7,387 matches
-
Cum, în unele săptămâni, locuiam practic la serviciu. Cum luam munți de dosare acasă cu mine. Cum răspundeam la orice oră la email-uri. Da, poate că m-am simțit un pic prinsă în capcană. Dar acum sunt bine. Îmi scutur părul. Sunt gata să merg mai departe... și să încep o nouă relație... sau ceva mai puțin pretențios... orice... Chiar și o aventură de o noapte. Mă uit la el, făcând eforturi să-mi dilat pupilele și, ca să știu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
dintr-o parte în cealaltă. Slabă. Nu pare sută la sută mulțumită. Dar ce e rău în a fi slabă și elegantă, pentru numele lui Dumnezeu ? Deși, sinceră să fiu, nu e nici una nici alta. — Dar ce zici despre... Își scutură părul spre spate, evitându-mi privirea. Ce zici de... „tânără” ? O clipă sunt prea uluită ca să-i pot răspunde. Tânără ? Tânără comparativ cu ce ? — Ăă... categoric, zic într-un final. Asta... era de la sine înțeles. Te rog nu spune „Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sunt prea uluită ca să-i pot răspunde. Tânără ? Tânără comparativ cu ce ? — Ăă... categoric, zic într-un final. Asta... era de la sine înțeles. Te rog nu spune „Ce vârstă crezi că...” — Ce vârstă crezi că am, Samantha ? Își flutură capul, scuturându-și haina cu mâna, de parcă nu o interesează câtuși de puțin subiectul. Dar știu că stă cu urechile ciulite și așteaptă, ca două microfoane uriașe pregătite să preia cel mai mic zgomot. Mă furnică fața. Ce să-i zic ? O să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
e străbătut de un licăr amuzat. — Ai dormit bine ? — Cât am dormit ? Îmi duc mâna la față și-mi îndepărtez o pietricică. Mă simt total dezorientată. — Câteva ore. Vrei puțin ? Arată către sticlă. E rece. Mă ridic în picioare, mă scutur de praf, îmi pun fusta și sutienul, o ținută cât de cât acceptabilă și vin lângă el pe iarbă. Îmi întinde sticla și iau o înghițitură, precaută. E prima oară când beau bere în viața mea. Dar așa cum e, rece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sunt. Îmi place să locuiesc unde locuiesc. Îmi place să fac ceea ce fac. Mă rostogolesc pe burtă și ridic ochii spre el, mijind ochii în lumina soarelui. — Trebuie să existe un lucru pe care ți-ai dori să-l faci. Scutură din cap, zâmbind. — Fac exact ceea ce vreau să fac. Și deodată, îmi aduc aminte de conversația mea cu Trish și mă ridic în capul oaselor pe iarbă. — Dar sera aia pe care voiai s-o faci ? Nathaniel tresare, uimit. — De unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
venit, să mă uit bine. Pentru orice eventualitate. Mă îndrept spre birou și încep să scotocesc metodic prin fiecare sertar, deschizându-l larg, uitându-mă bine înăuntru și băgând chiar mâna după hârtii rătăcite. Răstorn coșul de gunoi și-l scutur. Îmi trec mâna peste avizier. Dar nu găsesc nimic. Nici în fișet... nici în dulapurile zidite în perete. — Scuzați-mă. Îngheț, cu mâna în dulapul lui Arnold. Shit. Shit. — Da ? Mă întorc, trăgându-mi părul bine peste față și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Însă chiar în acel moment, simt cum îmi crește în suflet o dorință tot mai puternică de a-i sfida. Să vă ia naiba, mă trezesc gândind. Și de ce mă rog n-aș avea voie să fiu chelneriță ? — Bună, zic, scuturându-mi părul spre spate. Vrea cineva desert ? Tot mai mulți oameni se întorc să se uite la mine. Le aud șoaptele înconjurând încăperea. Ceilalți membri ai personalului care servește s-au adunat ciorchine și mă fixează insistent. Peste tot se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
capul într-o parte, ca o pasăre. — Draga mea, spune în cele din urmă, nu știu unde-ai fost și ce-ai făcut. Dar indiferent despre ce e vorba, te-ai schimbat. Știu, am altă culoare la păr.. încep, însă doamna Farley scutură din cap. — Te vedeam mereu cum intri și cum ieși grăbită, cum ajungi acasă noaptea târziu, și mereu arătai foarte obosită. Și îmi amintesc că mi se părea că arăți... ca o cochilie goală, și nu ca o persoană. Ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
