62,720 matches
-
dator?” Figura contestației (figura promisiunii ratate și a aspirației spre altă formă de plenitudine: sentimentul datoriei, de pildă, sau alte patimi demne de o inimă bărbătească!), contestația, zic, mai apare o dată, Într-un limbaj mai calm. Este contestația de după consumarea crizei erotice. O izbăvire tristă, o pace mohorîtă. Îndrăgostitul și-a regăsit „dreapta gîndire”, și-a regăsit și prospețimea simțurilor: liniștea interioară Îi permite să redescopere peisajul, obnubilat pînă acum de pasiunea nimicitoare: „La al tău zîmbet, l-a ta mînie
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
dacă mă va vizita strechea scrisului și mă voi putea despărți de sfînta lene, cu care țin casă bună de un an de zile.” Adevărul este că Alecsandri nu e cuprins niciodată de „strechea scrisului”, nu intră În starea de criză proprie genului romantic. N-are căderi, n-are greață de literatură, nu pîndește - cum fac atîția - momentul prielnic al inspirației. Inspirația vine repede, pe un teren dinainte pregătit. O oarecare ezitare la Începutul poemului și, apoi, versurile vin de la sine
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
micul confort, retragerea protectoare, căci numai În acest spațiu securizant literatura poate să se nască. „Teroarea de fenomenul boreal” (G. Călinescu) se dovedește a fi, astfel, condiția liminară a creației la Vasile Alecsandri. Inspirația nu-i creează o stare de criză și nu-i provocată de o mare criză interioară, ca la alți romantici. Inspirația este mai degrabă o formă a disciplinei, a fidelității, chiar dacă poetul se plînge mereu de trădări și preconizează pedepse brutale („inspirația mi-a făcut adesea infidelități
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
spațiu securizant literatura poate să se nască. „Teroarea de fenomenul boreal” (G. Călinescu) se dovedește a fi, astfel, condiția liminară a creației la Vasile Alecsandri. Inspirația nu-i creează o stare de criză și nu-i provocată de o mare criză interioară, ca la alți romantici. Inspirația este mai degrabă o formă a disciplinei, a fidelității, chiar dacă poetul se plînge mereu de trădări și preconizează pedepse brutale („inspirația mi-a făcut adesea infidelități, dar a sfîrșit totdeauna prin a reveni la
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
mai odihnitoare și le află numaidecît. La marginea pînzei se deschide „cursul pacinic” al rîului și, odată cu el, securizantul spațiu lin. Alecsandri nu stăruie În viitoarea materiei, dezordinea contrazice simțul lui de stabilitate. Elementele materiale revin, după o fază de criză, la formele de sublim liniștit, maiestos. Umplînd abisul, Rinul redevine un „gigantic nepăsător”. Alecsandri nu poate trăi prea mult cu sentimentul catastrofei. Natura este frumoasă Îndeosebi În formele ei pașnice. Pașnice și decorative. Obiectele se integrează Într-un ansamblu (tablou
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
a ei fumuri deșarte!” CÎmpia are, aici, și o funcție ocrotitoare. Nu este numai cadrul unei visări plăcute, locul de unde pornește glasul de Înger al iubirii, cîmpia vindecă de griji pe omul deja exasperat de zgomotul lumii. Nu este prima criză de astenie În poezia română. Este curios, doar, s-o Întîlnim la Alecsandri, spirit sociabil, turist cu vocație, prețuitor În grad maxim al comodităților urbane. Să nu pierdem din vedere un fapt important: cîmpia de la MÎnjina (unde este localizată, În
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
orice caz, starea de oftare este specifică așteptării, privegherii. Este simptomul suferinței cronice. Ritmul durerii suportabile. Plînsul este o eliberare după un moment de paroxism, oftatul reprezintă o Împăcare cu soarta . O Împăcare și o acumulare pînă la o nouă criză. Așadar: „Să petrec tot cu oftări” (Peirea) e o petrecere de lungă durată și ca se bizuie pe virtutea răbdării. Vaietul, plînsul reprezintă un moment de derută interioară. Temeliile ființei se clatină și atunci ochii varsă pîraie de lacrimi, gura
