmbină remarcabil perspectiva conceptivă cu fine formule introceptive. Cum ar spune Umberto Eco, „ființa coincide cu caleidoscopul de adevăruri
Forme „ceptive“ ale prozei contemporane by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/5780_a_7105]
-
excrescențe bizare, cu ingrediente gothice. Lumea de gradul unu, realitatea cotidiană, este lăsată în voia unor structuratori onirici evoluând câteodată în marginea parodiei, dar transcriind asiduu și programatic fiori. Pe un filon al ei, proza lui Ștefan Bănulescu e inceptivă - ficțiunea recuză orice relație a sa cu realitatea concretă, își ajunge sieși, locuiește un spațiu construit anume și mobilat pe măsură. O balansare inspirată între inceptiv și exceptiv la Nichita Danilov, cel din Ambasadorul invizibil. Interceptivii lucrează declarat parodic, ironic, parabolic
Forme „ceptive“ ale prozei contemporane by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/5780_a_7105]
-
vremii noastre e deceptiv-contraceptivă. Receptivii mizează pe cumul de povești despre lume. Ei alcătuiesc liste, serii, dicționare de întâmplări și personaje. Inventariază diversitatea lumii din/în cuvinte. Sunt trezorieri de povești și formule epic-existențiale. Gurmanzi și gurmeți ai „spumoasei, aluvionarei ficțiuni”, precum, de pildă, Ruxandra Cesereanu. Receptive originare: 1001 de nopți, Decameronul, Hanul Ancuței. Negustorul de povești al lui Tudor Dumitru Savu oscilează între exceptiv și receptiv. Un fel special de receptivi sunt cei ai locuirii. Micul palat baroc al Biancăi
Forme „ceptive“ ale prozei contemporane by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/5780_a_7105]
-
Zamfir. Personajul unui Radu Petrescu se autodemolează susceptiv, dar cu o patimă mai domolită, abulică, plutitoare, ca la Ion Vinea sau Gib Mihăescu. O variantă ar fi susceptiv-conceptivii. Vezi, la Ana Blandiana, multipla punere în abis sub bănuiala existenței unei ficțiuni cosmice, a unui „complot universal”. Se trimite la structura labirintică a lumii, dar și, mai ales, la iluzoria ruptură dintre a fi și a privi. Condiția de martor nu este și nu poate fi absolută: „Nu e nimic mai fals
Forme „ceptive“ ale prozei contemporane by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/5780_a_7105]
-
de sub o carte pe cititor pe an!) - 100 de exemplare la fiecare 20 de minute! Spre deosebire de studiul monografic scris de Mario Vargas Llosa în 1971, García Márquez: Istoria unui deicid, Márquez își povestește viața la fel cum își scrie și ficțiunile: cu acel har de a capta magicul în existența reală. Afirmă autorul în motto-ul cărții: „La vida no es la que uno vivió, sino la que uno recuerda y cómo la recuerda para contarla". împărțit în 8 capitole, volumul
Viața lui e un roman by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/14417_a_15742]
-
e o doar o autobiografie, ci devine un fel de explicație a existenței scriitorului, o existență aflată sub imperiul scrisului: „Fiecare lucru, doar privindu-l, îmi trezea o dorință irezistibilă de a scrie pentru a nu muri". Ca și în ficțiuni, Márquez pornește de la o imagine, iar din prima frază deducem esențialul: „Mama m-a rugat să merg cu ea ca să vândă casa". Casa însemnând: copilăria, persoanele dragi, bogăția spirituală contrastând cu sărăcia materială, prietenii, muzica, politica, dragostea. Drumul la Aracataca
Viața lui e un roman by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/14417_a_15742]
-
descurajeze să mai caute, dar ea, adevărată Vittorie Lipan, modernă și inconștientă, nu s-a lăsat. O sumă de minciuni, care mai de care mai sfruntate despre libertatea din }ara Sovietelor. Propagandă. Mă rog, o să spuneți că e film, e ficțiune. Bine, bine, ficțiune, dar e un film realist, nu o utopie sau ucronie, unde e permis totul. {i nici film suprarealist nu e, așa că ar cam fi trebuit ca don’ de Sica să respecte culoarea locală, care - știe, cel puțin
