7,411 matches
-
nou cucerite. Luptătorii mauri realizează o haka, apoi se predau cercetașilor îmbrăcați în ofițeri de marină. Zulușii dau năvală cu săbii și scuturi ascunse, apoi cad răpuși de cavaleria glorioasă a reginei Victoria. Cavaleria face circuite în jurul stadionului, trăgând gloanțe oarbe ca într-un spectacol cu scene din vestul sălbatic. Spectacolul se apropie de sfârșit, procesiunea reprezentând Imperiul de astăzi. Cu inima bătând puternic, Jonathan o zărește pe Star. Stă pe o banchetă, undeva în fața lui. Lângă ea, un tânăr cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Am fost Îngrijorat ca dracu! — Eu... ăăă, de fapt ăăă, am luat un taxi... ai lipsit atât de mult.... fata din cameră... Păi ai pierdut toată distracția, Îi spun eu. Mă tenta puternic să-l las pe puțoiu pe jumate orb În Dam, dar iau decizia că folosește și el la ceva. În barul din aeroport la Schipol aștept până când Bladesey se duce la toaletă apoi pun În geanta lui un film porno și niște droguri pe care-am pus laba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
o ieșire. - Cum a făcut? - Cu o capsulă de sânge ascunsă în păr. Împușcătura? Se poate să fi fost o armă falsă, sugeră ea. Cele mai multe trucuri gen prinde-glonțul întrebuințează arme false. Au două încărcătoare. Sau sunt arme adevărate cu gloanțe oarbe. Poate că a schimbat o astfel de armă cu cea pe care o avea agentul care îl escorta spre celulă. - Mă îndoiesc cu privire la ultima parte, spuse Rhyme, privind la Sellitto. - Da, nu prea văd cum ar fi putut să schimbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
ultima parte, spuse Rhyme, privind la Sellitto. - Da, nu prea văd cum ar fi putut să schimbe arma, fu de acord masivul detectiv. Sau cum ar fi putut să o descarce și să o încarce atât de repede cu gloanțe oarbe. - Bine, poate doar s-a prefăcut că este împușcat. S-a jucat puțin cu unghiurile de vedere, spuse Kara. - Și ochii? întrebă Rhyme. Martorii au spus că avea ochii deschiși. Nu a clipit deloc. Și era sticloși. - Există o mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
depărtări albastre; apa sună somnoroasă; pragul apelor nestăpânite; miros răcoritor de brad; frunzele se înroșesc de emoție. Despre noapte: nopțile de poezie; noaptea minții mele; amurg rece; noaptea ulițelor vechi; întunecime viorie; nopți ca fantome; noaptea e limpede, răcoroasă; întuneric orb; sclipirile stelelor; noaptea se lasă molcom ca o pânză întunecată. Despre nori: nor sihastru; nouri trecători; norii suri pe bolta posomorâtă; nori fumurii; nori plumburii; nori albi; plutea pe talazul acela cu aripile neclintite; norii se sparseră în sfârșit în
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Ce-ar fi pământul fără de omul care să-l vadă, să-l iubească, să-l măsoare, să-l înconjoare?... Ca și pământul, universul numai prin om a devenit o realitate interesantă. Altfel ar fi o zbuciumare sterilă de niște energii oarbe, altfel, adică fără sufletul omului. Toți sorii universului nu pot avea altă menire decât să încălzească trupul omului care adăpostește grăuntele divin al inteligenței. Omul e centrul universului, fiindcă numai în om materia a ajuns la conștiința propriului său eu
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
sufletul meu însetat de Dumnezeu și de fericire! ― Da... da... omul are nevoie de un sprijin sufletesc, murmură căpitanul. ― Așa-i? zise Bologa stăruitor, ca și cum aprobarea l-ar fi întărit. Așa-i?... Așa-i... Un sprijin, căpitane!... Credință, multă, nesfârșită, oarbă... Credința-i Dumnezeu, căpitane! Atunci însă, parcă exuberanța I-ar fi rușinat, se uită la Klapka o clipă și urmă cu alt glas, foarte schimbat: ― Vorbesc, vorbesc și... Nu te supăra! Mi-e plină inima... Te rog! adăugă zâmbind și
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
cu măciulie, lucru normal în lipsa bătăliilor. Judecătorul îl ascultase pe Brăchut mâncând în același timp ouăle, fiindcă acestea veniseră până la urmă, aduse într-o cârpă mare și albă din care ieșeau aburi, de către jandarmul servil care alergase cu o supunere oarbă. Mustața judecătorului era acum galbenă și cenușie. Cojile de ou îi zăceau la picioare. Le zdrobi cu o batistă lată de pânză. S-ar fi zis că sfărâmase oasele de sticlă ale unor păsări. Cojile i se lipiseră de cizmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