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
dar nu despre ca este propriu-zis vorba, ci despre iubirea celui care o jelește. Obiectul erotic continuă astfel să aibă o prezență terorizantă: e cauza unui veritabil sentiment al catastrofei. Barthes l-a introdus printre figurile obișnuite ale crosului: o criză violentă În cursul căreia subiectul descoperă că se află Într-un impas total; de aici un sentiment de panică, de distrugere a ființei... (Fragments...). Conachi trece prin această stare de asfixie În durere. Deosebirea față de figura clasică a catastrofei sentimentale
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
un impas total; de aici un sentiment de panică, de distrugere a ființei... (Fragments...). Conachi trece prin această stare de asfixie În durere. Deosebirea față de figura clasică a catastrofei sentimentale e că poetul român trăiește permanent Într-o stare de criză violentă, se află mereu la capătul puterilor. Tot Barthes definește admirabil acest regim al Îndrăgostitului: acela al unei „răbdări a nerăbdării”: a hrăni o nenorocire ce nu se uzează niciodată, a constata insuportabilul și, prin chiar această descoperire, a instala
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
a spus chiar că fuga este singura formă de scăpare În amor. Fuga este, În fond, arma cea mai eficientă a lui Don Juan. Ea Împiedică stabilitatea, adîncirea pasiunii, lanțurile familiei. Pentru spiritul romantic exilul este, În dragoste, o lungă criză de paroxism. Conachi Încearcă și el fuga din fața unei pasiuni nimicitoare, dar fără rezultai. În exil, pasiunea lui se amplifică, boala ia aspecte galopante. Pustiul, codrul sălbăticia stîncilor nu vindecă rănile Îndrăgostiților. Încercarea de a se Îndepărta de obiectul erotic
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
pleacă pe calea nervului vag (fibre mielinizate); efectul reflex include bronhoconstricție și hiperpnee. Dacă stimulul este menținut activitatea receptorilor se reduce (sunt receptori cu adaptare rapidă). Este posibil ca receptorii de iritație să joace un rol important în bronhoconstricția din criza de astm ca rezultat a răspunsului lor la eliberarea de histamină. Fosele nazale, rino-faringele, laringele și traheea conțin receptori care răspund la stimuli mecanici și chimici. Răspunsurile reflexe sunt variate: tuse, strănut și bronhoconstricție. Dacă laringele este iritat mecanic (de
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2283]
-
ale ciclului "autobiografic", personalitatea lovinesciană își va fi căutat la un moment dat, compensativ, și un analogon simbolic, ideal, cu efigie de "luceafăr". Nu-i inutil de precizat că romanele eminesciene sunt scrise într-o perioadă tulbure, pe fondul unei crize existențiale majore, semnalate apăsat de notațiile din "agende". Motivațiile psihologice ale unui atari demers sunt însă mult mai complexe, după cum sper că voi putea demonstra în cele ce urmează. 2.2. Mitul eminescian. Reconfigurări polemice Potrivit propriilor mărturii, Lovinescu s-
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Prima casă". Criticul se despărțea, la 52 de ani, de soția sa, Ecaterina Bălăcioiu, care va muri în pușcăriile comuniste după ce izbutise să salveze, trimițând peste graniță, chiar "agendele" de unde am decupat notațiile de mai sus. În această etapă de criză a vieții lui resimte așadar Lovinescu "cea mai puternică emoție literară", mărturisită și în jurnal: "10 april. 1934. Lectură Eminescu Mite. Scrisoarea lui Maiorescu Em. Extraordinară impresie. Hotărârea de a romanța". Mai mult, criticul citește epistola într-un spațiu străin
