9,442 matches
-
Cervantes și Flaubert n-au urmărit în romanele lor să deschidă ochii cititorului asupra riscului cu pricina - ar fi fost o dovadă de tezism insuportabil din partea lor -, ci să-l înfățișeze în carne și oase pe acest cititor care ia ficțiunea drept realitate. Don Quijote și Emma Bovary împărtășesc, ei, concepția despre roman a Sfântului Oficiu. Nicidecum pe a lui Llosa. Iată de ce am pus la îndoială că ar fi „fraudulos" modul în care cititorul (să-i spunem obișnuit) își satisface dorința
La ce folosește literatura by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/6010_a_7335]
-
Emma Bovary împărtășesc, ei, concepția despre roman a Sfântului Oficiu. Nicidecum pe a lui Llosa. Iată de ce am pus la îndoială că ar fi „fraudulos" modul în care cititorul (să-i spunem obișnuit) își satisface dorința de a trăi în ficțiune. Ca să fie fraudă, ar trebui ca Don Quijote și Emma Bovary să considere, precum Llosa, că literatura e o minciună adevărată, nu un adevăr mincinos. Dar dacă ar fi fost așa, nici unul, nici cealaltă n-ar fi ajuns personajele paradigmatice păstrate
La ce folosește literatura by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/6010_a_7335]
-
nici unul, nici cealaltă n-ar fi ajuns personajele paradigmatice păstrate în memoria literaturii universale. Ce ar fi însemnat Cavalerul de la Mancha, dacă nu confunda literatura cu viața? Sau mica burgheză normandă, dacă nu credea cu toată ființa ei în realitatea ficțiunilor romantice pe care le-a devorat? Să revenim la dorința cu pricina, pe care Llosa o atribuie cititorului. Cred că punctul lui de vedere, destul de răspândit, de altfel, e un pic idealist și tinde să înnobileze profesia scriitorului prin exagerarea
La ce folosește literatura by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/6010_a_7335]
-
Llosa o atribuie cititorului. Cred că punctul lui de vedere, destul de răspândit, de altfel, e un pic idealist și tinde să înnobileze profesia scriitorului prin exagerarea rostului literaturii în viața oamenilor. Ar fi prea frumos ca să fie și adevărat că ficțiunile „sunt scrise și citite pentru ca oamenii să trăiască viețile pe care nu se resemnează să nu le aibă". Lucrurile sunt mai simple: literatura nu este decât unul dintre acele divertismente prin care omul evadează din imperiul necesității imediate (Hegel? Marx
La ce folosește literatura by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/6010_a_7335]
-
alt scop decât plăcerea, de ce ar fi scandalos să vedem în literatură, în artă, un divertisment sau un joc? Și să rânduim lectura printre plăcerile noastre gratuite, din care nu urmărim nici să scoatem o învățătură, nici să trăim în ficțiune o viață care ne este refuzată în realitate. Absența acestei gratuități este aceea care face din Don Quijote și din Emma Bovary niște victime sofisticate ale lecturii de romane. Căci numai socotind lectura o nobilă inutilitate putem să fim de partea
La ce folosește literatura by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/6010_a_7335]
-
Daniel Cristea-Enache În contra tezei lui Ion Simuț, expusă și argumentată în volumul Reabilitarea ficțiunii, nu pot vedea - oricât m-aș concentra - o ,diminuare lentă, dar sigură" a nonfictivului. Chiar dacă romanul a mai recuperat din terenul pierdut în anii '90, e limpede că jurnalele, memorialistica, volumele de corespondență și interviuri ocupă un loc important pe
Decrețeii (I) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11518_a_12843]
-
Viaggio in Sardegna. Undici percorsi nell’isola che non si vede, ghidul unor locuri mai puțin cunoscute ale insulei sale natale. În 2009 a publicat romanul Accabadora, care a impus-o printre cei mai importanți scriitori ai recentei renașteri a ficțiunii italiene. În 2011 a publicat Ave Mary. E la chiesa inventò la donna, iar în 2012 o povestire în volumul Presente (în care figurează alături de Andrea Bajani, Paolo Nori și Giorgio Vasta) și romanul L’incontro. Accabadora este al doilea
