8,392 matches
-
două sârme negre ca două picioare de păianjen. Nu avem încă lumină electrică. Mama, tânără și frumoasă, aprinde o luminare și-o lipește pe o farfuriuță. N-avem perdele, geamul e stropit cu var. Stăm pe pat, îmbrățișați, și mă topesc de dragoste și magie. De-a lungul geamului numai dunga de sînge-nchegat mai stăruie o vreme, restul e noapte. Și se vede lumina rotundă, slabă, de ace irizate, a luminării, răsfrântă în fereastră. E o liniște frumoasă și tristă. Ghemuit
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
scântei pe podea. Greutatea lui pune-n mișcare elefantul, care pornește clătinîndu-se, lăsîndu-se-ntîi pe picioarele din dreapta, apoi pe cele din stânga, pe când bănuțul coboară încet spre podea. Îngenuncheați, de o parte și de alta a scaunului, îl privim amândoi, zâmbind fericiți, topiți în noaptea luminoasă a odăii pe jumătate străine. Și în încremenirea din jur, luminat din spate, prelungindu-și trompa strălucitoare cu o umbră diformă pe lemnul scaunului, elefantul înaintează, minute-n șir, cu un mic zgomot sacadat, înaintează milimetru cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
plutește-n aer, se dedublează, se deformează ciudat, devenind un peisaj matinal, cu o mare scânteietoare, evanescentă, străvăzîndu-se printre coloanele roze ale unor temple și palate geometrice, și când desenul plutește minute-n șir, străveziu, peste biroul tău, ca să se topească apoi ca zahărul în apă - e cu neputință să discerni atunci unde, pe harta ca o plasă de păianjen, tridimensională și nesfârșită, a situației tale în lume, te găsești cu spaima și fascinația ta: în fundătura Iluziei, în șoseaua Reveriei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acolo-ntre granulele scuturate ale măselelor noastre, între bețele de chibrit arse până la alb ale oaselor noastre, se mai află ceva, și-n acel ceva este totul. Când tunelul intră în linie dreaptă și gura cuptorului îl linge cu vâlvătăi, topind pereții sticloși, când te repezi cu o viteză fantastică direct spre orbirea de dincolo de orbire, spre surzenia față de care surzenia e un zbieret de abator, când protuberante de foc care ard focul ca pe vreascuri uscate izbesc trandafirul negru, foile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tocmai pentru OÎ identice) nu erau decât o mare și derizorie înscenare. Priveam totul fără să-mi ațintesc nicăieri privirea, globii ochilor mei divergeau, fantoma dreaptă și cea stângă se desprindeau încet una de alta, lumea se dedubla și se topea într-un fel de abur fin, cafeniu-roșcat și apoi auriu... Până când rămânea doar auriul, ca de icoană, îremurînd în răcoare și vid... Reveneau apoi imaginile din salon, dar fără relief și fără-nțeles, ca o împletitură barocă, la care mă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și îngropa fața-n cearceaf. Nu se fâțâiau, dom'le, cu țâțele scoase-afară în nasul bărbaților, mai ales al unor bolnavi prăpădiți ca noi. Rușine! Rușine să vă fie!" Pe când moșului îi ieșeau ochii din cap de indignare, fetele se topeau de râs, meșterind în compartimentele măsuței lor cu medicamente. Treceau pe la fiecare pat și lăsau pe noptieră, într-o scobitură specială, câteva pastile sau casete viu colorate, care, când se ciocneau, clincheteau vesel și dulce, într-o zi, dintr-o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o revăd pe doctorița Zlătescu după vreo șapte-opt ani, într-o zi însorită, pe Magheru. Eram cu o colegă de facultate și-l bârfeam pe asistentul de folclor când am văzut-o: deși era în miezul verii și asfaltul se topea pe jos, ea purta o căciulă grotescă de lână, din care vițe de păr cu mătreață-i ieșeau în toate părțile. Pe pieptul rochiei de supraelastic, verde-fosforescentă, avea insigne și medalii de pionier. Șnururi galbene, de comandant de detașament, îi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sărutîndu-i ultimele șuvițe din părul roșu ca sârma de cupru. Și-am mai văzut un bărbat cu minunați ochi căprui, ținând în poală o fetiță de câțiva anișori, goală și durdulie, ce binecuvântează cu două degete. Toate aceste năluci se topeau una-ntr-alta ca apele unui veșmânt de mătase... După secole de mers prin măruntaiele nopții, lipăind pe oglinda dulce-a ghețarilor, cățărîndu-ne pe stalagmite groase cât elefanții, clătinîndu-ne pe poduri de sfoară aruncate peste crevase, ne-am trezit înaintînd
