9,812 matches
-
sala unde se afla pianul, ca să „vedeți ce frumoasă e! Vopsită În mai multe culori!“ Pe urmă vor trece imediat În sufragerie, unde vor bea o ceșcuță de ciocolată. Și În sfîrșit... Maica Stareță tăcea timp de o clipă, ei tremurau de emoție... În sfîrșit, le dădea o zi liberă! Imnul colegiului! Hai, cîntați! CÎntați cu toții! Și cîntau cu un entuziasm... Mai puțin strună mergeau lucrurile la șantierul casei celei noi de pe locul acela necuprins, pe care-l cumpărase Juan Lucas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ce să spună și ei se foiau neliniștiți În rînduri, topindu-se de dragul ei și parcă vrînd să facă un pas Înainte. Dar Roșcova cred că prinsese pică pe ea fiindcă era atît de dulce, fapt sigur e că Îi tremura clopoțelul În mînă și-și aranja mînecile, semn că În curînd avea să izbucnească iar Într-un acces de mînie. Măicuțele de anul trecut au apărut una cîte una, toate cu zîmbetul pe buze; uite-o pe Mary Agnes mușcîndu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nu se mestecă! Se Înghite binișor! Cu ochii Închiși! Și fără să vă uitați În dreapta și În stînga! Vai de cel pe care-l văd că trage cu coada ochiului la vecin! Ați Înțeles?“ Au răspuns cu toții că da și tremurau de frică la gîndul că ar fi putut să se zăpăcească. O să Încerce acasă, cu un biscuit sau cu ce-or găsi. Părintele Brown venea de trei ori pe săptămînă ca să-i pregătească; venea după-amiaza și stătea o oră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
făcut foc și pară, a Început să strige ca o apucată, ba chiar i-a amenințat că o să-i scoată În palme pe poarta școlii dacă mai păcătuiau În felul acesta. În sfîrșit a sosit ziua spovedaniei. Mureau de frică, tremurau ca varga cînd le sosea rîndul. Veneau cu lista de păcate Învățată pe dinafară și unii dintre ei le numerotaseră, temîndu-se să nu uite vreunul și pe urmă să dea de bucluc. Au făcut făgăduieli de Îndreptare pe un ton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
i se umpleau ochii de lacrimi, de m-ai vedea, darling. Bobby plîngea cu lacrimi de crocodil, Îi plecase idolul. În schimb, Julius se vedea că e mai curînd Îngîndurat decît trist, stătea Încruntat și cu mîinile lipite de corp, tremurînd ca varga: pleca drăguțul de frate; din vina lui au alungat-o pe Vilma, care m-a adus la aeroport cînd a plecat Cinthia... III În zona aceea nu se construise prea mult și noul colegiu se Înălța ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Sfintei Fecioare. Într-un colț, În dreapta, era capela și ceva mai Încolo, scara care ducea În partea de sus a galeriei, unde era sala de pian. Julius se suia de trei ori pe săptămînă pentru lecția de pian; se suia tremurând de emoție și topindu-se de dragoste pentru măicuța cu care făcea lecțiile și cînd, În sfîrșit, trecea din atmosfera de așteptare nerăbdătoare a Înserării din galerie În ambianța Înmiresmată din sala de pian, simțea că o iubește nespus de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
visînd la amintiri, le trăia cu tot sufletul, dar nu le dădea frîu liber, fiindcă voia să cînte fără greșeală preludiul de Chopin. Măicuța Îl aștepta așezată lîngă pian, cu fața plină de pistrui și-i zîmbea văzîndu-l cum intră tremurînd tot de dragoste, de emoție și de Încordare la gîndul preludiului de Chopin, care era atît de grav și de important. Julius se lăsa adorat o clipă și aștepta să fie rugat să Înceapă; Își deschidea cartea de muzică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lui, care se desfășura În jurul bazinului. Îl găsise nu fără oarecare dificultate printre zecile de copii care se scăldau ore Întregi și dimineața și după-masă. Era trecut de cinci și jumătate și soarele nu mai ardea. Julius, Încremenit lîngă ea, tremura ca varga și simțea că-i pătrunde frigul În oase cînd i se prelingea cîte o picătură de apă de la umăr pînă la șold sau de la nas pînă la buric. Susan se gîndea pesemne să nu facă vreo pneumonie, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