te-am cunoscut pe tine. -Lăură, spui lucruri pe care nu le gândeai, zise el. -Dar pe care inima mea vrea cu orice preț să ți le spună. -Simt că societatea românească s-a schimbat mult însă, după Revoluție, devenind oarbă, avida după bani, egoistă și un pic tristă. Asta e tot ceea ce văd eu acuma. Și singurii care ar putea să schimbe ceva sunt tinerii, dar ei nu fac decât să fugă în Occident. Refuză să facă concesii țării lor
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
iar tu îți plângi de milă! Privesc în jurul meu, ce să fac, dacă mă îmbrac și ies, va spune că l-am părăsit, dacă rămân aici, nu am unde să mă ascund de el, sunt în bătaia puștii unui țintaș orb, care ar putea să mă ucidă din greșeală. Mă întorc deznădăjduită în baie, cada mă îmbie să mă așez înăuntru, îmi privesc iar fața, pleoapele mi s-au umflat deja peste ochii roșii, buzele îmi tremură, nu așa ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
piepteni părul ăsta, să îți îmbraci corpul ăsta, să îți încalți picioarele astea cu o pereche de șosete, așa că mă îmbrac cu mare greutate pe hol, îmi dau curaj ca și când ar trebui să fac cine știe ce, numai să nu traversez granița oarbă a privirilor sale, când sunt gata, îi spun, cobor să beau o cafea, să îți aduc ceva? El nu răspunde, mă uit la el cu coada ochiului, și-a acoperit ochii cu brațul, stă cu gura deschisă, adu-mi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
zi de zi de-a lungul vieții, toată mândria sa erau adunate în lacul acela de mercur dens, care urca și cobora prin tub, și eu cu prosopul jilav înfășurat pe cap ca un văl de mireasă, cu ochii aproape orbi, în ziua nunții mele, mă târăsc până la bucătărie să îmi mai iau o lămâie, mâinile mele pipăie de jur-împrejur, până ce tot corpul îmi este cuprins de o amețeală puternică, dându-mi peste cap toate organele, încerc să mă sprijin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
plăcut, mă acoperă toată, Udi iese din apă, își scutură deasupra mea părul sărat și râde, uite ce ți-am adus, îmi întinde mâna, dar soarele mă orbește și nu văd ce ține în palmă. Ce este, întreb eu, complet oarbă, iar el spune, nu vezi, nu vezi cât de mult te iubesc, iar eu strig, copilul, ai grijă de copil, să nu fugă în apă, nu are simțul pericolului, dar Udi râde, ce copil, nu este nici un copil aici, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
este nici un copil aici, doar tu și cu mine, pentru că te voi iubi totdeauna, să nu mă crezi niciodată, dacă îți voi spune contrariul, fericirea mă îneacă, mă gudur pe nisip asemenea unei pisici uriașe, nu îmi pasă că sunt oarbă, cel mai important este că voi fi iubită întotdeauna. Cât este de bine să auzi asta, îi șoptesc eu cu gura plină de nisip, pentru că tocmai visasem că ai încetat să mă mai iubești, nici nu ai idee cât am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
poveste înainte de a adormi, o poveste foarte fericită, care mă adoarme pe dată, capul mi se învârte și am impresia că stăm una în fața celeilalte în curtea casei aceleia vechi ținând în mâini doi pui de pisică abia născuți, încă orbi și murdari, iar ea strigă la mine, lasă puii, acum mama lor nu îi va mai vrea, nu este voie să pui mâna pe pui atât de mici, din cauza ta vor muri, eu îi las jos speriată, strig în urma ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
bună, mult mai bună decât ai avut tu, eu mă retrag, nu-mi fac plăcere complimentele ei nenorocite, îi spun, hai să mergem la culcare, mamă, dar ea mă trage lângă ea, îmi mângâie încetișor fața, parcă ar fi fost oarbă, degetele ei emană miros de parfum și fum de țigară, iar când mă întind pe canapea, îmi dau seama că el nu îmi mângâiase fața cu atâta seriozitate niciodată, cu toată atenția, și poate că nici la acest lucru nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
și status aproximativ egale, indiferent de gen. Aud încă femei și bărbați scuturându-se cu oroare de „femeia tractoristă” sau „macaragistă” a comunismului, uitând faptul că alternativa acelor femei este spălatul manual sau căratul greutăților în cârcă. În vremea supunerii oarbe la gen (ca și la orice diferea de ideologia oficială) nu se putea dezvolta o conștiință de sine feministă, alături de alte „isme” specifice societăților libere. Iar când acest fel de dezvoltare este și posibil și necesar, apare un soi de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
