6,822 matches
-
și m-am așezat la masă. Ea sorbea dintr-un pahar de Bloody Mary. Brrr. Era duminică dimineața. Cum putea să bea la ora asta? — Ai o criză-Miranda? m-a Întrebat ea și mi-a aruncat o privire plină de simpatie. Am dat afirmativ din cap. — De data asta, cred c-am dat-o rău de tot În bară, am zis, acceptând recunoscătoare farfuria. Pe chestia asta s-ar putea să fiu concediată. — O, scumpo, tu Întotdeauna spui așa. N-o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
fiecare zi, a murmurat el În direcția mea, În vreme ce eu făceam săpături prin poșetă să-mi găsesc rujul Înainte de a intra În lift. Care e treaba? Părea atât de obosit, așa bătut de soartă, Încât am simțit un val de simpatie pentru el. Pe urmă Însă am simțit că mi se taie picioarele de extenuare și, colac peste pupăză, mi-am amintit cum arăta Lily când tâmpiții lui de amici o Întrebau dacă Îi făcuse plăcere să privească doar, sau ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
delict și a Început să răsfoiască noua ediție a revistei Vanity Fair pe care un amploaiat o pusese pe masă pentru ea. O simțeam pe Emily privindu-mă și știam că privirea pe care mi-o aruncă era una de simpatie și ură: Îi părea rău că trebuie s-o iau de la capăt cu coșmarul de iad prin care tocmai trecusem, dar mă ura pentru că Îndrăzneam să fiu supărată pe chestia asta. În fond, un milion de fete ar face moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
gata să plângă. Mă Încânta ocazia rară de a o auzi pe Emily vorbind‑o de rău pe Miranda, dar știam că un Viraj Paranoic Runway este iminent, așa că am vorbit cu precauție. Am atins doar o coardă discretă de simpatie și indiferență. Nu tu ești de vină, Em, jur. Ea știe cât de mult muncești - ești o asistentă nemaipomenită. Dacă nu ar ști ce treabă bună faci, ar fi scăpat de mult de tine. Doar nu s‑ar teme s
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
holbându‑mă la ea, dar ea a fluturat o mână În direcția mea, fără a ridica Însă privirea, și așa am revenit la realitate. — Du‑te, a șoptit ea și s‑a uitat la mine cu o rară expresie de simpatie. Și m‑am dus. 14 — Nu poți să apari Într‑un taxi, mi‑a spus Lily În timp ce eu mă dădeam disperată pe gene cu noul rimel Maybelline Great Lash. E o petrecere la țol festiv. Cheamă o mașină de serviciu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ascundea În hol, cu o Înfățișare la fel de Înspăimântată ca un hamster Încolțit, și care tremura din toate Încheieturile și se chinuia să nu izbucnească În plâns. Am presupus că Înțelege englezește, așa că i‑am aruncat privirea cea mai Încărcată de simpatie de care eram capabilă, dar ea a continuat să tremure. M‑am uitat prin cameră și m‑am străduit cu disperare să țin minte tot ce turuise Miranda. — E‑n regulă, am zis eu În direcția aproximativă de unde Îi auzisem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
morfolind, psalmodiind, dorind, refuzând, susurând, simulând, cerând, plângând; rugându-se, jeluindu-se, prefăcându-se, copilărindu-se, ascunzându-se, alintându-se, jucându-se, rostogolindu-se, Îndepărtându-se, rănindu-se. (sâmbătă) În primul capitol din eseul Mitul reintegrării (Editura Vremea, 1942), intitulat „Simpatia lui Mefistofel“, Mircea Eliade constată simpatia lui Dumnezeu pentru Diavol: ...simpatia aceasta divină față de un demon atât de negator se silește s-o justifice Goethe În versurile următoare: „Activitatea omului prea lesne Începe să tânjească; Îndată ce-ar putea, omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cerând, plângând; rugându-se, jeluindu-se, prefăcându-se, copilărindu-se, ascunzându-se, alintându-se, jucându-se, rostogolindu-se, Îndepărtându-se, rănindu-se. (sâmbătă) În primul capitol din eseul Mitul reintegrării (Editura Vremea, 1942), intitulat „Simpatia lui Mefistofel“, Mircea Eliade constată simpatia lui Dumnezeu pentru Diavol: ...simpatia aceasta divină față de un demon atât de negator se silește s-o justifice Goethe În versurile următoare: „Activitatea omului prea lesne Începe să tânjească; Îndată ce-ar putea, omul n-ar mai face nimic. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
-se, prefăcându-se, copilărindu-se, ascunzându-se, alintându-se, jucându-se, rostogolindu-se, Îndepărtându-se, rănindu-se. (sâmbătă) În primul capitol din eseul Mitul reintegrării (Editura Vremea, 1942), intitulat „Simpatia lui Mefistofel“, Mircea Eliade constată simpatia lui Dumnezeu pentru Diavol: ...simpatia aceasta divină față de un demon atât de negator se silește s-o justifice Goethe În versurile următoare: „Activitatea omului prea lesne Începe să tânjească; Îndată ce-ar putea, omul n-ar mai face nimic. De aceea, bucuros ii dau un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