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sute de mii de boli își iveau sechelele sub noi, patetic dar și fascinant. Căci bărbatul acela tânăr, cu fața de grec atât de-ntoarsă-n sus încît tendoanele gâtului îi striveau mărul lui Adam, și-ar fi umplut prea bine forma, topindu-se-n ea, dacă un antrax veninos, chiar la subțioara stângă, nu l-ar fi scos dintre soți, nu i-ar fi dat cu adevărat existență. Cu toții trăiau prin plăgile lor ce le serveau de nume, de însușiri și poate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se scursese în urma lor și-i înconjura, ca un amfiteatru de trupuri întins pe zeci de kilometri. Și, ciudat, oricât de departe ar fi fost vreo față, de bătrân, de copil, de cerșetor, de împărat sau de cardinal, chiar dacă se topea cu mii de alte fețe într-o dungă de ocru la marginea vederii, ea era perfect desenată și-o puteai recunoaște chiar înainte s-o percepi cu adevărat. Toți se vedeau ca și când ar fi fost cu toții în primul rând, la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cine știe cărei alte lumi, ce ne creează și ne cuprinde... Un mare mister, o pătrunzătoare melancolie se răsfrângeau acum în miliardele de ochi dimprejur, care-n penumbra alunie luceau ca niște bile de sticlă atârnând de pedunculi subțiri, de parcă întreaga umanitate, topită sub cerul organic al grotei într-o singură ființă, n-ar fi fost altceva decât o plantă carnivoră, o roua-cerului deschisă în mlaștină, sclipindu-și diamantele lipicioase sub soarele zorilor. Toți așteptau semne și minuni, adaosuri de proteină angelică la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
însăși se mielinizează. Astfel uităm, ne uităm, și rezervorul orbitor, canalul central de plasmă al vieții noastre ne mai apare doar în vise, rituri, psihoze, per speculum in aenig-mate... O, dacă o singură dată, un singur mistic, ar reuși să topească, prin meditație sau prin har ticăloasa substanță albă, punând iar în contact întreaga substanță neuronală din țeastă, depășind de un miliard de ori masa critică, refăcând briliantul originar! Ce fuziune, ce scânteie magnifică și ce topire totală a cosmosului și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-se, putrezind, dar eliberând mereu din ele ovule și spermii, capsule ucigașe iluminând asemeni fotonilor gura senzuală a altor femei, pulpele păroase ale altor bărbați, părinți și copii și părinți și copii lăsând în urmă putreziciunea organelor disipate, a oaselor topindu-se-ncet în sicrie din același cuarț orbitor. Burți cuprinzând burți în care sânt burți, de parcă toate mamele și fiicele ar fi-nchise una într-alta, într-un șir nesfârșit de gravide, alternanță eternă de pereți uterini și de fetuși
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
alunecând pe firul lui scânteietor, de asemeni de purpură, cu picioarele întinse extatic, culegea în cădere nectarul negru, gâlgâitor, din acele guri, acele faringe căscate-n amurg și, ajuns pe podea, fugea dezordonat de la un colț la altul până se topea-n întuneric. De câte ori, dimineața, foarte devreme, pe un timp roșu, sau când apusul, mai întîi galben murdar, înnobilat de unghia aproape nevăzută a lunii, apoi trandafiriu năclăit de albastru și-n cele din urmă de purpură dumnezeiască, umplea vidul dintre
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca niște avioane vechi de război, se-apropie așa de mult că deodată orizontul e doar lumină groasă ca mierea. Unul din ei, nu cel mai bun, nici cel mai adevărat, se-mplîntă primul în pielița vie, o sparge și se topește-n minunea ei. Ceilalți ajung doar la o nanosecundă distanță, dar porțile sânt deja-nchise. Un mare cutremur electric îi arde pe toți, și le arde apoi și cenușa. Unul singur a fost mântuit, un singur curier a transmis informația
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de a-și trece degetele prin păr. Căci mântuirea nu o capeți, ci se întîmplă prin tine, e minunea trecerii de la un strat al lumii la altul. Tu ești numai cheia porții dintre lumi, dar o cheie ce s-ar topi în broască și împreună cu ea ar genera ușa și spațiul magic de dincolo. Pe care-l contemplu acum, singur în frigul coridorului, coborând tot mai mult în trecut, așa cum tragi tot mai în spate piatra din praștie ca s-o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
desenele. Maria privea acum vrăjită sorbul modelelor, spirala liniilor, glisarea lentă a culorilor una-ntr-alta. Căci în aripile ei predomina purpura, dar purpura era tivită cu azur, iar cozile de rândunică de la capete erau negre ca păcura. Desenele se topeau în desene, fețele deveneau orașe, pădurile deveneau păsări, ochii lor deveneau orologii. Rotițele dințate din orologii deveneau constelații unde trăiau ființe al căror nume erau oamenii și! lucrurile lumii noastre. Maria se culcă pe laviță între cele două aripi răsfirate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