seamănă ca două picături de apă cu discursurile actuale ale inițiatorilor proiectului de lege pentru interzicerea avorturilor și cu discursurile naționaliștilor care tremură retoric de frica „împuținării” ființei naționale. Toate aceste discursuri conțin obsesia grijii pentru cei nenăscuți și sunt oarbe și surde la nevoile celor născuți deja. Genele sunt mai importante decât indivizii. Ele sunt scop în sine în calitate de „purtătoare de neam”. Persoanele sunt doar mijloace de împlinire a neamului prin nemurire genetică. Autoarea americană - îmi pare ciudat să-i
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
puțin enervant și, de ce nu, mai inclusiv. Doar și bărbații au mari crize identitare în tranziție. Luând-o pe această cale, nu am văzut cum patriarhatul modern (dependența economică majoră a femeilor de bărbați) se instaurează exact sub ochii noștri orbi la procesele politice interne. De ce ne trebuie feminism politic? Alergia general-răspândită la feminism, chiar o anume tentă de diabolizare a feminismului (în patria noastră actuală) sunt pentru mine, în virtutea studierii atente și îndelungate a acestei mișcări și teorii, complet de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
care le privesc, pentru femei ele sunt unelte de muncă. Ar trebui ca uneltele să aibă reduceri de impozite. Nimeni nu ne garantează că, fără perspectivă feministă, Maricica, odată ajunsă în politică, nu se înclină grațios la voința partidului ei orb la interesele specifice ale femeilor, mulțumită că a fost acceptată în „club”. Aceste lucruri se întâmplă când toate partidele au organizații pentru femei (OF, of!), când, în sfârșit, funcționează instituțiile guvernamentale pentru combaterea discriminării și egalității de șanse. Interesant este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
într-unul de drept, nu de „drepți” și combaterea corupției sunt și politici pentru femei. Nu femeile sunt campioanele clientelismului și corupției ca să se supere pe ministra Justiției. Politica românească mai beneficiază de o feministă convertită în timp de la liberalismul orb la diferențe: este politiciana cea mai orientată către cetățeni din Parlamentul României: Mona Muscă, fosta ministră a Culturii, fostă vicepreședintă a PNL. Poate de aceea a fost pedepsită de propriul partid ca din poziția: cea mai populară dintre liberali să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
dotat și pregătit să faci. Pentru Confruntarea cea mare: cu tine însuți, cu propriile-ți limite. C.Ș.: Pleci mâine spre casă și nu mi-ai spus de ce romanele tale sunt optimiste... A.B.: Optimismul lor provine din încrederea mea oarbă în nenorocita asta de viață! Și de nație. München, decembrie 1989 Post-scriptumtc "Post‑scriptum" Iată, au trecut 15 ani. Ani mulți și repezi. Dar n-am uitat nimic, ba resimt cu acuitate chiar și temperatura momentului din seara acestui interviu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
însemna că va putea menține acest ritm la nesfârșit. Chiar și rezistența sinteților era limitată. Vederea lui era mai pătrunzătoare decât cea a oamenilor și vedea tunelul prelungindu-se departe înainte-i, în întuneric. Un om ar fi fost complet orb în acest pasaj cilindric. Cel puțin nu-i era teamă că se va pierde. Tunelul lega aproape în linie dreaptă centrul de exploatare de turn. O geană slabă de lumină pătrundea în pasaj printr-o gaură pe partea dreaptă. Curiozitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
și cu natura umană, în general. În autobuzul supraaglomerat călătorii nu discută, ci se ceartă. „Comunicarea“ lor este interjecțională și impregnată de ură. Ce diferență față de colocviile tihnite din taxi! Aglomerația urbană naște aici nu violență, ci solidaritate; nicidecum luptă oarbă pentru un loc liber, ci o contemplație în doi a valurilor și zădărniciilor vieții. Bineînțeles, contemplația nu e totuna cu pasivitatea. Fiindcă, în timp ce dialogul cu șoferul de taxi se întinde în toate direcțiile (politicienii nesimțiți, băiatul în ultimul an de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
oferă informație alandala, pentru că există posibilitatea de a ne alege informația și de a o ierarhiza pe măsură ce o primim. Ce există în surplus - și contraproductiv -, în cazul multor tineri de astăzi, este o stare de rebel fără cauză, o furie oarbă. Îi vezi intrând în lume cu bocancii, ai impresia că ar da orbește în stânga și în dreapta, că ar vrea să distrugă orice. Acuma, sigur, noi, bătrânii, chiar dacă știm bine că este vorba doar de o fază de adolescență, de revoltă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]