7,819 matches
-
să puneți mâna pe armă la nevoie, dar sufletul încă răspunde prezent... Îmi place cum gândești, dragul meu, și ai dovedit - prin fapte - ceea ce ai în suflet... Așa am simțit, așa am făcut. Nu puteam altfel. Și nu am fost singurul din sat. L-am avut alături pe bunul meu prieten - frate aș putea spune acuma - Petrache Boldur. Am luptat la același tun... Asta n-am știut-o, dar mă bucură ce-mi spui. Așa o fost, domnule inginer. Împreună am
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
nasul În problemele lui de familie. Indiferent ce anume voia ea să discute cu mine de urgență, era clar că nu era și pentru urechile piticaniei. L-am sunat pe Müler, reporterul care se ocupa de crime la Berliner Morgenpost, singurul mai de doamne-ajută rămas În branșă. Müler era un reporter bun care se irosea, căci nu prea mai era loc pentru vechiul stil de reportaj criminalistic: Ministerul Propagandei avusese grijă de asta. — Ascultă, i-am zis după politețurile de Început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
I-am dat cartea mea de vizită și o bancnotă: — Păstrează restul, dacă mai rămâne ceva. S-a uitat după Inge când aceasta a revenit de la toaletă. Nu i-am luat-o În nume de rău, și nici nu era singurul care făcea asta, căci mai erau și alți tipi la bar care păreau să o găsească demnă de atenția lor. Am dansat din nou și l-am urmărit cu privirea pe chelner când a dus sticla de șampanie la masa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
lui Herr Six i se va Întâmpla ceva rău. E un om mult prea important ca să sufere vreun neajuns de durată din cauza a ceea ce s-a Întâmplat. Așa că vezi, dintre toți ceilalți jucători principali din această afacere nefericită, dumneata ești singurul care a mai rămas În viață. Rămâne numai de văzut dacă vei putea Încheia cu succes acest caz, și nu doar din motive de mândrie profesională, ci și din motive supraviețuire personală. Cei doi paznici mă mânară Înapoi la lift
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
În vremurile astea, propria-ți mamă Îți ia dispariția ca fiind ceva de la sine Înțeles. Nimănui nu-i pasă. Nimănui, cu excepția mea, m-am gândit eu. Săptămâni Întregi după ce am fost eliberat de la Dachau, dispariția lui Inge Lorenz a fost singurul meu caz. Dar uneori până și Bernie Gunther trage linie. Să cauți pe cineva În Germania la sfârșitul toamnei anului 1936 era ca și cum ai fi Încercat să găsești ceva Într-un sertar mare de birou care a fost trântit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Cella le moștenise de la bunicii ei. Superbe, Într-adevăr, prin austeritatea delicată a formei și a desenului. Niște tuburi cilindrice de cristal subțire, cu broderia arabescului fin Încrustată, pe două rânduri, la o treime de buza paharului. A fost și singurul dintre musafiri care a dat, instantaneu, glas gratitudinii și a rămas fixat În contemplarea transparenței care permitea luminii să ia forma perfectă a frumuseții. Admirația Îl separase de ceilalți, Înfrățit, cum era, cu gingașa minune cristalină, antropomorfizată de privirea exaltatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fusese, se pare, puternică, de vreme ce greșise, ca Pristanda, numărătoarea. „Ei” nu dominau, asta se vedea chiar din enumerarea autorului, dominau, de fapt, „ceilalți”! A doua surpriză pe care i-o mărturiseam nu era fără legătură cu prima. Justificând de ce fusese singurul care votase În comisia universitară Împotriva ocupării, prin concurs, a postului de profesor de către Vicu Mândra, profesorul Mircea Zaciu menționa criteriul profesional și cel moral. Oricât părea, În context, opțiunea sa „excentrică” În comparație cu a celorlalți membri ai juriului, ea Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
am fi putut fi dacă n-ar fi fost să fie cum a fost”. Scrisoarea fusese totuși una particulară!, Îmi ziceam, interzis de această tardivă dovadă de solidarizare. Și scrisoarea nu se referea la volumul II, ci la volumul I, singurul pe care Îl primisem! * Ar fi vulgar, poate, a se trage din asemenea „scăpări” de condei concluzii catastrofice despre caracterul cuiva. Întrebarea este doar dacă vulgaritatea unor grăbite, simplificatoare acuzări nu este cumva totuși mai mică decât vulgaritatea „pretextului” care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ai nici măcar puterea de a-ți strânge gândurile pentru o scrisoare. Mai ales când viața Îți rezervă unele surprize neplăcute. Când, de asemeni, nu știi cât și cum vei rezista, fie și financiar. Când - cazul nostru - omul care ne ajuta (singurul) e pe moarte (soacra mea) și Îngrijirile, amăgirea, disimulările cad pe umerii noștri. Când, venind din țară, unde am plecat cu oarecari speranțe, Îți dai seama că nu mai ai chiar nimic de sperat... Și câte și mai câte! Iată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