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
resort, în opinia criticului, un profund sentiment de insatisfacție, de frustrare și, în cazul creatorului român, chiar de resentiment 98. Nu întâmplător, romanele din ciclul eminescian întrerup, cronologic, succesiunea volumelor din ciclul Bizu ("autobiografic", s-a zis) semn al unei crize de identitate majore suferite de autorul însuși, care va fi trăit, pentru scurt timp, drama geniului romantic. Cu atât mai semnificativă mi se pare, din acest motiv, abandonarea proiectului "eminescian" "gest" interpretabil în fel și chip, dar care subliniază mai
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
suferite de autorul însuși, care va fi trăit, pentru scurt timp, drama geniului romantic. Cu atât mai semnificativă mi se pare, din acest motiv, abandonarea proiectului "eminescian" "gest" interpretabil în fel și chip, dar care subliniază mai cu seamă sfârșitul "crizei", ieșirea "din transă" a scriitorului, conștient de acum de inadecvarea dintre propriul destin (de intelectual lucid și sceptic, incapabil de "nebunie" și lipsit de genialitate) și cel al "eroului" său (poetul genial), în ciuda profilului psihic asemănător. Ca atare, în loc să scrie
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
despre boală și singurătate să fie mai abundente. Am ales doar câteva, cu atât mai cutremurătoare cu cât surprind, ca într-o stenogramă, cele mai dramatice momente din biografia sufletească a criticului: "12 april. 1935 la 9 1/2, mare criză de ficat. Situația devine cu totul rea. Boala se instalează"; 27 dec. 1935: "Scriu. Pustiu"; 11 april. 1936: "Urât. Solitudine. Nu plec nicăieri"; "Dum., Paști, 12 apr. Urât. Multă melancolie și solitudine"; 24 iun. 1936: 19 aug. 1936: "Boala se
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
tendință catastrofală a mediului de viață, care se înregistrează în ultimele decenii, este doar " o fază recentă și precipitată a unui proces multimilenar de continuă mutilare a naturii și de tulburare a echilibrului ei biologic" (E. Pop, 1972). Existența unei crize ecologice contemporane este unanim recunoscută de oameni de știință, politicieni, sociologi, și educatori. Această criză atenționează prin numeroase și puternice semnale cum sunt: extinderea poluării în cele mai diverse dimensiuni, degradarea și subțierea statului de ozon al atmosferei, dispariția unor
Aspecte ecologice ale avifaunei din unele parcuri ieşene : valorificarea instructiv-educativă a studiului avifaunistic by Magdalena Dorina Culbec () [Corola-publishinghouse/Science/335_a_652]
-
fază recentă și precipitată a unui proces multimilenar de continuă mutilare a naturii și de tulburare a echilibrului ei biologic" (E. Pop, 1972). Existența unei crize ecologice contemporane este unanim recunoscută de oameni de știință, politicieni, sociologi, și educatori. Această criză atenționează prin numeroase și puternice semnale cum sunt: extinderea poluării în cele mai diverse dimensiuni, degradarea și subțierea statului de ozon al atmosferei, dispariția unor specii de plante și de animale, cu consecințe asupra biodiversității, distrugerea pădurilor, diminuarea surselor de
Aspecte ecologice ale avifaunei din unele parcuri ieşene : valorificarea instructiv-educativă a studiului avifaunistic by Magdalena Dorina Culbec () [Corola-publishinghouse/Science/335_a_652]
-
în perioada 19151930, industria turistică era a treia industrie în stat (după industria zahărului și cea a tutunului), iar orașul Havana era cea mai populară destinație din întregul bazin caraibian, preferată îndeosebi de clientela americană. Ulterior, ca efect al Marii Crize care a afectat îndeosebi SUA și într-un context internațional foarte vulnerabil (cu începerea celui de-al doilea Război Mondial), turismul cubanez a înregistrat o scădere considerabilă, cu diminuarea drastică a fluxului turistic. Ulterior, în anii 1950, se înregistrează o
