6,522 matches
-
pe unde se nimerea, apoi își dădea demisia și începea un voiaj prin câteva țări. La întoarcere își căuta din nou de lucru, închiria iarăși o cămăruță. Ultima oară fusese muncitoare textilistă. O priveam cu invidie. Deși japonezii încasaseră primele bombe atomice și fuseseră puși cu botul pe labe, uite că aveau voie și-și permiteau să bată lumea-n lung și lat. Pe când noi, românii, care îl aveam pe Hagi - cu care învinsesem până și reprezentativa Italiei - nu ne puteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
alergară până în fața porții metalice și, dezgolindu-și piepturile, îi sfidară pe lunetiștii care îi ținteau: trageți, mă, asasinilor! hai, omorâți-ne! Gloata se năpusti spre zid urlând. Soldații începură să tragă cu gloanțe de cauciuc și să arunce cu bombe fumigene. Oamenii le respingeau cu piciorul, ca pe niște mingi ori comete cu coadă vineție, albastră, portocalie. Printre rebeli, în linia întâi, se aflau ziariști care filmau meciul de fotbal pe viață și pe moarte. Valurile de atacatori se repliau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
ortacii de izbeliște. Un moment minerii se clătinară sub impactul veștii, apoi se năpustiră cu mai multă îndârjire asupra redutei prezidențiale. Luat pe sus de entuziasmul disperat, mi-am făcut și eu loc în primele rânduri. Un lunetist aruncă o bombă fumigenă care se pocni de asfalt, sări un metru în aer și se rostogoli spre mine. Îmi venea exact pe piciorul netalentat, pe dreptul. În urma ei, o dâră de fum groasă, purpurie. O clipă am ezitat, dar ortacii legați la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
exact pe piciorul netalentat, pe dreptul. În urma ei, o dâră de fum groasă, purpurie. O clipă am ezitat, dar ortacii legați la gură m-au încurajat: respinge-o! Am luat-o din voleu, țintind vinclul palatului prezidențial. Însă exact atunci bomba a explodat și mi-am pierdut vederea. Sub pleoape aveam un milion de ace. Am bâjbâit până la grilajul care împrejmuia Grădina Botanică. Acolo m-au luat în primire mamele și fiicele bucureștene. Eram un biet invalid de război. După zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
de ofițeri de stat-major să faci dintr-un imperiu al cenușii, o revoluție de fum, prin telefon. Chiar așa a fost numită de către Goebbels acțiunea de la 20 iulie 1944: „revoluția prin telefon“. „Chiar fetiței lui Stauffenberg (omul care a pus bomba) i-ar fi trecut prin minte să taie firul telefonului“ - a dăugat el. Iar mareșalul Kluge, când i s-a propus să ia măsuri ca și când complotul ar fi reușit, se pare că a zis: „Da, dacă porcul ar fi mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
acasă la sfârșitul lui iulie ’45, și În această alăturare inconștientă a textului scuipat de hitleriști peste liniile inamice (Soldați români, o armă secretă etc.), cu bănuiala că se va merge Împotriva Japoniei. Majoritatea savanților care au lucrat la realizarea bombei au cerut ca ea să nu fie folosită Înainte de epuizarea tuturor celorlalte posibilități. Ei au insistat ca, Înainte de a o folosi Împotriva Japoniei, să se facă guvernului acestei țări o demonstrație cu privire la forța ei. A prevalat Însă punctul de vedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
folosită Înainte de epuizarea tuturor celorlalte posibilități. Ei au insistat ca, Înainte de a o folosi Împotriva Japoniei, să se facă guvernului acestei țări o demonstrație cu privire la forța ei. A prevalat Însă punctul de vedere militar, astfel că a fost lansată prima bombă, care a ucis 100 000 de oameni și a declanșat cursa Înarmărilor nucleare; de atunci aceasta a consumat majoritatea roadelor muncii omului și a dus omenirea În pragul dispariției. Lumea postbelică este evident diferită de cea antebelică și oamenii care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mare de fricoși pe care-l generează; aceia ca și el sunt foarte periculoși. Meschinăria omului din tren, fapta grea a părinților tăi sau a celor care i-au determinat să se poarte astfel, toate, toate sunt semne ale fricii. Bombele atomice și cu neutroni au fost inventate de lașitatea bărbaților acestei lumi, G.P.! Armele sunt prelungiri ale bărbaților. Cu cât armele sunt mai puternice, cu atât bărbăția celui care posedă arma este mai amenințată să dispară. Să nu plângi, G.P.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Țiplea a dat ordin să plecăm și am plecat, abandonând căruța.