Michela Murgia: ACCABADORA by Gabriela Lungu () [Corola-journal/Journalistic/3884_a_5209]
-
uzurpare: "sîngele inima plămînii și creierul rînd pe rînd toate se/ transforma în litere în/ propoziții ale acestei dezolări care devine un roman-fluviu/ înlăuntrul nostru./ ea este totul. numai ea este"(ibidem). De facto, ia naștere o nouă lume. Lumea ficțiunii, care, absorbind realul, îl aneantizează, preluînd, ea,funcțiile lui morale și civile, o lume paralelă avînd feeria să proprie, care, imitînd, pare a realiza și realizînd pare a imita. Oglindirea realului în ficțiune se echilibrează prin oglindirea ficțiunii în real
Un nou "rău al veacului" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17889_a_19214]
-
facto, ia naștere o nouă lume. Lumea ficțiunii, care, absorbind realul, îl aneantizează, preluînd, ea,funcțiile lui morale și civile, o lume paralelă avînd feeria să proprie, care, imitînd, pare a realiza și realizînd pare a imita. Oglindirea realului în ficțiune se echilibrează prin oglindirea ficțiunii în real: "și nu ne mai vedem în oglindă. și nu mai încăpem în cuvinte./ și nu mai încăpem/ în acest spațiu. care ne scuipa. se întoarce pe partea cealaltă./ își inventează alți locuitori. ei
Un nou "rău al veacului" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17889_a_19214]
-
lume. Lumea ficțiunii, care, absorbind realul, îl aneantizează, preluînd, ea,funcțiile lui morale și civile, o lume paralelă avînd feeria să proprie, care, imitînd, pare a realiza și realizînd pare a imita. Oglindirea realului în ficțiune se echilibrează prin oglindirea ficțiunii în real: "și nu ne mai vedem în oglindă. și nu mai încăpem în cuvinte./ și nu mai încăpem/ în acest spațiu. care ne scuipa. se întoarce pe partea cealaltă./ își inventează alți locuitori. ei încep să trăiască în locul nostru
Un nou "rău al veacului" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17889_a_19214]
-
cu o foarte rece muzică și porneam la lucru" (Interregn: ceva istorie și geografie, obiceiuri, descriere corporală). Unitatea eului creator se dovedeste o pură convenție, căci spre versurile emise de acesta se repezea, multiplicîndu-l "o mulțime de înși fără realitate" (ficțiunea textuala își fictionalizează receptorii), iar eul parazitează, ca atare, pe seama celuilalt: "eu locuiam în ochii cuiva". Dezolarea are ca rădăcina o astfel de inconsistenta a eului. Procesul de descompunere a eului e bivalent, deoarece se poate vorbi, cu egală îndreptățire
Un nou "rău al veacului" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17889_a_19214]
-
producții comerciale. Tot acum, dar de data asta la București, începe și Festivalul Filmului Britanic. Selecția de anul acesta, făcută de Mihai Chirilov, pare mai curajoasă și mai bogată decît cea din anii precendenți și cuprinde, pe lîngă lungmetraje de ficțiune, o secțiune de animație, una de documentare scurte și una de scurtmetraj de ficțiune. De asemenea, se păstrează caracterul itinerant al festivalului, ceea ce va reprezenta un avantaj pentru locuitorii din cîteva mari orașe din provincie. Tematic, vă puteți delecta cu
Despre alta revolutie by Silviu Mihai () [Corola-journal/Journalistic/10162_a_11487]
-
Britanic. Selecția de anul acesta, făcută de Mihai Chirilov, pare mai curajoasă și mai bogată decît cea din anii precendenți și cuprinde, pe lîngă lungmetraje de ficțiune, o secțiune de animație, una de documentare scurte și una de scurtmetraj de ficțiune. De asemenea, se păstrează caracterul itinerant al festivalului, ceea ce va reprezenta un avantaj pentru locuitorii din cîteva mari orașe din provincie. Tematic, vă puteți delecta cu de toate - de la problemele politice din falsul documentar The Road to Guantanamo (un film