mea din România. Poetul era un frecvent călător, iar eu, după tranziția din 1987 În Berlinul de Vest, ajunsesem, În 1988, În America. Ne-am intersectat la Congresul Internațional PEN de la Maastricht, În Olanda, În primăvara 1989. Faptul că eram singurii români la acel congres nu ne-a apropiat. Vara fierbinte a anului 1989, când Europa de Est scrâșnea din toate Încheieturile, adusese România pe prima pagină a presei internaționale. Ajuns la limită, năduful românesc primise un brusc stimulent dinspre țările din jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
excesiv uimit de poziția sa, rămasă ambiguă - chiar și În afara țarcului socialist - În acel moment de vârf al tensiunii. Ne-am revăzut În 1991, la Torino, la o conferință scriitoricească despre Europa de Est la care se Întâmpla să fim, din nou, singurii români. M-a zărit, dimineața, În restaurantul hotelului și, deși terminase micul dejun, a venit la masa unde eram singur cu Cella. Se schimbaseră multe și nu destule În cei doi ani. Motivul stânjenirii din 1989 dispăruse. Apăruse Însă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu mai știu cine sunt nici unde mă aflu. Simt atunci lipsa identității mele de departe ca și cum aș fi devenit, o clipă, o persoană cu totul străină. Acest personagiu abstract și persoana mea reală Îmi dispută convingerea cu forțe egale.” Singurul „punct fix” se află pe un perete... Un zid al plângerii, fără precisă localizare, după ce s-au prăbușit toate zidurile de sprijin? Izgonit din paradisul certitudinilor, cel ce vrea să Înțeleagă rostul său și al lumii se vede condamnat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
reiterată de influența pe care grandilocvența unor pasaje din falsul intitulat Protocoale (= CONSPIRAȚIA) a avut-o, cum amintește Danilo Ki½, asupra „doctorului numit Detouches, autorul pamfletului intitulat Bagatelle pour un massacre”, care este și un mare scriitor. N-ar fi singurul, din păcate. Nu m-a decis nici chiar faptul că Protocoalele au fost grabnic tipărite și difuzate În România democrată de după 1989 sau că, la editura care a avut această inițiativă, publicaseră, și au continuat (!) să publice și după aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
celorlalți”. Identificarea cu clișeele furnizate, În acea perioadă, de familia și comunitatea germană avusese totuși două fisuri, datorate contradicției dintre trup și minte. În ciuda „evlaviei germanofile”, mama tânărului Paul Schuster nu accepta să se despartă de ginecologul evreu dr. Antal, singurul În care avea absolută Încredere. „Ea micuță și slabă, el depășind-o cu un cap și jumătate. Dispăreau În camera de dormit, după care ea revenea ușurată, consolată, optimistă. Dacă nu exista antisemitismul feroce al nazismului, dr. Antal n-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și, prin iradiere, În Suedia. Aproape deloc, Însă, În Statele Unite. Într-o convorbire telefonică pe care am avut-o Întâmplător, chiar În acele zile, Susan Sontag Îmi spunea: „Norman, cred că noi doi suntem printre puținii În țara asta, poate singurii, care știm cine este acest scriitor și Îi apreciem originalitatea”. Nu cunoșteam, până atunci, opinia pe care Susan o avea despre Kertész, dar eu fusesem, Într-adevăr, printre puținii (sper că nu singurul) care l-au introdus pe Imre Kertész
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
suntem printre puținii În țara asta, poate singurii, care știm cine este acest scriitor și Îi apreciem originalitatea”. Nu cunoșteam, până atunci, opinia pe care Susan o avea despre Kertész, dar eu fusesem, Într-adevăr, printre puținii (sper că nu singurul) care l-au introdus pe Imre Kertész În curriculumul academic american. În 1998 am predat la Bard cartea sa Fateless (Fără destin), care aduce o tonalitate „obiectivă” cu totul particulară În literatura Holocaustului, chiar În comparație cu Primo Levi sau W.G.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