amintești, ce beție am tras... — Ai o memorie grozavă. — Trebuie să-ți amintești... Alicitá Dumont era logodită cu Bingo Leon, pe urmă s-au certat și ea l-a cunoscut pe... — Julius, darling, du-te și te schimbă, văd că tremuri de frig. Ne vedem mai tîrziu În la suite. Julius mai mușcă pentru ultima dată din sendvișul lui Susan, Îl puse la loc pe farfurioară și se Îndreptă spre cabine. Șobolanul pricepu că și Susan trebuia să plece și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Îi spuse că da și ea Începu să rîdă cu hohote și Manolo simțea că e În stare s-o omoare fiindcă-i trecuse frica și el În schimb nu reușea să deschidă pachetul de țigări, așa de tare-i tremurau mîinile. Julius Începu din nou să se scotocească prin buzunare căutînd cheia, o găsi pînă la urmă acolo unde fusese Întotdeauna și În timpul ăsta Cecilia, sprijinindu-se de perete lîngă ușa apartamentului, se prăpădea de rîs nu altceva, ținîndu-și mîna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
insultă, dar reacționează genial și zîmbește fericit, deși foarte tulburat și ridică ceașca cu amîndouă mîinile cînd ea se pregătește să-i toarne ceaiul, de fapt nici n-ar putea rezista mai mult fără puțină cafea sau puțin ceai, Îi tremură mîinile, dar reușește să se stăpînească În timp ce ea Îl servește, reușește să așeze ceașca pe masă fără să verse prea mult și o ridică apoi din nou și gustă și se frige și nu se plînge și spune că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dădeau seama, alții În stilul lui Lastarria, care se vedea de departe că abia aștepta momentul potrivit, deși erau și cîțiva care nu se apropiau, se pare că premierul nu era peste tot simpatizat. Și el probabil că știa, fiindcă tremura ușurel tot timpul, nici mai mult nici mai puțin de parcă ar fi murit de frică; În acel patio fermecat, stil secolul XX nu erau de fapt colțuri, dar el parcă le căuta, aproape s-ar fi putut spune că le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
plăpîndă și gîndindu-se că de fapt nu știa prea bine de unde răsărise: „Copiii ăștia, dragă, În ziua de azi nu mai poți să-i strunești de loc“. Suferea pentru că Beba era În stare să-i pună și alte Întrebări, Îi tremura zîmbetul pe buze, dar se străduia să fie foarte amabilă cu musafirii care o chemau din toate părțile, silind-o să se dăruiască trup și suflet cocteilului, deși leșinul era iminent. Între timp, Ernesto Pedro, pentru moment cu amîndoi ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
toata splendoarea bustului ei care se vedea foarte bine datorită decolteului Îndrăzneț al rochiei strălucitoare și albastre. Avea gata pregătite pe buze cuvintele englezești și căldura unei fraze perfecte... „Darling“, reuși să spună, dar se opri aici și glasul Îi tremură, fiindcă, privind peste umărul lui Altamira, Îl văzu pe Juan Lucas stînd de vorbă Înflăcărat cu suedeza, care-l asculta fericită, povestindu-i probabil călătoriile lui cu jeepul de-a lungul Braziliei, Îl cunoștea bine, avea expresia lui obișnuită la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
-și scoată dantura falsă. „O să-și revină el. Susan, o să-și revină“, Îi spuse, Încercînd să se stăpînească și luînd-o de braț ca s-o ducă Într-un colț al terasei de unde Lima se vedea destul de bine. „Dar văd că tremuri, Ernesto“, Îi spuse ea. Voia să adauge ceva, dar el o rugă să-l aștepte, „mă duc să beau un pahar de apă, Su-Susan“, se bîlbîi și ieși glonț după apă, ca să poată lua pastila albastru electric de la nouă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și trebuia să scoată langusta din gură ca să și-i curețe, enervat la culme. Era extenuat grasul, abia putea să respire, În orice caz ofta din greu, se umfla ca un balon și cînd scotea aerul din plămîni făcea să tremure o batistă murdară și probabil umedă pe care o lăsase pe fața de masă albă ca zăpada. Era Lalo Bello și nu se sinchisea de nimic, venise dispus să-și cheltuiască toți banii, la urma urmei, la naiba, dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de o surioară, Cinthia, care acum nu mai era și de o mulțime de alte lucruri, unele foarte ciudate, dar puștiul era milionar și totul era posibil, foarte posibil de altfel și fiindcă puștiul, cum spunea Cecilia era foarte sensibil, tremura de frig pentru că umbla toată ziua În chiloți de baie și era foarte slab, dar tremura și pentru că era foarte sensibil și era foarte drăguț și ea Își lua prosopul de pe umeri și-l Învelea ca să nu-i mai fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