poți să arunci toate astea la coș ! Sunt mult prea valoroase. — Și dacă pentru mine nu mai sunt ? — Dar n-au trecut decât câteva săptămâni ! Nu se poate să se fi schimbat totul ! — Ba da. Eu m-am schimbat. Guy scutură din cap a neîncredere. — Vorbești serios cu chestia asta cu menajera ? — Foarte serios, i-o întorc tăios. Ce e rău în a fi menajeră ? — Of, pentru numele... Se oprește. Samantha, vino înapoi sus. Să vorbim. Au venit și cei de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
căreia se află o femeie brunetă la vârsta a doua în costum cu pantalon, ai cărei ochi trec rapid în revistă bucătăria. — Iat-o și pe mica noastră vedetă juridică ! Eddie arată către Melissa mândru nevoie mare. — Bună. Melissa își scutură părul spre spate, după care face un pas în față și îi întinde mâna. Sunt Melissa Hurst. Femeia se uită la Melissa fără expresie preț de câteva clipe. — Nu cu ea avem treabă, spune. Ci cu ea. Și arată către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Spink este cea mai bună firmă de avocatură din lume. Pentru că, dacă nu te duci... am să te omor. Cred că vorbește serios. Suntem cu toții confuzi, Samantha. Cu toții avem nevoie de mai mult timp de gândire. Așa e viața. Mă scutură ușor. Vino-ți în fire. Expiră adânc și-și netezește taiorul. Așa ! Mă duc să te anunț ! Pornește cu pași mari pe peluză. Și eu rămân acolo, tremurând. Am la dispoziție treizeci de secunde. Treizeci de secunde în care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
a îndreptat spre Marta, câinele a scos un mârâit răgușit, soțul și-a îmbrățișat soția, soția și-a îmbrățișat soțul, s-au sărutat, câinele s-a oprit din mârâit și a atacat o gheată a lui Marçal, Marçal și-a scuturat piciorul, câinele n-a dat drumul prăzii, Marta a strigat, Găsit, tatăl ei a strigat același lucru, câinele a dat drumul ghetei și a încercat să înșface glezna, Marçal l-a lovit intenționat cu piciorul, dar fără prea mare violență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
fina și inconfundabila asprime a lutului copt. Atunci, ca și cum ar fi ajutat la o naștere, apucă între degetul mare și degetele arătător și mijlociu capul încă ascuns al unei păpuși și o trase afară. Se întâmplă să fie infirmiera. Îi scutură cenușa de pe trup, suflă peste față, părea că-i dă un soi de viață, trecându-i suflul propriilor plămâni, pulsația propriei inimi. Apoi, una câte una, celelalte păpuși, asirianul cu barbă, mandarinul, bufonul, eschimosul, măscăriciul, au fost scoase din groapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Dacă așa stau lucrurile, ce vom face cu restul de comandă, întrebă Marta, Centrul o știe, centrul ne-o va spune când va considera că e cazul, spuse olarul. Ajutată de bărbat, Marta strânse masa, apoi ieși în prag ca să scuture fața de masă, se opri puțin, privind afară, și, când se întoarse, rosti, Mai e o problemă de rezolvat și care nu poate fi lăsată pe ultima clipă, Ce problemă, întrebă Marçal, Câinele, răspunse ea, Găsit, rectifică Cipriano Algor, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
pe Găsit, mai bine l-aș omorî. Curios, dând încet din coadă, animalul continua să se uite la ei de la distanță. Cipriano Algor se aplecă și chemă, Găsit, vino încoace. Împroșcând cu apă în toate direcțiile, câinele mai întâi se scutură tot, ca și cum de stăpân se putea apropia doar arătând decent și prezentabil, apoi dădu fuga, ajungând în clipa următoare, cu capul apăsat pe pieptul lui Cipriano Algor, cu atâta forță încât părea că vrea să-l străpungă. Atunci Marta își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
orașul, Cipriano Algor, care a trăit mereu în insignifiantul sat pe care abia am ajuns să-l cunoaștem și care din oraș nu știe decât ce ieșea în calea mașinii, va putea acum să-și petreacă timpul plimbându-se, rătăcind, scuturându-și penele, expresie figurată și caricaturală care trebuie să vină din vremuri trecute când nobilii și domnii de la curte aveau pene la pălărie și ieșeau să se aerisească cu ele fluturând în vânt. Are la dispoziție și parcurile și grădinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
un gest grăbit, mergând până la firidă, trăgând de grilaj cu amândouă mâinile, cu atâta forță Încât acesta s-a desprins de zid, lăsând să cadă pe jos lungi firicele de nisip și pietricele. Scoase de acolo manuscrisul lui Khayyam, Îl scutură de praf cu câteva lovituri sacadate de palmă, apoi și-l puse sub braț. Se spune că s-a Închis apoi În casă, citind, recitind, meditând. Și asta până În cea de-a șaptea zi, când dădu poruncă să se strângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