Despre alta revolutie by Silviu Mihai () [Corola-journal/Journalistic/10162_a_11487]
-
firavei zone de intersecție dintre istorie, critică și publicistică. Dar avem, fără doar și poate, un caz fericit de molipsire. Subtil legat de intențiile acestei definiri a domeniului de discuție găsesc că este eseul Prietenii care nu cred în reabilitarea ficțiunii, dar o spun pe ocolite, în fond nimic altceva decât un răspuns polemic - de o civilitate exemplară - pe care Ion Simuț i-l adresează congenerului său Dan C. Mihăilescu. Dinspre, adică, un partizan al ficțiunii resuscitate către un apărător al
Idei contagioase by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8695_a_10020]
-
care nu cred în reabilitarea ficțiunii, dar o spun pe ocolite, în fond nimic altceva decât un răspuns polemic - de o civilitate exemplară - pe care Ion Simuț i-l adresează congenerului său Dan C. Mihăilescu. Dinspre, adică, un partizan al ficțiunii resuscitate către un apărător al deliciilor memorialistice. Nu ar fi rău să ne întrebăm cât se poate de insistent: cine ești dumneata, domnule memorialist sau domnule diarist, și ce cădere ai să încondeiezi acid pe toată lumea? Nu cumva ne lăsăm
Idei contagioase by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8695_a_10020]
-
făcîndu- se că nu vede cum se strecoară întrebările și neliniștile, cum umbrele timpului misterios se prepară ca să-și facă simțită prezența. Atunci, în intervalul ce precede răsăritul Lunii, se fac transformări pe pămînt, în cer și în oameni pentru ca ficțiunile teatrale să-și intre în drepturi. Să seducă. Să cucerească. Cred că e bine să ne gîndim, din cînd în cînd, la asta. Dacă nu facem un pas în față spre această întîlnire cu lumea teatrului, a Lunii și a
Puțin după asfințitul soarelui by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/3742_a_5067]
-
diferențele la nivel tematic să se atenueze prin evoluția și absorbția în main-stream-ul practicii literare. Foarte curând, personajele au devenit stereotipe și interșanjabile, astfel încât autorii au înțeles că, pentru a-și asigura supraviețuirea, trebuie să accepte anumite compromisuri. De altfel, „ficțiunea hard-boiled a reprezentat forma de dezvoltare americană a romanului detectiv în direcția unei proze de moravuri centrate pe personaj, un fel de echivalent al școlii engleze a romanului «casei de la țară», care sublinia diferențele de clasă prin limbaj și comportament
Fărâme despre Raymond Chandler by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/3807_a_5132]
-
porțiuni neinteligibile, punând în lumină legăturile ei, sau, adeseori, lipsa ei de legături. Diversele conexiuni pe care detectivul particular le face între aparență și realitate, suprafață și adâncime, trecut și prezent, adevăr și falsitate oferă posibilitatea constituirii sensului, iar structura ficțiunii detective e o manifestare a acesteia” (Scaggs, 2005: 72). Detectivul din specia Philip Marlowe are rolul, ingrat și sublim, de a înnobila efortul autorului și de a stabili punți de comunicare cu un cititor pentru care toate aceste preocupări maniacale
Fărâme despre Raymond Chandler by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/3807_a_5132]
-
serie încă nu acaparaseră prim-planul interesului public, iar procedurile polițienești lăsau o șansă și unor smooth operators din familia lui Sam Spade și Philip Marlowe. Adevărul e că filmele i-au făcut să apară mai duri decât erau: „În ficțiunea detectivă americană a anilor 1920 și 1930, polițistul i-a lăsat locul detectivului particular al variantei hard-boiled, creat de autori precum Raymond Chandler și Dashiell Hammett, care apoi și-a croit un drum spre ecrane, în variante edulcorate în anii
