6,854 matches
-
privit în ochi și parcă mi-a șuierat ceva de genul: "Ia ssseama la coassse... Sssunt assscuțite șșși nu șșștii când...". Apoi a trecut cumva prin mine. Totul a durat probabil o clipă, dar mie mi s-a părut o veșnicie. Când m-am dezmeticit, am întors capul și i-am strigat ce am pe suflet, că o aștept ca pe o iubită, cu toate că mi-a fost puțin frică... Dar Ea nu mai era acolo. Ăsta e mai mult un vis
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
Ignat, cade pe spate și cu gustul mărului pe cerul gurii, cu ochii deja înțepeniți, cu ultima privire vede mirat și umilit stelele..." Se culcaseră pe spate, cu mâinile sub cap, lipiți unul de altul, simțindu-se legați de o veșnicie, fără ca vreunul să fi auzit vorba celuilalt. Adormiră amândoi, cu ochii deschiși, privind Casiopeea. Somnul scurt, dar adânc și secrețiile nocturne ale ienupărului le întremară puterile. Porniră din nou, cu noaptea în cap, însoțiți de chemările lugubre ale sălbăticiunilor. Pimen
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
iar teama se dobândește prin educație mai mult decât este un produs al instinctului de conservare. Savura, dimpotrivă, un sentiment de siguranță, știindu-se înconjurat și protejat din toate părțile de mase incalculabile de materie. Simți cum capătă sobrietatea și veșnicia muntelui, a cărui infimă părticică devenise pentru o clipă. Liniștea era Cutia cu bătrâni 179 întreruptă doar de clipocitul picăturilor grele de apă filtrată sau de fâlfâitul și de țipătul strident al liliecilor, stârniți din hibernarea lor de piatră. Să
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
1986 moare suspect. De aici drama familiei Alexandru Tacu atinge punctul culminant al acestei tragedii. Acum se produce un și mai uriaș val de simpatie și compasiune pentru această familie, crunt de dureros încercată. Din acest moment Mălin trece în veșnicie, cu aureola unui martir căruia destinul i-a frânt zborul spre viață și poezia către care avea o vocație deosebită. Volumul de poezii editat postum atestă neîndoielnic faptul că Mălin era în acel moment la 17 ani întocmai ca un
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
deci se punea accent pe educația prin muncă și pentru muncă; întâlnirile de promoție sunt o manifestare pregnantă a spiritului normalist; țăranul de altădată era stăpân pe copiii lui, crescându-i în cultul pentru muncă și al credinței, clădind astfel veșnicia de la sate; e periculos să i se ofere copilului prea mult, fără să i se ceară nimic; observă criza economică și morală a societății noastre de după 1989, subliniind că va fi nevoie de cel puțin două generații pentru redresarea morală
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
un ancestral sentiment de teamă, de frică pe care-l vor fi simțit și oamenii din îndepărtata copilărie a lumii!! O adevărată crispare mult tensionată, o așteptare a unui sfârșit apocaliptic - care a durat doar patruzeci de minute, o adevărată veșnicie pentru mine!... Fără lumină, pe un întuneric dens, brăzdat de aceleași repetate fulgere, tunete și trăsnete, fac puțină lumină cu o lumânare aprinsă și mă culc după ora 21, încredințându-mă odihnei de noapte. Trezindu-mă mult după miezul nopții
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
este de această dată mai curând existențial. Astfel aș înțelege ceea ce spune în fragmentul 6.43: „Lumea celui fericit este alta decât a celui nefericit“. Cel care face experiența trăită a lumii nu va vorbi în termenii unui savant despre veșnicie. Însă poate trăi el însuși, într-un anume fel, această posibilitate. „Dacă prin veșnicie nu se înțelege o durată de timp infinită, ci atemporalitate, atunci trăiește etern cel care trăiește în pre zent“ (§ 6.4311). Într-o astfel de experiență
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
6.43: „Lumea celui fericit este alta decât a celui nefericit“. Cel care face experiența trăită a lumii nu va vorbi în termenii unui savant despre veșnicie. Însă poate trăi el însuși, într-un anume fel, această posibilitate. „Dacă prin veșnicie nu se înțelege o durată de timp infinită, ci atemporalitate, atunci trăiește etern cel care trăiește în pre zent“ (§ 6.4311). Într-o astfel de experiență nu poate fi vorba de un sfârșit, cel puțin nu în accepțiunea obișnuită a
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
a coborât în existență, în timp“, spune în Postscriptum). Se face cunoscut ca atare în lume, deși nu este din lume. Posibilitatea recunoașterii o oferă clipa unică a revelației, paradoxul acesteia. Ea apare astfel ca „prima reflectare în timp a veșniciei, prima ei încercare de-a opri într-un fel timpul“. Cele care în mod obișnuit se exclud, temporalul și veșnicia, se ating nemijlocit în clipă. Paradoxul depășește acum ceea ce poate fi exprimat conceptual, relația a ceva temporal cu cele eterne