spre a supraviețui“. Din orgoliu și talent, se simte de la Început un ales. N-are părinți spirituali, ca și eroii lui Radu Mareș, dar nici nu-i caută. Călinescu e mentorul ideal și idealizat, În afara oricărui contact direct. Apoi, de la „simpatia pentru Mefisto“, se ajunge la o demonie a lecturii și scrisului. Educația sentimentală, erotica sunt asimilate tot fausticului. Am mai amintit Înainte probele la care se supune pe parcurs: Înotul (la limita rezistenței fizice), erosul, muntele, textul Însuși. Totul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
s-ar mai mișca, fiindcă ea singură are farmecul și darul de a-i stimula energia somnolentă... După o clipă de spaimă, tânărul Herdelea spuse cu nouă încredere: ― Atunci tot aș putea spera, căci cumnată-mea mi-a arătat mare simpatie când ne-am întîlnit, astă-vară... ― Nici prea multă să nu fie, surâse Iuga. Gogu e gelos ca un turc și ar fi în stare să te expulzeze din țară, dacă ar intra la bănuială că... În visările lui, Titu întrezărise
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
până ce voi zice eu: acuma!" El însuși era brun, cu mustăți fine, cu niște ochi puțin bulbucați în care lucea mai multă bunătate decât inteligență. Apoi veni vorba despre Nadina. Întrebarea s-a pus convențional, căci Nadina n-avea nici o simpatie pentru familia Predeleanu și o frecventa numai la zile mari și din pricina lui Grigore. De altfel, simțămintele erau reciproce. Dacă Nadina socotea pe Tecla o ipocrită fără înțelegere pentru viața mondenă, Tecla o găsea pe Nadina mai mult aventurieră. Ea
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
dumitale. Amândouă sunt arendate aceluiași grec, un anume Platamonu, încă de pe când le îngrijea tatăl lor. Un arendaș harnic și priceput, bun platnic. Se îmbogățește văzând cu ochii. Cu toate astea, sau poate din pricina asta, nu prea se bucură de simpatii. Drept este că nici lui nu-i prea pasă de simpatii și își vede de treburile lui... Așa! Pe urmă vine moșia Vaideei, de la Lespezi înainte, între Amara și Valea Câinelui. Vreo două mii de pogoane. E proprietatea unei bănci din
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
când le îngrijea tatăl lor. Un arendaș harnic și priceput, bun platnic. Se îmbogățește văzând cu ochii. Cu toate astea, sau poate din pricina asta, nu prea se bucură de simpatii. Drept este că nici lui nu-i prea pasă de simpatii și își vede de treburile lui... Așa! Pe urmă vine moșia Vaideei, de la Lespezi înainte, între Amara și Valea Câinelui. Vreo două mii de pogoane. E proprietatea unei bănci din București, dar o exploatează în arendă de mai mulți ani un
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
și încă nu luase nici un examen, pretextând că vrea să fie perfect pregătit. ― Noroc, noroc, cucoane! îi strigă Cârciumarul Busuioc, din prag, văzîndu-l trecând. Arendașul răspunse vesel cu o glumă. Știa să vorbească după inima țăranilor și se bucura de simpatia lor mai mult ca ceilalți moșieri dimprejur. Oamenii cu necazuri întîi la grecul alergau, fiindcă el nu era mândru, îi asculta totdeauna și îi mulțumea măcar cu o vorbă bună. Trase în ograda conacului, nu în fața castelului, ca să nu indispuie
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
foarte mulțumit. Așa-i voise și el pe comandantul trupelor. Dacă se va menține până la capăt, se gândea să-l propună pentru decorație. El, ca civil și reprezentant politic al guvernului, trebuie să fie mai indulgent. Guvernul are nevoie de simpatiile cetățenilor și chiar ale țăranilor. Armatei i-e indiferentă simpatia oricui. Toată lumea e obligată să o iubească. Cine n-o iubește sau se ridică contra ei, mănâncă pușcărie. Ce bine-ar fi dacă și guvernul ar putea impune poporului o
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Dacă se va menține până la capăt, se gândea să-l propună pentru decorație. El, ca civil și reprezentant politic al guvernului, trebuie să fie mai indulgent. Guvernul are nevoie de simpatiile cetățenilor și chiar ale țăranilor. Armatei i-e indiferentă simpatia oricui. Toată lumea e obligată să o iubească. Cine n-o iubește sau se ridică contra ei, mănâncă pușcărie. Ce bine-ar fi dacă și guvernul ar putea impune poporului o iubire perpetuă! În satul Ionești, următorul, prefectul ținu o cuvântare