culoarul ce se curba ușor, dar tot mai pronunțat, pe când pereții deveneau tot mai sticloși și mai sidefii iar scopiții de la mese mai înalți și mai zvelți, păs-trîndu-și pe fețe, însă, aceeași teroare sfântă. Călăuza sa, enigmaticul Mr. Swan, se topea într-un fel de uitare. De câte ori îl mai privea, Vasile era uimit de schimbările de pe chipul lui: nu mai putea spune, de pildă, ce culoare aveau ochii americanului, pierduți într-o pată difuză. Gura i se-ntindea pe bărbie și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
coboram scări largi ca de catedrală. Spațiul își schimba brusc proprietățile când eram fără mama, devenea vast și huitor, iar frica-l umplea cu vibrația ei leșinătoare. Prin geamurile casei scării lumina cobora în coloane oblice, desenând pătrate de aur topit pe mozaicul rece al palierelor. Iar holul de la intrare avea austeritatea albă a mausoleelor. Ieșeam în fața blocului, peste care-și aruncau umbra câțiva copăcei subțiri ca ațele, dar cu muguri neobișnuit de umflați pe crengi. Ne jucam o vreme acolo
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
orbite, alte noduri, alte semne. Se strecura cu totul, corp mare și roz, printre ițe și lucra acolo, sucindu-se și rotindu-se, cu mai multe perechi de brațe asemenea zeităților hinduse, creând și distrugând, înfrăgezind și pulveri-zînd, arzând și topind lâna cu dogoarea corpului ei, răcorind-o și alinînd-o cu apele vițelor ei despletite. Dansa acolo, cu mișcări cadențate-ale brațelor, cu mudre aproape imposibile dacă n-aveai articulații de zgârci, cu buricele degetelor sclipind stins printre fibre de spațiu, celule
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fantastic al mamei, câte un sloi de ordine, ca un fulg de zăpadă ce ar dura, netopit, în dogoarea unui cuptor. Și râdeam, făcând gropițe în ambii obraji, când izbuteam să deslușesc, fluturând, schimbîndu-se unele-n altele, spărgîndu-se și realcătuindu-se, topindu-se și cristalizîndu-se, abstractizîndu-se în epure și proiecții și-apoi redevenind grele ca sticla de plumb și țeasta de rinocer - obiecte și peisaje, scene întregi cu oameni petrecând la un ospăț, închinări ale magilor, hold-up-uri la o bancă, locomotive cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din mii de arii, ca tot atâtea raze de aur, ace de aur, sârme de aur, într-un singur punct, ducând cu ele miile de amintiri, senzații, impulsuri, posturi corporale numite zâmbet într-un singur punct în care aurul se topea, în centrul plăcerii, în grădina desfătărilor, având în mijloc lentila lichidă de aur topit, rezervorul de bucurie dumnezeiască, izvorul de apă vie ce, țîș-nind ca un gheizer la suprafață în peisajul fantastic al feței mamei, mă lumina ca un soare
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de tocat. Deasupra aragazului, din găurile de aerisire îmbîcsite de fum, ieșeau și umblau pe perete viespi mari, care nu-și aflaseră încă odihna. Ușa balconului era închisă: mama nu putea fi acolo. Atunci nu putea decât să se fi topit în văzduh. "Mama!", strigă încet, uitîndu-se zăpăcit în jur. Pe aragaz, într-o cratiță mare, era încă o grămadă de mâncare de prune, să le mai ajungă vreo două-trei zile. "Da, Mircișor, sânt aici", se auzi djn cămară, bineînțeles! Că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
flacără până când, propulsată de jeturile incandescente, casa se ridica încet către cer, ivind din pământ fundații prelungi și însoțită ca o meduză de franjurile cablurilor electrice și ale țevilor de canalizare. Măreață și singuratică, plutea zvâcnind deasupra orașului până ce se topea în adâncul insondabil al bolții, între primele stele. A doua zi casa era iarăși la locul ei, ca și Soile, ca și Herman, care, strângând în pumni mereu aceleași două bare de fier forjat, o privea, așteptând momentul în care
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și-un gard de crengi uscate, împletite cu mărăcini, nu părea să mai existe ieșire. Aici puteai să vii ca să te ghemuiești pe-o parte și să mori. Ai fi zăcut, neștiut de nimeni, până carnea ți s-ar fi topit, s-ar fi amestecat cu cîrpe-le-n care era-nfășurată, ar fi făcut viermi albi și grași. Te-ar fi spălat ploi și te-ar fi acoperit zăpezi, iar vara ar fi picat păsările din cer de duhoarea hoitului tău. Aici e
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]