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
lume. Posibilitatea recunoașterii o oferă clipa unică a revelației, paradoxul acesteia. Ea apare astfel ca „prima reflectare în timp a veșniciei, prima ei încercare de-a opri într-un fel timpul“. Cele care în mod obișnuit se exclud, temporalul și veșnicia, se ating nemijlocit în clipă. Paradoxul depășește acum ceea ce poate fi exprimat conceptual, relația a ceva temporal cu cele eterne. Conduce mult mai departe, căci înseamnă însuși adevărul etern coborât în exis tența temporală. Paradoxul absolut, liber, „nu mai este
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
certăndu-se ca la ușa cortului și m-am trezit din calvar. M-am spălat cu apă rece și m-am privit îndelung în oglindă care mi s-a părut puțin strămbă și cam opacă. și m-am hotărăt: nu vreau veșnicia Iadului și nici nemurirea morții. Rămăn un muritor ca toți muritorii Pămăntului; te naști, trăiești căt poți și mori. Asta-i cea mai simplă ecuație obligatorie din viația unui om. Evelin: Vedeți, nici în coșmaruri omul nu vrea nemurirea. Atunci
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
stabilitatea spațiului extraterestru cu multiple alte complicații de destabilizare în Cosmos. Aurora: Deci experimentul tău putea fi în pericol? Evelin: Exact. și apoi deviza Academiei este stabilitatea indiferent unde să o putem influența și controla. Aurora: Evelin, tu vorbești de veșnicia sufletului dar nu uiți de paranormalul meu: eu nu sunt o ghicitoare despre trecut și viitor, senzațiile, percepțiile mele sunt doar la timpul prezent. Și cele mai incredibile sunt cele care au fost înainte de a muri mama. S-a trezit
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
Deci cănd Universul nostru avea doar trei miliarde de ani, s-a născut galaxia care se află la 10,5 miliarde de ani lumină de Pămănt. Desigur nu știu ce să răspund la întrebarea căte Universuri sunt în spațiul Cosmic? Revenind la veșnicie, oamenii de știință spun că peste 15-16 miliarde de ani lumină Universul se va naște iar. După nașterea, moartea, iar nașterea și iar moartea, într-un ciclu Cosmic continuu, cred că Universul este veșnic pentru că timpul este doar o iluzie
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
pe tărâmul poveștilor din "O mie și una de nopți"! Lacul albastru-verzui oglindește siluetele plopilor înalți, ale stejarilor, arțarilor, brazilor și molizilor, ienuperilor, castanilor, ulmilor și platanilor uriași ce-l străjuiesc de pe maluri, întocmai unor sentinele înfipte în pământ pentru veșnicie. Apa lui tremură-n unde la trecerea bărcilor pe sub ghirlandele bătrânelor sălcii plângătoare, zâmbesc înduioșate parcă la șoaptele de dragoste, întotdeauna aceleași, ale vîslasilor trecători! Fără îndoială că farmecul imposibil de descris în întregime al Cișmîgiului a exercitat o deosebită
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
preceptor. „Cine știe, poate că o fi și un pic de adevăr În toată povestea asta... Poate că babulea nu s-a ramolit de tot, ci a Întrat În contact cu altele spirite. Poate că la apropierea morții Îți năvălește veșnicia În trup...“ Și poate că așa era, căci bătrâna nu mai simțea nici frigul, nici căldura, nici oboseala, nici durerea. Dacă o Înțepai cu acul nu simțea. Câteodată nu mânca și nu dormea săptămâni Întregi, robotind prin casă de dimineața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
l-aș fi reparat dacă ar fi fost ceas“, răspundea Mașa sărind Într-un picior... De bucurie că Înviase, țopăiau În jurul ei mormăind și nechezând ursulețul Mișa și căluțul Garbunoc. Cât timp s-a scurs de atunci? „Probabil, o Întreagă veșnicie“, Își spunea Mașa. Trecutul ei s-a dus pe apa sâmbetei și, odată cu el, și oamenii cei mai apropiați ce i-au Înseninat copilăria. Numărul morților creștea În fiecare an. În jurul ei oamenii se răreau Încetul cu Încetul. Dintre cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
și lacome; totuși, noi iubim viața și moartea în egală măsură. La un vecin se-aud trosnind lăstarii de viță, în vie. Se-mprăștie un miros greu de fum, de cazan neîndulcit de porumbi și cartofi copți în spuză cu veșnicia ascunsă în fiece bute iar firul neiertător ce leagă lumile noastre șiroind eliptic printre sânii tăi, neatinși în scorburile judecății de apoi, devastează potecile dezlănțuite. Și... curge neîncetat tăria subțire ca un fir, mă amețește cu sclipirea argintie a lichidului
Povarna. Sunt a?a cum sunt by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83718_a_85043]