unele foarte ciudate, dar puștiul era milionar și totul era posibil, foarte posibil de altfel și fiindcă puștiul, cum spunea Cecilia era foarte sensibil, tremura de frig pentru că umbla toată ziua În chiloți de baie și era foarte slab, dar tremura și pentru că era foarte sensibil și era foarte drăguț și ea Își lua prosopul de pe umeri și-l Învelea ca să nu-i mai fie frig și cum stăteau așa de vorbă toți trei semănau cu visurile despre vremea cînd aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
te Învăț imnul Statelor Unite“, apoi plecă glonț sub pretextul că acum o să sune clopoțelul și trebuie sa mai vorbesc cu cîțiva elevi care vor să facă mai departe orele cu mine. Măicuța care-i dăduse lecții de pian se Îndepărtă tremurînd de tulburare și Julius rămase Încremenit, căutînd motivele, de ce nu mi-a spus nimic mămica? Amînă gîndul de a deveni un elev rău pentru un moment mai potrivit, la urma urmei ce Însemna să fii mare dacă hotărîrile importante vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să se vadă bine acel colț al vestitului auditorium: nepoata lui Beethoven croșeta un șal. „Mi-am uitat caietul“, explică Julius și Frau Proserpina, care se ridicase repede În picioare, parcă surprinsă de ceva, aruncă sculul de lînă, luă caietul tremurînd și Întinse brațul, fără să Înainteze, ce-i drept, lăsîndu-l pe el să Înainteze și să și-l ia. „Lucrurile nu se uită și În nici un caz caietul de solfegii. Și pleacă repede, fiindcă la ora asta trebuie să vină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nici să nu se gîndească la chercheleală, fiindcă În dimineața asta se ducea să cîștige un ban, am de făcut poze la școală, fotografiile la școală sînt o treabă serioasă și trebuie să-ți ții respirația și să nu-ți tremure mîna. Avea de fotografiat o mulțime de copilași cu pielea albă care Învață În San Isidro, la un colegiu grozav cu călugărițe din America de Nord, o să tragă altădată la măsea, nu acum cînd trebuia să facă poze la școală. Del Castillo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și Într-o zi s-o arătați nepoților voștri, uite, băiete, bunicul tău a fost și el copil cîndva. Și se făcea la fel ca un bunic, cel puțin așa credea ea, se cocîrja pînă la pămînt și-ți arăta tremurînd poza pe care Del Castillo avea să ți-o facă Îndată ce grăsana, da, maică, da, maică, Îndată ce grăsana o să termine cu pălăvrăgeala și-o să mă lase să-mi văd liniștit de treabă ca să mai cîștig un ban. Dar maica stareță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe care nu mai poți să le faci... Nepoata lui Beethoven, nu-i așa? Nu-mi place, Îi scăpă lui Julius, care nu putuse uita atît de ușor loviturile simbolic-morale. Nici mie nu-mi place, băiețaș. Ține. Lui Julius Îi tremură mîna cînd luă moneda. La Început se făcu că n-o vede și continuă să se uite la bătrînel, dar apoi ochii i se umplură de lacrimi și-și plecă privirea la moneda rece, strălucitoare și parcă fără greutate care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
apucat-o pe un drum greșit?... Se duse să Închidă fereastra. O Închise, dar acum Îi lipsea cîntecul, ce-i și cu viața asta, au trecut atîția ani. Deschise fereastra, era pentru prima oară cînd muzica, În țara asta... Îi tremură mîna de fildeș, murdară de cerneală verde și albastră, cînd Încercă să lipească unul din cele trei timbre care-i rămîneau de lipit În seara aceea. Îl Întrerupse fata care cînta din ce În ce mai tare. Puse timbrul deoparte, ce-o mai fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ca să vină la recital. Se grăbi să-l ajungă din urmă pe bătrînel, care acum dădea colțul. Au luat-o amîndoi la dreapta și au Înaintat pînă În capătul celui de al doilea coridor, aici era Academia. Julius Începu să tremure de cum văzu ușa. Recitalul Începuse. Nu Încăpea nici cea mai mică Îndoială că unul dintre cei mai buni elevi cînta, fiindcă se auzea pianul ca pe discurile unchiului Juan Lucas. Pentru prima oară În viața lui, Julius prinse diferența dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]