evadat din Varșovia, ca un supraviețuitor din Budapesta, cineva care nu face mare tam-tam despre supraviețuirea sa, nu se simte dator să depună mărturie, să-i confere semnificație - da - s-o transforme Într-un triumf oricât de discret și personal, singurul, totuși, genuin, posibil, prin care spraviețuitorul - adică eu Însumi - ar prelungi și multiplica supraviețuirea sa În descendenți - tu”... Adresarea devine, de data asta, directă, la persoana a doua singular, către copilul nenăscut, nedorit, căruia i se Închină Kaddish-ul convulsivei confesii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și, Într-adevăr, ceea ce nu poate fi explicat nu este răul, ci, dimpotrivă, binele”. Alter ego-ul lui Kertész, naratorul anonim al Kaddish-ului, motivează, apoi, printr-o amintire, de ce nu-l mai interesează führerii, cancelarii, dictatorii de toate felurile, ci sfinții, singurii cu adevărat iraționali, de neînțeles, a căror existență rămâne, Într-adevăr, enigmatică, inexplicabilă, ilogică. O Întâmplare de lagăr, desigur. Călătoria de câteva zile, iarna, a bolnavilor lagărului În vagoanele de vite, spre o destinație necunoscută, fusese precedată de distribuția minusculei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
eului, conștiința de sine. Înlocuirea omului tragic prin dublul său pervertit și burlesc al post-catastrofei nu definește doar cadrul de referință al interogației lansate de B. sau Koves, ci, treptat, și cel al lui Keseru. El crede că B. fusese singurul care și-a asumat consecințele faptului că „toate istoriile sunt pe sfârșite, istoria noastră, a tuturor, este ne-narabilă”. Urgența găsirii romanului Îl acaparează cu atât mai intens. * „Când se va elibera de text, se va elibera, Într-o anume măsură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
soarele nemilos al verii aurii se avântă printre frunze. Vezi tijele de crin, cum se ițesc verzi și înalte, și albinele strângând nectarul dintr-un șir nesfârșit de trifoi? * Pe 28 martie, Mao găzduiește în cabinetul său o ședință secretă. Singurii care participă sunt Jiang Ching, Kang Sheng și Chun-qiao. Mao o numește ședință a Biroului Politic, deși membrii săi oficiali, vicepreședintele Liu, premierul Zhou, comandantul-șef al armatei Zhu De, vicepremierul Chen Yun și Deng, sunt excluși. Ședința ține trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
tovarășului președinte. Respiră pentru dumneavoastră, tovarășe președinte. Ce amabil, ce amabil. Mao pune două coaste de porc prăjite pe farfuria lui Lin și apoi își umple paharul cu vin. Ye Qiun, trebuie să ai mare grijă de bărbatul tău. Este singurul pe care-l avem - trebuie să conducă afacerea după ce mor eu. Premierul Zhou pare să nu aibă deloc poftă de mâncare, dar încearcă să mănânce ca să-i facă pe plac gazdei sale. Soția lui dă la o parte, cu grijă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
vegetația se întind. Copacii sperie cocorii. Au nevoie de teren plat - un loc unde-și pot face cuibul fără să-i ia cineva prin surprindere. Se întoarse într-un semicerc lent, cu ochii învârtindu-i-se în cap. Ăsta e singurul lor popas sigur. În centrul continentului nu există nici un alt loc pe care să-l poată folosi. Sunt fragili - au o rată anuală de înmulțire slabă. Orice distrugere masivă de habitat le va fi fatală. Nu uita, lebedele de iarnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
un singur indiciu. O singură chestie sigură, dincolo de orice îndoială: bilețelul. Cuvintele persoanei care l-a găsit, singurul spectator la evenimentele din noaptea aia, de dinainte să înceapă ciudățenia. Bilețelul pe care au încercat să-l ascundă de el. E singurul lui indiciu, așa că trebuie să aibă grijă. N-are voie să se grăbească. Văzând și făcând. Rupp și Cain i-au promis că-l duc la cumpărat de mașini. Serviciul îi trimite cecuri pentru că stă degeaba. Dar asta n-o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
site, scârbit de evaluările continue, se pomenea că simte nevoia să intre iar să verifice, ca să vadă dacă următoarea reacție avea să șteargă ultima demolare fără minte. Își compara scorurile cu cele ale celorlalți autori lângă care fusese înghesuit. Era singurul în corzi? Cine era favoritul momentului? Care dintre colegii lui mai era în cădere liberă? Cum de reușea publicul să se clatine și să dea înapoi într-un sincron atât de perfect, ca la un semnal? Tot ceea ce făcuse acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
trăsnească oriunde ai fi. Cercetă orizontul în căutarea unui indiciu care trebuia să se ivească acolo, în cele din urmă. Dar îți rămân dator pentru ofertă, sincer. Până acum poate că eram mort fără tine, doctorașule. Tu și Barbara sunteți singurii cărora chiar le-a păsat ce se întâmplă cu mine. Weber tresări la auzul acestor cuvinte, cele mai delirante pe care le rostise Mark în după-amiaza aceea. Brațele lui Mark începură să tremure, de parcă trupului său i s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]