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Amara. De când s-a dizolvat Parlamentul, la începutul lui iunie, și Baloleanu, renunțând la prefectură spre a candida pentru Cameră, și-a reluat reședința în capitală, Grigore îl vizita aproape zilnic, ca odinioară pe Predeleanu. Nu dintr-o recrudescență de simpatie, căci Baloleanu, de îndată ce nu mai era într-un loc de răspundere directă, reîncepu teoriile radicale și sporovăia iarăși despre chestia țărănească cu frazele goale, care pe Grigore îl supărau. ― Prima noastră lege are să fie o amnistie generală, care să vindece
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
cu un lanț greu, de care atârna un lacăt pătrățos și ruginit. Înăuntru, aceeași tăcere, ca de albie secată. Tili rămase în fața tăbliei prinse doar de un colț. O îndreptă, zâmbind. Cine i-o fi dat numele ăsta ? întrebă, cu simpatie totuși. Parcă ar fi un fel de mâncare, ceva cu sos ori aspic. FUPSIC. Nu doriți un fupsic de miel ori un piept de curcan în fupsic ? — Așa era pe-atunci ? spuse Jenică. Nu mai țin minte... — Eu țin minte
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
îl pun cu fața la pământ. — Te rog! îl implor pe eunucul-șef Shim. — Majestatea Sa este în toiul reflecției, refuză Shim să cedeze. Puteți merge la el când spiritele sale se liniștesc. — Tati! Tati! țipă tare Tung Chih. Ar fi câștigat simpatia oricui, dacă ar fi fost oriunde în altă parte. Dar Curtea pare să nu mai fie capabilă să se comporte cum trebuie față de cel pe care ar trebui să-l slujească. A devenit Curtea lui Su Shun. Toți își pun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Privirea mi se concentrează pe cocorul de pe roba sa. Nu-mi pasă dacă mă rănesc sau dacă pățesc ceva mai rău. Povestea va ieși la lumină. Va fi protestul meu împotriva tiraniei lui Su Shun, iar Tung Chih va câștiga simpatie din partea poporului. Împingându-mi capul înainte asemenea unui berbec, atac. În loc să se ferească, Shim mă respinge și mă dă la o parte. Pierzându-mi echilibrul, sunt incapabilă să mă opresc și mă îndrept direct spre o coloană laterală. Închid ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
de inimă, Nuharoo rămâne și arhitectul este încântat. După ce Nuharoo și cu mine ne-am întors la Peking, prințul Kung a sugerat ca noi să anunțăm imediat noul guvern. Eu nu credeam că suntem pregătiți. Decapitarea lui Su Shun stârnise simpatie în anumite cercuri. Mă preocupa faptul că primiserăm mai puține scrisori de felicitare decât era de așteptat. Oamenii aveau nevoie de timp pentru a căpăta încredere în noi. I-am spus prințului Kung că regula noastră ar trebui să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
au manifestat nu doar un înalt grad de profesionalism, dar și înclinația pentru spiritual novator, adaptarea rapidă la nevoile societății. Aceste trăsături ale meșteșugarului evreu sunt evidențiate de diverse personalități. Astfel Verax (Radu Rosetti) care nu poate fi “acuzat” de simpatie față de evreifiind un adept al naționalismului în economie, în lucrarea să “La Roumanie et leș Juifs ”afirmă:”...îmi este [...] imposibil să vorbesc de rău pe meșteșugarul aparținând acestei rase; el este demn de tot respectul, sobru, liniștit, ordonat, muncitor neobosit
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93399]
-
de orice zgură trecătoare”. În finalul ultimului număr Radu Stanca răspunde și el, la rubrica „Revista revistelor”, celor care îi acuzaseră de „un pretins estetism”, de vreme ce membrii Cercului au condamnat „estetismul” și „au dorit necesitatea unui nou umanism”, manifestându-și simpatia pentru opera clasică, plurivalent axiologică. De altfel, Radu Stanca e cel care va scrie și despre „resurecția baladei”, susținând că „baladescul înseamnă prezența dramaticului în interiorul poeziei lirice”. Printre poeții prezenți în revistă se află, aproape număr de număr, Ștefan Aug.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289189_a_290518]
-
creștini la Dunărea de Jos Religie cu o doctrină aparte, propovăduind un monoteism cu totul străin de spiritul antic greco-roman și interzicând adepților săi participarea la riturile tradiționale, creștinismul nu se putea bucura de toleranța autorităților romane și nici de simpatia adoratorilor vechilor divinități. Suspectați de autorități, respinși de mulțime pentru practicile lor contrare zeilor, creștinii erau considerați un corp străin, marginal, în afara legii romane, iar religia lor o "superstiție", ce atrăgea persecuții. Creștinismul a fost prigonit începând de la Nero și
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]