CENTRE ȘI REGIUNI TURISTICE, PARTEA I AMERICA ȘI EUROPA by Daniela Larion () [Corola-publishinghouse/Science/552_a_1086]
-
este înregistrată odată cu atragerea de capital străin în industria hotelieră din Cuba, începând cu anul 1982. A crescut astfel în mod simțitor fluxul turistic: 1980 - 130.000 turiști; 1988 - 326.000 turiști. Perioada 1989 - 1990 a adus cu ea o criză economică severă în Cuba, ca un răspuns la evenimentele drastice produse în blocul comunist, în principal la colapsul URSS. Ca o soluție la atenuarea și depășirea acestei crize, guvernul cubanez a investit major în industria turistică în scopul atragerii unui
CENTRE ȘI REGIUNI TURISTICE, PARTEA I AMERICA ȘI EUROPA by Daniela Larion () [Corola-publishinghouse/Science/552_a_1086]
-
1988 - 326.000 turiști. Perioada 1989 - 1990 a adus cu ea o criză economică severă în Cuba, ca un răspuns la evenimentele drastice produse în blocul comunist, în principal la colapsul URSS. Ca o soluție la atenuarea și depășirea acestei crize, guvernul cubanez a investit major în industria turistică în scopul atragerii unui număr cât mai mare de turiști care să contribuie la echilibrarea balanțelor de plăți. S-a reușit astfel ca în jurul anul 1995 industria turistică din Cuba să devină
CENTRE ȘI REGIUNI TURISTICE, PARTEA I AMERICA ȘI EUROPA by Daniela Larion () [Corola-publishinghouse/Science/552_a_1086]
-
și destrăbălare culinară. Politicienii le vânează electoral, transformându-le în prilej de sporire a popularității. Tensiunile sociale sunt astfel dezamorsate, iar conflictele sociale amânate. Comercianții speculează apetitul românului pentru cheltuieli sărbătorești, încercând să mai compenseze ceva din pierderile provocate de criză. Televiziunile nu ratează nimic din ineditul tradițiilor și al sărbătorilor de iarnă ca prilej de creștere a ratingului. În concluzie, toată lumea profită de pe urma sfârșitului și începutului de an. Poate că succesul mediatic al sărbătorilor de iarnă ne va redeșteptă în
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
este de neconceput ca o femeie să dea ordine unor bărbați"191. O altă mare problemă o reprezintă tinerii occidentali din suburbiile și enclavele Occidentului care trăiesc o cumplită dramă a lipsei de sens a vieții. Este vorba de o criza spirituală, temei al altor forme de criză, pe care o remarcă foarte subtil Sandu Frunză. Un reper important de interpretare pentru înțelegerea atacului islamist ce a marcat spațiul cultural francez este criza spirituală pe care, odată cu modernitatea, a adus-o
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
dea ordine unor bărbați"191. O altă mare problemă o reprezintă tinerii occidentali din suburbiile și enclavele Occidentului care trăiesc o cumplită dramă a lipsei de sens a vieții. Este vorba de o criza spirituală, temei al altor forme de criză, pe care o remarcă foarte subtil Sandu Frunză. Un reper important de interpretare pentru înțelegerea atacului islamist ce a marcat spațiul cultural francez este criza spirituală pe care, odată cu modernitatea, a adus-o laicizarea în mentalitatea comunităților religioase occidentale. Pe
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
de sens a vieții. Este vorba de o criza spirituală, temei al altor forme de criză, pe care o remarcă foarte subtil Sandu Frunză. Un reper important de interpretare pentru înțelegerea atacului islamist ce a marcat spațiul cultural francez este criza spirituală pe care, odată cu modernitatea, a adus-o laicizarea în mentalitatea comunităților religioase occidentale. Pe fondul acestei crize, experimentată uneori ca o formă de înstrăinare și inautenticitate, se proiectează o serie de crize secundare"192. Una dintre ele este cea
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]