7,705 matches
-
aprins pe cel electric la Gad. În biroul lui Alfred n-am intrat deloc. Dar am să mă duc Într-o clipă. Înțelegând ce i se cerea, ieși să umple butelia. La Întoarcere, tunetele Începură să se rostogolească, joase și dese, de parcă deasupra norilor se Încinsese o luptă disperată Între blindate. Fima Își aminti deodată versetul „El atinse munții, iar ei fumegară“, pe care reuși aproape să-l vizualizeze. Și se Înfioră. De la etajul doi se auzeau sunetele violoncelului, lente, grave
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
aruncând În fața lui Fima un miros de medicamente și dezinfectante. Pieptul său enorm, umflat ca al unui general-guvernator rus din timpul țarilor, șoldurile rotunde și late dădeau trupului său greoi Înfățișarea unui contrabas. Obrajii Îi erau străbătuți de o rețea deasă, nesănătoasă de vase de sânge albăstrui, roșcate și rozalii, aflate atât de aproape de suprafața pielii, Încât i se putea lua pulsul după zvâcniturile lor. Suplu și tăcut, cu pași catifelați ca ai unei pisici călcând pe o tablă fierbinte, sosi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
Pentru ce să alergăm noi acolo cu proteste și placarde? Am Înnebunit de tot? Din contră, ar fi chiar foarte bine ca un evreu care pleacă acolo pentru a se apropia de memoria victimelor să vadă În jurul lui o pădure deasă de cruci. Să audă din fiecare colț doar sunetele clopotelor. Să Înțeleagă că exact acolo se află inima Poloniei. Inima inimii Europei creștine. Din partea mea, n-am nimic Împotrivă se fie transferată acolo cetatea Vaticanului. Să stea acolo papa pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
oare posibil ca din zăpăceală să le fi invitat pe amândouă? Nu găsi prin buzunare nici o fisă de telefon. Continuă deci să meargă cu pași mari pe străzile luminate doar pe alocuri de câte un felinar galben, Învăluit În ceața deasă, amintindu-și de mama sa și gândindu-se că și ei Îi plăcea frigul și ura zilele de vară. Apoi se Întrebă ce-o fi făcând În clipa aia prietenul său Uri Gefen la Roma? Cu siguranță stătea Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
cu cuvintele mein Kind1. Dintr-un motiv necunoscut ochii mamei sale i s-au umplut de lacrimi, i-a prins deodată capul În mâini, l-a strâns la piept și a Început să-i acopere obrajii cu sărutări repezi și dese. Ce s-o fi ales de soții Danzig? Precis că au murit de mult. O filială a unei bănci oarecare s-a deschis cu mulți ani În urmă În locul În care se afla micul restaurant ce sclipea Întotdeauna de curățenie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
al unui coleg și a sfârșit prin a fi nevoit să se mute la o altă instanță din cauza atmosferei create: oamenii nu mai vorbeau cu el. Iar cel denunțat este în închisoare acum. Revin la ce-am făcut. Sunt foarte dese vizitele în teritoriu pe care le fac membrii CSM, ca să ne întâlnim cu colegii. În plus, am orga nizat până acum patru întâlniri între CSM și ziariști pentru acest dialog. Iar pe blogul meu descriu zilnic ce fac în CSM
Eu votez DNA!De ce merită să apărăm instituţiile anticorupţie by Cristian Ghinea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1332_a_2898]
-
timpul pe foi pline cu steluțe aurii. Levin stătea la una dintre cele două mese din față. L-am recunoscut din poze și de la televizor. Avea gâtul gros ca de taur și umerii lați, o față mare umbrită de sprâncene dese. Părul i se ridica în bucle mici dintr-un început de chelie. Când avocatul i-a spus să se ridice, a traversat sala de tribunal pe vârfurile degetelor, ca un boxer. Avocatul a început să îl interogheze despre primele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
țintise de la douăzeci de metri. Zach știa cum să țintească în sus, cu boltă; în mod normal, de la distanța aia, gloanțele se pierd. L-a urmat pe Ellis pe cărarea care ducea la Lucky Creek. În lungul pârâului, vegetația era deasă: o masă periculoasă de rugi de mure, zmeură sălbatică și iederă otrăvitoare. Fii atent la urși, l-a avertizat Ellis. A apărut unul tânăr în zonă. Acesta era genul de atenționare care pe un orășean îl băga în sperieți, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
imperial. Nimeni nu-l deranjează. Iarba de sub picioarele lor a început să foșnească uscat când un elan gigantic, un adevărat monstru, a pătruns în luminiș. Animalul era magnific: era înalt de cel puțin un metru și jumătate, avea o coamă deasă și neagră și crupa albă. Când s-a uitat către ei, respirația i s-a transformat în abur. Sigur că era vorba de puterea autosugestiei, dar Zach ar fi putut să jure c-a auzit ceva care nu semăna cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
