7,100 matches
-
obrajii îi ardeau, pleoapele nu mai vroiau să i se ridice... I-am pus mâna pe tâmplă, mîngîindu-i părul revărsat, urechile fierbinți, fruntea mare și albă, obrazul și gura adormită și am uitat și eu de mine... Nu-și învelise frumosul ei picior gol. Și-l întinse fratern peste ale mele. "Ești urât, îmi șopti, dar ceva te transfigurează... o, ceva terifiant... toate vălurile cad în fața ta..." N-am înțeles aceste cuvinte fără noimă, dar îmi plăcea că era supusă, fericită
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
simpatie față de această instituție. Acum, într-adevăr, trăim vremuri foarte tulburi, foarte agitate, și apar acești cetățeni care spun că susțin DNA, că sprijină justiția. Din punctul meu de vedere, e un lucru cât se poate de normal și de frumos, la urma urmei. Vă încurajează reacția acestor oameni care strigă în apăra rea DNA, care apără justiția? Adică nu ies în stradă pentru valori materiale, pentru bani, pentru pensii. O fac într-un peisaj care pare să descurajeze justiția. Da
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
Alături e spațiul european, Franța pe care o ador pentru că e lumea culturii, pentru modul ei de viață. De altfel, eu articulez cele două lumi. A vrea să trăiești în mod poetic în lume, adică să fii în iubirea pentru frumos, să exersezi zilnic imanența transcendentului, să știi că ordinea sensibilă, tot ce ne înconjoară sunt bântuite de invizibil, pentru mine toate acestea sunt o continuitate a părții islamice din mine. Sunt, de fapt, idei grecești care au cunoscut o reformulare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
un mesteacăn frumos și drept ca o făclie de ceară albă și au meșterit o cruce. Au intrat în țintirim și au așezat-o la căpătâiul străinului. Pe când bătătoreau țărâna, unul zise: —Dumnezeu să-l ierte, era voinic om și frumos; avea un păr negru... — Nu, răspunse celălalt, era bălan... dar, ce-i dreptu, voinic român... Cum s-a dus... parcă nici n-a fost! Apoi plecară. Cerul era căptușit cu nouri alburii; o liniște mare plutea pe mormintele sărace. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
-l avea pe brațe. Din când în când se oprea și țintea asupra cărții pe care o ținea Tudorița doi ochi arzători, pe care îndată și-i pleca, umeziți, și-i ștergea încet, pe furiș, cu dosul palmei. —Tare-i frumos! zicea ea la urmă, în amurg; și pleca cu părere de rău spre casă. Multă vreme, înainte de a adormi, prin cap îi vâjâiau vorbe și-i tremurau în ochii închiși icoane nelămurite. Tudorița era singură în partea aceea de târg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
explici de ce. Eventual să analizezi „ce se întâmplă în jurul nostru” - cum zice Pastenague - prin prisma acestor idei... Cam răsuflate! adaugă alter-ego-ul meu, care e postmodernist, nu ca mine, nu se știe ce... Anticapitalist a fost și Iliescu și uite ce frumos a evoluat. A fost și antiamerican, iar acum e emoționat ca o fată mare înainte de nuntă. Cam slobod la gură și Pastenague ăsta! Chiar și când e bine intenționat. De unde știe el ce-i în sufletul președintelui? De unde știe el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
Dar este rușinos să fluieri femeile pe stradă atunci când, la mii de kilometri de tine, unul dintre colegii de breaslă se înclină în fața lor. Licoarea magică și sensul contemplației Dacă omul nu bea ceai, el nu poate înțelege adevărul și frumosul. Proverb japonez Am nouă ani. Ca în fiecare zi de vară, ies la o partidă de fotbal împreună cu fratele meu, care, deși mai mic cu doi ani, joacă, invariabil, mult mai bine decât mine. Meciul, improvizat sumar în scuarul dintre
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
îndrăgostesc, îl adoră, îl urmează fără suflu, așa cum urmezi un stăpân celest în templul său. Genji poate avea, deci, orice femeie își dorește, și le și are, pe toate care îi ies în cale, mânat de înfrigurarea celui posedat de frumos. Pentru că Genji celebrează, în fiecare femeie este și vulgar să spui "cucerită" în acest caz acea aletheia heideggeriană, momentul în care adevărul vine în neascundere, adevărul care nu poate fi, pentru un japonez, decât un alt nume pentru frumos (și
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
de frumos. Pentru că Genji celebrează, în fiecare femeie este și vulgar să spui "cucerită" în acest caz acea aletheia heideggeriană, momentul în care adevărul vine în neascundere, adevărul care nu poate fi, pentru un japonez, decât un alt nume pentru frumos (și trebuie să fii Keats pentru a pune asta în cuvinte, în albia spiritului nostru european). Ei bine, pe lângă lumina inefabilă care radiază din prinț, de unde și epitetul însoțindu-i numele, este interesant să aflăm că Genji este recunoscut de către