-
de gaze (aer) cu mediul în care trăiesc. se hrănesc: fac schimb de substanțe lichide și solide, cu mediul în care trăiesc. se înmulțesc, se multiplică, se reproduc: fac copii identice cu ele, care le continuă viața terestră vizibilă, asigurând veșnicia vieții. se mișcă sau nu, după nivelul lor de dezvoltare și după relația lor cu mediul de viață, după modul în care-și procură (obțin) hrana necesară vieții. acționează instinctiv sau rațional pentru obținerea celor necesare vieții: a spațiului vital
Apocalipsa este în derulare by Narih Ivone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/317_a_605]
-
borcan sau în urnă. Stocarea și depozitarea cenușii în recipiente închise oprește circuitul elementelor chimice pământești, ceea ce contravine legii fundamentale a materiei: mișcarea. La un moment dat, pământul se va transforma în depozite de recipiente cu cenușă, având în vedere veșnicia vieții pe pământ, de zeci de milioane de ani. Pentru a respecta legea fundamentală a circulației materiei în natură, cenușa cadavrelor ar trebui integrată în natură, fără ambalaj, pe sau în pământ sau ape. c. Cadavrul omului mort, acoperit (îmbrăcat
Apocalipsa este în derulare by Narih Ivone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/317_a_605]
-
va dezvolta în burtă. Unele femei își abandonează copilul după naștere, viu sau omorât. Altele își scot fătul din burtă, prin chiuretaj. Prin aceste acțiuni, oamenii obstrucționează circuitul natural al materiei. Prin întreruperea sarcinii, din burta femeii, oamenii întrerup continuitatea (veșnicia) vieții pe pământ, ce se transmite din părinți, în copii. După anul 1989, statul a cheltuit și cheltuiește mai mulți bani pentru copiii handicapați, decât pentru copiii sănătoși. Unii părinți, lipsiți de educație și disperați de sărăcie, își schilodesc copii
Apocalipsa este în derulare by Narih Ivone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/317_a_605]
-
ia că mai mult decât este nu poate fi și apoi, vorba evanghelistului, cui cu cui se scoate... Târziu de tot, când Mișa a divulgat popii secretul acesta a râs de nu mai putea și a conformat intrarea scroafei în veșnicie cum alta n-o să mai intre vreodată: cu muzică, și bună dispoziție! Altă întâmplare cu popa Ciobanu. După ce Regele Carol al II-lea a părăsit pentru a doua oară tronul, fugind peste hotare, a rămas în locul lui, Mihai, tutelat de
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
și ui tându-mă în oglinda timpului, revin la Ismail. Alexandru Marian. Un nume care ar merita mai multă recunoștință și recunoaștere culturală. Poate că, după gălățeanul Ivanovici, creatorul nemuritorului vals Valurile Dunării, tulceanul Alexandru Marian ascuns demult timp sub pământul veșniciei în cimitirul din Ismail așteaptă încă paginile cuvenite marilor oameni. Mergând la Ismail, la o cofetărie cu rang de cafenea mi l-a arătat Costică. Se așeza la o masă anume, o masă specială, năltuță, mereu acoperită cu hârtie albă
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
sensului existenței proprii, uneori singurul sens. Putem spune în acest context că nevoia de sens ucide. Dintr-o perspectivă pragmatică putem vorbi de domenii în care absența credinței se dovedește eficientă; spre exemplu, în domeniul medicinii. Lipsindu-le speranța în veșnicie, oamenii sunt mult mai dispuși să investească timp și bani pentru prelungirea propriei vieți. Acesta este unul din motivele pentru care medicii nu sunt deosebit de prețuiți în societățile religioase sau pretins religioase. În această epocă marcată de identificarea, acumularea și
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
unui ideal. Nu poți spune niciodată în mod definitiv dacă o ai sau te are, dacă este a ta sau ești al ei (deseori încercăm să soluționăm dilema printr-un iluzoriu noi). Raportat la timp, e o Fata Morgana a veșniciei: dacă "ai" frumusețea ei poți trăi o clipă cu sentimentul că ai totul. Ciudat e faptul că mare parte din valoarea ei stă în privirile celorlalți; de aici atât mândria cât și chinul ce te poate duce în vecinătatea iadului
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
este o mărturisire sinceră a sentimentelor mele față de tine. Mi-ar părea rău dacă nu m-ai crede. Hai să ne așezăm la masă! Matei îi simțea mâna catifelată și ar fi vrut s-o aibă în mâna lui o veșnicie, dar nu se putea că ajungând la masă, el îi trage scaunul, invitândâ-o să se așeze. Cecilia a rămas surprinsă că în timpul cât s au ținut de mână, a simțit aceeași căldură sufletească pe care ți-o trezește cineva foarte
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]