s-a uitat în sus. Când a trecut de primul vârf, nu mai avea noțiunea timpului. Ar fi putut să fie după-amiază sau seară, ar fi putut să fi trecut deja o zi sau două. Pământul aburea și o pădure deasă se întindea până la următorul deal, care arăta și mai amenințător. Jina știa că pinii aveau s-o ascundă, dar, cu toate astea, s-a îndreptat împleticindu-se către pădurea caldă și plană, fericită că simțea sub picioare pământ și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
-vă de ei. 15 SEX, MINCIUNI ȘI UN PISTOL FUMEGÂND Jina mergea de o oră, când a realizat că pierduse cărarea. Se făcuse deja noapte. În lumina lanternei nu se vedeau decât ace de pin, tufișuri și o întindere extrem de deasă de copaci. Nici în spate nu-și mai regăsea urmele pașilor. Nici urmă de tufe cu crengile rupte, nici urmă de bolovani care să-i fie familiari, nici urmă de firimituri de pâine după care să se ghideze. Degetele îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
în acele trepte, i se părea ei închisă toată problema acelei case noi, cu mulțumirile și necazurile ei. Rim, amenințat dincolo de un proces de evacuare și în vecinice discuții cu proprietarul, își manifesta supărarea în formă de descărcări nervoase din ce în ce mai dese. Dezarmat față de lege și de proprietar nu găsise altă soluțiune decât cumpărarea unei case. Astfel se născuse ideea. Avea însă rădăcini mai adânci. In clădirea ființei sunt multe etaje și subsoluri ale conștiinței. Acolo, în profunzimi, acea idee se altoise
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
rang; de nu înlătura figurantul de pe înălțimea unor echipagii de formă excentrică, era fiindcă, automobilul fiind banalizat, nu se putea face remarcată. își alesese pasiunea mai rară a cailor de rasă. Călărea admirabil, dar nu putea obliga la cavalcade prea dese pe Maxențiu, bolnăvicios, de aceea prefera să conducă. Proiecta să organizeze un grajd de curse. Era marea ei ambiție. Niciodată însă dorința asta nu-i păru mai vie ca în ziua aceea. Ada uni la moment, într-unui singur, cele
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
un rând de călărie și unul de oraș, tot sportiv, la fel cu al lui mister Whip, cu diferența că jocheul era urât ca o maimuță si Lică era băiat nostim. Nu grăbea lucrul, ceea ce era explicabil, dar 'acea vizite dese și se deprinsese cu magazinul de lux. Atunci când, mat târziu, avea să intre prin ușa principală în 200 laboratoriul elegantelor domnului Paul, atitudinea lui familiară avea să pară celorlalți clienți distinsă și băieții aveau să fie recunoscători unuia care, cu toate că
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
pentru reunirea muzicanților risipiți. La început, fără absolut nici un fel de muzică. Curând însă instrumentele mute păruse Elenei triste și ea cea dinții deschisese o pagină de acompaniament într-un ceas când era singură cu Marcian. De atunci, înapoia storurilor dese și ușilor ermetice, în umbra îndoliată care făcea apartamentul mai tainic, se auzeau sunete de orgă sau plângeri de arcuș discrete, reculese. Acele ecouri surprinsese plăcut pe Drăgănescu, care nu vroia monotonie și mâhnire în jurul Elenei și ar fi dorit
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
nu-și da seama de acel calcul, se bucurase că Maxențiu are să-i spună ceva, probabil tocmai în chestia Leysins. Așa de aproape însă de fantoma ce se apleca spre ea și de pe buzele căreia ieșea o răsuflare slabă și deasă, Elena simțise că amețește. Marcian, atent, se săltase spre dânsa, oprit însă cu un mic semn de Elena. în aiurarea lui, Maxențiu interpretase emoția Elenei favorabil, iar intervenția lui Marcian drept indiscreție. Spusese Elenei grăbit și confidențial că a decis
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
culturii române în Franța. Judicioasă dezbatere, în condițiile în care evenimentul editorial a fost, de fapt, unul dublu: romanul lui Florin Lăzărescu, Trimisul nostru special (Polirom, 2005Ă a fost tradus de Olimpia Bogdan-Verger și publicat în această toamnă la Editura Des Syrtes. Participanții la masa rotundă organizată la Maison d’Europe et d’Orient, cu sprijinul revistei „Au sud de l’Est“ - scriitori, critici, jurnalisti, oameni de teatru -, au aruncat în aer idei interesante, dar și stereotipuri sterile, aparținând fie spațiului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