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
reifică, în chip aproape magic, metafora complexă a gesturilor esențiale, care nu pot fi executate decât sub pretextul inocent al ludicului. Prin urmare, jocul devine o modalitate de asceză, o disciplină de concentrare a atenției și de contemplare privilegiată a frumosului absolut (de altfel, mulți dintre maeștrii de go intrau în ierarhia călugărilor budiști, asumându-și nume de clerici). Oglindă transfiguratoare a realității, jocul însuși trebuie să rămână fidel calității umane ultime, care normează comportamentul perfect în societate. Astfel, înfruntarea este
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
Nu știam că aveți și pregătire juridică, dom’ profesor. Encicloped desăvârșit. Asta vă face să creșteți în ochii mei” “Mulțumesc pentru ironie” “Nu e vorba de nici un fel de ironie. Am vorbit cât se poate de serios. De sincer. De frumos, dacă vreți...” ... ... ... “...Dom’ profesor, vă rog să poftiți până-n cabinet. Avem ceva de discutat” “Nu s-ar putea, vă rog, în pauza ce urmează? A sunat și e timpul să merg la ore” “Nu, vă rog, nu durează mult. E
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
ce am în mână. Ritmul pare a fi înviorat de chicotelile prietenei mele blonde care-mi oferă cea mai frumoasă priveliște: două șiraguri de dinți albi îndreptați cu ostentație, într-un zâmbet, spre iubitul ei. Dreapta ei. Stânga mea. Făt Frumosul deschide. Îi face cu ochiul blondei, insinuant, propunând miza. Ieftin. De data asta, grimasa mea e înlocuită de tuse. Seacă. În dreapta, colegul meu de bancă din generală își ia fața de poker. Valul ăsta de râs nu-l pot înăbuși
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
iau mingea de fotbal, îi strig profului. Un’ te duci, mă, stai aici, mă oprește. Azi jucăm handbal, 234 nu fotbal. Nuuu. Dramă. Ca în minutul 90 când Juve e egalată de AC Milan. Haideți, dom’ profesor, vă rog eu frumos. Păi hai, hai tu. Ia treci și stai în poartă. Nuu, și în poartă? Of. Și stau în poartă, indiferent la toate mingile care trec pe lângă mine și pe care nu le apăr. Dacă m-ar vedea Del Piero, m-
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
aceasta-i frunză căzătoare, Verde-i doar un timp, și ce ușor ea moare, Soarele e soare și mereu răsare, Viața când s-a dus nicicând nu mai reapare. Când soarele apune, nu este dureros, Mâine iar sosește chipul lui frumos Îmi pare-o nebunie, viața nu e soare, Nu ține-o veșnicie e frunză ... căzătoare. SINGUR LA APUS Bogați cu haine scumpe îmbrăcați Gândesc că pot să schimbe pasul sorții Și strâng averi imense de-mpărați, Renume-și fac și-
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
3... și Pinochio plânge pe spate, culcat în cămăruța noastră de o persoană, e mai intim, spune proprietara, prietena voastră unde e? a plecat cu câinele la București, are examen la facultate și trebuie să învețe, ea îmi zâmbește, ce frumos că ați rămas singuri, și eu înțeleg și ridic din colțurile gurii. Păianjenul Pinochio nu mă mai sună acum și nu îmi mai dă mesaje, o să facem un copil, le-a spus el Turiștilor, hai să facem un copil, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
Adonis, moartea pricinuită de colții unui mistreț. În Metamorfozele lui Ovidiu, această moarte a lui Adonis - prin reprezentarea mereu reluată a tragicei întâmplări - stă la baza întemeierii de către Venus a unui ritual destinat să perpetueze amintirea durerii și a lamentațiilor frumosului tânăr. Desigur, scena evocată de pictor este aceea a șederii lui Adonis pe malul unui râu, privit pe furiș de Venus, ascunsă printre trestii. Și totuși Shakespeare își amintește de textul poetului latin, ceea ce introduce în tablou presentimentul evenimentului dramatic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