A ști sau a nu ști by Nicolae Prelipceanu () [Corola-journal/Journalistic/2772_a_4097]
-
caute, dar ea, adevărată Vittorie Lipan, modernă și inconștientă, nu s-a lăsat. O sumă de minciuni, care mai de care mai sfruntate despre libertatea din }ara Sovietelor. Propagandă. Mă rog, o să spuneți că e film, e ficțiune. Bine, bine, ficțiune, dar e un film realist, nu o utopie sau ucronie, unde e permis totul. {i nici film suprarealist nu e, așa că ar cam fi trebuit ca don’ de Sica să respecte culoarea locală, care - știe, cel puțin azi, o lume
A ști sau a nu ști by Nicolae Prelipceanu () [Corola-journal/Journalistic/2772_a_4097]
-
din sexul deviant fără a deveni vulgari sau comuni. Prin faptul că epicul propriu-zis lipsește, fiind doar un cadru, un pretext și o corespondență a "dezhumării" trecutului personajelor, romanul îl lasă oarecum sur sa soif pe cititorul amator de picanteriile ficțiunii, recuperând, ce-i drept, la capitolul imprevizibil și suspans. Dacă descrierea cimitirului (în coloritul sumbru și miasmele sale) și a scenelor erotice se concurează relaționându-se reciproc, tandemul acesta narativ capătă prin permanentă tangență expresivitatea impură a senzualului și morbidului. șa
Viața ca o dezhumare by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11995_a_13320]
-
că nu citise la vremea aceea decît primul roman al scriitorului. Nișa tematică aleasă nu părea să cîștige o miză majoră în timp. După 1998, însă, era clar că încadrarea devenea restrictivă și că Michel Houellebecq înțelegea să-și încarce ficțiunile cu gloanțe cît se poate de adevărate. Astfel că, în urma unui scandal ce nu se poate spune că n-ar avea nimic în comun cu cel generat de Omul recent al lui Patapievici (nu înțeleg să compar aici protagoniștii), scriitorul
Scandalosul Michel Houellebecq by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/13496_a_14821]
-
un moment în care conceptul romantic de geniu va fi căzut în desuetudine. O alternativă, pe de altă parte, care nu e nouă, dar impusă acut în momentul actual al “sfîrșitului criticii literare” canonizante. Cititorul, pentru a fi readus spre ficțiune, trebuie convins că participă sau la balul divinității de semn pozitiv ori negativ, sau la balul istoriei. Scriitorul se reconvertește în mistagog sau profet, ori, naufragiază împreună cu minusculul său echipaj. Din punct de vedere estetic, romanul este mediocru, sub valoarea
Scandalosul Michel Houellebecq by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/13496_a_14821]
-
accentuată a voinței ca principiu vital. Nu concepe să scrie o carte cu un personaj oarecare, care să nu reprezinte chintesența occidentalului de început de secol XXI: bogat dar/și nefericit, o figură antropologică sleită, pe cale de extincție. La adăpostul ficțiunii și totodată mult mai credibil astfel, romancierul francez anunță cu exasperare moartea lui homo occidentalus. Cu exasperare, pentru că ține să se acrediteze drept un luptător pînă la capăt. Dacă Foucault conchidea cu moartea omului, în 1966, la capătul unui strălucit
Scandalosul Michel Houellebecq by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/13496_a_14821]
-
propria sa identitate istorică, iată cîteva întrebări care trebuie puse și repetate obsesiv pînă cînd răspunsurile vor deveni obligatorii, vizibile și, mai ales, definitive. Pînă la răspunsurile practice, avem unul simbolico-poematic: Sulina este o utopie istorică, un exercițiu pur de ficțiune administrativă, o fabulație a geografiei și un germene carbonizat, o firavă resursă de ADN pentru Europa de mîine. Geografia: Sulina este cea mai estică localitate a României, așezată pe malul drept al brațului cu același nume, doar la cîțiva kilometri