alerg În picioarele goale, cu părul Încleiat, cu mustățile pleoștite, Îmbrăcat Într-o tunică largă, cumpărată În ajun. Degetelor mele fără vlagă le e greu să tragă zăvorul. Fazel Împinge ușa, mă Îmbrâncește ca s-o Închidă la loc, mă scutură de umeri. — Vino-ți În fire, Într-un sfert de ceas ești un om mort! Ceea ce mi-a adus la cunoștință Fazel, În câteva fraze Întretăiate, avea să știe lumea Întreagă, din ziua următoare, prin magia telegrafului. Monarhul se dusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
În solul fertil al poporului, În locul pământurilor aride ale curților regale. Și tu, popor al Persiei, În care mi-am pus speranțele cele mai mari, să nu crezi că, eliminând un om, Îți poți câștiga libertatea. Trebuie să Îndrăznești să scuturi povara tradițiilor seculare”. Păstrați o copie, traduceți-o pentru Henri Rochefort, L’Intransigeant este singurul ziar care-mi mai clamează nevinovăția, celelalte mă tratează de asasin. Toată lumea-mi dorește moartea. Să fie liniștiți, am cancer, un cancer al maxilarului! Ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
de bărbat are, zic în timp ce trecem de ușile batante și ajungem în parcare. Nici nu‑i de mirare că vrea să lucreze în continuare! — Îmi imaginez. — După părerea lui, ea e acolo doar ca să‑i facă lui viața mai ușoară. Scutur enervată din cap. Să știi că eu, una, n‑o să stau niciodată acasă și să‑ți fac ție de mâncare. Nici într‑o mie de ani. Urmează o scurtă tăcere, și, când ridic ochii, văd o urmă imperceptibilă de surâs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
intru în ea. Un pic cam scurtă... — E o rochie mini, zic ferm și mă întorc să mă privesc în oglindă. Și... o, Doamne... e cam scurtă. Dar n‑am ce face acum. Îmi iau sandalele cu clementină și‑mi scutur părul pe spate, nepermițându‑mi să mă gândesc la toate toaletele senzaționale pe care mi le pregătisem pentru dimineața asta. — Poftim, zice Luke. Ia eșarfa mea Denny and George și mi‑o încolăcește ușor în jurul gâtului. — Cu eșarfa Denny and
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
liniștea. — Eu doar... Am crezut că, dacă vă explic situația... Tac și îi arunc lui Suze o privire gen: hai s‑o lăsăm baltă. Hei, e cald aici? zice Suze, cu o voce brusc răgușită. Își dă jos jacheta, își scutură părul pe spate și‑și trece o mână pe obraz. Mi‑e foarte... cald. Ție nu‑ți e cald, John? John Gavin o fulgeră cu o privire ucigătoare. — Ce anume voiați să‑mi explicați, domnișoară Bloomwood? — Doar că am de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
judecată pe Luke? Rămân o vreme nemișcată, încercând să pun totul cap la cap. Dar nu ajung nicăieri și, brusc, îmi dau seama că ar trebui s‑o șterg acum, când pot. Mă ridic, strâmbându‑mă din cauza cârcelului și‑mi scutur picioarele, în clipa în care simt sângele punândumi‑se din nou în mișcare. Apoi îmi ridic pachetul și pornesc cât de nonșalant pot pe coridorul spre lifturi. Exact în momentul în care apăs pe buton, începe să‑mi sune mobilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mai încolo, aud un glas spunând: — Kate Spade! Uite, nou‑nouță! — Becky, îmi pare foarte rău, zice Tom precipitat, în legătură cu felul în care ne‑am purtat cu tine la nuntă. — Nici o problemă! zic, puțin prea voioasă. — Ba e o problemă. Scutură din cap. Mama ta a încasat‑o din plin. Ești una din cele mai vechi prietene ale mele. Mă simt foarte prost. — Pe bune, Tom. A fost și vina mea. Trebuia pur și simplu să recunosc că Luke nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
ea câteva clipe în tăcere, simțind o tentație atât de puternică, încât aproape mă doare. Ar fi atât de ușor să fac asta. Să mă duc acasă cu ea, să bem un ceai și să‑mi reiau vechea viață. Dar scutur din cap. Nu. N‑am să mă mai fixez la nimic. Mi‑am dat seama ce‑mi doresc cu adevărat să fac, Suze, și am s‑o fac. — Rebecca? Ne întrerupe o voce și ne ridicăm privirile Derek Smeath iese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]