“ Personal, cred că acesta este lucrul cel mai groaznic Într-un război: conectarea ființei cu absurdul. Înainte de primul foc de armă, Înainte de folosirea celor mai teribile arme, Înainte ca bomba cu neutroni să omoare toți oamenii și să lase În „viață“ clădirile, starea de război Înseamnă - chiar dacă oamenii supraviețuiesc - Înlocuirea principiului rațional al celui mai important și mai strălucitor edificiu ridicat de oameni, cu un principiu absurd. Acest edificiu este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mă uitam la armatele care Îmbarcau pentru front. Vasile Enciu mi-a dat un tutun și un pachet de țigări și trei mărci. noaptea următoare am dormit În orașul de dincolo de fluviu și am auzit cum a trântit vreo 5 bombe. Carnet de regie: În 1938 unul dintre deputații conservatori englezi, pe numele său Anthony Eden, declara: „Hitler nu este decât un fanatic sincer care nu dorește războiul“. Același deputat cu nume predestinat (Eden = Paradis) este În 1956 prim-ministru al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Aș vrea un pește!... - N-am!... Lucrez independent!... Miracol Eu cred că țuica asta are Efecte afrodisiace, Că, după două, trei, pahare, Chiar și nevastă-mea îmi place! Vitejie masculină Acesta-i adevărul pur, Sau, dacă vreți, considerentul: Cu-atâtea „bombe sexy”-n jur, Abia aștept bombardamentul! Catastrofă aeriană (unui pilot militar) Un incident banal, de data asta, Sfârși printr-un dezastru sută-n sută, Că l-a surprins într-un hangar nevasta, Testând un nou model de „parașută”!... Tandreți adolescentine
VASILE VAJOGA by VASILE VAJOGA () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83947_a_85272]
-
în fața cinematografelor să mă uit la poze. Dar nu văzusem, încă, vreun film. Urmăream cu atenție doar afișele care anunțau conferințe publice deoarece acolo intrarea era liberă. Mă revăd în locul unde se găsea clădirea "Cărții Romînești", dispărută, ulterior, sub o bombă. În vitrină, o fotografie mare; un bărbat frumos, îmbrăcat într-o cămașă rusească. Alături, ultimul său roman: "Lorelei". Nedumerire: ce o fi însemnînd Lorelei? Plec mai departe, cu sentimentul că nu știu ceva esențial. În clasă, cântam, împreună cu ceilalți, "Trăiască
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
mojarul, baloanele și eprubetele, paharele Berzelius dar și cu unele substanțe pe care le mânuia cu scrupulozitate și atenție. Privea adesea curios și admirativ cum se aprindea instantaneu fosforul alb în contact cu aerul; își închipuia cum se pot fabrica bombele cu napalm, dar și chinurile omului la atingerea întâmplătoare de această substanță. Fusese obișnuit de la Cercul de foto să cântărească cu balanța analitică unde manevra tot felul de prafuri, revelatoare și fixatori pe care îi dizolva în apă. Când se
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
mulți prieteni printre care unul bulgar, marinar Manole... s-au căsătorit și de data asta unchiul Decebal le-a fost naș. Unchiul Nole, de la Manole, a fost timonier, erou de război; el și-a făcut datoria pe vaporul avariat de bombe în timp ce restul fugeau și săreau care încotro; adică l-a dus unde trebuia... într-un port. Scria în Magazinul istoric despre el, dar părinților nu le plăcea să își amintească de război și au trecut cu vederea aceste amănunte... nesemnificative
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
pe care am auzit-o luna asta? — Bertrand Russell face șapte zile de pușcărie? — Da, asta m-a făcut să zâmbesc, recunosc. Dar eu mă gândeam mai degrabă la Hrușciov. Ai auzit probabil că a început să testeze din nou bomba atomică în Oceanul Înghețat sau pe undeva pe acolo? — Adevărat? — Întreabă-l pe Thomas ce efect a avut asta după câteva zile asupra acțiunilor lui în companiile de muniție. Le-a crescut prețul imens. Imens! Am câștigat câteva sute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de cotitură: o recunoaștere finală a atracției fizice de care mă ferisem în ultimele săptămâni. Momentul trecu repede. Doctorul Bishop a venit imediat. Era un lungan tânăr, cu pungi grele sub ochi și o expresie alarmantă: parcă era speriat de bombe și se îmbătase cu punch. Parcă nu dormise de cel puțin treizeci de ore. — Am vorbit cu infirmiera, spuse el, și am hotărât că ideal ar fi să-i găsim un pat cât mai curând. E o noapte aglomerată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fost surprins că apelaseră această metodă. Chiar și așa și-a permis un zâmbet discret când s-a dat știrea la Radio Israel în seara următoare; și când l-a auzit pe reporter adăugând: „Proiectele irakiene de a obține