Notre envoyé spécial, al lui Florin Lăzărescu, e deja în librăriile Franței în 2.500 de exemplare, iar pentru volumul colectiv Pas question de Dracula tirajul e de 1.000 de cărți. Olimpia Bogdan-Verger, traducătoare și agent literar la Editura Des Syrtes din Franța Se vorbește în Franța de „noul val de literatură română“. Există, în acest moment, o oportunitate generală de afirmare pentru scriitorii români? Cât risc și cât curaj sunt în actul editării lor? E vorba și de risc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
lecturi reamintite de-un abur subțire, trecător, de luciditate matinală... În colțul ocrotit de arșiță și scorpioni al unei verande pustii, spre amurg, prin coloniile olandeze, portugheze, engleze etc., bând absint dintr-un pahar înalt, zvelt, apărată de-o plasă deasă de sârmă de țânțarii cu burticica roșie de sângele supt de la băștinași, fumând țigarete subțiri cu opium sau alte kestii halucinogene, legănându-se în neștire pe un balansoar de nuiele, poate e chiar femeia ce-o visez... da, o visez
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
mai auzi decât un zvon depărtat, ca un bubuit de tunet, care se stinse și el, fiind înlocuit de un murmur, ca acela al unei scoici uriașe. Grosvenor zări deodată o lumină pâlpâitoare, că licărul unui felinar printr-o ceață deasă. - Sunt încă stăpân pe mine, își spuse. Primesc impresii senzoriale prin sistemul nervos al făpturii din imagine, iar ea primește la rându-i impresii prin sistemul meu nervos. Putea să-și permită să mai aștepte. Putea să șadă acolo și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Mă prefăceam că mă lansez Înot În apă pînă-n brîu și, răsucindu-mă cumva, captam reflexul luminii, o senzație suficient de intensă ca să mă mai bucure. Îmi doream atît de mult să nu pierd această co moară, Încît devenisem, prin desele mele contorsionări, o curiozitate pentru ceilalți copii. Mama m-a scos de cîteva ori afară, Îndemnîndu mă să mai stau de vorbă pe plajă cu fata unei doamne din TÎrgoviște cu care ne Împrieteniserăm și să-i povestesc istorii cu
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
parte curgerea luminii. Pe prispa acelei case, erau să mă doboare lacrimile la dispariția bolții de viță ce mă ocrotea În umbra ei și mă apăra de toamna de dincolo. Căci Într-adevăr, Într-un octombrie, În lipsa frunzelor late și dese, culese În mare grabă odată cu strugurii, cerul dă duse pe neașteptate peste mine și mă făcuse să mă refugiez de ruși nea plînsului În prima Încăpere la Îndemînă, tindă Îi spu neam noi, lip sită de ferestre. M-am apărat
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
regiunilor, dar cînd Răteștii și-au pierdut rangul de comună, devenind sat arondat primăriei din Beltiug, cinci-șase kilometri mai spre sud. În toți acești ani, moșu’ era Încîntat de ce vede În jur, de mulțimea pomilor și de atingerile mult mai dese ale umbrei. Pe bu nica o bucura belșugul fructelor, dar o supărau dealurile din pricina cărora nu putea, ca la Pișcari, să vadă, dac-ar fi vrut, pînă-n Ungaria. Moșu’ a fost cel dintîi care, Într-o vacanță, a băgat de
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
la urmă, lui Gheorghe i s-a dat o muncă primejdioasă: ducea poșta la cel mai apropiat oficiu, la o cale ferată, vreo 40 de kilometri spre sud. Pleca dimineața și se Întorcea În aceeași zi. Patru cai cu părul des și stufos ca lîna trăgeau sania la vreme de iarnă. L-au atacat lupii În mai multe rînduri, dar a scăpat cu focuri de armă și mulțumită cutezanței cailor. O singură dată era să nu mai vadă lumina soarelui. Iarna
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
deprinderi, abilități, capacități, de a recepționa și de a retransmite imediat feed-back pentru a corecta eventualele omisiuni și deformări ce pot apare în răspunsurile/rezultatele elevilor. Danielle Bouvet, ortofonist la Paris, afirma în lucrarea Lettre ouverte aux parents qui ont des enfants sourds că „copilul surd este un copil normal în potențialitățile sale intelectuale și lingvistice; pentru a da o buna educație copilului surd, trebuie să plecăm de la ceea ce el are și ceea ce poate.“ Demersul educativ centrat pe acești copii solicită
Sugestii de ordin metodic ?n educa?ia elevului cu deficien?? de auz by Hamza Cecilia,Gherman Gabriela () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84370_a_85695]