Sulina, un oraș adormit între ape by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/11416_a_12741]
-
Constantin Țoiu Viața mea e o ficțiune, o plăsmuire. Mă confund cu ea și este, câteodată, mai reală decât realitatea din jur (fragment din cuvântarea ținută la premierea din 30 iunie 2003) Ajungeam om mare ! - Permiteți-mi, mai întâi, domnule Țoiu, să vă felicit pentru premiul recent
“Dinu Păturică este un prototip al activistului” by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13745_a_15070]
-
proză scurtă Sadness, (Tristețe), apărut în 1972, pe care l-am prezentat în România literară cu peste treizeci de ani în urmă. Donald Barthelme a fost o figură insolită în peisajul literar american, dominat pe atunci (ca și acum) de ficțiunea narativă de tip clasic. A vrut să demonstreze că se poate scrie scurt și abandonând modelul cehovian și a experimentat aproape toate trucurile postmoderniste, inclusiv jongleriile grafice. în mod surprinzător, legendarul redactor-șef al lui „New Yorker", William Shawn, care
Colaj de perle și nestemate by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6115_a_7440]
-
și septembrie 1844. E foarte probabil ca, la publicarea lor tardivă în 1863-1864, acea primă formă să fi fost corijată stilistic și lingvistic. Publicîndu-le la aproape trei decenii după concepere, autorul devenise între timp sensibil la valoarea pur literară a ficțiunii sale epistolare. Compuse, cel puțin la început, drept scrisori adresate într-adevăr unui prieten apropiat, rămas în Transilvania, epistolele și-au cîștigat autonomie pe măsura redactării lor de-a lungul celor zece ani, în diferite puncte ale Europei. Scrisorile reale
Rastignacul din Făgăraș, Ion Codru Drăgușanu by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7368_a_8693]
-
de-a lungul celor zece ani, în diferite puncte ale Europei. Scrisorile reale s-au transformat în scrisori "fictive", literar vorbind, cu atît mai mult cu cît ele fuseseră rescrise. La publicarea în volum, mulți ani mai tîrziu, deveniseră integral ficțiune. Pentru autorul însuși, episoadele trăite în urmă cu decenii descriau deja existența unui alter ego de multă vreme uitat; aura de imaginar, prezentă de la bun început, se lărgise considerabil, preluată conștient de autorul ajuns acum la bătrînețe. La Codru Drăgușanu
Rastignacul din Făgăraș, Ion Codru Drăgușanu by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7368_a_8693]
-
care n-am să vi-l dezvălui, dar care ilustrează convingerea autorului, exprimată de numeroase ori, că literatura e „o poveste fără sfârșit”. Bănuiesc că anume a ales Editura Humanitas să așeze în fruntea acestui volum eseul Elogiu lecturii și ficțiunii (discursul din 2010 de la Stockholm), căci cele două texte vin cu adevărat unul în prelungirea celuilalt. Și pentru că spațiul atât îmi mai permite, adaug doar că, făcând elogiul ficțiunii, Vargas Llosa n-a uitat să puncteze, în fața juriului Nobel și
Vargas Llosa, dramaturgul, actorul by Luminița Corneanu () [Corola-journal/Journalistic/3303_a_4628]
-
Humanitas să așeze în fruntea acestui volum eseul Elogiu lecturii și ficțiunii (discursul din 2010 de la Stockholm), căci cele două texte vin cu adevărat unul în prelungirea celuilalt. Și pentru că spațiul atât îmi mai permite, adaug doar că, făcând elogiul ficțiunii, Vargas Llosa n-a uitat să puncteze, în fața juriului Nobel și a întregii lumi, câteva din problemele fierbinți ale lumii contemporane, de la sărăcia din țara sa natală la dictaturile din Cuba și Venezuela, de la oprimarea libertății de exprimare în cazul
Vargas Llosa, dramaturgul, actorul by Luminița Corneanu () [Corola-journal/Journalistic/3303_a_4628]