rău, boierule, dar nu este posibil. Sunt extrem de aglomerat. Am o grămadă de comenzi. ― Lași tot și mi le faci! Înțelegi? Pe 3 ianuarie vreau să merg la reprezentațiune cu aceste haine. ― Ah, mergeți la reprezentațiune... La domnișoara Nanone... Ce frumos!... Ochii croitorului priveau undeva, în sus, ca și cum ar fi urmărit acolo evoluția unei apariții minunate, în timp ce mâinile lui îl ajutau pe Luciano, ucenicul lui Dante Negro, să-și scoată hainele pe care tocmai le probase. Imediat vi le aduc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de înger... Cântecele despre iubiri vinovate și doruri rătăcite... În fața lui stătea acum chiar acel prince charmant. Venea spre el. Sau, cel puțin, așa a crezut în primul moment. Aceeași privire luminând printre gene... Același piept dezgolit, frumos, atât de frumos... Aceleași plete arzând cu flăcări negre pe umerii lui... ― C’est toi, mon cher? C’est toi, vraiment? Oh, mon cher!șopti, cu totul transfigurat de surpriză, Ledoulx. Cuvintele răzbeau singure. Treceau, năvăleau dincolo de orice barieră a rațiunii. ― Atunci, ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
un ghem de idei! Scrie despre apropiata sosire a amiralului Pavel Ciciagov... Despre zvonurile legate de semnarea tratatului de pace. Multă animație, dar și neliniște, pentru că încă nu se știe ce va aduce această pace atât de mult așteptată. Ce frumos a formulat asta! Uite! Uite că a mai pescuit și evenimentul zilei: plecarea mitropolitului Ignatie, care se credea instalat pe viață aici, în țara Românească, de către curtea Rusiei. După trei ani, așa, peste noapte, a primit ucazul de numire undeva, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
decât o rapacitate nerușinată. Ce mai reprezentau micile principate? Nimic altceva decât o biată marfă pentru un troc politic. Doar piese de schimb bune de dat sau de luat, după cum dictau interesele unuia sau altuia. ― Îndură-te, conașule! Mâncate-aș, frumosule! Am trei copchilași. Îndură-te cu-n ban, să nu moară de foame! țiganca se milogea de câteva minute, alergând tot lângă calul lui. Prințul era obișnuit cu astfel de cereri și nu refuza niciodată pe nimeni. Scoase o monedă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Autrey privi în direcția prințului, îndemnându-l să se apropie, ca să primească și el împărtășania. Manuc făcu primul pas. Dar se opri, fulgerat deodată de vorbele țigăncii, de ultimele cuvinte șuierate. Tocmai prindea banul aruncat de el. „Nu înghiți împărtășania, frumosule! Nu înghiți împărtășania!” Atunci le ignorase. Acum căpătau sensul unui avertisment clar. Trebuia să ia o hotărâre. Să primească împărtășania sau nu? Din prudență, nu mânca niciodată ceea ce i se oferea în afara casei sale și, în nici un caz, de la persoane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
stradă mare, rusească. Toate casele vechi au fost dărâmate printr-o poruncă polițienească și înlocuite cu un palat haotic pentru un mitropolit și exarh al sinodului. Localnicii, însă, nu recunosc Chișinăul drept capitală. Pentru moldoveni, capitala continuă să fie doar frumosul Iași al strămoșilor și al voievozilor lor. Nu știu de unde până unde s-a zvonit într-o zi că însuși țarul ar dori să viziteze noua capitală. Și cum autoritățile cunoșteau deja preferința acestuia pentru grădinile publice, s-a încropit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mai întâi. Pe fiecare dintre ele poartă câte un nas asiro-caldeean, câte o mustăcioară neagră, douăzeci de ochi rătăciți în zece feluri și zece buze inferioare, cu moțurile țuguiate și arse de o veșnică sete de vin. Luiza îl numește „frumosul meu Ruttolf”, și cred că are deplină dreptate. Nu e prea înalt, dar ochii lui de noapte profundă, coama îmbelșugată a părului negru cu ape albastre, și fruntea înaltă și croită ideal, îl face plăcut de la prima vedere. Când e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
vrea să fiu aruncată-n închisoare. Băiatu’ ăsta are inimă de piatră. — L-ai răzgâiat, spuse Mancuso. Femeile trebe să aibă grijă să nu-și răsfețe copiii. Câți copchii ai, domnu’ Mancuso? — Trei. Rosalie, Antoinette și Angelo junior. — O, ce frumos! Pot să jur că-s drăguți. Nu ca Ignatius. Doamna Reilly clătină din cap. Ignatius a fost un copil așa de scump! Nu știu ce l-a făcut să se schimbe. Avea obiceiu’ să-mi spună: „Mamă, te iubesc.“ Acu’ nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
rost prin birou, dar stricăciunea se limitase doar la o mică urmă de pantof de tenis pe unul dintre colțuri. Totuși, pe Ignatius îl supăra mica amprentă și picta deasupra ei o versiune dramatică și stilizată a unui crin. — Ce frumos! spuse domnul Gonzalez, când Ignatius termină de bătut cuiele. Dă întregului birou un anumit ton. — Ce vrea să spună? întrebă domnișoara Trixie, stând exact dedesubtul anunțului și examinându-l concentrată. — E doar o indicație, spuse mândru Ignatius. — Nu înțeleg nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]