Fărâme despre Raymond Chandler by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/3807_a_5132]
-
Tudorel Urian Scriitorul pare a juca în permanență rolul unui savant candid și cam zăpăcit, care amestecă substanțe aparent incompatibile, mirîndu-se singur de rezultatul experimentelor sale. Ficțiunea și memorialistica, regionalismele de limbaj și tehnicile narative ale postmodernității, flexibilitatea temporală și geografică, viii și morții, Occidentul și satul bănățean tradițional (cu specificitatea sa multietnică) sînt macerate temeinic și apoi retopite în operă, iar autorul este primul care exclamă
Balul fantomelor blajine by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12509_a_13834]
-
care exclamă uimit (inimitabilul său "măi, măi") în fața rezultatului final. Misterele Castelului Solitude sau despre singurătate la vreme de iarnă este un roman care se pretează la mai multe tipuri de lectură. El poate fi citit ca o scriere de ficțiune, dar și ca una memorialistică. Grosul însemnărilor este dat de amintirile scriitorului din copilăria petrecută la Lipova, anii timișoreni mai apropiați sau mai îndepărtați, cu personaje reale din lumea universitară și scriitoricească. Mai poate fi citit romanul ca o parodie
Balul fantomelor blajine by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/12509_a_13834]
-
cred doisprezece ani, am găsit printre cadouri o carte „pentru adulți”, un roman adevărat: Ivanhoe de Walter Scott. L-am devorat în timpul vacanței de iarnă și poate tocmai atunci am descoperit pentru prima dată extraordinara putere magică a literaturii de ficțiune. Deodată m-am trezit în vechea Anglie de la sfârșitul secolului al XII-lea, retrăind aventurile, luptele și iubirile viteazului rege Richard Inimă-de-Leu, dar nu numai aceasta: am început să percep, deocamdată intuitiv și inconștient, ce înseamnă arta de a crea
Carte de Crăciun by Libuše Valentová () [Corola-journal/Journalistic/2951_a_4276]
-
cînd este resuscitat, acuză pentru totdeauna Securitatea. O acuză indiferent de conținut: cu cît informația turnătorului sau convorbirea telefonică înregistrată sînt mai neînsemnate, cu atît aparatul Securității este mai terifiant. încă o dată, această carte ne învață să nu credem în ficțiunea documentelor, să nu ne lăsăm hipnotizați de conținut, ci să recuperăm un sentiment al terorii pe care românii l-au cam dat ui-tării. Nu e nevoie de informații de tip "secret de stat" pentru readucerea în prim plan a unei
Teroarea pe înțelesul copiilor by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15493_a_16818]
-
stări cu totul specifice intelectualului român sub comunism: "Lipsesc actele de acuzare propriu-zise, rapoartele incriminatorii, concluziile fatale. Poți să ai imaginea unei case și printr-o ușă întredeschisă". Stelian Tănase ne propune să citim pînă și dosarele ca pe niște ficțiuni, cînd la noi încă se citesc jurnale "artistice" pe post de dosare: "în ciuda aparenței lor de autenticitate, dosarele trebuie citite cu multă prudență: ele oglindesc nenumărate detalii, dar ficționează fără scrupul realitatea pe ansamblu." Ideea lipirii jurnalului de dosar generează
Teroarea pe înțelesul copiilor by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15493_a_16818]
-
Nu mai poate omul să aibă fantasme, geniu, povești că se trezesc unii și alții să zică că nu fu năstrușnică închipuire, ci palpabilă faptă. Asta, de bună seamă, însă, nu diminuează cu nimic născocirea lui Gogol - căci, toți, pentru ficțiuni, cam de la realitate pornim - lumile care se deschid citindu-l și văzînd, de ce nu, un spectacol-bijuterie. Un fel de manifest pentru normalitate în artă, un apel pentru întoarcerea la esențe, la căutarea adevărată în teatru, în orice formă de spectacol
Nasul maiorului Kovaliov de pe Sadovaia by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/9778_a_11103]