o bomba atomică au fost întârziate cu doi ani“, zâmbi din nou, pentru că, la urma urmelor, averea lui nu va avea prea mult de suferit. Octombrie 1986 — Deci povestește-mi despre personajul Hussein, spuse Henry, în timp ce el și Mark ședeau ghiftuiți, aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de a spune prea multe despre el. — Da, dar ascultă, spuse Henry aplecându-se în față. Pășea pe teren foarte delicat. Omul se oferă să completeze un cec în alb pentru noi, din câte-mi dau seama. Tunuri, avioane, rachete, bombe, gloanțe - orice, le vrea pe toate și dacă nu suntem gata să i le vindem, se va duce la francezi sau la nemți sau la yankei sau la chinezi. Nu ne putem permite să ne scape printre degete această șansă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
primăvară și nici altă dată. Luz n-a primit vreun răspuns la scrisoarea trimisă-n Chicago. La scurt timp după aceea, el a luat o gonoree de la o vânzătoare, În timp ce mergeau cu un taxi prin Lincoln Park. Capitolul 7 În timp ce bombele spulberau tranșeele de la Fossalta, el stătea cât mai lipit de pământ și se ruga „doamne, isuse hristoase, scapă-mă de-aici. Doamne, isuse, te rog, scoate-mă din asta. Dacă nu mă lași să mor aici, o să fac tot ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
fuseseră mitralierele de pe drumul Înfundat și erau foarte puțini austrieci, poate chiar nici unul, care să fi căzut la impactul cu ea. Pe drum erau doar trei cadavre și păreau să fi fost uciși În timp ce alergau. Casele orașului erau distruse de bombe și strada principală era acoperită de moloz, de tencuială și de mortar, și mai erau grinzi rupte, bucăți de țiglă și multe gropi, unele Îngălbenite pe la margini de la gazul cu muștar. Erau o grămadă de așchii de la bombe și bucățile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
distruse de bombe și strada principală era acoperită de moloz, de tencuială și de mortar, și mai erau grinzi rupte, bucăți de țiglă și multe gropi, unele Îngălbenite pe la margini de la gazul cu muștar. Erau o grămadă de așchii de la bombe și bucățile de șrapnel erau Împrăștiate În moloz. În oraș nu se afla nici un om. Nick Adams nu mai văzuse un om de când plecase din Fornaci, deși, străbătând cu bicicleta ținutul Împădurit, văzuse multe arme ascunse sub frunzele de dud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
atunci când le bătea soarele; pământul devenea de un galben strălucitor pe marginile gropilor lăsate de obuzele cu gaz cu muștar și e adevărat că o casă obișnuită care a fost distrusă este o priveliște mai plăcută decât una distrusă de bombe, Însă puțini sunt călătorii care, respirând adânc aerul acela de Început de vară, ar Împărtăși gândurile lui Mungo Park despre cei făcuți după chipul și asemănarea Sa. Primul lucru pe care-l aflai despre morți era că, dacă erau loviți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ceea: jos, că până aici ați plătit! Cam ai dreptate, Toaibă. Asta o simt și eu, dar cred că vom avea cale lungă de călcat cu piciorul. Mă mir cum de până aici nu ne-au mângâiat rușii cu ceva bombe sau nu ne-a mitraliat aviația lor. Uite la ce m-am gândit, Toaibă: până nu coborâm, să încercăm să formăm o grupă de șoc, cum se spune, în care vor intra cei mai buni din cei buni. Asta aș
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
după ea un șir de vagoane hârbuite. Lumina slabă abia dezvelea dealuri peticite cu omăt. Peste tot se vedeau urmele războiului: ici o pădurice zdrențuită de schije, dincolo tranșee ce șerpuiau știrbite de gropi lăsate de proiectile de artilerie sau bombe de avion... Toate îi aduceau aminte de piciorul rănit. Și gândurile au început să se vânture în voie. „De ce mi s-o întâmplat tocmai mie, că doar nu eram un cercetaș de rând? Știam de unde se iau și unde se
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
de nemurire, gîndeau peste Înșelăciunile timpului. Sindrofiile acelea rărite Încercau zadarnic vioiciunea ce-o avuseseră cu două decenii În urmă, lipsea ceva invizibil dar esențial. VÎrstele devastaseră veselia, spontaneitățile și rîsetele de altădată. Mai aveau totuși puterea anecdotelor, a veștilor „bombă”, cum le denumeau, pentru ca la viitoare sindrofii să se dezmintă asemenea „noutăți” ca fiind invenții ale lumii, sătule de uniformitatea trecerii timpului; anecdotele rămîneau, În schimb, prin ele Însele, neatinse de duhul pierzării, de asemenea legendele locului, mereu Întinerite, nemuritoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]